Ik probeer het verhaal zo kort mogelijk te houden; 3 jaar geleden is mijn oma overleden, ze had veel spullen, waardevol, minder waardevol. Ik had een goed band met mijn oma, ze vertelde me vaak dat ze hoopte als ze overleden was, haar dierbare spullen goed verdeeld zouden worden, op zn minst op een fatsoenlijk manier "opgeruimd" werden. Ook had ze me bepaald stuk aan mij beloofd. Nou, maar je raad het mss al, gezeik in de fam. gekregen om die spullen. Fam. woont niet bij elkaar om de hoek, dus na crematie gingen er mailtjes rond over het verdelen van oma's spullen. Mijn tante was de spil achter het verdelen, maar ze dulde absoluut geen "tegenspraak", het moest allemaal op haar manier. Ze had ook vaak ruzie met mijn oma en was, achteraf, altijd jaloers op mij en mijn ouders omdat wij wel een goede band hadden met oma. Nou ja, goed, ik heb dus in een mailtje gezet dat oma regelmatig tegen mij had gezegd dat haar spulletjes goed verdeeld moesten worden, enz. Niks kwaads in die mail, kwam alleen op voor mezelf én mijn neven & nichten, zodat iedereen iets persoonlijks van oma kreeg als herinnering. Dat mailtje viel niet in goede aarde, ik bemoeide me met zaken waar ik me niet mee moest bemoeien, en had geen recht van spreken(terwijl ze kort daarvoor nog had gevraagd aan iedereen wat die eventueel wou hebben aan spullen!). Ook kreeg ik een lekkere sarcastische opmerking: "jouw vader zorgt wel goed voor jou". Ik mijn pa gebeld nadat ik mail had gelezen, die stond op het punt om naar zijn fam. te gaan om die spullen op te ruimen enzo. Kwaad dat hij was! toen ie daar eenmaal aangekomen was is de boel geescaleerd, hij begon over die mail en de opmerking, en mijn tante meende blijkbaar echt wat ze mij had gemaild en zei nog even bevestigend:"maar dat is toch ook zo?!". Het kwam er op neer dat ik maar een verwend "kind" was. Mijn pa is gigantisch kwaad weg gegaan. Uiteindelijk hebben ze vorig jaar(na oud en nieuw), een gesprek gehad, mijn tante heeft zo'n beetje, op haar manier, haar excuses aangeboden aan mijn pa, maar nooit aan mij! Mijn pa heeft er nog op aangestuurd, maar ze vind volgens mij dat ze gelijk heeft. Daarnaast zijn door deze ruzie nog andere dingen voorgevallen, van haar kant, waar ik ook ontzettend boos om ben. Zoals niet reageren op onze trouw-uitnodiging en net doen of ze "vergeten" was te reageren. Mijn oom heeft haar namelijk nog even gewezen op het feit dat ze een uitnodiging had gehad, anders had ze nooit gereageerd! Ik heb haar sinds de crematie, dus 3 jaar geleden, bijna 4, niet meer gezien of gesproken, ik wacht nog steeds op excuus en de reden waarom ze zich zo tegenover mij heeft gedragen. Waarschijnlijk denkt zij dat ik het al vergeten ben, en het vergeven heb. Not! Ik droom er nog regelmatig over, het zit me zo dwars! ik wil haar best vergeven(maar vergeten die ik het nooit!), maar dan wil ik excuus en een uitleg. Mijn idee was om net zo lang te wachten met een confrontatie tot ik haar weer eens onder ogen zou komen. Maar nu mijn dilemma...ik keek op mijn facebook, heb ik een vriendschapsverzoek, van mijn tante! ik schrok me dood! Ik wil haar wel accepteren, maar aan andere kant ook niet... Als ik haar accepteer zie ik dat als een soort val waarin ik haar lok. Misschien slecht van mij, maar ik wil haar duidelijk maken dat ik nog steeds excuses van haar verwacht. Maarja, via internet maak je zulk soort onenigheid vaak erger. Straks is er een gigantische fam.ruzie! Aan andere kant; ik heb niets misdaan(andere ooms en tantes staan achter mij, die zijn ook pissed om wat mijn tante heeft geflikt) en wil dit niet over mijn kant laten gaan, al is het bijna 4 jaar geleden! Wat zouden jullie doen? via FB nétjes laten weten dat je excuses verwacht, of wachten tot face to face? (sorry voor lange verhaal).
