Hoi allemaal, Ik voel soms enorme paniek en ben op zoek naar tips en ervaringen. Hopelijk kunnen jullie me die geven zodat ik wat meer zeker word... Op 20 dec ben ik bevallen van een prachtige dochter. Na 3 dagen moest ze met spoed naar het ziekenhuis, ernstige vorm van geelzucht en ze zat tegen de grens van het wisselen van haar bloed aan. Spannende tijd maar na 3 dagen mochten we weer naar huis, heerlijk. Dat is nu een paar dagen geleden en hoewel ze nog wel geel ziet, gaat ze vooruit. Drinken is erg belangrijk maar mijn borstvoeding is niet goed genoeg op gang gekomen dus nu krijgt ze gekolfde melk van mij, aangevuld met flesvoeding. Over een paar dagen moet mijn vriend weer gaan werken en ben ik alleen thuis met de kleine en onze zoon, gisteren 2 geworden. Als ik daaraan denk, raak ik al in paniek... Hoe ga ik dat doen? Onze kleine slaapt redelijk maar alleen niet in haar bedje. Ze wil eigenlijk steeds vastgehouden worden en dan lukt het goed om te slapen. Dat is, als ze geen krampjes heeft... Eigenlijk is die zorg dus al een dagtaak maar... Ik heb ook nog een klein kereltje rondrennen! Hoe doen jullie dat? Het lukt dan toch nooit om beide te geven wat ze nodig hebben en wat ze vragen? En hebben jullie tips om haar te leren om in haar bedje te slapen? Of is ze hier nog te jong voor en moet ik gewoon aan haar behoefte toegeven om steeds maar vastgehouden te worden? In de nachten is ze vaak nog het meest wakker, hebben jullie tips om haar dan meer door te laten slapen? Kan dit al op deze leeftijd? En als laatste, zagen jullie hier ook zo tegenop of stel ik me aan? Normaal ben ik een positief persoon maar de laatste tijd lukt me dit niet zo goed en zie ik steeds tegen dingen op... Hoe is het jullie vergaan, deze periode? Viel het uiteindelijk mee of is het echt zo zwaar als ik nu denk dat het gaat zijn? Help...
Ze is nog zo klein. Dat ze bij je wel zijn is niet meer dan logisch en echt heel normaal. Ik raad je aan om een draagdoek te kopen zodat je haar bij je kan houden en tegelijk je handen vrij heb voor je zoontje. Op deze leeftijd doorslapen komt maar heel zelden voor. Het is dus niet onmogelijk maar het is zeker niet iets wat je aan kan leren. Zolang ze nachtvoedingen nodig heeft zal ze daarom blijven vragen en op deze leeftijd is de kans heel groot dat ze echt nog niet zonder kan. Wat je wel kan proberen is 's nachts prikkels zo veel mogelijk beperken dus in het donker voeden en liggend voeden en haar lekker warm houden. Als ze koud word raakt ze klaarwakker en is inslapen moeilijker en als je haar liggend voed is de kans groter dat ze al drinkend lekker in slaap valt. Door lichten aan en geluiden zoals hard praten kan ze ook klaarwakker raken dus lampen uit laten en alleen fluisteren. Dat voorkomt niet dat ze 's nachts voor een voeding wakker word maar kan er wel voor zorgen dat ze na een voeding weer lekker snel in slaap kan vallen.
Ik denk niet dat je je aanstelt, maar dat je, mede door hormonen, door de bomen het bos even niet meer ziet! (Argghhh ik weet het die hormonenopmerking wil je echt niet horen nu ) Een draagdoek lijkt me zoals gezegd ook wel handig, zo heb je je kindje bij je maar toch je handen vrij. Ik denk als je je oudste gewoon bij een hoop dingen betrekt en laat 'helpen' dat je dan al een heel eind komt? Ik zou het over me heen laten komen en proberen niet teveel te paniekeren van te voren.
