En dan hebben we het over op de dag. In de nacht doet hij het goed, maar overdag is het een drama. Het is mijn derde kindje en ik was 2 enorme slapers gewend, maar deze jongen wil niet. Zijn broer (3jaar) slaapt nu, en ik heb hem nu ook in bed (6,5 maand) en hij doet het op een dag nog met minder slaap dan zijn broer. Opzich geen probleem, maar hij is nu al sinds vanochtend 8 uur wakker, en is wel moe. Zodra hij aan de borst ligt valt hij in slaap. Zodra ik hem in bed leg, gaat hij huilen. Ook als ik hem gewoon zonder borst in bed leg trouwens.... Nu huilt hij. Ik heb besloten dat ik hem dan maar eens moet laten huilen. Hij is verschoont, gevoed etc..... Net nog gekeken, hij ligt ook niet dwars in bed, dus geen pijn.... Maar ik vind dat zooooooooooooooooo moeilijk. Die 2 oudste waren ook meestal na 2 minuten stil. Deze meneer niet... Wie kent dit? Baby's hebben toch slaap nodig... Waarom vecht deze meneer zo ertegen. In principe zou ik hem er met alle liefde uit willen halen, maar uit bed is er dan geen land met hem te bezeilen. Dan is hij alleen tevreden wanneer ik hem vast houd. Wil ik ook met alle liefde, alleen dan komt er niets meer terecht van andere dingen..... Hoe lang laten jullie je kindje wel eens huilen?
Ik had het bij de eerste twee, ik ging gewoon wandelen en liet de baby in de wandelwagen Ook met 1 jaar ofzo in de buggy liet ik ze rustig 1,5 2 uur in slapen, in eigen bed slapen overdag vonden ze moeilijk, De eerste 5 maanden heb ik trouwens de draagdoek gebruikt, en sliepen ze geregeld daar In ! Bij de derde hadden we ons er weer helemaal op ingesteld op nog zon moeilijke slaper die veel huilt zowel overdag als in de nacht, We stonden er dan ook verbaasd van dat we tot op de dag van vandaag " even afkloppen" nog geen 1 keer nachteljke avonturen hebben gehad met haar en ook overdag slaapt ze super goed en overal De oudste twee lieten we 5 minuten huilen, weer naar boven troosten speen ruiken of ze gepoept hebben en opnieuw 5 minuten, Op de leeftijd van 1,5/2 jaar lieten wij ze boven in hun bedje " spelen" met een speelgoed die ze mochten uitzoeken en ze vielen na een half uurtje spelen altijd in slaap
Wij hebben ook wel eens fases gehad van niet willen slapen overdag. Toevallig zitten we er nu weer in. Wij hebben heel bewust nooit laten huilen omdat er genoeg studies zijn die aangeven dat het schadelijk is voor de hersenontwikkeling om een baby te laten huilen zonder te troosten. Dus dat doen we echt niet. Zodra ze huilt zijn we meteen bij haar. In de fases dat ze niet in bed wil slapen mag ze bij ons in de draagdoek slapen. Tijdens de vorige fase heeft ze ook veel in de woonkamer op mijn jas geslapen. Mijn winterjas is lekker dik en zacht en blijkbaar vond ze dat prettig liggen. Ze hoeft van ons niet per se in bed te slapen. Ik vind het belangrijker dat ze slaapt dan waar ze slaapt dus als ze liever in de draagdoek of op mijn jas wilde slapen dan was dat helemaal prima. Laten huilen om haar per se in haar bed te laten slapen heb ik nooit gedaan en ik zie daar ook echt het nut niet van in. En als ik vergelijk met mezelf: als ik eens erg verdrietig ben en 's avonds huilend in slaap val dan slaap ik erg onrustig en ben ik de volgende ochtend helemaal niet uitgerust. Ik neem aan dat dat ook voor baby's geldt dat ze onrustiger slapen als ze zichzelf in slaap hebben moeten huilen. Met mijn oudste dochter uit mijn vorige relatie hebben we meegemaakt dat dat inderdaad zo is. We lieten haar wel huilen in bed omdat we niet beter wisten en het gevolg was uiteindelijk een vicieuze cirkel dat zij huilde omdat ze vermoeid was en door het huilen onrustig sliep dus nog vermoeider raakte. Dat ging over toen we besloten niet meer te laten huilen. Toen ging ze rustiger slapen omdat ze getroosd werd en bij ons mocht slapen en vanaf dat moment waren ook alle slaapproblemen over.
