Hallo, 17 oktober ben ik bevallen van een prachtige zoon! Het is echt een heerlijk ventje...toch lukt het me niet ervan te genieten.... Ik heb een behoorlijk heftige zwangerschap gehad (elders op dit forum ook over geschreven) bij 3 maanden zwangerschap bedacht mijn vriend niet meer verder te willen, na 2,5 maand ruzie en strijd ,vreemdgaan en teveel stress zijn we toch weer bij elkaar gekomen. Met hulp van relatietherapie zijn we weer tot elkaar gekomen. de laatste maanden ging het eigenlijk best heel goed tussen ons... en eigenlijk nog steeds. Maar sinds ons zoontje is geboren zit ik totaal niet lekker in m`n vel, en het wordt steeds erger. Het kost me moeite om leuk en gezellig te doen met de kids, veel liever duik ik terug m`n bed in met een deken over het hoofd. De laatste weken reageer ik het enorm af op m`n vriend, omdat ik hem op een bepaalde manier toch dingen kwalijk neem... met ons zoontje zijn we bij een osteopaat omdat hij last heeft van nek, buik, middenrif en angsten door de stressvolle zwangerschap...daar voel ik me schuldig over maar neem het hem ook kwalijk... en ook het feit dat ik steeds de angst heb dat hij alsnog vertrekt nu ik niet lekker in m`n vel zit... Heb het hem wel verteld... en moet zeggen hij is superlief en begripvol dus daar kan ik niks over zeggen... Volgens mij begint het een aardig war verhaal te worden... steeds twijfel ik of ik naar de huisarts moet... ik weet dat het niet goed gaat... boosheid, schuldgevoel... moe... tranen... maar ik wil niet toegeven... Liefs Jolien
Wat rot voor je dat je je zo voelt! Ik kan me voorstellen dat je vollop in twijfel bent over alles en je vrind ook dingen kwalijk neemt. Toch als ik je zo hoor denk ik wel dat het goed is om naar de huisarts te gaan om te kijken of je niet in een depressie raakt, voorkomen is beter dan genezn daarom zou ik toch wel snel even langs gaan! Heel veel sterkte!
He bah wat rot dat je je zo voelt. Ik zou ook even langs de HA. Hij kan je vast advies geven of misschien wel doorsturen, zou niet te lang met dit gevoel blijven rondlopen!
Dank je voor jullie reacties! Ondanks dat ik vandaag weer een redelijk goede dag heb, heb ik toch de huisarts gebeld om morgen voor morgen een afspraak te maken... Door alles "geniet" ik niet met volle teugen van ons kleine mannetje! En het gaat allemaal zo snel... ik wil daar juist wel van genieten! Ben alleen benieuwd wat de huisarts kan betekenen... Zie er ook wel een beetje tegenop! Maar weet ook dat het goed is, mijn meisje en mannetje verdienen een mama die er helemaal voor hun kan zijn!! Liefs, Jolien
Haiii... Ik herken je verhaal, ondangst dat ik het gedeelte gelukkig weg kan laten dat mijn vriend wel wilde gaan. Na de bevalling heeft het zeker 8 maanden geduurd voor ik een beetje mezelf weer werd. Ik was gestresst.. niet vrolijk... kon niet genieten... was altijd aan het haasten... opgefokt gevoel. Ben niet naar de huisarts geweest maar achter af gezien had ik dat wl moeten doen. mijn zoontje is inmiddels bijna 1 en de rust is el redelijk terug. Maar ik kijk wel op een heeeel heftig jaar terug. Goed dat je naar de HA gaat