ik heb al eerder gezegd dat ik weet hoe t voelt t is ook moeilijk,maar sommige klinken wel heel verbitterd degene die snel zwanger raken kunnen daar ook niks aan doen toch en probeer voor jezelf je leven leuk te houden of te maken ondanks dat zwanger worden niet lukt ik kom uit een super vruchtbare familie mijn moeder 4 x raak in ronde 1 mijn schoonmoeder 3 x raak in ronde 1 mijn zusje vermindert vruchtbaar zwanger in ronde 2 en wij zijn nog steeds niet zwanger ondanks dat tegenzit ben ik niet verbitterd en gun ik t iedereen,kijk naar de mooie dingen die je heb en geniet van alles wat je nu nog makkelijk of uberhaup kan doen zonder kinderen kom op meiden onze tijd komt vanzelf succes iedereen
Ik was ook in de eerste ronde zwanger en heb alleen maar geroepen dat het een wonder is. Mijn gevoel geeft alleen maar aan dat het een steeds groter wonder is dat we zo snel zwanger waren. Ik ben nu inmiddels 18 maanden bezig voor nummer 2 en ik blijk pco te hebben. Wondertjes bestaan en bij de een komt het snel en bij de ander duurt het langer voor het wondertje er is. Veel mensen hebben alleen niet door hoe groot het wonder is dat er een kindje is. Ik hoop dat de Clomid bij mij zijn werk blijft doen en dat het gaat lukken om zwanger te worden. Ik wens voor iedereen het wonder toe. Hou moed! Dat probeer ik ook.
Tien jaar ben ik bezig geweest om zwanger te raken, maar heb gelukkig nooit gevoeld wat jij nu voelt. Heb het altijd iedereen gegund en was oprecht blij. Maar ik begrijp je wel. Is ook wat. De wens is zo groot en je hebt voor je gevoel niets zelf in de hand. Mocht het je troosten, ik ben na 10 jaar uiteindelijk toch zwanger geraakt en nu 14 weken. Maar uiteraard hoop ik voor iedereen dat het niet zo lang duurt. Succes
wat herken ik veel wat hier geschreven wordt. ik heb het syndroom van turner en een hartafwijking. door het syndroom weinig eicellen. maar had wel een grote kinderwens. ik zag en hoorde overal om me heen zwangerschappen. ook in de familie schoon(zus)en. hoe moeilijk ik het ook vond probeerde altijd blij voor de personen te zijn. toen bleek dat we alleen via een eiceldonor zwanger konden worden en we iemand hadden gevonden die haar eicellen wilde doneren. wilde dat niet lukken. ondanks hormonen wilde het baarmoederslijmvlies niet groeien en mijn hartklachten kwamen terug. ik werd er vreselijk ziek van. en kreeg hartritmestoornissen. ik mocht niet meer zelf zwanger worden. dat is echt niet te beschrijven hoe dat is. maar het geluk was met ons en de donor bood aan onze draagmoeder te zijn. na een heel traject en gesprekken met de raad van de kinderbescherming enz.. is afgelopen juni de draagmoeder bevallen van onze dochter. ik vind het een wonder wat wij hebben gekregen en ben intens dankbaar. ik wens het iedereen toe, allen succes op welke wijze je dan ook bezig bent met zwanger worden en hoelang of hoe kort dan ook het blijft moeilijk als er andere maar zwanger worden en jij niet. daarom aan iedereen die het moeilijk heeft en waarbij het nog niet wil lukken een dikke knuffel en hopelijk is jullie het wonder van een kindje ook gegund!