Lastig... Als ze over internet makkelijk gepikeerd kan raken, misschien beter face to face, maar als je d'r lang laat wachten op een fb-acceptatie, kan het ook in verkeerde gat schieten bij sommige mensen.. Succes in ieder geval!
Ik zou het vriendschapsverzoek afwijzen en me niet meer druk maken over wat er vier jaar geleden is gebeurt... Facebook is zeker niet de plek om dingen 'uit te vechten' en als het je echt zo dwars zit nog steeds, dan een persoonlijk gesprek aangaan. Maar persoonlijk zou ik hier helemaal geen energie meer aan verspillen.
Als zij zich niet verplicht voelt om haar excuus aan jou aan te bieden, dan hoef jij je niet verplicht te voelen om haar op fb te accepteren. Wel een vervelende situatie, gelukkig weet je oma hier niets van....
Oooh zo herkenbaar, ik kan het geschreven hebben. Behalve dat ik ook geen contact met mijn neven en nichten heb! Heel moeilijk, maar ik heb die r*tbende wel geblokkeerd! Excuses zullen er waarschijnlijk nooit komen. Negeren, hoe moeilijk ook, hoe graag je het uit wil spreken. Blokkeren en negeren!
Ja als mensen overlijden ... Is er bijna altijd wel gedoe over de erfenis. Zelfs in de ogenschijnlijke leukste families. Het is echt zo belangrijk om alles goed op papier te hebben... Van de antieke klok, het zilver bestek tot aan de fotoalbums. Toen mijn tante overleed (man was al overleden en geen kinderen) stond er een inhalige nicht op. De inboedelverdeling ging nog wel maar er was veel geld te erven wat verdeeld moest worden over 6 neven en nichten. Ik heb bijna 6 jaar op dat geld moeten wachten omdat ze alles probeerde om alle poen te krijgen. Lang verhaal ...maar goed... Die nicht wilde jaren later ook vriendjes worden... Ik heb het mooi genegeerd en gelukkig ook niets meer over gehoord.
Mijn oma heeft heel vaak tegen mijn gezegd;"*** krijg jij van mij". Toen oma overleden is heeft mijn tante dus dat *** meegenomen en aan 1 van haar eigen kleindochters gegeven!:x Ook liep mijn tante op de dag vd crematie met alle armbanden van mijn oma om haar polsen....Dat zegt al genoeg toch? ik weet zeker dat mijn oma haar in dr urn om zou draaien als ze dit wist!
Het verzoek gewoon negeren en als ze (daar überhaupt het lef voor heeft) ooit vraagt waarom je haar niet hebt geaccepteerd dan kun je uitleggen dat je eerst excuses verwachtte.
Mee eens. Ik zou me om een lullige opmerking van vier jaar geleden echt niet meer druk maken. Misschien ben ik te makkelijk hoor, maar ik zou excuses ook niet eens zo nodig vinden, als zij zo denkt dan is dat toch haar probleem? Beetje sneu dat ze niet beter weet, maar ik zou er niet eens boos meer om zijn geloof ik. Op het moment dat het gebeurt natuurlijk wel logisch, maar ik zou me er lekker overheen zetten.
