HG wat een ellende hé meiden? Puzzelstukje, nu net wat van jou gelezen, ik heb alleen hg gehad, dat was al zwaar, wat moeten sommigen er toch veel met mee maken voor hun kindje. Ik wist bij de tweede dat het erop zat, mijn man wilde geen derde meer. De jongste is nu 2. Soms denk ik nog wel aan een kleine, maar is niet zo sterk als bij de tweede. Het is goed zo. En, wat een rust geeft dat!! Voor we de tweede kregen was ik veel aan het rekenen, want ik wist dat ik dan weer erg misselijk zou zijn. Dus ga je kijken of het financieel ook kan, want werken zit er dan niet meer in en ik werkte op inval basis. Die tijd was dus minder ontspannen als nu. Je bent toch constant bezig met de volgende zwangerschap. Nu geniet ik van mijn 2 kindjes. Heerlijk!! En na 2 jaar nog steeds blij dat ik 2 kindjes heb en van die verschrikkelijke misselijkheid af ben. Het is echt niet niks hoor meiden, meestal ben je als je gewoon ziek bent, buikgriep, of griep een paar dagen of 2 weken ziek. Nu... onvoorstelbaar, maar maanden achtereen, of zeker wel 10 weken kotsmisselijk!!!! Echt verschrikkelijk, dus heel veel sterkte voor allen die het nu mee maken. Het is niet te dragen, en alleen te begrijpen hoe erg het is voor je is als je het zelf mee gemaakt hebt, sterker nog als je er ook zelf middenin zit... Heel veel sterkte. Want al ben je er na 9 mnd vanaf (Of eerder) op dit moment lijkt het oneindig lang..
Nog een vraagje. ik had bij de eerste dat er op den duur vers bloed mee kwam bij het overgeven, mijn maag was stuk. Hebben meer meiden dat nu? Ik lees het nergens namelijk, maar kan me voorstellen dat het meer voor komt, weet je, mijn hg vond ik al ondragelijk. Maar tussendoor had ik wel een paar goede dagen, en als het niet goed ging kon ik zo opgenomen worden, 24 infuus en ik kon er weer tegenaan. Gek genoeg was het op den duur gewoon aan het worden, even opgenomen worden. Vond de begeleiding ook wel super van het ziekenhuis!! Maar als ik hier nu de laatste verhalen lees!! Is dus nog erger als dat ik had, meiden wat zou ik gunnen dat het op te lossen was!!! Ik wordt er van binnen gewoon emotioneel van.
Rosoa, wat geweldig dat er nu een stichting is!!! Mijn zoontje is nu nog niet naar school en ben zelf nog herstellende van een depressie dus kan nu nog niet veel, maar zal het zeker onthouden als het hier rustiger is, wie weet wat ik voor iemand kan betekenen..
Ik heb ook bloed gespuugd. Je maag of slokdarm is inderdaad kapot van het vele spugen. Als dat te lang aanhoudt, ga je naar de maag/darm/lever arts. Was bij mij gelukkig niet nodig (daar schijnen nogal akelige onderzoeken bij te horen), omdat het spugen kon worden gestopt door sondevoeding.
Ik kom alle dames hier nog even sterkte wensen! Wat een hel is dit toch, ik ben blij dat ik er klaar mee ben, maar voor jullie sterkte nog even!!
Hier echt behoorlijk bloed opgegeven. Idd omdat de slokdarm en maag stuk aan 't gaan waren door het vele braken. Bloed opgeven heb ik na de bevalling niet meer gedaan, de misselijkheid is helaas nu pas aan 't afzakken (en DL is dus al een half jaar....)
ik heb dat bij beide zwangerschappen gehad dat mijn maag en slokdarm kapot waren van het overgeven. bij de eerste rond de laatste trimester dat ik ineens bloed overgaf (de huisarts op de hap zijn vrouw was even ver zwanger en ook hg dus dat scheelde heeeeeel veel). bij de 2e met 8 wkn al opgenomen en met 11 wkn was slokdarm al kapot. laatste trimester maagonderzoek gehad en toen was goed te zien dat slokdarm en maagwand weer kapot waren.