Ik zit dit topic met verbazing te lezen... ik ben een van die "mazzelaars" die heel snel zwanger is. Loop niet te klagen en zet zeker niet van alles en nog wat op facebook, zit ook niet in de ww, lekker thuis op de bank te niksen, maar ben gewoon 40 uur aan het werk met een kleintje van 1,5 en nu dus weer eentje op komst (waren een paar van de verwijten naar zwangere vrouwen die ik voorbij zag komen) Ik vind dat jullie erg verbitterd overkomen. Natuurlijk is het waardeloos en ongelofelijk klote dat het niet lukt en is het confronterend, maar totaal niet meer blij kunnen zijn omdat een ander wel het geluk heeft zwanger te raken vind ik niet kloppen. Een kind krijgen is een levensveranderende situatie. Logisch toch dat iemand daar vol van zit en dat wil delen? Ik zal ook zeggen waarom ik hier best giftig om word. We hebben pas geleden mijn nichtje van 3 na een slopende ziekte van een jaar moeten begraven. Moet haar moeder dan voortaan maar kinderen gaan vermijden omdat die nog wel leven en die van haar niet, of moet ik dan maar niks meer over mijn zoontje vertellen want zij heeft geen kindje meer??? Gaat toch nergens over....Het leven gaat, hoe rot en ellendig dat ook is, door. Je kan niet verwachten dat de hele wereld altijd bij jouw leed stil staat. Ik zal de hele goegemeente nu wel over me heen krijgen door mijn mening te geven, maar ik hoop dat jullie hier misschien toch over nadenken, dit topic komt namelijk erg kwetsend over naar "die meiden die zo snel zwanger raken"
Nou fijn hoor dat je je mening met ons gedeeld hebt wijs uh dopneusje.. Je bent een pracht voorbeeld over waar dit topic over gaat :x Ja we zijn soms wat verbitterd, zo gek is dat toch niet als je weer of nog steeds met lege handen staat?! En we zijn we echt oprecht blij voor onze medevrouwen hoor, dat begrijp je verkeerd. Je snapt het sowieso niet.. laat ook maar pff..
Inderdaad! Het is niet dat wij boos zijn of verbitterd om vrouwen die snel zwanger zijn. Ik denk echt dat je het verkeerd begrijpt. Het gaat erom dat zij geen idee hebben van hoe het is om zo lang te moeten wachten om zwanger te kunnen worden. En dat ze terwijl ze het misschien wel of niet weten van jou problemen er toch op de een of andere manier rekening mee kunnen houden. En dat ze meestal geen idee ervan hebben hoe lucky ze zijn! Verder is het ontzettend erg als iemand zijn kind verliest ongeacht welke leeftijd dan ook. Maar ik zou er juist wel rekening mee houden dat diegene er waarschijnlijk in het begin niet over wil praten en het niet kan waarderen als je het over je eigen kind hebt. Dit is aftasten en proberen aan te voelen of desnoods vragen. Er zijn genoeg mensen die dan idd even geen kinderen willen zien en ze juist vermijden, zo gek is dat niet.
Pff, al drie jaar! Mensen zijn soms zulke ongevoelig harken! Ook al bij die vriendin van Starry die niet eens wil weten hoe zij zich voelt. @dopneusje: Ik denk dat jij beter je mond kan houden. Ik ben zeker niet verbitterd, maar heb wel verdriet. En dat mag, want het is ook iets verdrietigs en in je omgeving kun je daar maar weinig begrip voor vinden, omdat het iets heel persoonlijks en gevoeligs is. Als je dan op een forum met meiden zit die het gevoel kennen, is het een beetje jammer als er iemand tussendoor komt fietsen die niet weet waar ze het over heeft en zoiets zeg. Natuurlijk mogen anderen nog steeds over hun zwangerschappen en kinderen vertellen en daar luister ik naar, ik leef mee en ik zoek de babykleertjes van mijn dochter uit om uit te lenen. Maar dan mag ik in de auto naar huis best even huilen.