Ik kan je verdriet en boosheid echt goed aanvoelen!! Door de jaren heen is het bij mij wel wat gesleten ... Maar toen ik er mee te maken had ben ik kilo's afgevallen, kon moeilijk slapen toen, en slikte alle dagen valeriaan. Het is echt heel naar dat je hier mee te maken hebt. Wat een nare tante. En wat heeft ze een extra smet nagelaten op een zo al een verdrietige aangelegenheid. Ach ja ... Maar zal ze er gelukkiger op zijn geworden?? Ik geloof nog wel een beetje in karma. Mijn nicht is er met de helft van de poen vandoor, dat heeft ze voor elkaar gekregen. In het kort zal ik proberen uit te leggen. Ik was directe familie van mijn oom, samen met twee broers en een neef. Mijn tante (getrouwd met mijn oom) had nog een nichtje en een neefje aan haar kant. Toen mijn oom overleed erfde mijn tante alles. En toen begon nicht die eerder nooit dichtbij tante stond te infiltreren toen ze heel erg ziek werd. Op laatste moment heeft tante het testament nog gewijzigd en heeft nicht ervoor gezorgd dat haar eigen broer werd onterfd. Waarschijnlijk heeft ze geprobeerd ook ons te onterven ... Maar mijn oom had voor zijn overlijden gelukkig een uitsluitingsclausule geregeld... En dat de helft van de erfenis sowieso naar zijn kant van de familie ging. Voor nicht natuurlijk een hele domper dat ze niet alles kreeg en heeft de boel bijna 6 jaren zitten verzieken. Maar gelukkig is zij niet directe familie en heb ik dus niets meer met haar te maken.
Ik zou haar gewoon accepteren en als je haar weer eens ziet of anders ga je gewoon langs dan begin je er nog eens over. Maar wachten op een excuus is zoveel verspilde tijd..en wat heb je eraan? Ik zou de familiebanden weer herstellen, meestal gaat de helft over misverstanden. Ik zou geen excuus eisen ik zou alleen willen weten hoe ze het nu precies allemaal bedoelde zonder verwijten te maken. Het zit je toch dwars? Waarom dan moeilijk doen?
Ik heb alleen de openingspost gelezen. En tja je tante heeft wel gelijk, vind ik. Bij ons toen mijn oma overleed hebben wij neven en nichten, en zelfs de getrouwde partners van de kinderen zich nergens mee bemoeid. ze hadden 5 kinderen, en 9 kleinkinderen, als iedereen zich er mee gaat bemoeien dan komt er onheil. Ik heb mijn moeder de dochter dus aangegeven dat ik een bepaald iets graag wou hebben als het mogelijk was, en mijn moeder beloofde te kijken of het lukte. verder zou ik never nooit het lef hebben gehad om een tante te mailen over hoe oma het gewild zou hebben. als oma het echt op een bepaalde manier gewild wou hebben dan had ze het wel vastgezet bij bv een notaris. Mijn oma had op die manier een hoop dingen wel beschreven, en dat scheelt een hoop gezeur. dus nee ik zou geen excusses verwachten, en je er bij neerleggen,
Helemaal met Dobbel eens. Jij bent kleinkind je had je vader kunnen vertellen wat oma gezegd heeft en afwachten . Ms heb je zelf irritatie in de hand gewekt en is t do bewust niet naar jou gegaan? Vind dan ook niet dat zij zich moet verontschuldigen hoor!
Mijn oma gaf het laatste jaar van haar leven al dierbare dingen weg. Zij zei ik geef het liever met ern warme hand dan met een koude. Was wel heel fijn. En geen gezeur toen ze echt stierf.
Ik zou haar niet accepteren op fb. Het is maar facebook hoor en je hebt toch zelf het recht om daar je vrienden te kiezen? Je bent iemand geen tekst en uitleg verschuldigd waarom je wel of geen fb vriend wil zijn..
Sluit me aan bij dobbel. Verder vind ik het enorm zonde van je tijd en energie om je hier nog druk om te maken. Doet zij vast ook niet
Hier sluit ik me bij aan. En het leven is te kort om je naar te blijven voelen over situaties, dus ik zou je aanraden het ofwel naast je neer te leggen en nooit meer ontact te hebben ofwel verder te gaan en het er niet meer met je tante ver hebben. Maar je hebt voornamelijk jezelf ermee als je na 4 jaar er nog mee zit.