niet slapende baby

Oh absoluut zal ze gestimuleerd worden. Maar niet gedwongen. We zijn van plan haar een eigen kamertje te geven als ze ongeveer 1,5 is. Met een peuterbedje en allemaal leuke dingetjes, speelgoed en knuffeltjes. En dan proberen of ze in eerste instantie haar middagslaapje daar wil doen. En als dat goed gaat kijken of ze 's avonds daar in slaap wil vallen en bij ons wil komen liggen als we zelf naar bed gaan. Stapje voor stapje en niets tegen haar zin, als ze nog niet toe is aan de volgende stap dan wachten we met die volgende stap. Ze heeft straks de mogelijkheid om in een eigen bedje te slapen en die mogelijkheid mag ze gebruiken maar dat hoeft niet meteen vanaf de eerste dag. Als ze met 2 jaar volledig in haar eigen bedje slaapt is dat goed maar als dat pas met 4 jaar is dan vind ik dat ook niet erg. Ieder gezond kind word uiteindelijk zelfstandig dus ze zal heus niet op haar 18e nog bij ons in bed slapen .

 

Ik blijf het een bijzondere gedachtegang vinden, en ook niet goed. Maar, daarin verschillen we gewoon van mening en dat mag. Als jullie je hier het best bij voelen dan moet je het zo doen. Ik denk echter wel dat jullie het teveel vanuit jezelf bekijken. En daarmee je dochter niet genoeg de ruimte geven om zichzelf te ontwikkelen. Als je bij voorbaat al bepaalt dat ze bij 1,5 pas naar een eigen kamertje gaat, dan beredeneer je dat alleen vanuit jezelf maar je geeft haar niet de kans om al eerder te ontdekken of ze er al aan toe is. Je bekijkt het dus niet vanuit haar kant, want jullie houden haar zo klein en afhankelijk dat ze ook niet kan ontdekken wat ze wel en niet wil.

 

Daar ben ik het dus echt niet mee eens. Ik verwacht gewoon niet dat ze voor 1,5 naar een eigen kamertje zou willen. En zo wel, dan merken we dat wel. Nu is ze nog prima tevreden in ons bed en als ze toevallig eerder dan 1,5 daar niet meer tevreden mee is, dan is dat ook goed. Maar ik ken meerdere kinderen die op deze manier vanzelf naar een eigen kamertje zijn gegroeid en geen van hen deed dat eerder dan 1,5. Ook de kinderen die wel al veel eerder een eigen slaapkamertje hadden.

 

Een kind dat bij je in bed slaapt =compleet afhankelijk???
Dus in alle facetten van het leven?
Die kan niets zonder mama en papa?

Het zijn aannames.
Ook een kind dat langer dan gemiddeld bij ouders in bed slaapt,maakt de normale ontwikkeling door. Met onafhankelijkheid heeft dat nog niets te maken.Een klein kind is nu eenmaal nog volledig afhankelijk.Het gaat om het vertrouwen de wereld te ontdekken.Alleen. Wetende dat mama er is.
En dat staat echt volledig los van het wel of niet in eigen bed slapen.

Overigens geen kritiek op hoe jij het met je kind doet.
Jij doet wat voor jou het best voelt.
Maar er is ook een andere kant en die werkt ook,zonder "desastreuze" gevolgen!

 

Nee niet in alle facetten, maar Op het gebied van slapen, zelfstandig in slaap vallen enz. Ik wil ook niemand overtuigen of veroordelen, ik ga er vanuit dat elke ouder het beste met z'n kind voor heeft. Ik zit alleen anders in elkaar dan TO, en ik snap ook werkelijk niet dat iemand deze aanpak kiest. Maar nou heb ik ook een heel makkelijk kind dat een hele makkelijke slaper is, dus ik heb ook makkelijk praten.
En zo zie je ook dat elke moeder haar kind benaderd/behandeld vanuit een bepaald referentiekader. Dat wordt bepaald door je eigen opvoeding, ervaringen, hoe je in het leven staat enz. En van daaruit doe je uiteindelijk wat jij denkt dat het beste is voor je kind

