Er bovenop kom je zeker, ook al wil je dat nu nog niet geloven! Een jaar geleden zat ik ook alleen, viel ook van het een op het andere moment in een gat, ik weet hoe verschrikkelijk je je voelt, maar geef het de tijd en probeer zo veel mogelijk afleiding te zoeken! Dat hielp hier beetje bij beetje. Gelukkig kwam het hier goed, maar ik weet wel dat als het dan niet was gekomen ik het alleen ook had gered. Pas na 4 maand begon ik dat in te zien, dus het is niet zo gek dat jij je nu nog heel ellendig voelt. Dikke knuffel
Dankje, Dat zal ook zijn tijd zeker nodig hebben. Heb alles gedeeld met hem. Maar het maakt het extra moeilijk dat ik dit allemaal gewoon niet wil. Hou zoveel van hem maarja, moet van twee kanten komen.
Ik heb je topics gevolgd,en denk dat je uiteindelijk veel sterker en gelukkiger uit deze strijd gaat komen! Nu is het moeilijk te geloven want de emoties zijn nog vers,maar als je diep nadenkt weet je dat je al niet gelukkig meer was en er geen vertrouwen meer in had... met enkel willen heb je niet genoeg.. Ik snap je angst,heb in een soortgelijke situatie gestaan alleen was ik hoogzwanger... ik wilde hem ook terug.. Gewoon het feit dat je je oude vertrouwde leventje niet opzij wil zetten.. bang voor het onbekende.. Maar weet je,straks weet je ook niet meer beter. En de rust die je over je heen krijgt... dat is het echt waard! Zowel voor jezelf als voor je kindje! Sterkte!
Heel veel sterkte! Nu is het moeilijk, maar als het verdriet straks minder wordt en je met een open blik naar de toekomst durft te gaan kijken, zie je dat het leven nog zoveel mooie dingen te bieden heeft. En als de tijd daar rijp voor is, kom je iemand tegen die jou wel de liefde kan geven die je verdient.
Sterkte.. je red t echt wel.. Hier iets ander verhaal niet gescheiden wel al bijna 5 jaar samen en recent (juni) ook enkele maanden uit elkaar geweest.. hij kwam terug of ie er voor wilde gaan en bleek een groot spel te hebben gespeeld.. was zoals ik al vermoedde idd al 2 jaar aan t rond.... met een ander.. Heeft losse handjes gekregen en ben naar n crisisopvang gevlucht begin november.. Ik dacht ook echt kom hier nooit doorheen maar zelfs op deze plek voel ik me met de dag sterker worden.. aan hem ligt t niet hij probeert me op alle manier dwars te zitten en zelfs dat haalt me niet meer naar beneden.. wel vervelend.. en ook ik vier de feestdagen alleen in de crisis opvang maar kom er sterker uit.. Als t lukt probeer er samen uit te komen met afspraken.. niks zo vervelend als op deze manier hier.. en dat terwijl ik in die andere periode dacht fijn dat t zo kan.. de papa heeft gewacht tot de voogdij gezamelijk was en dat was alles dat ie wilde.. hij heeft geprkbeerd mij kapot te maken en tis niet gelukt Dus probeer blij te zijn dat jr in elk geval nog je eige plekkie hebt met je kleintje ik zal denk ik zon 4 mnd hier moeten wachten maar ook dat komt weer goed.. Ik ben met amper kleren van huis gevlucht meid heb letterlijk alles achtergelaten en zelfs dat komt goed.. probeer sterk te zijn en weet dat je er steker uit komt.. Veel sterkte en een dikke knuffel
Jeetje stampvamp dat is heftig. Ik heb het vermoeden Dat ie toch met anderen gaat. Hij zit constant te whatsappen, afspraken om naar vrienden te gaan werden gemaakt als hij werkte. Vraag me af of hij me niet al langer heeft bedonderd. Maarja zet die knop maar eens om..
Heel veel sterkte meid. Maat je komt er wel! Ik ben sinds mei bij mijn man weg, ben ook gevlucht naar een geheime opvang. En heb sinds eind okt een eigen huisje met de kids. Het is zeker niet makkelijk maar alles beter dan ongelukkig zijn!
Het blijft moeilijk. Probeer je op jezelf te richten en je kindje. Het wordt minder echt waar! Op een gegeven moment kun je jezelf afvragen of je het oude vertrouwde mist of hem als persoon. ...zet hem op, je komt er wel!
ik heb alleen de 1e pagina gelezen maar dit vind ik een rotopmerking. Hoe slecht het ook gaat je hoop altijd op beterschap en werkt daar hard aan, als er tijdens het harde werk dan een van de 2 zegt dat hij/zij er definitief mee stopt komt dat altijd hard aan. Lijkt me vreselijk en ik wens je dan ook veel sterkte in deze rot tijd. Uiteindelijk word het nare gevoel gelukkig minder. Richt je op je meisje en je honden. liefs
Ben gewoon kapot van verdriet. Ik had echt gedacht dat het goed kwam. Ben zo verdrietig. Gelukkig heb ik m'n meisje die me op de been houd
Ja sorry maar het was geen rotopmerking, ik had de laatste tijd echt het idee dat je een enorme hekel aan je man had en daarom sta ik er een beetje van te kijken. Maar ik denk dat ik wat dat betreft misschien wel een beetje te 'mannelijk' denk.
Neehoor ben het met je eens. Volgens mij heeft ts behoorlijk zitten dreigen ook met kansen. Etcetc ze was zelfs al bezig met hoe het nu moest met haar dochtertje icm omgangsregeling. Maakt het natuurlijk niet leuk als het daadwerkelijk dan gebeurt. Succes ermee
Ik heb niet zitten dreigen.. Ik heb een sms gevonden waaruit bleek dat hij er een ander op na hield. Ook al ontkende hij dit. Maar als een andere vrouw een smsje naar mijn man stuurt met ''hey lieffie, ga maar gelijk door naar je werk ben ziek, ik hou van je!'' dan ga ik toch denken dat daar iets meer achter zit dan vriendschap. Waarschijnlijk had ik toen moeten zeggen het is klaar, maar voor mn dochtertje en omdat ik veel van hem hou heb ik het nog een kans gegeven. Maar hij kon geen vrij krijgen voor de relatietherapie enz. En achteraf denk ik dat al die keren dat ie wegging hij niet naar vrienden is geweest maar me gewoon langer bedonderd heeft dan me lief is. Maar dit zal hij niet toegeven.
Natuurlijk is het nu een verdrietige tijd, maar ik denk dat je er op de lange termijn echt veel beter uitkomt! Sterkte, en knuffel maar veel met je meisje.
Het loskomen van hem zal een heel proces zijn. Van de fouten bij jezelf zoeken tot extreme kwaadheid,en van intens verdriet tot hem terug willen.. Niets is vreemd,het hoort er allemaal bij. Op het moment dat je zelf eigenlijk al weet dat het niet meer goedkomt,hoopt je binnenste dat het nog wel goedkomt.. Nu het echt klaar is begin je met het proces,en dat kan erg pijnlijk zijn.. Geef het de tijd,geef jezelf te tijd om alle emoties die je hebt een plek te geven. En dat moet je echt doen,zodat als het straks klaar is,je ook echt verder kunt met je dochtertje. Bij mij is het nu 3 jaar geleden,en ik kan nu echt zeggen dat ik zo veel gelukkiger ben.