bang, verdriet, paniek, ik weet het niet meer

Voor diegene die beginnen aan dit hele lange verhaal wil jullie alvast bedanken voor het lezen en vragen om mij niet te veroordelen en mij te helpen. Het is al een hele poos bezig en ik weet het gewoon even niet meer.


Vorig jaar februari besloten mijn vriend en ik te gaan trouwen. Dit zou allemaal gebeuren op 5 september. Op een moment kreeg ik een sms’je van zijn beste vriend dat ik een datum moest vrijhouden voor zijn vrijgezellenfeest. Dit was precies een dag dat het in het dorp hier kermis was. De ingang en uitgang van deze kermis is naast ons huis, en er is ook een tentfeest bij (lees dronken jongeren). Ik heb dus aangegeven dat het ik het liever niet heb omdat ik hem graag dan thuis in de buurt wil hebben. Het jaar ervoor hebben ze ook ons hek gesloopt. Na geprobeerd dit duidelijk in twee sms’jes kreeg ik sms’je terug met: Werk je mee of werk je niet mee.
Ik heb hier dus ook nee op geantwoord.
Ik kreeg uiteindelijk nog een andere datum maar dat precies in het weekend wanneer wij de feestlocatie gingen versieren, een paar dagen voor de bruiloft. Dit ook aangegeven dat dit dus niet mogelijk was. Wij moesten de hele locatie (schuur) zelf schoonmaken en versieren, dus hadden alle tijd nodig. Uiteindelijk heb ik zelf een datum aangedragen, en ik kreeg via de sms terug ik ga het overleggen. Ik heb hier verder niks meer over gehoord dus ik dacht dit goed was. Ik kreeg daarna alleen maar irritante sms’jes met mag ik de telefoonnummer van die en weet je nog meer mensen voor de vrijgezellen feest, en daarna weer mag ik die nummer.
Ik werk als oproeper en werk erg onregelmatig de dag die zij dus als eerst aangegeven hebben heb ik uiteindelijk een korte dienst aangenomen omdat ze niemand kon vinden. Ik heb ook niks tegen een vrijgezellenfeest, van mij mogen ze naar de strippers.

Het was dus kermis en de dag die hij had aangegeven in het begin was aangebroken. Hij had een week van te voren aangegeven dat ze samen met ons in de middag met ons en onze dochter naar de kermis wilde gaan. Ik dacht dus leuk! Ik sta onder de douche en mijn vriend kwam toen de douche heel vrolijk in lopen. Toen ik de badkamer uit kwam stonden ze daar om hem op te halen voor vrijgezellenfeest. Ik was gelijk helemaal over de toeren en ben onze kamer ingevlucht. Mijn vriend is toen achter mij aangekomen en probeerde mij te troosten en zei dat ze alles goed hadden geregeld. Uiteindelijk kwamen er dus twee mannen naar boven, waaronder die zogenaamde beste vriend van mijn vriend. Ze hadden geregeld dat mijn moeder op mijn dochter kwam passen. Hij gaf ook nog de opmerking van ik had ook een vreemde kunnen regelen die op je kind komt oppassen. Woest was ik!
Uiteindelijk heb ik mijn vriend laten gaan en heb toen alleen nog een potje zitten janken.

Dit gebeurde allemaal twee weken voor de bruiloft en ik zat ook nog vol stress oa omdat ik alles zelf regelde. Maar dit is nog lang niet het einde van het verhaal.

