Bij mij zei mijn moeder dus wel dat als ik niet huilde dat ik dan een kleinigheidje kreeg. Ik heb daardoor geleerd om even door te zetten en even op de tanden bijten. Wat dus vaker voorkomt in het leven. Het was heus geen dreigement maar een stimulans. Ik had t cadeautje heus wel gekregen als ik toch gehuild had denk ik... Heb nooit gehuild hierdoor dus Maar daardoor ontdekte ik zelf dat het meeviel. Ik kan me zulke dingen altijd nog goed herinneren uit mijn jeugd. Ik weet ook nog precies hoe het cb eruit zag! Ik hoop zulke ervaringen straks te kunnen gebruiken in de opvoeding van mijn eigen kind(eren)
Ik heb alleen de o.p gelezen maar wij hebben het onze oudste pas 's ochtends verteld. Als ik het eerder had gezegd had had het te veel in z'n koppie gezeten. 's Ochtends uitgelegd dat hij ook een prikje kreeg. Toen hij vroeg of het pijn ging doen ook gewoon eerlijk geantwoord dat het kon prikken. Ging hartstikke goed en daarna natuurlijk ook 10 veren in z'n kont gestopt
Wel verteld. Ik weet van onze dochter dat het een drama was geworden als ik haar voor het blok zou zetten. Een paar dagen vantevoren over begonnen. Neit leuk natuurlijk. Maar ja, alle kindjes die graag naar school willen (en dat wilde ze heeeel graag) moeten een prikje.....
Kinderen kunnen heel veel hebben, maar je moet hen wel voorbereiden. Mijn vader is tandarts en vertelde altijd rustig dat als hij moest boren dat het wel even pijn zou doen en dat ze rustig moesten blijven liggen. negen van de tien keer accepteerden de kinderen het dan. Ze weten dan wat er komen gaat en dat scheelt de helft. Dus als het pijn doet, ook zeggen dat het pijn doet (of pijn kan doen), niet afdoen met áh, valt best wel mee, want anders schrikt het kind ontzettend en dan heb je pas echt een probleem voor de volgende keren. Hier ook mijn zoontje altijd verteld als ie prikje kreeg (een dag ven tevoren en op de dag zelf nog) en dat dat even pijn deed. Het viel hem (denk ik daardoor) reuze mee.
EN pijn En geen kadootje. Dat is eigenlijk dubbelstraf. Hier zit het cb naast het winkelcentrum dus na het prikken lekker samen kopje koffie drinken. Na het bloedprikken ook... En wat was ze stoer daarna. Bloedprikdame was verbaasd want behalve dat ze geen kik gaf (ondanks dat jongetje ervoor heel de prikpost bij elkaar had gegild...) keek ze ook zeer geïnteresseerd mee Ze heeft nogal een fascinatie voor bloed en zeg nou zelf... Hoe vaak kun je uitgebreid je bloed zien zonder dat het flink pijn doet.
Wat al eerder gezegd is, goed voorbereiden. Neem eventueel een mooie stoere pleister mee van thuis. Ik altijd bang geweest om prikken te krijgen vanaf kleins af aan. Anderzijds heb ik er zelf (in de functie van verpleegkundige) geen enkele moeite om te prikken.
Mijn dochter vond t vooraf wel leuk. Maar zij vindt alles met dokters en tandartsen erg interessant. En de prik zelf heeft ze niet eens gevoeld. Niet mogen huilen vind ik redelijk bizar.. Als je iets wilt geven (hier was dat een pleister ), gewoon geven, voor t feit dat t gebeurd is. Als er niet gehuild wordt, omdat hij/zij zo stoer was en anders voor de troost.