Ik denk van niet; ik weet het niet. We hebben nu momenteel ook ruzie sinds vanochtend - maar weet het niet meer. Volgens mij niet.
Maar er zit nog van alles tussen krachttermen gebruiken en elkaar doodzwijgen natuurlijk. Dat is dus een drogreden om je gedrag te vergoelijken.
Ik zeg meestal, ach zak in de stront. En nee daar schaam ik me niet voor. Ik denk dat ruzie er nu eenmaal bij horen. En dan ik heb ik het niet over schreeuw de buurt bij elkaar en breek het huis af ruzie,haha. Maar met stem verhef en niet aardige woorden. Ik ben van mening dat als je nooit ruzie hebt iemand de baas is. Je bent nu eenmaal anders en dat kan botsen. Dus ja hier hebben we ruzie.
Ja hoor, scheldwoorden vliegen ons hier om de oren. Wel netter met de kinderen in de buurt maar als de kinderen er niet zijn kunnen we behoorlijk los gaan. De s*x daarna is altijd wel heerlijk hoor...
Ach als frustraties bij elkaar hoog zitten floept er bij mij ook wel eens een kl..tz.k door de kamer. Hij zegt Bakandie ( die blanke) Soms mag je elkaar wel eens niet aardig vinden en wat onaardigs zeggen. Er zijn wel woorden die mij te vergaan. Bijvoorbeeld die met de k. Mijn zoon heeft het al een paar keer tegen mij gezegd. En ik heb echt heel erg op mijn woorden gelet met mijn kinderen en het woordje k gebruik ik niet. Zoon komt en kwam wel eens bij mijn zusje en daar gebruiken ze die worden wat makkelijker dus weet wel waar het vandaan komt. Schelden is in wezen een gebrek aan communiceren. Of je frustratie op een andere manier uiten. Als het echt gemeend is is het wat anders maar soms elkaar de waarheid kunnen vertellen ( dat klaart de lucht op) En ordinair vind ik het niet. Perfect nooit kunnen schelden ik kan het mij niet voorstellen. Als je je teen stoot ik dan dan moet ik echt op letten dat ik de wereld niet bij elkaar vloekt. Is een stuk agressie dat dan naar boven komt. Je excuus aanbiedenis netter uit eindelijk maar ( perfect Nederland.s schrijven en spreken tja blijft een vak apart. Vind dat ik het nog netjes doet omdat ik een hekel heb aan lelijke worden ( mee gekregen van uit mijn jeugd) mijn vader vloekte nog al graag en van af daar heb ik mij zelf voor genomen om op mijn worden te letten.( niet dat het altijd lukt.)
Hier idem.. Maar gebeurd niet vaak.. Edit zijn dan wel dingen als slappe zak en sukkel Maar t meeste wat hier gezegd word is wat ben j toch een ongelofelijke botte hork! Of als ik een keer in een gekke bui ben zeg ik wel eens wat een pest ventje ben je toch ook ( maar dit is dan een grapje ) Manlief heeft mij ooit in een hele dronke bui een keer k*tw**f genoemd Terwijl ik hem nog omhoog hielp ook:x Nou dat heeft ie geweten ook en sindsdien krijg ik alleen nog wel eens naar mn hoofd dat ik een zeikwijf ben Maar dat vind ik eerlijk gezegd niet echt schelden.
Nooit, maar dan ook echt nooit! In de 4 jaar dat we een relatie hebben, hebben we elkaar nog nooit uitgescholden. Ik vind dat ook echt niet kunnen. Als je ruzie hebt zeg je dingen die je niet meent, dat snap ik. Maar uitschelden, nee nooit! Mijn ouders hebben ook nooit naar me gescholden, en ik nooit naar hen. Iets met respect en zo ...
Wij schelden nooit, verheffen onze stem wel. En zeggen allebei wel eens iets wat we niet menen. Maar ik heb liever een goede discussie dan dat we zwijgen en frustraties ophopen.
Ja, wij schelden elkaar weleens uit bij een heftige ruzie/discussie (uiteraard alleen waar de kids NIET bij zijn) en hier lucht het altijd lekker op! We weten van elkaar dat we er toch niks van menen dus het doet me ook helemaal niks als hij me uitscheldt. Ik vind het "heerlijk" om mijn frustraties er zo uit te gooien en dan vervolgens op de bank voor een goed gesprek want dat doen we na de scheld tirade.. haha
In een heftige ruzie, zo'n 1 keer per 1 á 2 jaar dan roep ik vast wel eens l*l tegen hem. En dan schreeuw/stemverhef ik ook, manlief ook... Tsja, de buren zouden wel eens mee kunnen genieten dan. Duurt nooit lang en eindigt altijd op dezelfde manier dat manlief de deur uit gaat om een rondje te lopen. Als hij terug komt praten we er over en is de lucht weer voor een jaar of 2 geklaard. Ik vind trouwens dat er niks mis is met ruzie maken, zolang er geen geweld bij komt of schelden te ver gaat. Ook mogen mijn kinderen best weten dat wij ruzie hebben, kunnen ze ook zien dat je het weer goed kan maken en dat alles dan weer oke is. Ruzie maken hoeft geen kind te leren, leren vergeven is veel lastiger.
Het verbaasd mij echt heel erg dat zoveel mensen nee roepen... als boos ben dan roep ik wel vervelende dingen naar mijn man en hij naar mij! We noemen het opgeklopte lucht! Het stelt niks voor en we weten wie het zegt. Voel mij er ook niet slecht bij ofzo.
Ik zeg ook wel eens lelijke dingen hoor. Zo heb ik hem laatst in een enorme ruzie nog eens een lui varken genoemd omdat hij altijd alleen maar wilt slapen en geen reet uitvoerde vervolgens gaat hij kei hard lachen waardoor ik nog bozer word nog een lelijk ding roep en dan ook in de lach schiet en dan is het alweer over. Af en toe je frustratie uiten HEEEERLIJKKK!!! * oké en nu hij thuis zit en ik fulltime werk doet hij werkelijk ALLES en slaapt hij ook niet meer uit* hihi