Heb van een goede vriendin nu wat tips gekregen, die gaan we gelijk in de praktijk brengen deze week. Gesprekje over geluk met hem gehad, em toen zei hij dat hij niet gelukkig was. Hier moet ik dus echt dieper op ingaan, er achter proberen te komen wat er aan de hand, was wel ff schrikken moet ik zeggen
Door alle spanningen is mij nu pas opgevallen allemaal. En ja, ik denk ook dat er meer speelt en zelfs de huisarts vind dat we er verder mee moeten. Hij loopt al een dik jaar met buikpijn om er een half jaar later hoofdpijn en rugpijn bij te hebben gekregen, maar wat als je ex geen goedkeuring geeft? Dan sta je met je rug tegen de muur. Door middel van hulp voor mezelf waar ik ook tips en handvatten krijg om hem te kunnen helpen. Vind het moeilijk omdat ik hem niet aan het praten krijg, en dus niet heel zeker weet wat er aan de hand is
Mira wordt ook helemaal hyper door emoties van anderen.. Ze kan echt uren en dagen, soms wel weken zitten met het feit dat een kindje op de psz ziek was, huilde om zijn of haar moeder, maar ook toen we laatst voor een gesloten deur stonden bij de tandarts en mijn man en ik tegen elkaar; zou er iets gebeurd zijn? zeiden heeft ze me dagen gevraagd of de tandarts misschien ziek was? Zou het wel goed met hem gaan? Mijn vader loopt nu al een week met rugpijn en als ze hem ziet vraagt ze als eerste; Is je rug beter opa?? Ben je naar de dokter geweest? Wat een goede tip van de hekjes, vind haar alleen nog zo jong.. Ik ben bang dat ze dat nog niet begrijpt. Vind het heel moeilijk om haar daarvan af te sluiten, weet ook echt niet hoe..
Het is inderdaad wel een aangeboren eigenschap zoals Twinkle star zegt.. Wat een moeilijk situatie allemaal Jerlin. Heel veel sterkte..
Drukke ruimtes vermijdt ik ook zoveel mogelijk trouwens. Kreeg ik toen ze nog een baby was enorm veel commentaar op, maar ik voelde dat dat voor haar het beste was.. Ben ook echt blij dat ik ondanks dat ik niet wist waar het vandaan kwam met haar mee ben gegaan hierin..
Daar ben ik op dreumes/peuterleeftijd mee begonnen. Zie je daar die koe in de wei achter het hek? Zou hij helemaal tussen de hekjes kunnen staan? Ik werk op een boerderij en daar heb ik dit wat visueler gemaakt . Veel geoefend met hem en nu begrijpt hij het. Het lukt vaak ook niet hoor. Er zijn veel verschillende technieken om je af te sluiten. Zelf heb ik een draaodje lood in mijn bh, wat ook afsluitend werkt. Is wat meer zweveriger, sta ik wel voor open.
Ik ga het gewoon eens proberen! Wat zeg je dan bijvoorbeeld in een situatie waarin hij zich weer veel te druk maakt om andermans emoties?
Jeetje meid wat een heftige situatie, heel lastig dat je ex geen toestemming geeft voor hulp. Ik weet dat dit bij de GGZ idd verplicht is. Ben je hier mee bezig met een advocaat? Anders zou je kunnen overwegen Bureau Jeugdzorg te bellen hoe hier mee om te gaan. Zij kunnen eventueel contact met hem opnemen om het belang ervan uit te leggen. Maar als het je nu pas opvalt denk ik niet dat hij hoog sensitief is. Een hoog sensitief kind valt echt direct op, dan had je dit als baby/peuter al moeten zien. Onze jongste is hoog sensitief. Als baby was dit al goed zichtbaar. Ze groeit op in een twee ouder gezin met een broer en zus. Ons leven is druk maar gestructureerd. Zij reageerde en reageerd nog steeds zo anders op alles dan haar broer en zus. Ze hebben dezelfde opvoeding gehad maar onze jongste heeft met de gekste dingen problemen. Dit was voor buitenstaanders op het kinderdagverblijf al zichtbaar.