Op de avond van vrijgezellenfeest zat ik dus na mijn werk helemaal alleen thuis en zat mij dus al op te vreten en kreeg ik een sms’je van die ene vriend met hij slaapt thuis en heeft geen sleutel bij hem. Dit overviel mij dus erg want mijn vriend weet ook dat ik slecht slaap als hij niet thuis is en niet weet waar hij is. Ik had zoiets van zou hij dan ook ergens anders slapen? Mijn vriend was ondertussen al ruim 12 uur weg en ik wilde naar bed. Ik dus sms’je gestuurd, ik weet niet meer wat ik precies gestuurd maar iets dergelijks van wil je mijn vriend laten bellen want ik wilde naar bed. Toen kreeg ik sms’jes met oa hij komt wanneer hij komt enzovoort. Maar hierdoor storten ik gewoon in, lag te huilen op de grond in een hoekje van de kamer. Ik heb toen ook gesmst en weet dat dat niet aardige sms’jes waren en heb dit niet veel later ook mijn excuses voor aangeboden. Ik kreeg gewoon geen reactie meer. Ik heb toen uiteindelijk een vriendin gebeld om te komen maar die lag al te slapen en toen een nichtje of zij wilde komen want het ging niet goed. Zij heeft mij van de grond geraapt en beetje opgepept. Zij heeft toen ook die beste vriend gebeld, met dat het echt niet goed gaat met mij, maar hij luisterde niet eens en heeft haar er op gegooid. Gelukkig kwam niet veel later mijn vriend thuis. Hij heeft mij getroost en op dat moment was het weer eventjes goed.

De week er na boos op iedereen want iedereen wist er van maar gingen gewoon achter mijn rug om verder met plannen maken en niemand is naar mij toegekomen om te vragen of er iets te regelen valt voor die dag. Ruzie en boos geweest op de mensen die het dicht bij stonden. Uiteindelijk heb ik alleen die beste vriend van mijn vriend verantwoordelijk gehouden en had ook het gevoel dat hij mij zwart maakte. Die week meerdere keren ingestort en zelfs een hele goede vriendin is bij een ruzie geweest tussen mij en mijn vriend om duidelijkheid te scheppen. Uiteindelijk duidelijk gekregen dat ik het op dat moment ging negeren en geen contact met die vriend wilde. Hij is dat gaan vertellen aan die vriend, maar uiteindelijk werd ik gedwongen om in gesprek te met die vriend. Uiteindelijk akkoord gegaan en toen het gesprek. Ik had afgesproken met mijn vriend dat ik mijn excuses aan zou bieden omdat ik ook sms’jes hebt verstuurd die niet duidelijk waren en soms iets aan de gemene kant. Dat heb ik gedaan dus dat wil toegeven. Hij zou vanuit zijn kant ook zijn excuses aanbieden. Nou tijdens dat gesprek werd ik dus met de grond gelijk gemaakt en niemand nam het voor mij op, niet zijn vriendin of mijn vriend. Ik werd baby genoemd en veel meer. Ik was natuurlijk weer helemaal in tranen, ik kon ook niet meer voor mijzelf opkomen. Hij zei dat hij zei ook dat hij niet achter het huwelijk stond, hij was ook getuigen. Hij was dus sinds die avond ook geen getuigen meer en uiteindelijk weg gegaan. Ik heb die avond mijn vriend getroost want hij was zijn getuige en vriend kwijt. De dag er na is mijn vriend met hem weer gaan sms’en en aangegeven dat hij niet aan de afspraken had gehouden om zijn excuses aan te bieden. En wij waren toen zus en zo en wij moesten samen naar hem komen om zijn excuses aan te komen bieden. Uiteindelijk was hij dus ook klaar met hem en kreeg van mijn vriend een sms’je dat hij helemaal klaar was met hem. Ik danste toe echt de kamer rond van blijdschap. Nog geen 5 minuten later kreeg ik sms’je dat hij toch met hem gepraat had. Je raad het al ik ging weer door de grond. Toen heb ik thuis mijn vriend verteld dat ik absoluut geen contact met hem wil en hij niet op de bruiloft welkom is. Wie niet achter het huwelijk staat is niet welkom. Hij is hem dat s’ avonds gaan vertellen en is toen ook gelijk de door gewezen. De dag daarna kreeg ik dus ook een dreigend sms’je van die zogenaamde vriend en ben daar niet op in gegaan. Mijn vriend kreeg toen verschillende sms’jes dreigend, dwingend, stoken enzovoort. Zelfs proberen te stoken tussen mijn vriend en zijn moeder. Maandag er op heb ik geregeld dat hij geen getuigen meer is.