wat vervelend dat ik lees dat mensen na de bevalling nog misselijk zijn. hier was het gelijk na de bevalling gelukkig voorbij. ik weet heel goed wat het is om hg te hebben (de reden waarom we oa ruim 4,7 jr tussen de beide kinderen hebben en omdat de 2ex het nog veel heftiger was we geen 3e willen (mijn hart wel maar gezond verstand zegt nee). ik wens iedereen heeeeeel erg veel sterkte om naast het dragen van het kindje ook de hg te dragen. geniet van de kleine dingen extra en probeer niet te veel bezig te zijn met hoe lang nog (ook al gaat dat vanzelf omdat 9 mnd eindeloos lijkt zeker de eerste maanden). lieve groetjes van mij voor alle hg mama's-to-be! ik ben wel benieuwd of jullie wel of niet voor een volgende zouden kiezen wetende dat je hg hebt gehad bij de 1e (ons geval hg bij de 1e en extremer bij de 2e).
krumfrum: hier trekt de misselijkheid heel langzaam weg. Bij de eerste was het gelijk na de bevalling weg. Wij hebben ervoor gekozen om na de eerste zwangerschap met HG wel voor een tweede te gaan. Niet wetende dat het nog heftiger zou zijn en echt ellendiger zou worden. Nu ga ik echt niet nadenken over nog een keer. Twee is genoeg. Ik moet er niet aan denken om dit nog een keer te doen. Die negen maanden leken wel 25 jaar te duren.
Ook ik had HG bij de 1e zwangerschap. Jammer genoeg kreeg ik geen steun van de gynaecologe of huisarts. Het hoorde erbij volgens hen!!! Nu zijn we zwanger van ons 2e wondertje. Met een heel bang hart ben ik er aan begonnen... Om na 7 weken vast te stellen dat de HG nog erger zou zijn dan de 1e keer. Ondertussen ben ik al 3x opgenomen in het ziekenhuis. Nu, na 21 weken zwanger zijn, begint het te beteren. Veel sterkte aan iedereen met HG xxx
Vind ik heel moeilijk om te zeggen. Op dit moment (ook omdat ik nog steeds, gelukkig weliswaar in sterk dalende lijn, misselijk ben) ligt de zwangerschap mij nog zwaar in mijn geheugen. Daar komt bij dat het mij zeer indringend is afgeraden om nog een keer zwanger te worden (andere medische redenen dan HG). Dus ja er is een grote wens voor nog een kindje (maar dan zonder zwangerschap), maar omdat DL onverwachts toch nog in ons leven is gekomen, denk ik dat we daar gewoon maar ontzettend blij mee moeten zijn. Dus ik weet niet zeker of ik (zonder alle andere complicaties die ik tijdens mijn zwangerschap had), dus uitsluitend met HG, nog voor een zwangerschap zou kiezen. Moeilijk...
Hier nooit meer zeg ik nog steeds of t ooit verder slijt weet ik niet, we zien t wel. De angst is groter dan de wens iig en zolang dat zo blijft ist prima. Maar weet ook niet of de wens voor een tweede er zonder hg wel was geweest hoor, dus lastig te zeggen.
Check mijn onderschrift, in februari hebben we een gesprek in het ziekenhuis en als het goed is mogen we daarna starten voor een broertje of zusje.
he darkangel...nog een kindje....wow....zou super zijn natuurlijk. maar jeetje zal ook wel angstig zijn door de hg want wat ik me (vaag) herinner was die bij jou ook echt heel erg toch. ken wel iemand die bij alle 4 hg gehad heeft. bij de 1e het ergste en bij de laatste was het eigenlijk alleen de misselijkheid en vermoeidheid (nog erg begrijp me niet verkeerd), maar toch durf ik niet om het nog een keer te doen. hier komt een spiraaltje begin volgend jaar....(hoewel mijn hart nog wel een 3e zou willen).
Na een eerste keer HG hebben we na 3 jaar besloten om nog voor een tweede te gaan. Deze keer was de HG echter veel erger en moest ik de oudste onderbrengen elders. Dit was voor mij ook echt de laatste keer (ook om medische redenen) maar ik wist en weet het zeker. Niet nog een zwangerschap.
Miesemies: ik had het ook dat ik vaak onze dochter onder moest brengen. Dat was bij de eerste natuurlijk niet zo want toen had je er geen een rondlopen. En daar voelde ik me heel schuldig over. Echt voor mij ook niet nog een keer. Buiten de HG om zou ik het ook niet willen.
T is niet echt motiverend om te lezen dat bij iedereen bij de 2e de HG erger was dan bij de 1e... pfff
Bij mij was het de tweede keer minder erg en geen HG te noemen. De eerste keer was een meisje en de 2de keer een jongen.