Onze dochter is een pittige meid. Al vanaf het begin eigenlijk. Maar nu ze ook begint te puberen begin ik het soms echt heel moeilijk te vinden om met haar gedrag om te gaan. Ze kan enorm dwingend zijn en als ze dan haar zin niet krijgt is het huis echt te klein. Vervolgens blijft ze dan de rest van de dag humeurig en komt ze er niet meer uit. Wat voorbeelden: - Ze roept bijvoorbeeld 'ik wil niet staan' waarmee ze eigenlijk bedoeld dat ze gedragen wil worden. Áls ik haar vervolgens oppak wil zij bepalen waar ík naar toeloop. Dat kan natuurlijk niet. En als ik zelf bepaal waar ik heen loop dan wordt ze ontzettend boos. Inmiddels weet ik dit en pak ik haar dus ook niet meer op wanneer ze roept dat ze niet wil staan. Ik probeer er dan maar een grapje van te maken in het kader van: 'dan ga je toch zitten?'. - Ze wil het liefst 'filmpje kijken' maar dat mag van mij max 2 keer per dag. Als ze het dus tussendoor vraagt en ik zeg dat het niet mag (en wel iets anders aanbiedt) dan is ze onwijs boos en gaat ze ergens zitten mokken. Ze is vervolgens niet of heel moeilijk uit deze stemming te halen. - Als er iemand op bezoek is die op 'haar' kruk gaat zitten dan gilt ze gewoon heel hard dat die persoon eraf moet. Wij leggen haar dan uit dat tante ... ook op die kruk mag zitten, maar ze kalmeert vervolgens niet. Uiteindelijk beslist tante om van die kruk af te gaan, maar ze gaat er vervolgens zelf niet op zitten. Het gaat puur om het 'dat mag niet want dat is van mij!'. - Ze kijkt graag woezel en pip maar er is ook een filmpje van hun die ze heel eng vindt. Als ik woezel en pip een keer aanzet dan roept ze dat ze dat ene filmpje niet wil kijken. Ik leg dan uit dat ik dat filmpje ook niet heb aangezet, maar vervolgens blijft ze gillen dat ik dat filmpje niet mag aanzetten. Ze luistert niet naar wat ik haar rustig probeer uit te leggen. Hoe gaan jullie met dit soort situaties om? We zijn zelf redelijk goed in staat om haar de dingen op een rustige en duidelijke toon uit te leggen. Het vervelende is vooral dat ze vaak in het negatieve humeur blijft hangen als iets niet naar haar wens gaat en daarmee d de rest van de dag niks meer goed is... Wat verder bij haar opvalt is dat ze héél precies is. Als we zitten te eten in de keuken en er staat nog een lade open van een keukenkastje dan móet deze dicht...
Heel herkenbaar hoor! Mijn meisje heeft dat ook (is wel wat ouder als de jouwe) Wat hier helpt is vooral rustig blijven (hoe moeilijk ook soms), inderdaad uitleggen en afleiden! Als ze boos is om iets wat niet mag zeg ik kom, we gaan met dit of dat spelen en begin ik al vast, dan gaat ze meestal wel mee doen en komt ze zo wel uit die bui. En soms laat ik haar ook even uitrazen, dan gaat ze maar even tekeer. Sommige dingen mogen nu eenmaal niet en dat is dat. Soms moet ze dan ook even op de gang uitrazen maar daarna leg ik weer uit en dan komt het meestal wel goed. Het is een pittige fase hoor
Mijn zoontje is even oud als jou dochtertje, pittige fase hè?! Vooral dat erin blijven hangen herken ik goed. Mag hij iets niet, is hij de rest van ochtend/middag chagerijnig. Afleiden met iets wat hij erg leuk vind helpt hier het beste (buiten in de tuin spelen, teletubbies kijken, boven op zijn eigen kamertje spelen) maarja soms kan dat niet... ik lees dus even met je mee!
Het is inderdaad pittig! Vind het vooral zo jammer als ze erin blijft hangen, uiteindelijk wordt ik daar zelf ook chagrijnig van... en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Hier helpt afleiden met iets dat ze heel leuk vind ook wel, maar soms ben ik ook bang dat ik haar daarmee beloon voor ongewenst gedrag. Dus vind het best lastig wanneer ik dat nou het best kan inzetten.