Ik voelde me hetzelfde na de geboorte van mijn dochter afgelopen juni. Mijn zoontje was toen 2 en 9 mnd. M'n dochter huilde veel en wilde ook alleen bij mij zijn. En zoontje had natuurlijk ook recht op aandacht van mama. Vond t een hele zware tijd en nu soms nog. Had t idee dat ik m'n zoontje te kort deed. Die zat wel wat meer achter de televisie dan ik eigenlijk wilde. Hier bood een draagzak wel enige uitkomst. Misschien uits voor jou? Heb je in ieder geval je handen vrij. Succes!
Ik vind niet dat je je aanstelt hoor. Ik zag er ook tegenop om alleen te zijn met een baby en peuter. En het viel ook best tegen want de jongste huilde best veel en mn oudste kreeg dus niet veel aandacht wat ik heel erg vond. Ik heb ook een aantal keer in de week "hulp"gekregen totdat ik het gewend was. De jongste wilde ook veel bij mij zijn en zoals al is gezegd een draagdoek biedt uitkomst
hier ook herkenning... heb ook een draagzak gebruikt en idd zoonlief af en toe toch ff voor de tv ofzo.. tijdens het voeden zorgde ik er ook voor dat Sem ook iets te eten/drinken had...dan hadden we allemaal ff een pauzemomentje.. gelukkig kan sem heel goed zelf spelen dus dat viel gelukkig mee.. Nikki huilde in het begin ook veel en heb haar ook zoveel mogelijk bij me gehouden.. Ik vond het behoorlijk pittig maar gelukkig ga je vanzelf een ritme krijgen en leer je je kleintje steeds beter kennen.. Nikki is nu 3,5 maand en Sem wordt in februari 2 en vind het nu 90% van de tijd geweldig..en de andere 10% is soms nog wat pittig Nikki was trouwens op donderdag geboren en de maandag erna had mijn vriend 3 weken cursus waar hij niet onderuit kon (vreselijk) maar we hebben het gered! Komt dus wel goed..en je mag best ff er doorheen zitten hoor tis niet niks
Ik weet het nog erg goed. De eerste paar dagen alleen. ... Ik wilde de zelfde hoeveelheid aandacht aan mijn oudste geven zoals ik gewent was voordat de jongste geboren werd. Maar dat ging niet meer. Ik moest me aandac verdelen. En dat betekent dat de ene soms langer moet wachten dan hij geduld heeft. Het begon bij mij dus bij accepteren dat niet alles gaat zo als ik zou willen. Dat ze niet steeds tegelijk aandacht krijgen. Dat de tv zeker in het begin vaker aanstond dan ik zou willen. Dus accepteer dat je maar twee handen heb en maar 1 ding tegelijk kan doen. Nu weet ik dat het beter gaat. Ze krijgen beide geen voeding en liefde te kort. Dus houd in je hoofd dat het beter word
Klinkt misschien makkelijk maar: go with the flow Probeer je niet druk te maken. Het helpt je niks. Je hebt maar 2 handen en je oudste zal gewoon moeten leren dat niet alle aandacht alleen naar hem gaat. Echt, het komt vanzelf wel goed. Ik ben vanaf het begin alleenstaande mama van 2 kids en zorgde vanaf dag 2 helemaal zelf voor ze. Bij de 2e dus voor 2 kids. Dat gaat super. Slaapt de 1, dan heeft de ander wat meer aandacht. En andersom.
Heel herkenbaar, alleen was mijn oudste nog geen 1,5 jaar. Mijn jongste sliep heel slecht overdag, had op een gegeven moment een wiegje in de woonkamer staan, want de enige manier waarop zoonlief wilde slapen was op zijn buik. Mijn oudste leek het er wel om te dien, op de momenten dat ik borstvoeding gaf ging hij gevaarlijke dingen dien, echt aandacht trekken en uitdagen. Maar gaandeweg leer je ermee omgaan, ik gaf de oudste een appel tijdens het borstvoedingsmoment, of ik zette een tv-programma aan, ik leidde hem dus af en gaf hem tegelijk ook aandacht. Heb de eerste weken ook heel veel gebruik gemaakt van mijn draagdoek en de manduca. En het wordt echt makkelijker, maar die eerste weken was ik echt aan het overleven, was iedere dag weer blij wanneer mijn man thuiskwam.