 

Vervolg:

De bruiloft: Aangekomen bij het gemeentehuis bleek hij daar toch te zijn. Ik was van binnen woedend, ik vond het zo respectloos. Hier had ik zo mijn best voor gedaan en toch komt iemand opdagen die niet welkom was. Gelukkig werd ik getroost door ambtenaar van burgerlijke stand. Hij mocht er gewoon bij zijn omdat het openbaar was. Na de plechtigheid wilde ik foto’s maken met alle gasten en toen bedacht ik straks moet ik terug kijken op foto’s waar hij ook op staat. Gelukkig begreep onze fotograaf het en heeft de taak op zich genomen om te regelen dat hij er niet op kwam.


Ik kan dus geen contact met die zogenaamde vriend van mijn vriend meer hebben omdat hij dreig, dwingt, stookt en liegt. Ik ben helemaal klaar met hem. Hij bleek mij al heel lang zwart te maken bij mensen maar ook bij mijn eigen familie.

Maar nu komt het probleem: Na de bruiloft heeft die zogenaamde vriend nog geprobeerd contact te zoeken en heel lang is mijn man er niet op in gegaan. Tot een moment en is hij gaan praten met hem. Hij heeft toen zijn excuses aangeboden aan mijn man en wilde dat ook aan mijn aanbieden maar daar heeft gelukkig een stokje voor gestoken. Mijn man wist niet wat hij er mee ging doen en ik had daarna niks meer gehoord er over. Ik had al verschillende keren gevraagd aan mijn man heb je nog contact met hem. En hij had nee gezegd dat dat ik van de week naast hem zat en zag dat hij aan het what’sapp’en met hem.

Ik ben maanden bang geweest dat hij weer voor de deur stond, dat hij onze dochter iets aan doet. Dan blijkt nu dat hij weer contact heeft met hem. Hij zegt dat ik mij er geen zorgen over moet maken. Maar ik ben bang dat ik weer gedwongen wordt of dat ik mijn man kwijtraak doordat hij gaat stoken tussen ons. Nu weet ik niet meer wat ik hier mee aan moet. Ik kan hem niet verbieden dat hij contact heeft met hem, maar ik kan mijn gevoel niet negeren en ik ben bang voor wat er gaat komen.

Ik weet gewoon niet meer wat ik hier mee moet. Maar ik ben blij dat ik het toch even kwijt ben.

 

o'ja nog even toevoeging bij het feest na de bruiloft is hij niet geweest, als hij dat had gedaan dan weet ik niet wat er gebeurd zou zijn, in iedergeval zou het niet gezellig zijn geweest

 

Nou als ik heel eerlijk ben vind ik het nogal overdreven. In je verhaal lees ik alleen maar ik ik ik. 1 keer in zijn leven heeft je man een vrijgezellen feest en jij zakt in elkaar omdat hij mogelijk die nacht niet thuiskomt. Nee sorry maar ik vind het vreselijk overdreven!

 

Och.... wat erg zeg dat hij een stempel heeft gedrukt op jullie trouwdag. ...
Terwijl dat echt jullie dag had moeten zijn zonder zorgen!

 

Sorry die vriend is niet erg netjes, maar jij komt niet vervelend bedoeld nogal onstabiel over. Ik snap echt dat bepaalde dingen niet leuk zijn maar om nou om alles zo'n probleem te maken vind ik wel wat ver gaan.

