2 Weken geleden ben ik uitgenodigd voor een spoedoverleg op de school waar mijn zoon zit. Mijn zoon heeft Asperger (autisme) en gaat naar het reguliere onderwijs. Tot mijn grote verdriet gaf school aan dat het niet goed gaat op school en dat zijn hulpvraag te groot is geworden voor hun. Met andere woorden hij moet naar het speciale onderwijs. Vorige week op 2 scholen wezen kijken en gekozen voor de school waarvan wij vinden (en voelen) dat dit een goede is voor onze zoon. Ondertussen probeer ik het leerlingenvervoer te regelen. Hier in de gemeente maken ze gebruik van opstapplaatsen, door de stoornis van onze zoon (en zijn onvermogen om zelfstandig aan het verkeer deel te nemen) en mijn lichamelijke beperking (waardoor ik hem niet kan vervoeren) proberen we het dus rond te krijgen dat hij wordt opgehaald vanaf ons huis. We weten nu dat de gemeente spoed heeft gezet achter onze aanvraag en dat hij gekeurd zal moeten worden door een onafhankelijke arts. Uit die keuring zal moeten blijken of hij wel of niet zelf naar die opstapplaats kan komen (opstapplaats is trouwens niet rolstoeltoegankelijk waardoor ik hem er dus ook niet kan krijgen) Hij kan tot de kerstvakantie op zijn huidige school blijven, na de kerstvakantie gaat hij naar zijn nieuwe school. Is het vervoer dan nog niet geregeld zit hij dus thuis. Maar dit alles gaat nog heerlijk aan hem voorbij omdat we hem nog niets verteld hebben (wouden eerst een school voor hem vinden). Ja maar hoe vertel je een jongentje van 7 dat hij niet meer naar zijn school mag en naar een andere school moet ? Gaan we dit thuis aan de keukentafel doen, op school met zijn juf erbij, laten we het de AB-er vertellen in het bijzijn van ons? Die ab-er stuurde al een mailtje met dat we maar met juf moeten overleggen hoe we het afscheid regelen. Heb haar al wel meteen terug gemaild dat we geen problemen hebben met het regelen van een afscheid maar dat we hulp nodig hebben bij het vertellen.
Ik zou het heft in eigen handen willen houden en dus hetzelf willen vertellen op jou manier en jou tijdstip! ik zou ook proberen vooral de positieve punten te benadrukken voor je zoon. Zoals kleinere klas, meer aandacht van de juf ectect... succes met vertellen, makkelijk is het niet!
pff jaa tis nog al wat.... ik zou het thuis vertellen, samen met je man en verder niet niemand. en dan zelfde dag of dag erna gesprekje met de juf op school zodat hun het ook kunnen uitleggen. van een ander klinkt het vaak anders als van je eigen ouders... ik zou ook samen met je zoon gaan kijken op zijn nieuwe school, hij moet er tenslotte naar toe en zich prettig voelen hoe goed jullie je ook bij een school kunnen voelen... pittige tijd voor jullie in ieder geval, sterkte en zet hem op!
zeker niet zeggen dat hij niet meer naar zijn school "mag". Een gesprek aangaan waarom het beter voor hem is om naar een klas te gaan die beter bij hem past. Met vraagstellingen naar hem of hij begrijpt dat het nu niet zo goed gaat, waarom hij denkt dat het niet zo goed gaat. Ik denk dat je dit als ouders goed kunt vertellen, en geef ook mondeling uiting aan zijn gevoelens hierover. Een kind met asperger zou zich kunnen terugtrekken of agressief kunnen reageren. Bedenk ook wat je hiervan verwacht bij jouw kind. Kies een positief moment uit, niet vlak voor het slapen gaan misschien?
Ik zou zeker kiezen voor in eigen veilige, vetrouwde omgeving vertellen. Zo kan je zoontje zich ook rustig terugtrekken/verdrietig worden/boos worden. Benadruk vooral de positieve kanten en ga zeker een keer met hem kijken op de nieuwe school. Heel veel sterkte. Helemaal niet leuk om te moeten vertellen, maar uiteindelijk is het voor je zoontje het beste!