Hier op het moment weer wat minder, maar ook gehad deze fase... (gaat een beetje op en af) En het is inderdaad een hele kunst om dan zelf rustig te blijven als ze er zo in blijft hangen! Soms negeer ik haar gewoon maar even of zet ik haar even in de hoek om haar 'uit de situatie' te halen. Dat helpt dan wel... Vraag dan na 1 minuut bijv of ze nu wel kan luisteren. Soms zegt ze dan 'nee' en dan laat ik haar nog staan. Op een gegeven moment wordt ze rustiger en kan dan ook beter luisteren naar mijn uitleg. Wat betreft jouw laatste punt met het filmpje: dan zou ik haar de keus geven: ophouden met mopperen/zeuren of geen filmpje kijken. Het blijft lastig.. Hier hielp het wel om dingen uit te blijven leggen of duidelijk te maken wat er van haar verwacht wordt. Dus ook buiten de desbetreffende situaties (bijv als je vanmiddag bezoek verwacht, dat die best even op haar kruk mag zitten als dat gebeurd en dat zij er daarna weer op kan oid). Pas nog een hele periode gehad van op voorhand al mopperen om het eten of het naar bed gaan. Nu ik 's middags al zeg dat ik van haar verwacht dat er niet gemopperd wordt gaat het weer beter. En dit ook nogmaals bevestigen als ze dus inderdaad niet gemopperd heeft rond het eten en zo... dan is ze ook echt trots op zichzelf!
Wat hier heel erg goed helpt, is dingen gewoon uitleggen. Als hij bv niet wil gaan slapen, leg ik hem uit dat hij het nodig heeft omdat hoj anders die middag niet goed kan spelen omdat hij dan te moe is. Omdat hij zo jong is, 2 jaar, denk ik vaak dat hij dingen niet goed zal snappen maar het werkt echt als een trein! Ik leg dus veel uit, niet alleen zeggen dat iets niet mag maar ook waarom niet (in het kort en simpel taalgebruik). Verder probeer ik heeeeeel consequent te zijn, en ik zeg 1x dat iets niet mag bij ongewenst gedrag, daarna krijgt hij een waarschuwing voor time out en doet hij het dan nog een keer (meestal doet hij dat dus niet meer dan, werkt ook echt goed) dan krijgt hij time out. Daarna houdt het ongewenst gedrag eigenlijk altijd op. Als hij over dingen blijft mopperen of zeuren, negeer ik hem vaak maar wanneer dit te ver gaat, geef ik hem weer waarschuwing (inderdaad wat hierboven ook al staat, bv je houdt nu op met zeuren anders mag je helemaal geen filmpje kijken) en pas ik dezelfde techniek toe. Dit werkt hier allemaal heel goed en onze kleine is ook echt een kereltje met temperament. Juist daarom is dat duidelijk en consequent zijn bij hem zo ontzettend belangrijk.. Wil niet zeggen dat het hier altijd vlekkeloos gaat trouwens hoor, helemaal niet maar dit is mijn houvast..
Hier een pittige dochter die iets jonger is. Hier ook dwingende dame. Mag ze niet en gaat ze drammen dan dramt ze maar in de hal. We leggen haar uit waarom iets wel/ niet mag/ moet. Gaat ze daarna zeuren ofzo dat vertel ik ook nog een keer waarom wel/ niet en dat ik dit soort gedrag niet leuk vind. Blijft ze doorgaan dan vertel ik haar dat ze naar de hal gaat als ze door blijft gaan. We hebben dus enkele weken geleden een dikke week gehad dat ze zowat ieder uur wel even in hal stond. Nu hoef ik vaak alleen maar te vragen of ze naar hal gaat. Soms als ze echt heel boos is loopt ze er zelf al heen. Is wel effe heel consequent zijn en het kost effe heel veel tijd maar bij mijn dochter werkt het (nu nog) wel.
Ja, doen wij ook al vanaf dat ze heel jong was! En het helpt inderdaad echt... Alles wordt bespreekbaar gemaakt en uitgelegd.