Idd ik gun iedereen een zwangerschap en een kind. Maar daarom mogen wij best verdrietig zijn als er iemand in de omgeving is die snel zwanger raakt. En als je snel zwanger raakt is dat mooi maar er is veel onbegrip over als je moeilijk zwanger raakt. En als er dan in je omgeving constant gevraagd word wanneer jij etc etc wil je er weleens boos of verdrietig zijn maar het is nog steeds taboe om dat in het openbaar te doen
Ja echt hè vooral dit jaar lijkt overal waar ik kijk zie je zwangere vrouwen, ik vind het wel mooi om te zien
Niet lang meer! Qua praten over vruchtbaarheidsproblemen in ieder geval. En niet voor iedereen ook overigens.. Maar weten wat iemand in de mmm doormaakt is onmogelijk voor een buitenstaander. Ze kunnenwellicht begrip hebben, maar het echt begrijpen zullen ze nooit. Er zitten gewoon twee kanten aan deze hele discussie. Als ik zwanger ben, wil ik het ook van de daken schreeuwen. Net als ieder ander. Ik weet alleen uit ervaring wat dit met anderen kan doen, dus zal het daarom niet doen. Blijdschap en verdriet hoeven elkaar in ieder geval niet uit te sluiten. Gun de mmm-meisjes het verdriet als er iemand zwanger is. We gunnen het diegene echt wel, maar onszelf gewoon nog 100000000x meer na zo'n lange tijd!
Ooo Aster wat ben jij lief! Hoe voel je je na de terugplaatsing? Ik had ook nog op jou topic gereageerd!
* een dikke knuffel*. Lekker stoom afblazen hoor. Ik duim voor je, dat jullie ook spoedig zulk mooi nieuws mogen gaan vieren! Om je een klein hart onder de riem te steken....Wij zijn na tig jaar (de maanden tel ik maar niet) nog onverwachts ouders geworden. En voor die tijd zijn hier ook wat tranen gevloeid hoor, wegens zwangerschappen van andere mensen. Niet omdat ik 't ze niet gunde, maar wél omdat ik 't zelf ook zo graag wilde.
Sterkte meiden bij wie het zolang duurt, dat is heel zwaar en frusterend. Hoewel ik zelf nooit lang op een zwangerschap heb hoeven wachten, weet ik meer dan me lief is over wachten en wat er allemaal mis kan gaan op zwangerschapsgebied. Dan zit je niet te wachten op een dikke buik in your face. Ik sloot me altijd maar zoveel mogelijk af voor blije buiken toestanden
Iedereen een dikke knuffel!! Weet hoe frustrerend het is als iedereen om je heen zwanger word Tuurlijk gun je het hun, maar is wel ff slikken Hier duurde het best lang voordat wij zwanger werden van ons 1e zoontje. In het begin een paar maanden met condooms gedaan, daarna 4 jaar zonder enige anticonceptie, had wel een onregelmatige cyclus van 12 tot 72 dagen. In aug 2008 'echt' begonnen, (1e ronde werd een Mk) tempen, ovulatietesten, en in april 2010 toch maar naar de ha en gyn gegaan. Ze zagen wel een eisprong dus nog 4 maanden zelf proberen. Ronde 26 weer terug naar de gyn en ik + vriend kreeg daar allerlei onderzoeken. Kreeg een Hsg in ronde 28 en die ronde was het raak!! Na de geboorte van ons zoontje gelijk maar aan de pil gegaan, maar daar werd ik zo chago van dus maar over op de condooms. In dec 2012 de condooms aan de kant gegooid en ben nu ronde 6 zwanger geworden. Bij de 1e 6 jaar en de 2e 6 maanden
Heb een vraag aan 'jullie' , ik ben dus zwanger v mn derde. Ik weet viavia dat n vriendin van mij al bijna twee jaar tevergeefs probeert zwanger te worden, ze heeft er echter met mij nooit over gesproken (wat haar goed recht is overigens), via andere vriendinnen weet ik het. Nu wil ik binnenkort mn zwangerschap bekendmaken, maar hoe? Het rechtstreeks en persoonlijk vertellen waardoor ze misschien niet weet hoe ze moet reageren en eigenlijk heel verdrietig is. Of via sms (onpersoonlijk)? Jullie maken dit zo te lezen vaak mee en t doet veel van jullie pijn, ik wil mn vriendin zo min mogelijk pijn doen maar t feit blijft wel dat ik zwanger ben...