 

Ik heb het helemaal gelezen... Maar eerlijk?! Ik vind dat je nogal claimerig/aanstellerig overkomt. Tuurlijk is niet alles gegaan zoals dat je wil, maar om nu huilend op de grond te gaan liggen omdat je man op zijn vrijgezellenfeest niet op tijd thuis is. En je daar helemaal van instort?!
Dat is volgens mij niet normaal.
En als je man contact wil hebben met zijn vriend kun jij hem dat niet verbieden, je kunt toch afspreken dat hij alleen niet met die vriend naar huis komt? Je man is duidelijk van mening dat die vriend niet iets onvergefelijks heeft gedaan...

 

Tja, ik weet eigenlijk niet zo goed waarmee je dan geholpen wil worden?

Ik vind wel dat je erg veel drama hebt gemaakt om een vrijgezellenfeest. Je hebt in een hoekje liggen huilen. Sorry hoor, maar dat vind ik wel erg ver gaan...

 

Eerlijk? Ik vind jou een drama queen als ik dit zo lees.. Het is ik en ik en ik en ik.

Ik vind het ook lastig om je advies te geven. Wel vind ik dat als iemand niet uitgenodigd is hij ook niet hoeft te verschijnen.

 

Als je echt graag advies wil, raad ik je aan om eens met iemand therapeut/psycholoog te praten. Want ik denk dat als je straks je man kwijt raakt dit eerder door je eigen gedrag komt. Dus komop meid kijk eens objectief naar jezelf en doe er wat mee

 

Mee eens.
In een hoekje gehuild, ingestort, vriendin heeft me weer opgeraapt, ik lag te huilen in bed wat mijn vriend was er nog niet etc. etc.

Je doet alsof er iets verschrikkelijks is gebeurt, maar die vriend van je man is hoogstens vervelend omdat hij niet naar je heeft geluisterd, dat is ook irritant, maar geen reden om helemaal in te storten.

 

Kom op zeg!!! Het is zijn vrijgezellenfeest!!!!

 

Poe wat een verhaal....
je komt erg emotioneel op mij over als ik het zo lees. Je reageert wel erg heftig op, in mijn ogen, soms kleine dingen. Bepaalde dingen die die vriend heeft gedaan zou ik zeker ook niet gepikt hebben, maar ik vind je reacties erg...tja... dramatisch overkomen. Ben je altijd zo?
Hoe komt het dat je jezelf en je relatie zo enorm laat beinvloeden door één zo'n zogenaamde vriend? En ook alles via sms doen vind ik ook zo vreemd. Waarom niet gewoon bellen en duidelijk je grenzen aangeven (zonder meteen huilen...) ipv zo indirect en half via sms-jes. Dan vraag je om communicatieproblemen.

Dus tja, ik denk dat het ook goed is om naar je eigen aandeel in dit verhaal te kijken. Wat zou jij in het vervolg anders kunnen aanpakken om meer grip te hebben en je niet zo te laten meeslepen in je emoties?

Misschien heel kort door de bocht hoor, mijn reactie. Maar ik moet het doen met wat je opschrijft en dit is wat er dan bij mij opkomt.

 

Pfoe, jammer dat het je dag zo heeft beïnvloed....maar eerlijk gezegd vind ik dat je hem echt wel wat losser mocht laten op zijn als het goed enige vrijgezellenfeest dat hij zou krijgen. Iets flexibeler zijn meis...is ook voor je eigen gemoedsrust beter

 

Waarom ben je niet gewoon akkoord gegaan met de 1e dag? Je had toch ook je moeder/vriendin o.i.d kunnen vragen om dan die dag gezellig bij jou te zijn. Dan was er geen probleem geweest.

Dat die vriend heeft lopen stoken en dreigen, nee dat keur ik niet goed. Jou gedrag en zijn gedrag allebei niet.

Het in een hoekje van de kamer gaan liggen en huilen, omdat je vriend op een bepaalde dag een vrijgezellenfeest heeft, vind ik ook wat overdreven, en t lijkt alsof je je gevoel niet onder controle hebt.

In mijn ogen is er van een mug een olifant gemaakt.