Mijn dochter heeft ASS waarschijnlijk asperger maar ze is nog te jong om dit vast te stellen. Mijn dochter gaat nu naar een CVD. Zij wil ook graag naar de school hier in de buurt en stelt hier vragen over. Ik beantwoord deze eerlijk. Mijn dochter weet ook dat ze ASS heeft en op kleuterniveau wat dit inhoud. Ik weet niet of jou zoon ook op de hoogte is hiervan? Sommige ouders kiezen ervoor dit namelijk later te vertellen. Ik zou een gesprek met de juf erbij plannen. Het is voor de duidelijkheid naar hem toe denk ik belangrijk dat de juf jullie verhaal bevestigd. Ik zou er ook niet omheen draaien. Hem evrtellen hoe het zit.. En niet het woord mag gebruiken.. Als je het woord mag gebruikt is het net of hij iets fout doet waarom hij niet meer naar zijn school mag. Maar dat het beter is voor hem om naar een andere school te gaan. En dan de waaroms. Ik zou hier ook een beeldverhaal van maken. Zodat hij elk gewenst moment kan zien hoe het ook alweer zat. Als hij goed kan lezen kan je het ook voor hem opschrijven. Daarnaast een aftel kalender met kruisjes voor zijn afscheid. Ik had er zelf voor gekozen om samen met mijn kind een school te kiezen. Jou kind moet zich fijn voelen... Duidelijkheid en eerlijkheid voorop. Een autist heeft niks aan vage toestanden, dit zal zich alleen maar uitten in spanning. Succes!!
Ik zou het thuis vertellen. Er rustig voor gaan zitten en gesprek aangaan. Niet op school want waarom zou denjuf erbij moeten eigenlijk? De juf kan hooguit vertellen waarom hij niet op school kan blijven en ik zou hetnjuist zo positief mogelijk houden.
Ik zou het hem ook thuis vertellen. Daar voelt hij zich veilig. Wat ontzettend rot dat hij naar een andere school moet. Knuf voor jou.
Zoals vele al hebben gezegd, thuis uitleggen, probeer hierbij niet verdrietig te doen, verdriet kan Door een kind ook gelezen worden als teleurstelling dit is niet nodig, zo heb ik mijn dochter verteld dat ze op de nieuwe school heleboel nieuwe vriendinnen kan maken, de kkassen kleiner en dat je heeel speciaal moet zijn voor deze school, probeer er een positieve draai aan te geven, school is school en of dat nu speciaal onderwijs is of basis maakt niets uit.
Pff wat heftig voor jullie en je zoontje.... Ik zou het hem sowieso thuis vertellen en zo eerlijk mogelijk zijn, dat ze op zijn nieuwe school veel meer tijd voor hem hebben om nieuwe dingen te leren, etc...
Is het niet mogelijk om het te laten lijken alsof het zijn eigen beslissing is/wordt? Ik zal het even toelichten ik weet niet hoe hij school zelf ervaart nu? Misschien kun je in een gesprekje met hem vragen hoe hij het op school vind gaan etc... waar loopt hij tegenop, hoe voelt hij zich op school... en hem dan vertellen dat er speciale scholen zijn voor kinderen die 'problemen' hebben met 'de dingen die hij benoemt' en dan hem een soort van keuze aanbieden: Lijkt je dat niet een super cool idee, zo'n speciale school etc... en dan hem (aansturend) zelf hiervoor laten kiezen en hier trots op laten zijn. Het is maar een idee he!
Tenzij zijn juf echt hypervertrouwd aan voelt voor hem, zou ik het thuis vertellen. Ik zou hem zelf laten komen met waarin hij vindt dat hij afwijkt van zijn klasgenootjes. En welke problemen hij zelf tegenkomt op school en thuis. En hem dan vertellen dat jullie een school hebben gevonden waar allemaal kinderen zitten die gelijkaardige dingen ervaren. Ikzelf zou het hem wel pas vertellen als het effectief doorgaat, dus als het vervoer geregeld is. Het lijkt mij niks en nogal verwarrend voor hem dat je hem nu vertelt dat ie naar een andere school gaat en dat ie uiteindelijk na kerst gewoon thuiszit. Ik hoop dus ook voor jullie dat dat vervoer ook snel in orde raakt.
Ik zou het hem thuis vertellen. Uiteindelijk vertrekken al die mensen weer uit zijn leven. Ten tweede zijn die andere mensen voor jullie belangrijk maar voor je zoon heel wat minder. Voor je zoon zijn jullie twee de belangrijkste mensen op aarde, en als je met zo'n leraar aan tafel zit, zit je daar toch heel anders dan wanneer je thuis met je kind bent. Met een leraar erbij verval je vaak ook weer in gesprek met de leraar en hangt je kind er een beetje bij. Nee ik zou het thuis doen, dan heb je alle aandacht voor hem en hij ook alle aandacht voor jullie. En inderdaad niet vertellen dat hij daar niet meer welkom is, maar vertellen dat er een nieuwe school is die misschien wel veel leuk is bladibla...Enthousiast maken.
