zo is mijn vriend ook, en ik vind het ook gruwelijk irritant.. zijn antwoord wanneer ik hem vraag om me te helpen is 95% vd tijd "niet nu" "hoezo dan" of "nee" :x en ik begin het echt spuugziek te worden.. toen ik een maand in het ziekenhuis lag en thuiskwam was het ook een enorme rotzooi, dus als ik het niet doe doet hij alsnog niks. heel super eerlijk?? als we geen kind hadden zou ik toch wel even achter mn oren krabben of ik wel met hem in 1 huis zou willen wonen hoor..
Voor de dames hier die hetzelfde probleem hebben als TS, helpt het niet om een keer een goed gesprek aan te gaan waarbij je je gevoelens over zijn gedrag probeert uit te leggen? En dan bedoel ik niet op de manier van; "Jij bent lui en jij doet niks en jij maakt rommel en jij helpt mij nooit" maar op een manier waarbij je aangeeft hoe je je voelt over zijn gedrag? Zo van; "IK vind het niet prettig dat.... en dat geeft MIJ het gevoel dat..." dat je het zegmaar meer op jezelf betrekt dan op hem? Ik zeg ook maar wat hoor, waarschijnlijk hebben jullie dat al wel geprobeerd. Maar ik weet van mijn vriend dat als ik zeg dat HIJ iets niet doet dat hij dan heel snel in de verdediging schiet of vindt (en uitspreekt) dat ik loop te zeuren. Oja, en als ik hem iets vraag dan wil hij dat best doen, maar ik moet er wel bij zeggen voor wanneer ik dat graag gedaan wil hebben. Anders denkt hij geloof ik dat ik bedoel dat het ook nog wel kan als hij met pensioen is ofzo. Als ik er dan een week later weer om vraag krijg ik een antwoord als "ja dat weet ik, dat zei je vorige week ook al". Ja dat zei ik vorige week ook al, maar het is dus nog niet gebeurt fijne vriend. Als ik zeg dat ik iets graag deze week nog gedaan wil hebben, of vandaag nog werkt dat vaak beter. En verder verschillen hier vriendlief en ik nog weleens van mening over wat er moet gebeuren in huis. Ik denk dat dat wel vaker het "probleem" is met mannen. Hij vindt het prima als het op het oog (dus in de woonkamer en keuken) netjes is. Als het boven een zwijnenstal is of de wc drie weken niet zou gebeuren dan zou hij dat geen probleem vinden dus hij voelt zich ook niet geroepen om daar wat aan te doen. En als ik het ook niet doe; even goeie vrienden. Maakt hem echt niet uit. Zolang hij rommel niet constant ziet vindt hij het wel best. Alles wat in het oog springt ruimt hij op, alles wat niet in het zicht is laat hij liggen en maakt hij zich ook echt niet druk om. Ik wel, dus daarin verschillen we nogal. Maar ik kan 10.000x tegen hem zeggen dat ik dat wel belangrijk vindt, hij vindt dat niet dus hij zal het nooit uit zichzelf gaan doen. Hooguit als ik hem dat dringend vraag, maar dan mompelt ie nog wel een keer dat hij het overdreven vindt.
