Nou mijn meiden pikken eigenlijk weinig op van de preek en zijn 5, 8 en 12.....ze zitten wel stil, (vind eerbied ook belangrijk en geen last willen zijn voor de anderen in de kerk.)......en zingen mee,maar zijn niet dol enthousiast over de kerkgang......maar goed dat had ik als kind ook, en is ook goed gekomen....
Ik kom zelden in een kerk, maar ook ik heb geleerd dat je stil hoort te zijn en je niet hoort te rennen en gillen. Dit vind ik persoonlijk ook niet kunnen en hoort gewoon bij de opvoeding van een kind, of je gelooft of niet. Ik zal mijn dochter dit dus ook meegeven als we wel een keer een kerk bezoeken.
Hier ook opgevoed met stil zijn en fluisteren in de kerk. Nu kom ik nog nauwelijks in kerken (enkel nog voor begrafenissen van familieleden), maar echt praten en rondrennen zou ik enkel van peuters accepteren.
Bij ons gaan alle kinderen eerst mee de dienst in. Dan wordt de dienst begonnen met mededelingen, bidden we en zingen we een paar liederen die ook voor de kinderen erg leuk zijn. Je ziet dan al die kleintjes dansen en soms op de stoel staan. Heel lief én leuk, al die kleine wiebelende kindjes! In het begin is het dus soms best wat rumoerig maar de meeste ouders geven wel aan dat het tijdens gebed en zo stil moet zijn. Buiten het zingen om hoort onze oudste eigenlijk te fluisteren maar soms lukt haar dat niet helemaal Tijdens het laatste lied gaan de kinderen vervolgens naar hun eigen groep. Daar behandelen ze een thema op de manier die bij hun leeftijd past (voor onze oudste knutselen en jongste lezen ze voor) en daar kunnen ze helemaal zichzelf zijn maar wel met rust die bij hun leeftijd past Ik ben het wel eens dat we uit eerbied en respect stil horen te zijn. Maar blijdschap hoort er ook bij en dat kun je niet altijd op een stille manier uiten het gaat bij mij denk ik vooral om de oorzaak van het gedrag wat maakt of ik het zelf storend vind of niet. Maar een kind kan wel geleerd worden dat het op bepaalde momenten stil moet zijn, ook omdat je er niet alleen zit. Edit: het is bij ons vooral rumoerig tijdens een opdraging of andere speciale dienst. Dan zijn er kleine gasten die het stil zijn niet zo gewend zijn. Maar ach, dat hoort er dan ook een beetje bij
Toen ik zelf klein was, was het de bedoeling dat je idd muisstil was. Vreselijk Wij zitten zelf in een evangelische gemeente en daar is het wat losser. 't Is niet de bedoeling dat je overal doorheen kakelt en maar heen en weer rent, maar kinderen kunnen gewoon zichzelf zijn, dat deel van de dienst dat ze erbij zijn dan, want na een kwartiertje gaan ze naar hun eigen klas voor de zondagsschool Bepaalde dingen zullen daarin zeker met opvoeding te maken hebben, als kinderen wel van alles doen wat niet kan, maar het is ook gewoon karakter en temperament denk ik. Onze oudste is redelijk verlegen en zal dus echt niet zomaar gaan roepen of schreeuwen of door de zaal rennen, (alhoewel ze 2 jaar terug wel altijd stond te dansen in het gangpad, op de liederen die gezongen werden. Uberschattig ). Maar een kindje bij ons in de kerk rent dus wel dwars door de zaal heen. Is een ontzettende dondersteen, wordt goed opgevoed, maar heeft dus gewoon een veer in z'n kont en die kan nu eenmaal niet uit zodra je de kerk binnenkomt Niemand vindt het erg volgens mij, we lachen ons altijd een breuk om dat ventje iig
Bij ons is het trouwens zo geregeld dat er creche is voor 0-2 jaar, (kinderen worden voor de dienst begint gebracht, maar mag eventueel ook nog als de andere kinderen naar de zondagsschool gaan). 3-10 heeft zondagsschool en gaan na een kwartiertje de dienst uit 11-12 heeft bijbelklas en gaan na een half uurtje de dienst uit Vanaf 13 jaar zitten ze in de dienst, en hebben ze eens in de twee weken op vrijdagavond een tienerprogramma met samen eten, een hoop lol en een stukje bijbelstudie
Dit vind ik trouwens wel een groot pluspunt bij een heleboel evangelische gemeenten: dat er wat geregeld is voor de kinderen. Dat is hier bij onze kerk dus wel anders, daar is niets geregeld, geen creche, geen zondagsschool of iets, en dat is best heel lastig. Vroeger was er wel creche, maar nu niet meer, omdat er weinig jonge gezinnen komen, dus was er te weinig animo voor. En nu komen er weinig gezinnen omdat er geen creche is, een visuele circel en dat is erg jammer..... Ik denk dat ik binnenkort maar eens een balletje op ga gooien. Ik was ook al gevraagd als leidster voor de kleuterkerk, maar dit vind ik ook wel een punt om eens aan te snijden.
Evangelische gemeenten moeten ook wel he: een hoop jonge gezinnen en kinderen. Geloof dat bij ons 40% beneden de 25 is...