En hoe lang duurde het dan, wanneer je om de 5 minuten ging kijken, tot ze sliepen? Ik zal wel geen ruggegraat hebben, want ik heb hem er uit gehaald. 30 minuten en ik was er helemaal klaar mee. Zal ook wel super dom zijn want nu leert hij dat ik toch wel en hem er uit haal als hij maar langenoeg huilt.... Hebben ze al zo'n denkwijze met 6 maanden of komt dat later pas?
Laten huilen zou niet eens nodig misschien. Lees over rust en regelmaat:baby altijd wakker in bed leggen en nooit op borst laten slapen. Ook weggaan uit kamer als hij nog niet slaapt. Laten huilen zijn aantal manieren: snellere is waarbij je gewoon laat huilen zolang nodig is maar blijf aanwezig(kijkt, maar geen aandacht niet praat niet aait). Stel 10-25min aan en hou altijd hetzelfde tijd aan. Of langzamere waarbij je huiltijd steeds verlengt; eerste dag 3min-2e dag 4 min enz. Hier ook alleen op schouder sliep ze na wat weken waren we het zat en met medewerker van cb van huilpoli aan de slag bij ons thuis gegaan. In bed leggen gelijk bij moe signalen(gapen/ogen). In principe is altijd eten-spelen-box-bed Slapen altijd 1 plek -Ritueel(hier inbakeren)-instoppen-knuffel/speen Laten huilen stel 10min. Na 10min kom je en herhaal ritueel zonder in ogen kijken en zonder praten. Zo ga maar door. En huiltijd is echt 10min zonder pauze. Als er pauze komt van 30-60sec begin je overnieuw tellen. Hier was 1 dag voldoende. Ze slaapt voorbeeldig overdag wel weinig. Dat hebben we ook 2 weken geleden snachts toegepast (was 20x per nacht wakker) en nu slaapt ze hele nacht door. Ze slaapt nu nooit op borst en dat vinden we erg fijn! Gelukkig
Dat is echt onzinnig dat baby's zoiets zouden leren. Een baby van 6 maanden heeft één ding echt het allerhardst nodig en dat is liefde van zijn moeder, 24 uur per dag, ook als het bedtijd is. Jij weet wel als je hem laat huilen dat je nog steeds van hem houd maar hij voelt zich in de steek gelaten als hij om je roept (want dat is huilen) en jij reageert niet. Er is echt helemaal niets mis met gewoon de behoeftes van je baby volgen en als je baby huilt dan heeft hij ergens behoefte aan en moet die behoefte vervuld worden. Zo simpel is het.
Kleine sara, je omschrijft duidelijk wat ik diep in mijn hart voel. Aan de andere kant wil ik ook graag dat hij zelf slaapt, want sinds een paar weken gaat hij naar de creche en slapen daar gaat ook niet lekker, en wanneer oma oppast kan ze niet met de draagzak sjouwen...
Dat denkwijze hebben ze van geboorte af. Alleen net geboren kunnen ze nog niet zo veel en kunnen niet lang volhouden. Later kunnen ze al optrekken/staan. Speeltjes en dekens gooien. Ze kunnen krijsen erg hard. Ze kunnen hoesten overgeven voir aandacht. Ze kunnen later lopen en praten. Dus het zal steeds lastiger worden. Laten huilen hoef je maar 1 keer toepasse en daarna is alles goed gewoon. Je past het ook enkel aan als hij is echt moe is dus niet zo maar hup in bed omdat is fijn is als je slaapt manna kan opruimen. Ook kindje moet gezond zijn. We hebben 6-8mnd 20x per nacht opgestan en niet konden laten huilen omdat ze erg verkouden was en bronchites had. Daarnaast kon het niet ivp optrekken en niet vanzelf naar beneden kunnen komen. Van huilbui viel ze om en stotte hoofd. Ik zou zeggen maar een schema voor jezelf. Zoals ik zei 30min hoeft net maar je moet niet kind weghalen Je houd ook maar 5min huil is ook goed maar enige wat je doet is komen niks zeggen niet kijken instoppen knuffel/speen en gelijk weg. Zo zalje misschien 30x moeten komen maar het zal zeker werken na dat tig x zal hij wel in slaap vallen op eigen kracht. Volgende dag verleng je tijd met 7min bijvoorbeeld En zo door.