ik vraag altijd of hij VANDAAG dit of dat wil doen, hoeft niet perse nu maar wel vandaag. al is t om 11 uur s avonds maar niet naar bed voor t gedaan is. en alles wat hij een week laat slingeren mik ik op een hoop op "zijn" plaats aan de eet tafel en daar kan hij t uitzoeken, wat er morgen nog ligt mik ik in de kliko hoef je maar 1 week zo te doen en hij ruimt zn zooi wel op hoor anders is ie t kwijt ik doe hier ook zo goed als alles in het huishouden, geen problemen mee opzich maar als ik iets vraag om te helpen doet hij t dus ook vaak wel. wel samen tafel afruimen en afwassen. ik was alleen de kleren die in de wasmand liggen, ga niks bij elkaar zoeken ofzo. en ben je te laat met in de wasmand doen, pech, als ik weer een wasmachine vol heb gaat t mee met die ronde. oh en ik denk idd dat we veel dingen onze mannen niet kwalijk kunnen nemen, t boeit ze gewoon niks en ze zien die zooi niet. zolang ze nog een plek aan tafel of op de bank hebben om te zitten is t prima toch, en ze hebben geen 12 schone borden nodig in de kast, ze kunnen er toch maar van 1 eten
Duidelijk maken dat je behoefte hebt aan een echte man, niet aan een jongetje waar je over moet moederen.. (Heeft hier geholpen.. Moet af en toe wel herhalen)
Ik heb het na een lange tijd gewoon geaccepteerd. Mijn man heeft maar 2 keer de kattenbak gedaan toen ik pas bevallen was, terwijl het zijn huisdier was van voordat wij trouwde. Wasmachine & vaatwasser weet hij niet hoe het werkt. (100 keer uitgelegd). Als ik thuis kom van mijn werk moet ik ook nog alles doen. Daarom heb ik het maar geaccepteerd. Want ik maakte mezelf er heeel erg boos om en kregen wij ruzie om niets. Klaagt hij over het huishouden, dan zeg je maar dat je ook eens rust wilt en dat hij ook twee armen,twee handen en twee benen heeft. Mijn man heeft mijn kleintje nog nooit verschoond, alleen 1 keer in bad gedaan. Soms wisselt hij wel haar kleding als ik werk en ze vies is geworden. Meid je bent niet de enige en echt waar maak het jezelf niet moeilijker dan het is
Owja en ik zeg altijd wat hij nooit leuk vind 'Zonder de vrouw in huis stopt de hele wereld en staat het huis stil'
Kern van het probleem is misschien dat je allebei een verschillende 'rommel-irritatie-grens' hebt. Die van jou is eerder bereikt dan die van hem? Een gesprek daarover kan misschien helpen. Alle tips van 'niet opruimen totdat ie het zelf doet' komen daar op neer: er komt een punt dat hij de rommel wél irritant vindt. Zelf vind ik schoonmaken voordat mijn grens bereikt is ook lastig (ben ook geen poetsprinses). Dus afspraken maken over wat je gezamelijke grens is. En taken duidelijk verdelen (de een vindt een vieze badkamer erger dan troep in de woonkamer, dus verdeel naar laagste irritatiegrens). Dit werkt natuurlijk niet als jouw grenzen altijd eerder komen dan die van hem, maar het is het wel waard om samen over na te denken.
Ik heb het geprobeerd om niks meer te doen en na een tijdje maar weer het gesprek aan gegaan wat krijg ik te horen jij doet niks dus ik ook niet nou hij heeft de wind van voren gekregen. Daarna nogmaals in gesprek en het heel erg bij mezelf gehouden hoe ik mij hier bij voel. Dit heeft het iets beter gemaakt.
Thanks dames voor alles reacties, fijn om ook te lezen dat ik niet de enige ben Laat ik allereerst voorop stellen dat er ook heel veel goede dingen zijn, dus niet dat ons huwelijk door dit op de wip staat. Dat gaat me een beetje ver voor alleen huishoudelijk ergernis.. Ik ga voor mezelf eens bedenken wat ik vind dat hij meer moet/kan doen en hier een duidelijke grens in aangeven en consequentie aan verbinden. Misschien soms op de kinderachtige toer, maar dat moet dan maar zo.. Gesprek aangaan heb ik al heel vaak gedaan en ook op een goede manier. Hij begreep iig wel mijn punt en gaf me gelijk dat het geen hotel is en ik niet zijn moeder ben. Alleen het effect duurde niet erg lang..
Ik blijf hier dan weer gewoon zeuren, want ik haat het om al die klusjes zelf te doen en bovendien is meneer zelfs slechtgezind als ik alles doe. Ik krijg heel vaak te horen "Ja, ik doe het wel". Maar tegelijk ook "maar morgen". Nou wil ik best wel een dagje wachten en zelfs 2 dagen. Maar zijn "morgen" kan evengoed 3 weken later zijn. Vreselijk nonchalant in die dingen en als je hem er niet 10 keer aan doet denken, blijf je dus wachten. Gelukkig heeft zijn moeder hem wel opgevoed, zodanig dat hij dingen alleen kon. En voor ik hem leerde kennen, woonde hij al alleen en moest hij ook alles zelf doen. Hij kan het dus ... maar stelt het eeuwen uit. Als ik morgen een maand in 't ziekenhuis belandt, dan trekt ie zijn plan maar. Juist 't wasmachien zal een probleem zijn, want meneer weigert de handleiding te lezen die erbovenop ligt sinds we een nieuwe hebben - bij de vorige kon en wou hij het wel. En ik garandeer ook niet dat er dan elke dag vers en gezond eten op tafel heeft gestaan, want als meneer alleen voor zichzelf moet koken wordt het wel erg snel diepvriespizza en lasagne en kebab (hij kan perfect koken, maar dan wel voor minimum 2 personen). Maar qua kuisen en dergelijke trekt ie zich behoorlijk uit de slag ... en hij doet het nog 10 keer liever dan ik ook.