Je gevoel is heel herkenbaar! Die paniek had ik ook.hoe ga ik dit ooit doen? Maar het gaat best goed, mijn jongste is 2 mnd nu en slaapt al steeds. Beter terwijl ze in het begin ook nergens anders sliep dan bij mij. Mn dochtertje van 2 vind haar zusje geweldig en ik betrek haar zoveel mogelijk bij alles. Maar het belangrijkste is accepteren dat het niet altijd gaat zoals je wilt. Toe.n ik dat deed ging het beter! Een draagdoek heeft me erg geholpen, als ik de oudste naar bed bracht deed ik de jongste erin zodat die niet alleen was. En als 1 ban beide slaapt de ander echt even volledige aandacht geven. En als ze beiden sliepen ging ik als een malle door t huis en zette ik t avondeten vast klaar. ( behalve de 1e weken, dan ging ik op de bank liggen). En hulp vragen idd. Ik had het zo geregeld dat ik midden in de week 1 dag hukp had. VAn ma/ schoonma/ vriendin. Die gingen dan ff met de oudste het huis uit ( speeltuin ofzo) en zorgden dat iik s middags echt even kon slapen. Dat hielp me zo! Ook de vermoeidheid zorgt ervoor dat je dingen negatief ziet. Het komt echt goed, zeker als je jongste beter gaat slapen en dat komt echt. Ik probeerde het gewoon elke keer om haar in bed te laten slapen en zo niet, dan maar niet. In het begin lukte bijna geen 1 slaapje zonder mij en nu slaapt ze 9 van de 10 keer al alleen! Het is zwaar, klopt! Maar het wordt echt beter!
Jep heel erg herkenbaar. Toen mijn jongste in juni werd geboren was de oudste net 16 maanden, kon nog niet lopen en was ook nog erg afhankelijk van mij. Ik heb de hele kraamweek er tegenop gezien, hoe moest ik ooit mn dag doorkomen met 2 van die kleintjes die mij allebei nog zoveel nodig hebben?! Maar ik kan zeggen, het is echt 100% meegevallen. Hoe klein de oudste ook nog maar was, ze is echt supergek met haar kleine zusje. Ik probeer haar taakjes te geven, schone luier pakken, slab halen, vieze luier weggooien enz en ze vindt dat prachtig. Tja en ook staat de tv iets meer aan dan ik eigenlijk zou willen maar soms kan het gewoon niet anders. Jongste slaapt nu gelukkig prima in haar eigen bedje, zonder hulp. Zij doet nog 3 slaapjes, de oudste 1. Ik probeer het altijd zo te plannen, zo lang het nog lukt , dat het 2e slaapje van de jongste gelijk valt met het middagslaapje van de oudste. Zo heb ik toch nog een moment op de dag even rust voor mezelf en kan ik zowel eind van de morgen als eind van de middag even met de meisjes naar buiten, even boodschappen doen enz.
Heel herkenbaar! Mijn jongste is net 4 weken en de oudste bijna 18 maanden. Heb de eerste week elke dag gehuild, kraamtranen maar vooral omdat ik geen idee had hoe ik de aandacht kon verdelen tussen mijn twee wonders. Ook ik ben normaal een persoon wat niet zeiken maar doen en het komt echt goed, maar dat zag ik op dat moment echt niet. Nu wel, dus het komt idd echt goed een groot deel is echt gevoelsmatig. De oudste zal idd minder aandacht krijgen maar dat is niet perse slechter! Als je een goed netwerk in de buurt heb schakel deze dan in deze eerste periode. Ik zwom bijv elke week mijn dochter dat kon nu natuurlijk niet dus dit nam mijn moeder en een vriendin over zodat zij wel kon gaan en zij ook haar momentjes had. Mijn kleinste slaapt erg goed en huilt weinig tot nu toe dus daar niet veel problemen mee, wel ligt er hier ook een draagzak klaar voor mocht t nodig zijn.