Hier leren ze ook dat ze stil moeten zijn.. of t lukt is een tweede Gelukkig zitten ze meestal op de creche en de zondagschool
Dit is zeker leuk! Maar daar is jullie gemeenschap dan ook op ingesteld. Maar in sommige kerken is het nog steeds de bedoeling om jezelf (en kinderen) wat soberder te gedragen. Je kunt dan merken aan de hele sfeer, inclusief pastoor, dat het niet gewenst is om drukte te creëren. Ik ga zelf eigenlijk bijna nooit naar een kerk, maar ik vind het bij jou wel gezellig klinken.
Onze kinderen gaan mee vanaf 1 a 2 weken oud, ze zijn het dus gewend. Ze zijn nu 2, 4, 11 en 13 jaar en zitten gewoon stil. De jongste van 2 heeft het daar niet altijd makkelijk mee nee. Maar hij weet dat hij moet fluisteren. We nemen boekjes en kleurpotloden voor hem mee. Thuis studeren we zelf met onze kinderen. Ze weten dus waar de lezing over gaat en andere gedeelten hebben we voorgestudeerd en dus kunnen ze gewoon meedoen en antwoorden geven. Doordat ze weten waar het over gaat is het ook leuker voor ze. Als de jongste onrustig wordt gaat een van ons even met hem naar achteren om hem te kalmeren en gaan daarna gewoon weer zitten. Ik denk dat het het meeste met de opvoeding en de regelmatigheid van het bezoeken van deze situaties te maken heeft. Het is mooi meegenomen dat mijn kinderen zich ook automatisch netjes weten te gedragen op bruiloften en begrafenissen. Geen geren, gegil of wat dan ook. Voor en na de bijeenkomst is er genoeg tijd om met elkaar te praten en belangstelling te tonen voor de anderen.
In de moskee is een speelruimte voor de drukkere kinderen. Krijgen ze eten en drinken. De ouders kunnen dan rustig de lezing luisteren en het gebed doen. Niet alle kinderen zijn in de speelruimte trouwens. Maar die gieren en rennen ook niet.
Ik vind sowieso dat de opvoeding tegenwoordig veel soepeler is dan voorheen, in de zin van: kinderen worden minder (consequent) gecorrigeerd!! en zijn daardoor ook drukker, luisteren minder goed, er worden minder normen en waarden aangeleerd. Dat heeft weinig met de kerk zelf te maken (mijn opmerking), maar dat zal zich dus ook wel uiten in de kerk ja, en in de bieb. Ik merk het heel sterk hier in het onderwijs.
Mijn dochter is nog nooit in de kerk geweest maar ik vind dat ze dan op de bank moet blijven zitten en stil zijn. Zeer zeker niet gaan rennen of gillen. In het laatste geval zou een van ons met haar naar buiten gaan. Ik twijfel of haar zelfs moet meenemen naar de jaardienst van mijn opa, ze zal dan ruim 2.5 zijn geweest.
Ik ga zelf alleen bij begrafenissen en bruiloften naar de kerk. Ben totaal niet gelovig en vind het ook erg saai! Daarom hebben we dochter nog altijd ergens heen gebracht als het eens nodig was. Gelukkig hebben ze in het dorp waar ik woonde een pastoor die nogal van tempo hield. Half uur was de mis uit! Heerlijk!!
Ik moest als kind zijnde stil zijn in de kerk, ik vind dat ook niet meer dan normaal. Rennen en gillen? No way, want dan werd ik bij kop en kont hoogstpersoonlijk door papa himself de kerk uitgemieterd. Dan kon in die tijd namelijk nog
Onze kinderen moeten ook altijd zoveel mogelijk stil zijn, of fluisteren maar niet onder een gebed. Maar de oudsten gaan al snel naar de kindernevendienst en de jongste gaat direct naar de crèche. De jongste wordt na de collecte weer bij ons gebracht om de laatste zegen en gezang mee te maken. De jongste en ik zijn er niet elke week want hij vind het niet zo leuk in de crèche. Vorige week werd ik binnen 10 minuten al opgehaald omdat ze hem niet stil kregen..
Is het ook Als een kerk niet leuk is, is er iets mis volgens mij (Maar te diep daarop ingaan wordt ws wel een geloofsdiscussie, dus dat zal ik achterwege laten ).
Wij gingen vroeger met mijn ouders ook altijd mee naar de kerk en zelfs ook met mijn opa en oma wanneer we daar logeerden. Van mijn opa en oma kregen we vaak een pepermuntje en daar konden we dan tijdens de mis op sabbelen maar wij (zusje en ik) waren ook vaak aan het kwebbelen, ik vind ook niet dat je kan verwachten dat een kind zo langs stil kan zitten. De kerk van mijn ouders hadden een kinderclubje welke tijdens de dienst gingen knutselen en op een kinderlijke manier iets over de godsdienst leerden. Aan het einde van de mis kwamen alle kinderen weer bij de ouders in de kerk en was de afsluiting. Ik zou het niet accepteren als ze door de kerk zouden rennen of zouden gillen maar zachtjes fluisteren zou ik ok vinden voor kinderen. Volwassenen kiezen er zelf voor om naar de kerk te gaan en moeten dus stil zijn en hun kinderen in toom houden.
Mijn zoontje moet toch ook stil zijn hoor, in de kerk (als we er al eens komen) laatste keer was tijdens een concert, heeft ie 2u moeten stil zijn, met een kwartier pauze tussenin. Heel moeilijk, maar hij heeft dat heel goed gedaan (wat heel moeilijk is voor hem, hij kan nogal moeilijk stil zitten haha) Denk dus dat het met opvoeding wel te maken heeft. Mensen moeten gewoon durven eens nee te zeggen tegen hun kind denk ik