Ik ben niet alleen maar.... voel me wel alleen. Dus vandaar dat ik toch even op dit topic m'n verhaal wil doen en mss dat er meer meiden zijn met dezelfde gevoelens. Mijn mannetje woont namelijk in Turkije. We hebben nu ongeveer 2 jaar een relatie en zijn sinds 2 weken verloofd. We zijn dolgelukkig met elkaar al is onze relatie niet altijd rozengeur en manenschijn geweest. Ik werk al 2 jaar als reisleidster in Turkije en zo heb ik hem dus ook leren kennen. Helaas is het zo dat werk hebben in de wintertijd heel moeilijk daar is en ik vorige winter en nu dus terug ben in NL. Helemaal niet leuk dus :x Je verdient niet heel veel daar en mn vriend was helaas zn baan verloren al in augustus dus we konden niet voldoende sparen voor deze winter. Het is echt hartverscheurend als je voor lange tijd terug moet en elkaar zolang moet missen. Ik mis hem met slapen, eten, tv kijken, het lachen, knuffelen..gewoon alles. We hebben wel iedere dag contact maar het is zo anders dan je met elkaar bent. Ondanks dat ik een lieve familie heb mis ik hem ontzettend veel. Ik moet veel huilen en wil niks liever dan bij hem zijn Sinds vorig jaar zijn we bezig voor een kleintje. Helaas hebben we 2 vroege miskramen gehad en dat hakte er wel in. Je verliest je vertrouwen in dat het nog goed gaat komen. Tot aan vandaag!! Ik testte positief en belde hem meteen op. Ook hij was dol enthousiast! 16 december heb ik mijn eerste echo om te kijken al of dat we een hartje zien. Hij is hier dus niet bij. Het zijn spannende weken....gaat t goed of zal t ons weer niet gegund zijn, het is afwachten. En vooral nu heb ik zijn steun en lieve woordjes nodig. Even een knuffel of een kus. Een liefde in het buitenland is zeker niet gemakkelijk..maar liefde kent geen grenzen. Als deze zwangerschap goed gaat verlopen komen er zoveel dingen op ons af. Ga ik hier of daar bevallen..lukt het daar wel volgende winter...kan ik mijn verblijfsvergunning verlengen volgen jaar....gaan we trouwen..komt het uberhaupt wel goed en hebben we een toekomst??? Ik vecht voor alles. Ik ben zelfs nu al bezig met sollicitatiegesprekken zodat ik zeker tot april kan werken en wat kan sparen. Ik ben zo blij met deze zwangerschap en met hem Ik kan het haast niet in woorden uitdrukken. Ik wil het allemaal niet kwijtraken maar het lijtk soms wel of ik de hoop verlies en niet weet hoe ik het allemaal moet doen, zucht
Ik ken het, ik had 3 jaar lang een lange afstandsrelatie. Elke keer weer afscheid nemen, het was niet eerlijk. Nu wonen we eindelijk samen, en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Wij gaan rond mei proberen voor een eerste kindje. Ik hoop dat alles goed gaat, en ik hoop dat jullie snel voor altijd bij elkaar zullen zijn! Zet 'm op! En gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Dank je wel voor je reactie. Ja het is echt moeilijk en idd niet eerlijk. We vechten echt voor ons geluk en helaas is dat moeilijk. Waar wonen jullie nu? En woonde hij in het buitenland of aan de andere kant van NL?
Vriendinnetje van mij is tijdens onze vakantie in turkije ook verliefd geworden en die is nu getrouwd en woont daar.. Ik geef je 1 tip: Beval alsjeblieft in nederland. Als je kind in turkije geboren wordt heeft het automatisch een Turkse nationaliteit, en dan is het heel lastig om een verblijfsvergunning in NL te krijgen voor hem/haar als het ooit fout mocht gaan tussen jullie en jij woont daar..
Ik ken heel veel meiden die daar ook wonen en die hebben voor hun kindjes een paspoort in Ankara aangevraagd. Dus die kindjes hebben 2 nationaliteiten Dan is het geen probleem om heen en weer te reizen.
Ik woon ook in Turkije en ben hier bevallen en onze dochter heeft inderdaad gewoon ook de Nederlandse nationaliteit en een Nederlands paspoort (naast een Turkse identiteitskaart) Heel veel succes met alles! Ik weet dat het niet makkelijk is. En gefeliciteerd met je zwangerschap! Hopelijk mag alles goed gaan en hopelijk kunnen jullie snel samen zijn.
