Hoef je je absoluut niet voor te schamen, is een fobie waar heel veel mensen last van hebben: emetofobie. Google maar eens Meid, vraag je huisarts om een verwijzing en overweeg cognitieve gedragstherapie. Je leert hier veel over jezelf en waarom je deze angst hebt. En je leert er mee omgaan. Echt, doen hoor.. anders wordt het alleen maar erger.
Ik heb er sinds ruim een half jaar last van, ik kan zo van het een op het andere moment in paniek schieten....erg fijn in de winkel, dan wil ik alles uit mijn handen laten vallen en als een idioot de winkel uitrennen. Ik heb hulp gezocht bij mijn huisarts, die stuurde mij door iemand. Maar ondanks dat heb ik er nog last van. Op dat soort momenten krijg ik hartkloppingen, wordt misselijk, licht in mijn hoofd en ga mij nerveus gedragen, en idd ben ik dan altijd bang dat mensen zien dat ik inwendig uit m'n plaat sta te gaan.
Ik heb er vorig jaar heel veel last van gehad! Ineens vanuit het niets kwam het langzaam opzetten... zo erg dat ik echt vaak het gevoel had dat ik dood neer zou vallen, en mijn angst was juist voor de dood... dus dat verergde elkaar alleen maar! Ik heb toen contact gezocht met een "psycholoog". Zij leerde mij bijv. met de 4 "g's" te werken... "Gebeurtenis, Gedacht, Gevoel, Gevolg" Dus ik moest zodra ik weer een paniekaanval voelde aankomen die G's na gaan. "Wat gebeurd er nou echt? Wat denk ik daarbij? Welke gevoelens roept dat op? Wat is het gevolg van deze gedachtes en gevoelens?" En dan als ik dat had geanalyseerd moest ik kijken of ik de gedachtes kon veranderen en of dat dan ook de gevoelens en het gevolg veranderden. Dat werkte bij mij wel.. In het begin vond ik het nog heel lastig om dat allemaal tegelijk te doen... dus deed ik achteraf pas bedenken wat ik anders had kunnen denken.. maar na verloop van tijd kon ik het ook tijdens de aanvallen en duurde de aanvallen steeds korter en kon ik ze zelfs voorkomen! Dus mijn tip... Zoek hulp in een psycholoog oid en kijk of je iets met deze 4 g's kan in de tussentijd. Ontspanning schijnt ook heel goed voor je te zijn.. dus je kunt ook ontspanningsoefeningen doen! Succes ermee!! En je bent zeker niet alleen!
Erg vervelend hé, bij mij is het 2 jaar geleden begonnen en 1 jaar geleden heb ik hulp gezocht. Ik zou je dat ook echt aanraden! Ik weet nu precies wat mijn valkuilen zijn en ook hoe ik er mee om moet gaan. Ik vind het wel fijn om te lezen dat er wel meer last van hebben, ik voelde mij er zo alleen in en het is zo moeilijk uit te leggen aan anderen. Sterkte!!
Een psycholoog kan je inderdaad helpen je gedachten weer onder controle te krijgen, want daar zit het probleem ook meestal. Ik was trouwens ook bang voor de dood en doordat ik (het begon na de geboorte van mijn zoontje) verantwoordelijkheid had over een kleintje, versterkte het de angst. Want wat als ik neerval en hij kan overal bij en doet iets wat gevaarlijk is. Uiteindelijk reageerde mijn lichaam volautomatisch op dingen die voor mij echt panieksituaties waren. Zoals naar de supermarkt gaan en dat terwijl ik in mijn hoofd wel degelijk wist dat het tussen mijn oren zat. Het heeft ook wel even geduurd, en het is ook wel heel erg zwaar geweest om mijn hoofd en lichaam weer met elkaar samen te laten werken op dat gebied. Het ZIT tussen je oren, maar wat je voelt is wel degelijk lichamelijk en echter kan het niet. Alleen ik heb moeten leren dat het geen reactie was op bijv. een hartaanval, maar dat het een natuurlijke vecht/vlucht reactie was op iets wat mijn hoofd bestempeld had als een 'gevaarlijke situatie'.
