Hallo! Ik wil even jullie mening horen . Mijn oudste dochter moet vandaag naar het cb voor een oogtest en 3.9 jaar prik (we zijn pas verhuisd en hebben het een beetje uitgesteld) Nu weet ze dat ze een oogtest moet ondergaan, maar (nog) niet dat ze een prik krijgt. Wat vinden jullie? Het haar van te voren vertellen? Of pas op het cb? Ik ben bang dat als ze het vooraf weet, het een grote drama gaat worden...
Nee joh, ze krijgt een prikje om niet ziek te worden. Ieder groot kind krijgt een prik. Niets ergs aan. Dat kun je haar gewoon vertellen, lijkt mij
ja eerlijk vertellen, anders vertrouwt ze het volgende keer helemaal niet meer. Ik heb toen met mijn dochter afgesproken dat als het geen pijn doet, ze ook niet huilt, bij een klein beetje pijn, beetje huilen en bij heel veel pijn mag ze heel hard huilen Op moment supreme zei ze tegen de wvk: nou zeg, dat doet zeer hoor.
Gewoon vertellen, ik heb er nooit moeilijk over gedaan of dramatisch. Daar pas vertellen zou ik niet zo eerlijk vinden.
Gewoon vertellen. Wel laten merken dat je snapt dat ze er tegen op ziet. Misschien iets leuks voorstellen wat je daarna gaat doen. Het is erger als ze er op het cb pas achter komen, dan krijgen ze het gevoel dat je niet eerlijk bent geweest.
Zeker vertellen. Anders denkt ze bij alle volgende bezoeken dat ze een prik krijgt en is het vertrouwen weg want de vorige keer had je toch ook niks gezegd????
Gewoon vertellen, zou het anders niet echt eerlijk vinden, en misschien durft ze de volgende keer niet meer mee naar het cb, uit angst wat haar daar onverwachts te wachten staat!
Wel vertellen.. Altijd beter Mijn dochter moets vorige wek buisjes en we hebben haar vantevoren alles uitgelegd. En in het zieke huis kreeg ze ook nog uitgebreide uiteleg met fotos erbij..heeft zeker geholpen
Ik zou het zelf fijn vinden het van te voren te weten, dus zou ik het ook vertellen. Vaak is echter een voorspelling zoals de jouwe een self-fulfilling prophecy.. Dus ik zou je wel aanraden te kijken of je het voor jezelf minder groot of eng kunt maken, voordat je het aan je meisje vertelt. Als jij het brengt als iets wat heel eng is en pijn doet, zal zij bang zijn voor iets dat heel eng is en pijn doet. Snap je?
Vertellen! Mijn moeder bereidde ons altijd uitgebreid voor al een paar dagen/weken. En als we niet zouden huilen en alleen maar au zouden roepen dan gingen we regelrecht naar de speelgoedzaak om een kleinigheidje uit te zoeken (potloodje of sleutelhangetje oid). Dit heeft bij mij altijd goed gewerkt, want ik was best heel bang voor een prik. Ik zou als kind zijnde echt in paniek geraakt zijn als ik zo voor het blok gezet zou worden. Maar ieder kind is anders en jij kent je kind het beste!
Ik ben normaal niet van het ver van te voren vertellen. Zoals dames uit een vriendjes te spelen enz. Maar het prikje vorige maand heb ik verteld. Hij wilde niet was ook zenuwachtig torens wel op de dag zelf verteld toen werd de afspraak ook pas gemaakt. Toen we r kwamen zei die jij gaat mij een prikje geven. Ze prikte hij riep auw en was bere trots. Geen traan geen schrik niets.
Zou het ook zeker vertellen. Als jullie de volgende keer weer gaan zal ze misschien denken dat er weer een verassing te wachten staat. Lijkt me niet erg leuk voor d'r. Probeer gewoon rustig uit te leggen wat er gaat gebeuren en inderdaad misschien achteraf belonen met iets? Zo is het bij mij bij de tandarts gegaan destijds. Ik dacht voor controle maar bleek dus voor een gaatje te zijn. Niemand die me iets verteld had Sindsdien een angst voor de tandarts. Of ja, mede daardoor!
hier idem dito, dacht dat het spiegeltje in mijn mond ging en in eens begonnen ze te boren. Nu ben ik bijna 40 en lig nog stijf als een plank in die stoel. Ondertussen heb ik wel een hele fijne en geduldige tandarts gevonden, die stopt wanneer ik het aangeef, alles uitlegt en pas begint als ik toestemming geef. Ik vertel mijn kinderen altijd eerlijk wat er moet gebeuren. We hebben ook erg ons best gedaan uit te leggen wat het verschil is tussen moeten en mogen en dat je soms ook minder leuke dingen moet doen. Toevallig moest ik rond die tijd zelf ook een prik hebben, dus heb ze eerst daarmee naar toe genomen om te laten zien dat ook grote mensen dit moeten.
Gewoon eerlijk vertellen, geen groot drama van maken. Zeggen waar je naar toe gaat en wat ze gaan doen. Duidelijkheid is altijd fijne voor de meeste kinderen.
Gewoon vertellen en idd geen groot drama/verhaal van maken. Hou het simpel alsof het de gewoonste zaak op aarde is Vind het trouwens wel vreemd dat kinderen alleen een kadootje krijgen als ze niet huilen. Een prik kan toch pijn doen, waarom mag je kind dan niet even huilen? Zolang ze er geen groot drama van maken...
toevallig moest ik gister met mn dochter erheen heb gewoon vertelt dat ze ook een prikje krijgt... ze ging al huilerig naar binnen en zat als een muisje zo stil bij me op schoot in de wachtkamer... huilen toen de prik eraan kwam.maar ja t moet toch gebeuren ik zou t dus wel vertellen
Hoort dat niet bij deze tijd. Tegenwoordig worden kunnen verwend om niets. Een keer niet huilen bij zwemles. Douchen zonder gillen. Dag luisteren. Noem nu wat voorbeelden uit onze omgeving. Hier wordt onze zoon verwend om enals wij dat willen. Huilen bij een prik mag gewoon. Hij deed het niet. Wel bij bloedprikken in februari trouwens maar dan troost ik hem. Moederliefde doet toch veel meer dan een cadeautje? Enne ik veroordeel niemand. Dit is Hoe wij erin staan.