Mijn lieve dochtertje lacht sinds gisteren niet meer naar mij, meestal lacht ze altijd (grote glimlach) als ze mij ziet maar sinds gisteravond kan er geen lachje naar af, niet naar mij, niet naar papa..Alleen naar de hond. Is dit een fase of is ze gewoon misschien wat geprikkeld of moe? Ook heeft ze nu al bijna 4 maanden verlatingsangst. Ook normaal of wat lang? Ze lacht wel met spelletjes spelen zoals kiekeboe en als ik met haar praat als ze huilt begint ze gelijk blij te zijn, maar dus niet meer als ze me in de ochtend voor de eerste keer ziet
ik denk gewoon ff een fase, moe of niet lekker in der vel... ik probeer de dingen altijd vanuit mij zelf te bekijken, soms heb ik ook geen zin om naar iedereen te lachen en leuk te doen. wie weet is ze t weekend weer lekker vroljk!
Ik heb daar ook eens over geklaagd, heeft hier heel lang geduurd. Wel naar papa lachen, en bij mij altijd maar chagrijnig doen. Nu krijg ik de hele dag door knuffels en kusjes en papa niks Komt goed