Laten huilen is een keuze. Ik vind dat als je dat gewoon fijn vind steeds baby schouwen en later ook altijd baby hebben die niet zonder moeder kan slapen en jij accepteerd dat en je man dan moet je niks veranderen dn gewoon zo doen. We hebben naar ons mening verstaande keuze gedaan we wilden niet baby aan borst later in bed en niet haar handje vasthouden halfuur of in haar kamer slapen. We hebben gekozen voor rust en regelmaat en laten huulen keertje. We rusten uit, ze rust uit. Idereen tevreden. Ze is erg drukke meid en heeft haar rust nodig. En ik heb eromheen moeders die kinderen van 2-4 jaar hebben die nu erg veel spijt hebbd dat ze eerder niet het afleerde. En of baby zo slim kan zijn bij 6mnd? Zeker is wetenschappelijk bewezen dat baby van geboorte af kan met huilen zin krijgen en zit daad-gevolg. Ze onderzochten babys die speen in mond hadden 2mnd oudebabys. Weet niet precies hoe het was maar ik geloof met zuigbeweging konden baby plaatjes wisselen en stop zetten als ze stoptte. Ze konden dus beelden manipuleren. En moeder manipuleren is nog makkelijk Mijn dochter gaat naar haar kamer kiest boekje uit neemt mee en legt op mijn knietjes-doet handjes omhoog voor optillen. Ze wil precies dat boekje lezen. Bij 7mnd deed ze dat al- denk je dan dat ze zo simpels als huilen-aandacht niet door hebben? Jawel hoor
Waarom zou je een baby laten huilen als wetenschappelijk is bewezen dat door huilen zonder troosten hormonen vrij komen die schadelijk zijn voor de hersenontwikkeling van een baby? Als je dat weet, waarom zou je dan dat risico nemen? En als je weet dat troosten bij huilen zo belangrijk is voor de ontwikkeling waarom zou je het dan niet doen? Ja een baby huilt om aandacht, dat is logisch want ze kunnen nog niet praten dus moeten op een andere manier om aandacht vragen. En dat is niet negatief want een baby heeft aandacht nodig om op te kunnen groeien tot een zelfverzekerde en gelukkige volwassene. Wij hebben onze dochter nooit laten huilen en altijd bij ons in slaap laten vallen en dat heeft niet geleid tot een baby die altijd aan ons wil plakken maar juist tot een baby die zich enorm veilig en geliefd voelt en daarom juist heel goed alleen kan spelen en alleen kan slapen. Ze hoeft niet constant aan ons te hangen omdat ze weet dat wij meteen komen zodra ze om ons roept. Dus ze speelt en slaapt lekker zolang ze erop kan vertrouwen dat wij er ook als het bedtijd is en ook als het speeltijd is toch altijd voor haar zijn.
Als jouw gevoel zegt dat het niet goed is, is het voor jouw kindje ook niet goed. Anders had je dat gevoel niet. Ik snap dat het erg frustrerend kan zijn hoor, hier dezelfde ervaring met mijn dochter. Met 6,5 maand was dat echter wel over en zat er een soort van ritme in. Dus ik zou blijven proberen met in bed laten slapen, het komt heus. Gewoon oefenen, gaat het echt niet en is het krijsen, dan gaat het gewoon niet. Je kan kijken hoe het gaat met troosten tussendoor, wie weet gaat het na een tijdje wat beter. Ik moet wel zeggen dat mijn dochter op die leeftijd een week of 2 ook moeilijker sliep, m.n. overdag. Trouwens, mijn dochter was dus ook een moeilijke slaper, en sliep sowieso de eerste 3 maanden op schoot. Ze is nu 20 maanden en geen problemen hoor. Succes, het komt heus goed!