Ik trigger hem dus voornamelijk met als hij op maandag heeft gezegd "morgen doe ik dat" en donderdag of vrijdag zit er nog geen beweging in es heel diep te zuchten in zijn buurt "dat ik het wel zelf zal doen, want dat er duidelijk toch niks beweegt". 9 van de 10 is het dan de volgende dag wel gebeurt . En bij vuilzakken is 't simpel. Niet opgehaald, dan blijven ze maar een week langer staan op 't terras (in een afgesloten bak). De week erop heeft hij een dubbele portie gezeur van mijn kant . En hebben we teveel papier en karton en vergeet hij het buiten te zetten (omhaling 1 keer per maand) - ik verwittig hem altijd minimum 3 keer - dan rijdt hij maar een keer naar 't containerpark die maand (ik heb geen rijbewijs, anders zou ik het zelf doen). Echt zware klussen in huis die soms maanden blijven liggen, daar dreig ik overigens af en toe mee dat ik mijn vader dan wel opbel om dat te komen oplossen . Hij haat het om aan mijn vader - de opperklusser - te moeten toegeven dat hij iets niet kan of dat het er al maanden ligt, dus werkt ook altijd . En mijn vader ... die komt hier dan weer dolgraag klussen .
Mijn schat is een echte opruimer dus is het vaak zo dat als ik smorgens op sta hij al de afwas heeft gedaan. hij is altijd klokslag 6 uur op hij is echt zo zo anders dan mijn ex (de reden dat i m'n ex is) Die kwam thuis plofte op de bank en deed helemaal niets ik werkte in die tijd 3 banen en het huishouden er bij en als ik dan is n vrije dag had deed ik niets vrij is echt vrij bij mij en dan had hij ook nog t lef te vragen waarom ik niet had gezogen dan pakte hij met veel bombarie de stofzuiger en ging dan boos stofzuigen
Sorry hoor, maar ik erger me echt kapot aan reacties als: geef het op, of 'dat zijn mannen'. Elke psycholoog of wie dan ook, zou dit niet normaal vinden. Zolang je man een gezond verstand heeft, kan hij ook helpen in huis en tenminste zijn eigen zooi opruimen!!! Als mijn man mij zo weinig zou helpen als sommige mannen die hier beschreven worden..... Ik zou echt knetter gek worden! Verwende apen! Echt belachelijk.
Helemaal mee eens. Wat een stel luilakken, dat kun je toch niet accepteren? Dat het man eigen is, is onzin. Dit soort mannen ken ik niet en zouden hier ook niet het huis in komen. Ongelooflijk gewoon.
Inderdaad wat hierboven al is gezegd over mannen die het 'niet zien'etc..walgelijk gewoon. 1 vogelstrontje op de voorruit vd auto zien ze al bij 100 meter afstand en een overvol aanrecht niet? Laat me niet lachen..en al die vrouwtjes die er maar gewoon intrappen. 'mijn man ZIET het gewoon niet'..de arme schat. Een btje meer opvoeding was wel gewenst geweest maar ach al die moeders die zonen tot het einde toe betuttelt hebben want ja het zijn ZONEN he.. Jammer voor al die schoondochters die de navelstreng dus over konden nemen en verder mamatje konden spelen voor deze nietsnutten en kleine knaapjes. Ik pieker er niet over om mijn zoons zo te laten gaan naar het volgende huis. Ik maak echte mannen van ze, koken, opruimen, de was, schoonmaken zodat mijn toekomstige schoondochters gewoon blij zijn. En mijn zoons ook want hun vrouwen zijn blij met ze!
