Onze lieve boef van 2 j en 10 mnd krijgt en heeft steeds meer zijn eigen mening! Het peuteren is in volle gang. Sommige momenten zijn daarom lastig, maar we genieten enorm van hem en zijn mooie ontwikkeling. Hij heeft nooit onderscheid genaakt tussen papa en mama. Bijvoorbeeld met naar bed brengen of aankleden, dat konden zowel papa als mama doen. Gewoon wat het beste uitkwam. Maar nu neigt hij steeds meer naar papa. Bijvoorbeeld met spelen: " ik papa spelen, mama niet". En vandaag willen we naar het bos en hem dit dus verteld: "ja leul, bos papa! Mana niet mee". Terwijl alanik alleen ben met hem, we heerlijke momenten hebben. Samen thee drinken, knutselen, puzzelen, eten maken etc. Mijn man maakt lange dagen, dus als hij er is laat ik hun vaak ook express even samen.....maar het doet evengoed toch een beetje pijn. Zijn er nog moeders met een soortgelijke ervaring?
Het is een hele normale fase... mijn jongens hebben het ook gehad. Dat is niet om jou aan de kant te zetten, maar hun ontdekken, zien dat pappa er minder is dan mamma en dat trekt dan aan. Het gaat vanzelf weer voorbij, dat scheelt mamma blijven ze toch echt nodig houden. Gewoon lekker met zn allen naar het bos gaan en wel gewoon lekker laten weten dat jullie ook "familie time" hebben.
Mijn zoon is ongeveer even oud (Van 20-01). Hoewel hij altijd erg aan mij geplakt zat 'kiest' hij tegenwoordig voor sommige dingen zijn vader. Vindt dat eigenlijk alleen maar heel erg fijn voor m'n man, die ook 'eindelijk' af en toe de voorkeur krijgt. Daarnaast heb ik het idee dat het echt een onderdeel van de ontwikkeling is. Het ontdekken aan te kunnen geven wat hij wil en met wie hij dat wil, maar ook dat de ander daar dan niet bij is. Een soort consequenties overzien van de keuzes die hij maakt. Net als dat hij ineens aan het benoemen is wat hij nu eerst wil doen, maar dat daarna het volgende komt. Dus herkenning in gedrag zeker, maar ik deel je idee/gevoel daarover niet. Wel heel vervelend voor je, ik hoop dat hij snel de aandacht weer meer wil verdelen, je kan het niet opdringen natuurlijk. Misschien is het een goed signaal (en moment) om wat voor jezelf te doen. Dat is à leuk voor je en B denkt je zoon bij jou wat te missen of hij merkt dat jij ook niet altijd thuis voor hem beschikbaar bent waardoor hij jou ook een tijdje wil 'claimen'. Succes!
Dank voor jullie eerlijke reacties! Ik vind het ook niet hartverscheurend hoor, moet er ook gewoon aan wennen. Als hij ervoor kiest im echt samen met mijn man de trein baan te maken ( wat mama ook gewoon niet goed kan ) is dat helemaal prima! Idd strijk ik op dat moment even. En daarna weer een familie activiteit. Ik moet zelf gewoon even omschakelen. Nogmaals dank, fijn te lezen!
Hier is het andersom. Alles is mamma. Het lijkt nu een beetje minder te gaan worden. Ik vond het voor mijn vriend erg sneu, die maakt ook lange dagen.
Hier rond die leeftijd net zo, ik mocht helemaal niks meer doen alles was papa! Voelt even rot maar laat het maar gebeuren het gaat over!
Hier precies zo! Dochter is net 3. Het is papa voor en papa na. Als ik wat vraag begint mevrouw me af te snauwen en als ze haar papa kust kijkt ze echt met zo'n evil smile zo van "lekker puh"! Als ik me wil mengen in hun gesprek krijg ik te horen "IK ben met papa aan het praten" en wanneer ik haar wijs op het feit dat ze normaal moet praten, rent ze gelijk naar ppapa toe om te kniffelen etc. Super schattig dat ze zo met hem is maar wel heel frustrerend soms.
De papa fase ... Ik geniet er van ! Ik heb de kinderen de hele dag elke dag haha en als ze dan opeens liever hebben dat papa ze naar bes brengt ... I dont mind hahaha Nee maar even serieus, bij de eerste voelde ik het ook wel even steken, maar tegelijkertijd was het enorm genieten hoe mijn 2 favoriete mannen met elkaar omgingen
Mijn dochtertje is 1, 5 week gelen 2 jaar geworden. Ze wilt alleen maar pappa op het moment. Soms vind ik het minder leuk. Want zodra pappa werken gaat of iets moet doen schreeuwt ze moord en brand. Mamma ik wil met papa mee! Of NEE! Pappa mag niet weg! Ze word dan soms echt driftig. Hopelijk is het een fase en hoort het bij de peuter puberteit.