Bij mij houdt het in: de hele dag alleen maar bezig zijn met proberen die angst weg te duwen, en proberen niet somber op een stoel te gaan zitten! Dat zo'n beetje...
oke nee dat doe ik niet echt ik probeer mezelf wel bezig te houden en leuk te doen voor mijn dochter en leuke dingen met haar te doen
Ben jij dan nooit bang om een paniekaanval te krijgen?Ook niet als je ergens bent? Ik probeer me ook bezig te houden hoor, en de Kids merken t sowieso niet! Had vandaag na het opbouwen van de antidepressiva voor t eerst weer een goede dag! Hebben jullie vaak weer een aanleiding voor een paniekaanval?
Jawel heel erg en ik heb ze ook wel eens als ik ergens anders ben. maar probeer t dat heel erg te onderdrukken . ik heb het vanavond weer gehad..wel thuis we aten super lekker dus ik had veel gegeten ..naja en paar uur later begon de paniek weer ben er nu beetje van aan het bij komen en type met mn klamme handen haha.
Oh bah, meen je niet. Kwam het door het eten? Of was je te druk / gestresst geweest? Het is echt zo naar!
Oh dat is echt naar!!! Zoek echt hulp meid. Ik ben nu ook al sinds vanochtend aan het stressen... Ga vanmiddag naar een workshop zo'n drie kwartier rijden hier vandaan... Brrr ben zo nerveus en zo bang dat ik weer een paniekaanval krijg.
Ik kreeg t vanmorgen zo benauwd! Ga zondagsmorgens vaak naar de kerk, maar dat was nu geen succes! Hele tijd op m'n ademhaling letten! Hoe doen jullie dat toch? Succes met de workshop! Proberen afleiding te zoeken he !
De workshop was super!!! Toen ik er ernmaal was ging het prima. Ik ben bezig met schminken/face paint en dat werkt echt super hoor, door met je handen bezig te zijn kom je uit je hoofd, dus schilderen, knutselen, tuinieren etc. Is ook meteen een goede afleiding!
Vermijden jullie ook dingen? Of gaan jullie dwars door de angst heen! Fijn dat je workshop leuk was, het probleem Bij mij is dan echter dat ik er achteraf vreselijk van baal dat ik er van tevoren zo over in heb gezeten!
Ik probeer zo min mogelijk dingen te vermijden want als je dat gaat doen, gaat het van kwaad tot erger!! Voor je het weet zit hè thuis met agorafobie! Ik baalde achteraf ook vreselijk dat ik me zo druk heb lopen maken terwijl er niks aan de hand was en ik het erg leuk heb gehad maar dat is dan maar zo. Ik probeer me te focussen op het feit dat ik trots ben dat ik zover gekomen ben! Vermijd jij wel dingen?
Ja, echt knap van je! Ik vermijd ook geen dingen.. Vanavond verjaardag van mn opa, ook drie kwartier rijden! Ben er zo nerveus voor. En een maand geleden zou ik er zo n zin in hebben! Hopelijk komt t goed
Ik heb het ook gehad, na de geboorte van mijn eerste, maar best wel heftig. Ik ging toen zoveel mogelijk afleiding zoeken, en dat hielp.
Ninosz, gefeliciteerd met opa en veel plezier vanavond... Tuurlijk komt het goed!!! Je kan het! Michiee; hoe gaat het bij jou? Vandaag weer wat rustiger hoop ik?
Ik ben geweest!!!! De heenweg was een drama! Had bijna een oxazepam genomen, wat was ik zenuwachtig! Ik was er, en het was over!!!!!! Terugweg ook geen last! Ben nu best blij en hoop dat ik dat gevoel vast kan houden! Met afleiding is t idd beter te doen!