wanneer nou echt genieten???

Ahh wat onwijs naar dat je je zo'n zorgen maakt meis, maar kan het me wel voorstellen.. Ik werd na de echo van 16 weken wat rustiger en vlak daarna begon ik schopjes te voelen.. Na de 20 weken echo was ik helemaal gerust gesteld omdat ze ook gezond is, en voel haar nu elke dag bewegen, denk dat dat al een heel stuk scheelt, dat er 'bewijs' is dat ze er nog is en het goed maakt.. Maar ik heb geen miskramen gehad, dus wellicht ging het bij mij 'makkelijker'..

Enne, was je broodje lekker?

 

Ik heb hiervoor een miskraam gehad en heb me vreselijk zorgen gemaakt de eerste weken. Pas bij de 20 weken kon ik het wat loslaten en begon ik hem ook te voelen, dat scheelt een hoop. Maar nog steeds zijn er dagen dat ik er door heen zit qua zenuwen en onzekerheid terwijl alles goed gaat met de baby.

 

Hi Dido... Ik ken het helemaal, na vorige maand ben ik ook heel bang. Ben nu hemel en aarde aan het bewegen om zsm een echo te krijgen zodat ik weet of het haartje klopt... Maar volgens mij blijft die angst toch ook enigzins bestaan, als deze angst weg is krijg je er weer een andere voor terug.

Gelukkig heb ik nog geen last van wakker worden om te eten of plassen, ik slaap alleen wel slecht... Geen idee waarom

 

Dido, herkenbaar!

Ik heb twee miskramen gehad voordat ik zwanger raakte van mijn jochie. Ik heb de eerste 12 weken echt niet als leuk ervaren. Was ontzettend bang, moest ontzettend wennen, lag eigenlijk een beetje met mezelf in de clinch. Ik heb het zo gelaten en mezelf niet veroordeeld. Je voelt je zoals je je voelt, forceren om iets anders te voelen heeft weinig zin. Neem de dag zoals deze komt en als je dan op een onbewaakt moment eens geniet, hou dat dan in je hoofd. Het komt vanzelf goed. Bij mij was dat na een goede 12 weken echo. Spijt dat ik die eerste weken heb "gemist"? Nee. Hooguit jammer, maar het is zoals het is.

Gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens!

 

Ik kan me je angst heel goed voorstellen. Bij mij is het echte genieten pas begonnen na een goede 20 weken echo en ik ben nu 24 weken. Daarvoor echt niets willen en kunnen kopen voor die kleine uk omdat er steeds de angst. Maar in 4 weken kun je een hoop kopen kan ik je vertellen. Ik heb voor deze zwangerschap een mk (hartje gestopt bij 8 weken te zien op eerste echo) en hierna duurde het ruim 16 maanden voordat we weer zwanger waren.

Ik wens je heel veel sterkte met wachten en hopelijk heb je straks een iets zekerder gevoel

 

Ik herken het ook helemaal! De eerste 12 weken waren vreselijk, nu ben ik iets geruster en heb ik er meer vertrouwen in, maar het vertrouwen is gewoon een beetje weg als je hebt meegemaakt dat het ook fout kan gaan. En nu ben ik natuurlijk ook alweer naar de 16 weken echo toe aan het leven. Maar die angst die ik voor de 9 weken had, zo erg is het nu gelukkig niet meer.

 

Ik begrijp je helemaal Dido. Ik heb vorig jaar ook een miskraam gehad. Eerste echo teruggezet omdat vruchtje te klein was, 2 weken wachten en bij de tweede echo vruchtje wel een beetje gegroeid maar geen hartslag. Die twee weken waren een hel!

Nu ben ik weer zwanger en kan absoluut niet genieten. Echo 23 december en aan de ene kant wil ik het eerder en aan de andere kant ben ik doodsbang wat ik ga zien.

Ik heb al twee kinderen en bij die zwangerschappen heb ik me geen moment zorgen gemaakt (misschien omdat ik toen veel jonger was).