Hier juist andersom, echt een mama's kindje. En ook een papa die heel veel werkt. Sommige fases zijn erger, dan is ze echt heel vervelend tegen m. Op de momenten dat ik er niet ben -moet dan wel echt uit huis zijn!- dan gaat t wel prima. Ik vind t wel vervelend voor hem en zou t ook wel eens leuk vinden voor hem en prettig voor mezelf als t andersom was. Nu valt t mee, maar toen ze jonger was, was ze vaak heel erg claimend en dat vond ik wel eens verstikkend.
Hier ook herkenbaar, maar dan andersom. Mijn zoontje wordt in maart 3 en hangt heel erg aan mij. Papa mag juist niets doen, zolang ik in de buurt ben. Ben ik werken en zorgt mijn man voor de kinderen dan is het wel gewoon goed. Mijn dochter trekt dan weer meer naar mijn man. Soms vond ik het vervelend maar nu wel lekker.. (haar bedritueel duurt langer, haha). Zoals met veel dingen met die kindjes: 'tiseenfase....
Strijken? Serieus? Geen wonder dat je het jammer vindt als hij papa wil Ik ga dan heerlijk op de bank een boek lezen of even tv kijken ofzo. ME-TIME! Bij ons is het heel lang andersom geweest, maar doordat ik aan het einde van de zwangerschap minder kon / wilde, is papa nu voor sommige dingen ineens populairder. Ik hoef nog steeds niet met autootjes over de grond te kruipen, daar is papa nu voor. Zoals de andere dames al zeggen: geniet er dan maar even van. Het betekent echt niet dat hij meer van de een houdt dan van de ander. Het hoort ook bij de leeftijd dat ze gaan kiezen. En ook dat ze bepaalde activiteiten wat meer aan vaste personen gaan koppelen. Zo ben ik nog steeds degene van de kusjes en knuffels bij pijnlijke ongelukjes. Onze zoon kan gerust een middag wachten tot ik thuis ben en dan alsnog allerlei kusjes claimen voor botsingen en valpartijtjes terwijl hij alleen met papa was. In zijn beleving helpen papa's kusjes toch niet.
Haha, ik ben een van de weinige un NL die strijken niet erg vind....tis ook niet MN hobby hoor. Zoek het niet op eb ga echt geen handdoeken strijken
Hier is onze oudste iets jonger maar hier is het precies andersom. Hier moet mama hem altijd naar bed brengen (ook in de kraamweek). En moet meestal mama hem aan- en uitkleden en de luier verschonen. Gelukkig is dit laatste niet altijd een must. Het naar bed brengen is echt een must bij hem. Gelukkig niet als ik niet thuis ben, maar dit is de laatste tijd niet voorgekomen dus ik ben benieuwd hoe dat dadelijk gaat.
Hier mag papa op het moment ook niks. Het is echt heibel als papa eens wat wil doen. Als mama niet thuis is gaat het goed. Soms vind ik het wel vermoeiend en zielig voor papa.
Mijn dochter heeft tijden in een mama-fase gezeten (compleet overstuur als ik ook maar even naar de toilet ging). Gelukkig begint het nu ook de andere kant op te gaan en ik vind het heerlijk
Dank jullie dames!! Aangezien treinbanen maken, dulpo-huizen bouwen niet aan mij zijn besteed, laat ik dat graag aan de mannen over Knutselen, puzzelen, boekjes lezen etc etc gaan mama goed af. Om 19.00 ia het hier bedtijd en al Zingend lopen we naar boven : "l is de liefste", "mama is liefste" en "L is de knappust" (knapste) L zegt: "nee mama ook mama knappust". Ik houd ervan
Heel herkenbaar, zowel de reactie van jouw kindje als jouw reactie daarop! Mijn man werkt ook meer dan ik, waardoor ik meer tijd met m'n dochter spendeer. Tot nu toe was ik daarom meestal haar favoriet. Maar nu heeft ze veel vaker dingen die ze juist met papa wil doen. Vooral stoeien en ravotten met papa zijn steeds vaker favoriet. Mijn hoofd zegt me dat dit heel goed is en dat ik het juist moet aanmoedigen, maar mijn hart vind het niet altijd leuk. Vooral niet als papa haar wel een kus en een knuffel mag geven en mama niet. Maar goed, dit zal nog wel 1000x erger worden in de puberteit, dus misschien is dit vast een goede voorbereiding .