Haha, heb je het over mijn kind? Onze dochter is iets jonger, maar doet exact hetzelfde. Wel had ze ontzettend slaapgebrek, vanwege oorpijn. Nu ze s nachts slaapt door ab kuur, gaat het stukken beter. Daarnaast inderdaad heel consequent reageren. We leggen alles uit, en over bepaalde dingen een keuze geven, zoals de roze of witte handdoek om af te drogen. Zo heeft ze geen keus om nee te roepen. Als moet ik eerlijk bekennen dat ze inmiddels roept: nee, allebei niet...
Onze oudste heeft ook haar buien en ik merk echt dat duidelijke grenzen stellen en consequent zijn werkt. Ik probeer me in haar te verplaatsen en het is toch ook gewoon moeilijk om als klein meisje om te leren gaan met gevoelens als teleurstelling, verdriet, boosheid, aandacht delen, etc? Ik zet haar ook vaak op de gang als ze maar blijft drammen, ze moet ook gewoon leren dat dat geen gewenst gedrag is, zij is niet degene die bepaalt wat er gebeurt. Huilen en gillen als ik niet toelaat wat zij wil wordt door mij niet getolereerd. Ik pas daarvoor, want laat ik haar dat doen dan zal haar gedrag alleen maar verergeren Ik benoem altijd wel dat ik zeker begrijp dat het voor haar niet leuk/teleurstellend/verdrietig/etc is als iets anders gaat dan zij wil, maar dat het toch gebeurt zoals ik zeg. Blijft ze dan gillen en huilen dan gaat ze naar de gang. Huilen is helemaal niet erg maar het moet geen toneelstuk worden Als ik zeg dat iets niet mag, dan mag het ook niet. Als ik wil dat zij iets doet, dan gaat dat ook gebeuren, al moet ik er uren mee bezig zijn... Tja...haar allereerste bui, een jaar geleden, waarbij ze de bak met knijpers op de grond had gegooid en weigerde de knijpers op te ruimen toen ik dat vroeg, heeft me 2,5 uur aan: zeggen dat ze het moest gaan opruimen, zij nee zeggen, ik haar op de gang zetten, haar weer terugbrengen in de situatie, haar weer vragen hetbop te ruimen, zij weer nee zeggen, ik haar weer op de gang zetten, etc, etc gekost Echt 2,5 uur alleen daar mee bezig geweest maar uiteindelijk ruimde ze het wel zelf op en was voor haar duidelijk dat ik niet toe zal geven. Enne...het is een snoepje hoor, want ze is superlief en luistert heel vaak wel, maar ze is ook een peuter met peuterbuien Consequent en duidelijk zijn, daar geloof ik heel erg in.... en geen drama of diva gedrag tolereren Oh, als ze boos is zeg ik dat ze best even boos mag zijn en het lijkt erop dat juist doordat ik haar de vrijheid geef haar emotie te ervaren ze sneller rustig wordt, vaak vraag ik haar als ze al wat rustiger is dan ook even heel diep te zuchten samen met mij en dan rent ze alweer snel naar haar speelgoed om te spelen Maargoed, dat is dan in bepaalde situaties als ik echt wel zie dat ze even met een emotie worstelt en niet expres een drammerig diva-achtig toneelstukje staat op te voeren
ik sluit mee aan bij gaia gaia, hier ook een keer anderhalf uur bezig geweest om haar sokken te laten pakken (ze had ze weggegooid). Maar ze weet wel dat papa en mama niet toegeven. Ik merk ook meteen dat zodra ik haar weer een beetje loslaat het weer erger wordt met haar divagedrag. Onze dochter heeft echt baat bij regelmaat en consequent zijn.
Hahaha, ja dat 'allebei niet' kan ze hier ook heel goed! Zal papa of mama je in bad doen vanavond 'allebei niet'. Wil je een boterham of cruesli 'allebei niet'. etc. etc. Grapjasjes zijn het!