En idd dochter overal bij betrekken. Soms voed ik eerste voeding op bed dan mag zij boven tv kijken anders zorg ik dat haar broodje klaar staat en dan ga ik voeden. Dan eet ze wel aan de lage tafel ipv de hoe, maar dat is dan maar even zo. Dat komt vast wel weer goed. 😊
Zo herkenbaar! Die hormonen ook.... Maar zoals anderen ook al schreven. Gow with the flow! Je hebt 2 handen en je doet wat je kan. Als dat betekent dat je oudste even moet wachten omdat je jongste een voeding krijgt. So be it! Als dat betekent dat je jongste even moet wachten en huilend in bed/box ligt omdat de oudste net een schone luier krijgt. Jammer dan! Zeker bekijken of een draagdoek een oplossing biedt. Mijn zoon wil er niks van weten. Binnenkort komt er een iets van een ritme in. Tenminste, dan vinden jullie een goed ritme. En dan is het een kwestie van goed "managen". Als je weet dat je jongste voor een voeding gaat komen. Zorg dat je oudste een beker vol drinken heeft. Hoop boekjes om je heen, filmpje van dikkie dik/teletubbies/zandkasteel op tv. Net hoe jij je oudste kan vermaken. En accepteer dat het huis een slagveld kan worden. Dan wordt dat maar opgeruimd als je vriend thuis is en jij je handen even vrij kan maken. Of hij ruimt op. En als je ouders/schoonouders in de gelegenheid zijn om bij te springen. Heerlijk! Dat hebben wij in het begin ook gedaan. Werd de oudste mee genomen naar de speeltuin en had ik even quality time met de baby. Of andersom. Ging ik op pad met de oudste. Die 1 op 1 momentjes zijn heel belangrijk. Komt goed!
Ik lees ook even mee. Ik vind het momenteel ook overleven. Onze 1e is nu een redelijk makkelijke peuter die zich goed zelf kan vermaken, gelukkig lijkt hij er niet al te veel last van te hebben. En idd de tv staat wat vaker aan dan gewenst. Wat ik nog het meest sneu vind is dat hij 's-nachts/ vroeg in de ochtend wel wakker wordt van de 2e zijn gehuil. Vanochtend was hij al voor 7 uur wakker van de kleine uk, hoewel hij normaal tot half 9/9 uur slaapt. Hij zij vanochtend ook "baby veel huilen" en een aantal nachten terug "baby moet ophouden huilen" (ja, dat willen papa en mama ook). Het zou zo veel makkelijker zijn als de 2e wel een makkelijke slaper was, maar tis ons helaas weer niet gegund. Hele nachten zijn wij wakker, en overdag helaas ook.
Lemmy is net 2 en Liv bijna 3 maanden. Liv heb ik de eerste anderhalve week 's nachts wakker gemaakt voor een voeding ook ivm erg geel zien. Ik heb het dus echt het geluk dat ze allebei goed slapen en door slapen ze gaan beide tussen 7 en 8 naar bed, Liv wordt wakker tussen 9 en 10 en lemm varieert erg van tussen half 7 en half 9. Liv was overdag erg onrustig, heel veel krampjes en alleen maar bij mij slapen in de box leggen was echt niet te doen. Zo zat ik op de wc met een baby op m'n arm en een dreumes aan mijn been. Even heb ik gedacht waar ben ik in godsnaam aan begonnen zeg?! Nu zit Liv al een aantal weken aan de Pepti dus is zij een stuk rustiger dat scheelt enorm. Maar ik ben ook verschrikkelijk trots op mijn kleine dreumes hoor. Hij is erg lief voor haar en totaal niet jaloers. Het gaat eigenlijk allemaal van zelf nu en ik vind het iedere dag leuker en makkelijker worden!
Dat wakker worden van de oudste door het huilen van de jongste ken ik helaas. We hebben echt heel veel dagen gehad dat de jongste om 5u oid huilde en dat daardoor de oudste ook wakker werd. Jongste ging na speen of fles wel weer slapen maar de oudste kon dan niet meer slapen en was de dag dus weer begonnen. Nu nog geregeld met het middagslaapje. Bij het 1e kikje van nummer 2 vlieg ik naar boven voor een speen haha om te zorgen dat nummer 1 niet wakker wordt. Geloof dat ik dat nog het lastigste vind van het hebben van 2 kleine kindjes.