Hoi meiden, ik ben bezig met mijn scriptie. dat gaat over het vroegtijdig signaleren van een PPD. Ik heb tijdens mijn stage in de JGZ gemerkt dat hier nog niet altijd even veel aandacht voor is. Nou wil ik iemand die hier een postpartum depressie heeft (gehad). en tegen bepaalde dingen is aangelopen graag wat vragen stellen. (via PB uiteraard) zoals - Is de depressie gesignaleerd door een JGZ verpleegkundigen? of is er niemand ooit achter gekomen? - Waar ben je tegen aan gelopen? - heb je betreft de PPD dingen gemist in het intake huisbezoek door de jeugdverpleegkundige van het consultatie bureau? - Werden signalen niet goed opgevangen of genegeerd. Werd het gebagatelliseerd? Dit zijn vragen waar ik nog heel benieuwd naar ben. Alvast bedankt Liefs Muis
Een simpel antwoord eigenlijk. Ze hebben er geen kaas van gegeten. En als ze het al wel zien. Zijn ze niet in staat om de moeder bij te staan mijn ervaring is dat ze er totaal geen verstand van hebben en moeders eerder tot wanhoop drijven dan ze echt begrijpen. Ze zullen een hoop zien ( onzekere moeder maar zijn niet in staat om de des betreffende moeder een juiste kant op de ( begeleiden ) En ze je meer het gevoel geven dat je het moeder niet goed doet. En daar ligt de sleutel om dit soort dingen op te sporen. Je mag ook mij pben en vragen stellen als je dat wilt. Meer heb ik er niet over te zeggen.
volmondig eens met knap. Heb het 2x gehad dus ik ben wel een expert. Momenteel ben ik zelf onder behandeling in het uz gent bij de prof psychiatrie en een gewone psychiater. Compleet gestoord dus
Nu effe serieus PND bij nummer1: - Is de depressie gesignaleerd door een JGZ verpleegkundigen? of is er niemand ooit achter gekomen? Al na een week na de geboorte voelde ik mij heel naar, enkel huilen en de gedachte dat ik iets ongeloofelijks fout had gedaan en dat ik nooit meer zou kunnen slapen. Toen hij 4 weken was ging ik naar HA en zei dat ik mij zoon ging achterlaten op zolder en er niet meer ging naar omkijken. HA heeft psychiater gebeld, ik moest een uur later op consultatie en ik mocht daar ook gewoon blijven. Dus toen 8 weken op PAAZ gezeten en dan paar dagen naar de moeder-kindunit van het sint-camillus ziekenhuis (1 van de 2 ziekenhuizen in belgie die pnd's doen). - Waar ben je tegen aan gelopen? Het slapen; ik raakte helemaal ontregeld omdat ik niet meer kon slapen. Ik begon te dissocieren en zwarte gedachten te krijgen - heb je betreft de PPD dingen gemist in het intake huisbezoek door de jeugdverpleegkundige van het consultatie bureau? Uhh, PPD staat in belgie niet in het cb hun werking denk ik , enkel grafiekjes over gewicht en lengte - Werden signalen niet goed opgevangen of genegeerd. Werd het gebagatelliseerd? Yep, geen duidelijke diagnose, geen duidelijk behandelplan, ik moest toch blij zijn met zo'n mooi kind, ook familie en vrienden vonden mij belachelijk en dus geen steun van hen. Ontelbare keren in die 4 weken heb ik tegen mijn man/vroedvrouw/familie gezegd dat het niet ging, maar kreeg geen hulp. PND bij nr3: Zie hierboven: alleen dat ik zelf naar sint-camillus gebeld heb voor een afspraak met de psych en dat ik daar dan ook gelijk weer in de gedwongen opname vloog. O, en nog minder steun en hulp, want ik had het zelf gezocht deze keer