 

Inderdaad, een kind is afhankelijk van de ouders. Zeker als ze nog heel klein zijn. Maar ik zie het als mijn taak om haar het vertrouwen in haarzelf te geven, om zo op weg naar onafhankelijkheid te gaan. Weliswaar met de zekerheid dat papa en mama altijd achter haar staan, maar wel in de wetenschap dat ze ons niet bij alles nodig heeft. Slapen lijkt me daarin nogal het meest basale ding. Dat kan ze zelf nl, fysiek en mentaal. Het is natuurlijk idioot om onafhankelijkheid te verwachten van een baby waar het gaat om praktische zaken maar slapen? Ik zie het als mijn taak haar te leren dat slapen fijn is, ook zonder papa of mama. En papa en mama liggen niet drie huizen verderop, die zijn gewoon in de kamer naast de hare, dus als er iets is, zijn ze er zo.

 

Maar dan moet je wel komen. Het ging hier nu om het laten huilen en door te laten huilen laat je een kind niet zien dat papa en mama er zijn als er iets is. Dan laat je ze juist het tegenovergestelde zien: ze moeten stil zijn als het bedtijd is, ook als er iets niet goed is. Papa en mama zijn er alleen overdag voor ze maar 's avonds niet. En dat is niet de boodschap die je aan je nog volledig afhankelijke baby moet mee geven.

 

Dat is natuurlijk onzin! Als je op een gegeven moment al het medische hebt uitgesloten, en als de baby bij jou ook niet stil wordt of slaapt dan heb je ook geen andere keus om ze te laten huilen. Er is echt wel een degelijk verschil tussen een baby bewust laten huilen terwijl het pijn heeft ofzo, of een baby even laten huilen zodat het juist wel in slaap valt. Dat laatste blijkt in bepaalde gevallen juist de oplossing. Bij mijn dochter in ieder geval wel.
Maar een ding is zeker, als je maanden/ jaren je baby bij elk huiltje in bed eruit haalt of oppakt dan leren ze echt wel dat het resultaat van huilen is dat papa of mama je eruit haalt. Dan praat ik niet over een baby van 2 maanden want die legt die link niet, maar vanaf een maand of 7 en verder gaan ze dat uiteindelijk wel snappen.
En net wat Roan zegt, ze kunnen ook leren dat hun bedje een fijne plek is, waar ze zelf kunnen slapen, want dat kunnen ze. Dat ze weten dat mama in de buurt is, maar dat ze het vertrouwen hebben dat slapen in bed, zelfstandig, fijn is.
Dan moet er niks aan de hand zijn (medisch) en bij de een gaat het sneller dan bij de ander. Maar als ik TO zo lees dan vind ik dat je je baby juist leert dat ze alleen maar kan slapen als mama er naast ligt. En dat kan bij een kleine baby, maar op een gegeven moment moeten ze toch echt zelf gaan slapen. Als je als mama dan continu maar het handje vasthoudt en ze leert dat ze bij elke kik gepakt worden, tja dan creëer je het zelf natuurlijk.

Trouwens, je hebt het continu in je laatste berichten dat je dochter goed slaapt enz. Maar volgens mij open je toch echt een topic over een niet slapende baby....

 

Wappie, kleinesara is niet de ts hoor, dus weet niet waar je dat op baseert.

Overigens begrijp ik jullie beide verhalen wel hoor.
Ik laat mijn zoontje niet krijsen, maar wel jengelen soms, omdat ie dan ook binnen 10 minuten slaapt.
Ik moet wel zeggen dat we hem 's avonds wel uit bed halen bij jengelen. Ik ben namelijk bang dat de oudste er anders wakker van wordt.

 

Oh sorry! Ik was in de veronderstelling dat zij de TO schrijver was, heb er verder ook niet meer op gelet..stom van me!