Hier een zoontje met pdd-nos die op speciaal onderwijs zit, wij hebben het hem van te voren ook thuis verteld van hoe en wat maar wij wisten het al een paar maanden van te voren en heeft zelf ook de school gezien en is er geweest, wij merkten zelf dat hij hiermee meer rust had, misschien nog een optie dat als het verteld is dat ie nog een ochtend mee draait zodat hij van te voren weet wat hij kan verwachten, was voor onze zoontje in ieder geval een enorme opluchting. Wij hebben eerlijk gezegd hoe het zat, klas te groot wij merken dat je daar last van hebt en dat het daarom beter is dat je naar een school gaat met weinig kindjes in de klas, ja mama dat is zo dat vind ik wel mooi. Inderdaad een kalender bij gaan houden en samen elke dag afstrepen. Vond mijn zoontje hier ook heel erg fijn. Veel sterkte en succes de komende tijd want dat het weer spannend en wennen wordt dat is een ding wat zeker is.
Vervelend pluk! School heeft volgens mij (als ik jou zo hoor) ook wel echt z'n best gedaan om het te laten werken. Maar er zijn ook positieve kanten... Bijvoorbeeld dat dergelijke scholen veel meer ziin ingericht op individuele leerlijnen. Dat heeft voor hem niet alleen voordelen qua klassengrootte en begeleiding. Maar ook voor het feit dat hij sneller leert dan gemiddeld en ook enigszins afwijkende interesses heeft. Maar hier vooral ervaring met afwijkende leerlijnen en interesses. Vond het idee van een beeldverhaal best goed klinken. En de aftelkalender had je vast zelf al bedacht. En inderdaad, het is niet zijn fout.. De andere school kan hem gewoon beter helpen als er problemen zijn. Succes met vertellen en het vinden van een oplossing voor je vervoersprobleem. Hoop dat de gemeente een beetje meewerkt.
Na een onrustige nacht van mij vanmorgen maar eens wat met hem gepraat over autisme (hij weet dat hij dit heeft) en dat hij dus denkt (en doet) in puzzelstukjes. Daarna tussen neus en lippen door verteld dat er ook scholen zijn speciaal voor kindjes met autisme (even alle andere uitdagingen er buiten gelaten). Hierop kwam er een stortvloed aan vragen - hebben ze daar ook lieve juffen (ja) - hebben ze daar ook een schoolplein (ja een hele grote) - hoeveel kindjes zitten er daar in een klas (maximaal 15 en dan heb je 2 juffen) - als het niet gaat wat doen ze dan (dan ga je met een juf in een kleiner klasje zitten en ga je verder met wat je deed) - en als het helemaal niet gaat dan (dan mag je even naar de directeur toe en die wil dan wel even helpen met het oplossen van je probleem) - waar is die school (hellendoorn) - oh mam maar dat is wel heel ver fietsen (daarom mogen kindjes die daar naar toe gaan met de taxi) - Net als C (buurmeisje) mam ( ja net als C) Mam, mag ik daar aub ook naar toe ( ja hoor jongen als jij dat wil mag jij daar ook naar toe, zullen we volgende week er een keertje gaan kijken?) Ja mam heel graag dan ga ik dat vanmiddag ook aan papa vragen. Dus even flink mailt met manlief en besloten dat het verstandig is om hem vanmiddag te gaan vertellen dat hij na de kerstvakantie naar deze school mag. (vervoer krijgt hij hoor vanaf de opstapplaat, het "gevecht" gaat alleen maar om hem vanuit huis opgehaald te krijgen, wil dit echt niet lukken dan moeten we maar zelf een taxi laten komen die hem van huis naar de opstapplaats vervoert)
Wat fijn dat hij zo goed reageert! Mijn broertje (wordt in december 10) is een paar jaar terug ook van een 'gewone' school naar het speciaal onderwijs gegaan, vanwege z'n autisme. En echt.. Iedereen zou nu willen dat ze dat véél eerder hadden gedaan. Eerst voelde het toch wel raar, vooral voor mijn moeder, dat je kind naar het 'speciaal onderwijs' moet, maar hij zit daar zoveel beter op zijn plek en heeft het er zo naar z'n zin. Ik hoop dat het bij jullie zoon hetzelfde uitpakt! Veel sterkte en succes!
Wat fijn om te lezen dat het gesprek zo goed ging en hij het zelf helemaal ziet zitten en er graag heen wil. En in hellendoorn dan woon je dus niet ver bij mij vandaan , grappig zeg. Mocht de mogelijkheid tot vervoer vanaf huis niet per direct mogelijk zijn, gemeenten zijn langzaam, is het misschien ene mogelijkheid om tijdelijk een regiotaxi in te zetten voor jullie twee dat je hem zelf kunt brengen, in overleg is er vast veel mogelijk bij hun.