Ik hoop dat ik straks, als de echo's goed zijn, wel kan genieten. Dit wordt mijn laatste zwangerschap en het zou jammer zijn als ik me alleen maar loop te stressen.

 

Hey,

Ik heb voor deze zwangerschap 2 mk gehad en heb verder nog geen kinderen. Ik kon de angst en onzekerheid niet helemaal loslaten, het is wel minder geworden. Ik merk nu dat ik wel toe leef naar de
27 weken. Op de een of andere manier heb ik veel vertrouwen in dit kindje, maar wat minder in mijn lichaam.
Ik denk dat het logisch is dat je na zo'n verleden niet helemaal kan genieten van een nieuwe zwangerschap. Ik probeer dat maar te accepteren en niet te vechten tegen het feit dat ik moet genieten. Sommige momenten lukt het gelukkig wel en daar probeer ik me aan vast te houden.
Sterkte meid.

 

Ik ben pas gaan genieten een goeie maand terug, dus bij zo'n 25 weken, ik ben lang en vaak misselijk geweest. Nu nog steeds maak ik me soms zorgen, het is zo abstract wat in de buik gebeurt, kon je maar binnenkijken he. De roze wolk is soms wel eens aanwezig maar niet continu.
Heb nooit echt willen aannemen als mensen me zeggen geniet ervan, hoezo genieten.
Vind het wel fantastisch om de baby zo intens te voelen, anders dan bij de eerste.

 

Elke keer als ik een echo heb, vlieg ik tegen de muren op.. De tijd daartussen valt me nog mee.. Ik heb gewoon een erg sterke intuïtie dat het goed zit, deze keer.. Hopelijk klopt het ook!! Vorige keer had ik namelijk niet het gevoel dat het goed zat en dat klopte ook..

Ik denk dat, als ik morgen een goede echo heb, ik wat meer kan genieten! Dan ben ik over die horror 8, 5 week heen van vorige keer. Snap je gevoel zo goed!!!

 

Ik snap het wel hoor
Ik heb zelf nooit een miskraam gehad maar maakte me alsnog constant zorgen.
Dat werd iets minder toen ik het hartje zag kloppen bij de echo van negen weken.
Het werd veel meer toen de misselijkheid na 14 weken verdween maar ik nog geen schopjes voelde (merkte nergens meer aan dat ik zwanger was).
Toen ik met 18 weken dagelijks schopjes voelde werden de zorgen weer wat minder.
Met 21 weken kreeg ik harde buiken en werd ik heel bang om te bevallen en met 24 weken was ik iets geruster omdat ik dacht: als ik nu beval gaan ze in elk geval alles voor mijn kindje doen!
Toen de bewegingen met 30 weken minder werden werden de zorgen weer meer.
Na een goede 36 weken echo weer minder en daarna weer veel meer omdat ik ergens had gelezen dat een vrouw met 38 weken zwangerschap haar kindje verloor.
Uiteindelijk was het vlak voor de bevalling zelfs zo erg dat ik me afvroeg of het kindje de bevalling wel zou overleven (echt heel erg, ik weet het.. maar ik had echt last van hormonen!!) en zes uur later had ik een compleet gezond kindje in mijn armen.
Dus als je een heel eerlijk antwoord wilt: Ik heb af en toe genoten, bij vlagen, tot de zorgen weer de overhand krijgen.. En pas toen mijn zoontje drie maanden was merkte ik dat ik onvoorwaardelijk aan het genieten was

Ben normaal helemaal niet zo'n doomdenkerig type, maar van zwanger zijn werd ik echt neurotisch

 

ik herken de angst. ik heb hiervoor een mk gehad maar dat is ruim een jaar geleden. het heeft in totaal 2 jaar geduurd om zwanger te worden dus nu het eindelijk raak is ben ik dagelijks bang. ik controleer om de haverklap op bloed. ben nu 9 weken zwanger en nog steeds is de angst niet minder. ik moest zeggen dat ik de misselijkheid en de zere borsten helemaal niet erg vindt omdat dit toch een teken is dat het goed zit.