Hier zijn we ook wel consequent en bieden we haar veel regelmaat, ze heeft dat ook echt nodig. Jammer genoeg lukt dat alleen niet altijd. Door de komst van haar broertje zijn er gewoon momenten (met name tijdens het voeden) dat ik niet in kan grijpen. Dat maakt het voor haar (en onszelf) ook wel lastiger merk ik. Op de gang heeft ze hier nog nooit gestaan eigenlijk. Ik realiseer me dat ze wat dat betreft nog nooit straf gehad heeft. Wat gaiagaia omschrijft lijkt me wel een hele goede aanpak. Al vind ik het zelf lastig om een 2,5 uur durende 'discussie' te voeren over iets dat opgeruimd moet worden. Daar is niet altijd de tijd/ruimte voor (juist vanwege de komst van haar broertje) waardoor ik dat dus ook niet consequent uit zou kunnen voeren. Ik realiseer me nu dat daar wellicht ergens het probleem zit. Dat ik moet kijken hoe ik consequenter kan zijn terwijl ik met de jongste bezig ben. Hoe zijn jullie trouwens de eerste time-out begonnen? Hebben jullie voordat je kindje een time-out kreeg ooit uitgelegd wat daar de bedoeling van is? Merk dat ik daar nog wat onzeker over ben in hoe ik dat ga aanpakken. Ik verwacht dat onze dochter nl niet blijft zitten als ik haar op een stoeltje in een hoekje zet. Uitleggen doen wij ook heel veel, dat werkt ook goed. Maar soms is ze zo boos dat ze ook echt niet wil luisteren.
Of: als papa zegt:' Ik denk dat er twee meisjes naar bed moeten!' Dat de oudste dan heel kalm zegt:' Nou, Ik denk het niet'. Dan sta ik ook stiekem heel hard te lachen in de keuken
Ago: hoe ken jij mijn dochter? Zo herkenbaar allemaal, ben echt blij met dit topic! Hier is het zo dat ze nu om alles wat ze wil ongeacht of ze het krijgt of niet gaat jammeren en mekkeren. Ooh en dat ben ik zo zat! Ligt natuurlijk nu ook aan de situatie bij ons thuis ( Zit ziek thuis vanwege HG zwangerschap en kan helemaal niets, en dat is niets voor mij...) Wij zijn trouwens begonnen met op de mat zetten toen ze ruim 1 was. Ze is altijd al pittig geweest en ik wist dat ik dit gelijk erin moest krijgen. Eerst krijgt ze een waarschuwing. Bijvoorbeeld: Niet slaan. Daarna wanneer ze doorgaat: Dit is de laatste waarschuwing anders gaat mama je in de hoek zetten, niet slaan. En daarna gaat ze in de hoek. Anderhalve minuut oid. Niet al te lang. Daarna ga ik bij haar zitten op haar level en vraag ik: waarom moest je in de hoek zitten? Dan kan ze het zelf goed verwoorden. Dan moet ze even sorry zeggen en gaan we lekker knuffelen. k moet zeggen dat ik de dagen soms wel zwaar vind hoor. Hebben jullie dat ook? Of ben ik de enige
@puzzelstukje: hahaha! Ik kan ook niet tegen het mekkeren zoals jij dat noemt. Helpt het op de mat zetten wel goed? Is ze daarna dan wel weer vrolijk? Ja, ik vind het soms ook pittig hoor. Het wisselt gelukkig wel. De ene dag gaat goed, de andere dag is minder. Omdat ik thuismama ben maak ik ook elke bui mee. Vrolijk of niet vrolijk.
Ago ja ik werk normaal drie dagen en ik merk dat dat echt goed voor mij en voor haar is. Maar nu lig ik op de bank en kan.ik niets. Dat is natuurlijk ook een leuke situatie. Als ik haar elke keer in de hoek moet zetten dat ze zeurt komt ze er niet meer vandaan denk ik. Ik probeer echt te kijken en kiezen welke strijd ik met haar aanga. Als het te ver gaat of over belangrijke dingen dan wel.
Hoe zorgen jullie dat ze in de hoek blijven staan? Gewoon consequent terug zetten als ze er weglopen?
Ja, niets zeggen oppakken en weer terug zetten. Soms moet het wel 15 keer hoor, verbaas je niet. Maar ze krijgen t echt wel door. Doordat wij t al lang doen komt ze er echt niet meer vandaan.