Maar wat bevallen betreft... ik was veel liever in NL bevallen als dat had gekund (ben niet meer verzekerd in NL, woon hier nu al ruim 5 jaar) Hier sturen ze heel snel aan op een keizersnee namelijk en dan ook nog het liefst onder volledige narcose. Dus mocht je in Turkije gaan bevallen, zou ik eerst echt goed rondkijken! Wat wel weer leuk is, is dat je veel meer echo's krijgt dan in NL (iedere maand)
Bedankt voor je berichtjes! Ja ik weet dat je bij iedere controle een echo krijgt daar ik ben nog wel via CZ hier verzekerd en kan daar gewoon in een priveziekenhuis bevallen tot een max van 2000 euro voor een bevalling. Ga in ieder geval niet naar het staatsziekenhuis, niet zon goede verhalen over gehoord. Ja het is zo moeilijk alles te regelen en veel...zeker het trouwen, documenten heen en weer. We willen nog trouwen voor de wet voor dat t kindje komt. En aangezien hij geen internet thuis heeft wordt dat weer lekker makkelijk haha
Een afstandsrelatie is nooit makkelijk. Mijn man is zelf ook Turks, en ik ben 5 jaar heen en weer gereisd, om toch maar bij elkaar te kunnen zijn. Wij hebben er voor gekozen om in NL een toekomst op te bouwen, en hier een gezinnetje te stichten. Wat ik begrijp, kiezen jullie voor Turkije om daar te gaan wonen. Het lijkt me inderdaad niet makkelijk om zwanger te zijn, en je partner ver weg te hebben. Maar wat ik begrijp, hebben jullie die keuze wel overwogen gemaakt. Is het geen optie voor jou om nu al die kant op te gaan? Het lijkt me persoonlijk fijn om je zwangerschap samen met je verloofde te beleven. Hij kan je steunen, en jullie kunnen samen genieten van het wondertje dat in je groeit.
Helaas is dat geen optie om financiele redenen ik moet namelijk mijn verblijfsvergunning verlengen in mei (ter plaatse) wat geld kost. Daarnaast kan ik dus aankomende zomerseizoen daar niet werken vanwege de zwangerschap. Een babytje kost toch geld en mijn vriend verdient niet super goed. Wel een goed loon maar helaas is het in Turkije nog vaak zo dat ze daarvan een deel aan de familie moeten geven. Vandaar dat ik hier in NL probeer te gaan werken voor 4 maandjes zodat ik wat spaargeld daarheen kan meenemen. Ook willen we zowiezo in juli voor de wet trouwen (ook ivm de kleine) en daarvoor moeten we papieren aanvragen die niet ouder mogen zijn dan 6 maanden. Ik moet daarvoor persoonlijk bij de gemeente hier aanwezig zijn....en ja op en neer vliegen kost ook zo 150 tot 200 euro. Mss dat de oudjaarsloterij een steentje bij kan dragen hahaaha. Dan pak ik het vliegtuig liever vandaag dan morgen Ja helaas is een afstandsrelatie verre van ideaal maar we houden ontzettend veel van elkaar dat dat hopelijk wel goed moet komen volgende winter
Tja, dan wordt het wat maandjes doorbikkelen. Een kleintje kost immers geld. Een spaarpotje opbouwen is dan wel handig. Maar ik zou voor de lange termijn dan wel gaan bedenken, hoe jullie het financieel willen gaan doen. Wanneer jij hoogzwanger bent, lijkt het me niet makkelijk om werk te vinden. Dan ben je afhankelijk van het inkomen van je verloofde. En wanneer je bent bevallen, neem ik aan dat je beide niet meer fulltime aan de slag wilt. Ik weet niet in hoeverre je verloofde jou, de kleine en nog zijn familie financieel kan onderhouden. Wanneer je naar Turkije vliegt, kun je alle papieren vanuit NL meenemen voor jullie huwelijk. Op die manier heb je geen extra kosten. Kijk ook een goed naar je verzekeringen, wanneer je in NL verzekerd blijft. Dit i.v.m. je bevalling in Turkije. Zwanger op afstand is natuurlijk niet fijn. Maar ik denk dat jullie hier goed over hebben nagedacht, omdat jullie al langer bezig zijn. Hopelijk heb je een onbezorgde zwangerschap, en kun je snel die kant op.