Ik vind het af en toe wel een dooddoener dat als een baby huilt hij (of zij natuurlijk) dat doet omdat hij bij z'n moeder wil zijn. Nou ik zal je vertellen, mijn dochter wilde dat helemaal niet. Als zij huilde in bedje dan was mijn eerste reactie ook om haar eruit te halen, want het ging me door merg en been. Maar uit bed, en dus nog steeds moe, was het ook drama. Ze kreeg dan meer prikkels, raakte nog meer over de zeik, en zo zit je ook in een cirkel. Dus...en gelukkig had ik mijn vriend naast me, hebben we haar op een gegeven moment laten huilen. Ik vond het moeilijk, maar mijn vriend zei laten we het maar proberen. 5 minuten, het leek voor mij een eeuwigheid te duren, maar met de klok erbij viel dat best mee. Naar boven, aai over de bol, kusje, muziekje en lieve woordjes, maar wel in bed laten liggen...en dat herhaalden we soms wel 6x. Maar toen bleek dat ze het nodig had om in slaap te vallen. En nee ze viel niet in slaap omdat ze het maar opgaf, maar vaak huilde ze nog geen 3 minuten en sliep ze al. Soms duurde het ook iets langer, maar voorheen stond ik bij een huiltje al naast haar bed omdat ik ook dacht dat ze gewoon bij me wilde zijn. Ze sliep ook nooit beneden, of in de kinderwagen...Nergens behalve in bed. Ergens anders kreeg ze nog teveel prikkels en dan raakte ze steeds vermoeider door het niet slapen. En dan kunnen heel veel mensen zeggen dat laten huilen slecht is, of niet goed is voor de hersenontwikkeling maar soms moet je wel. Hier bleek het de oplossing, en durf ik zelfs te stellen dat mede door deze aanpak ze een enorm goede slaper is geworden. Ze is nu 9 maanden, en is nog geen nacht wakker geworden en slaapt overdag ook. Wel vanaf het begin i.c.m rust en regelmaat. Ik ben veel thuis geweest met haar, maar het heeft allemaal z'n vruchten afgeworpen? Er zit een verschil in 30 minuten laten huilen of 5 minuten. M'n dochter heeft het nu heel soms nog steeds weleens. Bij overstuur zijn gaat ze er gelijk uit, altijd gedaan, maar bij 'gewoon' huilen doet ze dat even een paar minuutjes en ze valt heerlijk in slaap om vervolgens lachend wakker te worden. Dus ik ben het er zeker niet altijd mee eens dat laten huilen slecht is. Sommige kindjes hebben het nodig, en ik geloof er wel in dat je kindjes al snel aan dingen kan laten wennen. Vrienden van ons hebben 2 dochters van 4 en 2 die nog steeds elke nacht bij hun in bed komen, omdat ze dat van jongs af aan zo aangeleerd hebben, maar ze komen er niet vanaf. En laten huilen is niet leuk, ik heb weleens meegehuild omdat ik niet wist wat ik moest doen. Maar toen bleek dat ze het huilen even nodig had werd het iets makkelijker. In ieder geval had haar eruit halen of naast bedje zitten totaal het verkeerde effect!
Ik vind sommige dingen die jij schrijft echt een beetje eng..... Wat staat dat ver van het volledig afhankelijke baby-zijn af. . Het verbaasd me ook dat je zo bezig bent met voeding en het allerbeste voor je kindje willen,en je wat dit betreft helemaal niet naar de behoefte van een.kleine baby kijkt..ik zeg niet dat je kindje tot ie 3 jaar is bij je op de borst moet slapen,maar zeker de kleintjes..Er is toch geen veiligere plek dan dicht en warm bij mama of papa op de borst?
