Dat is zo! Heb nu een vriend die evenveel aandacht nodig heeft als m'n zoontje eigenlijk (niet op kinderachtige manier, gewoon nood aan zeg maar ) en soms is het ook van pfoe, kost veel energie! Maar tja, ik zie hem uiteindelijk wel graag dus doe er wel mijn best voor. En ook hier ooit de vraag waarom ik "nu al" (half 11 of zo) ga slapen Heel vervelend, blijf regelmatig langer op voor hem, terwijl ik echt mijn slaap nodig hebt (wat hij moeilijk kan begrijpen, ik ben toch volwassen? ) Maar ach Hij helpt ook wel op vlak van de kleine, wat ex al nooit deed, dus op dat vlak win ik wel wat ook. Sta er tijdens driftbuien niet meer alleen voor, en dat scheelt toch wel. (hoewel ik nu wel enorm (nog meer dan ik al had!) veel geduld heb)
Dan ligt het misschien ook wel aan de soort man Ik kook wat ik wil, mijn man snurkt niet en ruimt de troep achter zijn kont op. Hij is echt een aanvulling ipv een consequent terugkerende irritatiebron
Ze heeft gelijk tot mijn jongste kam was ik vaker alleen dan de laatste vier jaar. Met lat. Voor die tijd verwachten ik eigenlijk niks van hem en nu ik een lat met hem hebt merk ik dat ik te veel van hem verwacht. Toen ik minder van hem verwachten was ik ook veel gelukkiger alleen met mijn zoon. Zoon naar bed en dan was in de avond mijn motto mama pret.
Daar kan ik best wel inkomen, in dat egoïstisch worden Heb me ook heel hard moeten aanpassen omdat ik de maanden voor deze relatie echt heb geamuseerd in m'n eentje. Eens echt uitgeleefd als vrijgezel (wat ik ervoor nooit gedaan had) Zijn nu 4 maanden samen (wonen ook samen) en moet soms nog wel effe leren loslaten haha
Waarom sta je dan nog om 22u in de keuken? Als mijn man zou zeggen dat hij om 18u thuis is, staat het eten klaar. Is hij (veel) later, mag hij een bordje in de magnetron doen. Hij kan niet verwachten dat alles naar zijn hand wordt gezet. Hij zal zich toch moeten aanpassen aan het gezinsleven, niet andersom.
Mijn schoonmoeder is bijna 20 jaar weduwe, en zij is nooit hertrouwd. Ze heeft dacht ik 1x een korte relatie gehad, maar het hoeft niet van haar. Ze heeft haar 9 kinderen (bijna) alleen opgevoed. Ik kan alleen maar respect voor haar hebben.
Eens. Mijn man en ik zijn echt een team. Ik heb hem nodig en hij mij. Natuurlijk, we zouden het heus redden alleen, maar juist omdat we zo goed op elkaar ingespeeld zijn, lijkt het me echt heel erg om alles alleen te moeten doen. Mijn man is nooit een last voor mij, hij zit me nooit in de weg en we kunnen beide doen en laten wat we willen. Onze neuzen staan 9 van de 10 keer dezelfde kant op. Er zijn heus weleens wat dingetjes onderling, maar nooit zo dat ik denk: oh was ik maar eens weer alleen! Ik kan me voorstellen dat als je dat niet hebt, het inderdaad niet zo erg is om alleen te zijn als dat ik denk. Van mij in elk geval ook een dikke pluim!
Umm85.. Hoop niet dat ik je gekwetst hebt. Vind je een sterkte vrouw die in mijn ogen veel alleen moet oplossen en moet ik zeggen dat ik respect voor jou hebt hoe je dit oplost en alleen red. Voor het eerst las ik net in je berichtje iets waar van ik denk. Ook jij bent niet altijd gelukkig met deze situatie. Ook al is het misschien je eigen keuze dat je het accepteert. Jij red het wel. Je bent positief in gesteld en dat is denk op de een of andere manier jou redding dus bij deze ook respect voor jou. En een dikke digitale knufel.
Nu is het nog even zo, we hopen binnen 2 jaar genoeg gespaard te hebben om Nederland te kunnen verlaten.