Ik kan er helaas over mee praten. Ik ben bijna 3 jaar getrouwd en mijn mannetje woont nog in Marokko. Het was al moeilijk maar nu ik zwanger ben heb ik het soms echt heel erg zwaar. We staan 100% achter onze keuze om voor een kindje te gaan en ik wist dat het zwaar zou worden, maar onze kinderwens was en is veel groter. Het is soms effe bikkelen en doorbijten, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me makkelijk af gaat. Hij gaat binnenkort zijn examen doen. (inburgeringsexamen) en als ik mijn nieuwe contract krijg kunnen we de aanvraag indienen zodat hij hier heen komt. Ik hoop echt zo van harte dat het lukt. Lieve TS heb geduld... Is het geen mogelijkheid dat hij hierheen komt? Volgens mij is het veel makkelijker om vanuit Turkije hierheen te komen dan vanuit Marokko bijv. xx Sofia
He bedankt voor je berichtje nou dat is nog best moeilijk, ook vanuit Turkije hem hierheen halen. Ik heb bijv. al geen vaste baan. Ik werk nu wel fulltime maar dat is tijdelijk omdat ik in april die kant weer uit ga. En ik woon bij mijn ouders in en om nu hier met hem te gaan samen wonen is op lang termijn ook niet ideaal, zeker niet met een kleintje dalik erbij. Mijn vriendin heeft haar vriend hier ook naartoe gehaald, nu een jaar geleden. Tot op heden heeft hij nog steeds geen werk en zij moet dus alles bekostigen voor hem. Dat is best duur. En hij wordt er natuurlijk ook niet gelukkiger van zo. En ik ben gelukkig in Turkije. Ik hou van het land, klimaat en de cultuur. Ik kan me daar makkelijker aanpassen dan hij hier denk ik. Het is nog geen garantie op geluk en goede toekomst daar maar goed, waar wel?? Het is nergens denderend momenteel.Wij hebben ook bewust de keuze gemaakt voor een kindje omdat we al langer met deze wens zitten en het helaas ook 2x misgegaan is. We zaten eerst te denken om het volgend jaar weer te proberen maar dan stellen we onze wens weer bijna een half jaar uit. Dus we besloten nog één laatste ronde te doen voordat ik terug naar NL ging en die was raak ik wist dat het moeilijk ging worden zonder hem omdat we vorig jaar ook een paar maanden zonder elkaar zaten. Maar nu in deze bijzondere periode is het nog moeilijker. We bellen elke dag maar het is moeilijk dingen te delen zo. Hij zal er niet bij zijn met de eerste echo wat voor ons echt speciaal is en dat maakt me dan weer verdrietig kheb regelmatig huilbuien maar probeer dat hem niet al te veel te laten merken. Ben zo emo als wat haha Ik ga morgen beginnen met de nieuwe job zodat ik tot midden april goed kan sparen en toch met een buffertje daar naar toe kan en het in ieder geval tot aan oktober/november kan redden. Ik kan daar namelijk dit jaar niet werken met een dikke buik. En ook hopen dat hij goed werk heeft want dat is wel bepalend voor de toekomst Maar wat spannend voor jullie zeg! Ik hoop dat hij t haalt en dat hij hierheen kan komen. Vraag;: waarom wil jij niet daar heen?
Wij wonen nu in Frankrijk. Een stuk makkelijker dan Marokko of Turkije omdat Europese Unie en zo. We willen ooit wel trouwen, en als we een kindje krijgen, dan moeten we kijken of we hem/haar een Nederlands paspoort willen geven of een Franse. Maar goed, dat zien we tegen die tijd wel! Ik hoop dat jullie elkaar snel zullen zien! Het is wel erg moeilijk zonder internet en zo'n verre afstand! Bellen jullie wel veel?
@ OumSofia, Als jullie getrouwd zijn dan mag hij toch sowieso naar Nederland komen? Of zijn de regels toch anders dan ik dacht? Ik hoop dat hij het examen haalt! Flink studeren dus!
Nee, Nederland doet op dat punt heel moeilijk. Zelfs mensen die al 10 jaar getrouwd zijn met een Nederlander kunnen niet meteen in Nederland blijven. Je moet aan strenge inkomenseisen voldoen, je moet je inburgeringsexamen halen, anders mag je niet blijven.
Ik heb mijn man in 2004 in Turkije leren kennen en in 2007 is hij naar Nederland gekomen. Ik herken je gevoelens wat betreft gemis etc heel goed. Maar wij hebben zelf wel heel bewust gewacht met trouwen, kinderen etc tot hij hier was want ik wilde dat niet alleen doen. Maar daar heb jij nu niets meer aan . Is een toeristenvisum geen optie, je wil hem toch sowieso ook weleens Nederland laten zien? Dat is nou niet zo heel erg duur en dan is hij in ieder geval in het beste geval 3 maanden bij je. En ook de eisen voor een verblijfsvergunning zijn wel makkelijker geworden want je hoeft tegenwoordig ook geen inburgering (wat wij nog wel allemaal hebben gedaan) te doen. Bevallen zou ik inderdaad in Nederland doen, ik ken heel veel meiden die in Turkije onnodig met een keizersnede bevallen zijn (daar verdienen ze meer geld mee dan met een normale bevalling). Probeer in ieder geval in Nederland voldoende steun te zoeken, neem je moeder of een vriendin mee naar de verloskundige en hou jezelf bezig waar mogelijk...Er komt een keer een oplossing en op een dag zijn jullie voorgoed samen, houd je daaraan vast