Ik ben een baby uit de jaren 70 en het is best goed gegaan met mijn hersenontwikkeling Enfin, dat was ff een gekkigheidje. Wel bedankt voor jullie tips
Ik ben een jaren 80 baby met hechtingsproblemen en heel gevoelig voor depressies. Mijn ouders lieten mij als baby huilen en toen ik ouder werd straften ze mij voor huilen en werd ik bij huilen naar mijn kamer gestuurd. Ik weet niet hoe het met mij nu was gegaan als mijn ouders het anders hadden aangepakt dus of die gevoeligheid voor depressie en die hechtingsproblemen door de aanpak van mijn ouders komen weet ik niet maar is wel een mogelijkheid. En waarom zou je het risico nemen als je weet dat dit tot de mogelijkheden behoort? Mijn ex zei altijd dat je een baby nooit te veel liefde kan geven maar wel te weinig, en dat vind ik iets moois om aan vast te houden. Om te voorkomen dat je te weinig liefde geeft kun je maar beter gaan voor te veel liefde. Dan zit je in ieder geval zeker weten goed .
Het voorbeeld dat jij noemt is helemaal niet representatief. Dat wordt dan weer geroepen "kijk uit want dat zijn ze 5 en slapen nog steeds bij je in bed!!"...maar het overgrote deel van de kindertjes gaat gewoon lekker slapen op een gegeven moment. In hun eigen bed. En dan komen er weer periodes dat ze niet lekker slapen. Zo werkt dat nu eenmaal met kinderen. Ik weet ook niet welke onderzoeken jij weer aanhaalt, maar manipuleren met 2 maanden? Welke wetenschappelijke bronnen bedoel je precies?
Ik las het in het topic "waar slaapt jouw kleine baby". "Baby slaapt op zijn eigen kamertje want dat "hoort"zo. Nee, dat hebben wij er in de moderne samenleving van gemaakt. Een baby moet zich maar snel aanpassen aan hoe wij het allemaal graag willen zien. Dat de eerste levensbehoefte van een baby mama en dichtbij haar lijf zijn is, dat komt niet handig uit. Dat het eerder natuurlijk is als je kindje vlak bij je slaapt, dat "hoort" ook niet. Een kleine baby is nog niet in staat om zichzelf en mama gescheiden te zien. Voor een baby is dat nog 1. De scheiding komt pas later. En als ze dat gaan beseffen, komt ook vaak de verlatingsangst om de hoek kijken. Juist op die momenten is het belangrijk om duidelijk te maken dat alles veilig is, dat mama er altijd is. En op de borst slapen, of aan de borst in slaap vallen...nee, stel je voor dat ie dat dan de komende 2 jaar ook doet! Alsof je in de toekomst kan kijken...
Ik heb altijd gezegd: onze dochter sliep de eerste maanden bij ons op schoot want dat hoort zo . Zo'n kleintje hoort zo dicht mogelijk bij de moeder. Er zijn heel veel redenen waarom een kindje het best af is bovenop of naast de moeder. Beter voor de melkproductie, veel kleinere kans op wiegendood, goed voor de hersenontwikkeling en goed voor het op peil houden van de temperatuur. Ik durfde in het begin niet eens onze dochter in een eigen kamer te leggen ivm wiegendood, die kans word groter hoe verder de baby bij de moeder vandaan slaapt omdat lichaamscontact en de hartslag en ademhaling van de moeder de baby helpen de ademhaling op gang te houden en ook voorkomen dat een baby te diep slaapt (en een te diep slapende baby heeft een grotere kans op plotseling stoppen met ademen). Pas met 5 maanden durfden we onze dochter alleen te leggen maar zelfs nu ze 8 maanden is heb ik nog steeds een rotgevoel als ik haar wakker (!) in bed leg en zelf de deur van de slaapkamer achter me dichtdoe. Ze is nu in een fase dat ze niet meer wil slapen als wij erbij zijn dus laten we haar zelfstandig in slaap vallen, omdat ze dat kan (als ze het niet had gekund hadden we een andere oplossing bedacht) maar het voelt nog steeds onnatuurlijk om haar alleen te laten. Ik kan me dus uberhaupt niet voorstellen hoe moeders het kunnen om hun pasgeboren baby'tje alleen te laten. Laat staan hoe ze hem kunnen laten huilen. Dan schreeuwt toch iedere vezel van je moederlichaam dat er iets niet klopt of ben ik nou zo raar?