Nou hier nu net zo hoor. Zelfs mijn jongste brengt al zijn bordje en beker naar de keuken, mijn andere zoontje maakt iedere ochtend zonder mokken zijn bed op, ik de keuken helpt hij mij ook gewoon. Bij mij man is dat namelijk verschrikkelijk mis gegaan, en nu is het nog steeds zo wanneer hij daar komt. En niet weten hoe een wasmachine werkt vind ik ook echt onzin, wanneer je exact weet hoe een iphone of playstation werkt.. dan weet je ook hoe je een wasmachine moet aanzetten.
+1 Hier net zo. In het begin hebben we hier zeer regelmatig knallende ruzies over gehad. Ik heb me erbij neergelegt. Manlief heeft wel op zichzelf gewoond maar helaas kwam moeders regelmatig over de vloer om alles voor zoonlief te doen. Ze nam zelfs ongevraagd de was mee en kreeg hij het gestreken en wel weer terug. Het eerste wat ik vroeg aan hem toen ik hem net leerde kennen was... Heb je geen wasmachine.. Nou ie had dus wel maar hij vond het wel lekker makkelijk. Het gaat hier wel steeds beter en heeft nu zijn eigen vaste taken (vaatwasser uitruimen en stofzuigen, kattenbak) en de rest ga ik niet over zeuren. Ik probeer ook niet te zeuren wanneer hij zijn eigen taken moet doen want dat werkt alleeen averechts. uiteindelijk doet ie het allemaal wel alleen wel wat later dan ik graag gewilt had. Ik heb echt moeten leren om daar niks over te zeggen want dat werkt het beste. Wat zoonlief betreft. verschonen en naar bed brengen doet ie wel. HIj heeft zoonlief toen ie klein was welgeteld 1 x in bad gedaan, hij vond dat helemaal niks, hij vond het nogal eng. NU de kleine man een eigenwijze peuter is doet hij ook meer kwa verzorging voor hem. Er zijn genoeg mannen die niet zoveel met dat baby gedoe hebben maar het pas echt leuk gaan vinden vanaf het momend dat ze gaan kruipen/lopen enz. Ook hier heb ik me bij neergelegt. Op deze manier werkt het voor ons gewoon. Weet dat sommige mensen het raar vinden dat manlief bepaalde dingen echt niet doet zoals koken enzo maar dat is dan jammer. Het is hier een combinatie van manlief die wat lui is i.c.m moeders die het anders wel voor zoonlief doet. Schoonmoeder past ook op en als ik dan tegen mn man zegt dat ie de volgende dag echt moet stofzuigen zegt schoonmoeders gelijk. oh joh.. dat doe ik morgen wel hoor! Tja dan is mn mond weer gesnoerd. Hij zit helaas nog met een lange navelstreng aan zn moeder vast. Gaat wel beter maar nog lang niet zoals ik het graag zou zien...Gaat helaas ook niet gebeuren denk ik.
TS wat betreft je zorgen over als er een baby is. Bij ons heeft de kraamhulp enorm geholpen Ik was in de kraamweek en de periode daarna bijna niet mobiel en de kraamhulp heeft flink de zweep erover gehaald. Ze heeft een schoonmaakschema opgesteld en mijn man verteld hoe belangrijk het was voor mijn gezondheid dat hij dit echt volgde. Daarna ging het eigenlijk veel beter! Blijkbaar is het gezegde waar: vreemde ogen dwingen Met een kind heb je ook veel meer ritme en regelmaat en ben je vaak ook meer aan huis gebonden. Dus ook meer tijd om de rommel op te merken en er wat aan de doen en een vast schoonmaakritme aan te houden. Eerst hadden we onze taakverdeling op een whiteboard in de keuken hangen, zodat manlief er altijd aan herinnerd werd, maar tegenwoordig gaat het allemaal vanzelf.
Ja het is echt volledig misgegaan bij die moeders bleeeh.. ik snap dat echt niet, ik kan me in ieder geval niet voorstellen dat ik mijn zoons zo ga opvoeden (of eigenlijk niet opvoeden want je mist dan nogal een groot deel).