Zo. Zo'n complimentje had ik even nodig mijn moeder vind dat het allemaal wel mee valt om het alleen te doen. Want, "vroeger was je vader ook werken en moest ik het altijd alleen doen"...... Tja, toch even iets heel anders dan ALLES helemaal alleen moeten doen. Die vent zette af en toe het vuil wel buiten of kon even met de kids blijven, hielp ze in de auto zetten en ging mij dagjes uit enz. Ik moet alles maar dan ook alles alleen doen. Ik kan niemand mn bed uit trappen voor de kids. Als ik s avonds thuis kom met 2 slapende kids dan heb ik een probleem om ze binnen te krijgen enz. MAAR! Mij hoor je niet klagen. (Nou ja, soms) . Ik ben bewust alleenstaande mama van 2 prachtige kids en heb er echt geen seconde spijt van dat ik ervoor gekozen hebt. Tuurlijk, het is alles plannen. Maar ik ben eigen baas. Beslis alles zelf van de kids, hoef niks te overleggen enz. En ik kriug ook vaak de opmerking dat ik niet mag klagen. Ik heb immers zelf voor alleenstaand moederschap gekozen..... dus, dan mag ik nooit een momentje hebben dat ik het even niet meer zie zitten En dat maakt het voor mij moeilijker. Ik buffel op zo'n moment dan maar door en laat me niet kennen. Ik wil dan geen hulp vragen want dan krijg ik de opmerking:"zie je wel dat Het zwaar is om alleen te doen"... maar stelletjes mogen het wel een keer zwaar hebben... terwijl die net zo goed voor kids hebben gekozen. MAG ik dan ook een keer klagen?
Oh liever zo vatte ik het ook helemaal niet op hoor. En ook een hele dikke knuffel voor jou want ik heb ook genoeg van jou gelezen. Ik ben inderdaad niet altijd gelukkig in deze situatie, en mijn man ook niet. Inderdaad is het zo belangrijk om positief te blijven, en vooral voor de kindjes. Mijn man is er dan niet veel maar verder kan ik doen en gaan en staan waar ik wil. Ik ben nu ook bezig met mijn rijbewijs voor wat meer vrijheid. We zijn gezond, we hebben geen financiele zorgen, de kinderen zijn gelukkig, iedereen is hier welkom om te komen blijven slapen, spelen of eten en dat vind ik heerlijk. Maja, omdat hij op sommige dagen niet thuis eet en ik met de kinderen iets makkelijks eet of buiten de deur eet. Maar soms is hij zo druk geweest dat hij niet aan eten is toegekomen etc. Of ik maak eten maar er eet onverwacht iemand mee en dan heb ik niet genoeg meer over etc.
Ik hoop oprecht dat jullie wens uitkomt, zodat je ook weet waar je het voor gedaan hebt! Naar welk land willen jullie? Ik neem aan het thuisland van je man, maar ik weet eigenlijk niet waar hij vandaan komt?
Zijn ouders komen uit Turkije . Er is daar al een heel project gaande met hopenlijk een mooie toekomst. En ook voor alle mama's: jullie kunnen zoveel meer aan dan jullie denken hoor
Dat had ik vorige week ook, mijn moeder bleef hier eten omdat mijn man toch niet thuis kwam, komt ie ineens om half 6 aankakken.. Tsja, dan heeft ie gewoon pech hoor, dan eet ie maar een boterham.
Dat klopt ja. Daarom haal ik ook alleen nog dingen in huis die ik zelf lekker vind, moet hij maar mee boodschappen gaan doen, hahaha! Nee ik zorg inderdaad wel dat er altijd wat te eten voor hem is. En meestal maak ik het ook nog wel voor hem klaar.. Hij werkt tenslotte ook hard om mij te "plezieren"..
Dankjewel voor je bericht TS! Hier een (onbewust) alleenstaande mama (to be.. ben bijna uitgerekend zie banner).
Ja 5 dagen in de week. Hij is het gewend en ik nu ondertussen ook soms mag ie ook 1 x als hij geluk heeft 7 uur beginnen maar hij is chauffeur hij gaat als hij thuis komt ff spieken op zijn kamertje.