 

jeetje wat een verhaal haha maar heb t helemaal gelezen hoor! wat vervelend dat zoiets leuks zo moet lopen. je bruiloft moet de dag van je leven zijn maar heeft wel een stempel gekregen bij jullie denk ik...
ik denk dat ik beide kanten van het verhaal wel kan snappen.
je man wil zijn goede vriend niet kwijt, heeft waarschijnlijk ook veel met hem mee gemaakt, is niet voor niks een goede vriend. en mannen, tjsa die zijn nou eenmaal een heel stuk makkelijker in zulke dingen vergeten en vergeven...
maar ik snap jou ook goed hoor,was er een rede voor dat jij geen vrijgezellenfeest had? hier doen wij dat vaak op dezelfde dag namelijk, dan ben je beide onder de pannen.
maar ik mis een beetje het verhaal van je man, wat vond hij ervan dat het vrijgezellenfeest op die dag geregeld was en heeft hij wel een gezellige en leuke dag gehad?

misschien had je achteraf duidelijker moeten zijn naar die "vriend" en hem moeten bellen ipv smsen, dan komen de dingen toch anders over, dat merk je hier op het forum ook heel vaak.

en dat hij toch op de bruiloft was betekend misschien ook wel dat jullie een speciaal plekje hebben bij hem, hij heeft er wel de moeite voor genomen en als ie jullie dag echt had willen verpesten of wat dan ook was hij echt niet gekomen.

ik zou iig heel goed gaan praten met je eigen man en dingen duidelijk krijgen.
dat hij graag contact blijft houden met hem wil neit zeggen dat jij dat ook moet hebben maar ik denk dat je hem hierin geen dingen moet gaan verbieden, dat gaat ook verkeerd uitpakken...

succes en sterkte!

 

Je lijkt wel een kind

 

Sorry ik heb alleen je openingspost gelezen.

Ik lees heel veel woorden als "in elkaar gestort, door de grond gezakt, van de grond geraapt..."

Volgens mij is er veel meer met jou aan de hand dan alleen dit hele gedoe.

En wat betreft het vrijgezellenfeestje had je je wat mij betreft wel iets makkelijker/opener kunnen opstellen. En ipv smssen met die vriend had je hem beter even kunnen bellen want zo te horen zijn er heel veel onduidelijkheid en misverstanden onstaan wat wellicht onnodig was.

 

Als ik het hele verhaal zo lees, vallen mij een aantal dingen op:
1) Zoals jij reageert op onverwachte dingen vind ik onvolwassen/ zorgelijk over komen.
2) de vriend van je man gaat tamelijk respectloos met de vrouw van zijn vriend om
3) Je man weet zich geen passende houding te geven, omdat het lijkt dat hij jou echt wel steunt, maar ook zijn maatje niet kwijt wil.

Ik hoop dat je met je man goed in gesprek kan blijven of het misschien toch mogelijk is dat hij met zijn vriend contact kan hebben, maar dat hij wél altijd partij voor jou zal kiezen.
Ze zouden evt. af kunnen spreken dat het onderwerp "jij als zijn vrouw" niet bespreekbaar is en dat hij van zijn vriend geen negatieve uitlatingen over jou accepteert.
Op die manier hoef jij je geen zorgen te maken dat er dingen achter jou rug om gebeuren en boelt je man zich toch vrij om zijn eigen vriendschappen te onderhouden.

Als dit de "normale"manier van jou is om te reageren op onverwachte dingen (dat je echt zó compleet over je toeren bent), zou ik toch kijken of je daar misschien proffesionele hulp bij nodig hebt, want het komt op mij echt nogal zorgwekkend over.
En dat bedoel ik echt niet om je af te kraken, maar als tip.

 

Ik vind dat je erg overdreven reageert. In elkaar storten en huilen omdat het even niet loopt zoals je dat wil. Je komt idr onstabiel over.