Heeeeeeeel herkenbaar.. Vooral na mijn jongste wist ik zeker dat Mira anders was. Ik doe echt precies dezelfde dingen met Ediz als dat ik dat met Mira doe, en ze krijgen natuurlijk dezelfde opvoeding.. maar hij kan nergens mee zitten. Hij eet - drinkt en slaapt.. Kan zich niet druk maken over omrollen, tijgeren, heeft nooit zoveel van de omgeving door, om het zo te zeggen; Het zal hem een worst wezen allemaal Zodra ik heb m in zijn bed leg slaapt ie nog voordat ik de kamer uitloop bijvoorbeeld.. Jammeren doet ie ook alleen als ie honger heeft en kan uren in drukke omgevingen blijven, Ik kan ook zijn hele schema omgooien als ik dat wil, kan hem na een half uur slapen wakker maken uit zijn slaap zonder problemen, en hij past zich aan aan alles en de omgeving.. er is echt niets waar hij ook maar een beetje van slag door raakt.. Ik merk ook gewoon dat Mira als baby zoveel huilde dat ik nooit heb kunnen opmerken of het nou door de honger, moeheid, overpikkeldheid, tandjes, sprongetjes e.d. was.. Want soms leek het wel allemaal tegelijk het probleem te zijn! Bij Ediz is het; hij jammert (huilen doet ie eigenlijk bijna nooit) ik zie dat hij honger heeft, hij is moe, hij is dit hij is dat.. Ik zie het meteen en het klopt altijd. Het is dus echt een eigenschap en heeft niks te maken met ons als ouders, opvoeding etc.. Dat staat ook in het boek dat ik hierboven al eens noemde.
Een tweetal dames die zelf hoogsensitief zijn hebben me dit gezegd. En een vriendje die hetzelfde heeft gezegd dat M met zijn buik voelt.... dus ja.... denk door mijn eigen blokkade en veel met mezelf bezig te zijn geweest het me niet echt opgevallen is... en hij is de oudste... stukje onervarenheid. Ben in ieder geval op de schoolarts aan her wachten... hoop dat hij dit schooljaar nog komt
Bizar eigenlijk hè?! Ik ben door dit topic terug gaan denken over onze meid. Als baby en peuter lachte ze nooit, ja wel eens een glimlach maar schateren nooit, je zag gewoon dat ze niet lekker in haar vel zat. Ook knuffelen en kusjes geven deed ze niet en dat heb ik echt als vervelend ervaren. Ze leek wel echt in haar eigen wereld te zijn. Vreselijk huilen op het kinderdagverblijf, niet alleen bij afscheid. Op de basisschool zat ze echt niet lekker in haar vel en door de tips die ik kreeg (die ik eerder heb geschreven) gaat het echt stukken beter. Ik was bijna zo ver een doorverwijzing te vragen voor de GGZ. Ik had alles geprobeerd, dacht ik. Ze trekt zich nog steeds met regelaat terug op haar kamer, of als het te druk is in de woonkamer zet de de iPad aan en haar koptelefoon op. Maar op school gaat het beter en ze zit ook stukken beter in haar vel. Is nu vaker vrolijk dan verdrietig en komt ook wel knuffelen.
Alles is herkenbaar, ik vind het zo fijn om herkenning te lezen! Geeft me ongelovelijk veel rust.. Ja het is echt bizar.. Mira lachtte ook bijna nooit, schateren al helemaal niet inderdaad.. Kusjes en knuffeltjes krijg ik nu pas beetje bij beetje en eigenlijk altijd met een reden (verdrietig zijn inderdaad, of als ze me ergens voor bedankt, nooit echt zomaar) Ik kon daar ook enorm mee zitten, het voelde als 'iets niet goed doen'.. Ik ben een thuisblijfmoeder, dus ook dan kan het! Je zou denken dat ze alle rust met me had thuis..... Dus niet... Ik kwam soms weken niet buiten en zat dan met de gordijnen dicht, het was het enige waar ik haar voor mijn gevoel 'gelukkig' mee maakte.. Bizar inderdaad, echt bizar. Fijn om te lezen dat het wel steeds beter lijkt te gaan naarmate ze ouder wordt.. Dat geeft me heel veel goede hoop! Vooral voor haarzelf.
Eigenlijk functioneerd onze dochter nu redelijk normaal. Op kleine momenten na gaat het super goed. Met Sinterklaas op school liep ze de school uit in de rij opweg naar "de intocht" en toen moest ze vreselijk huilen. Ik was erop bedacht en was daarom op het plein gebleven. Ik kon haar toen even een knuffel geven en haar naast haar vriendinnetje parkeren en toen ging het en heeft ze uit volle borst mee staan zingen. Maar op het moment dat ze naar buiten stapt en de mensen ziet klapt de spanning eruit en komen de tranen. Het kerstkoor van de kleuters was vorig jaar een drama, ze was zo vreselijk intens verdrietig dat ze een half uur op schoot heeft zitten rillen en huilen, mega grote tranen. Ik zag na Sinterklaas de bui al hangen en heb haar de clownsneus in haar zag gestoken. Ze kam de ruimte in lopen, wel zenuwachtig maar geen traan. Wel flink zitten geeuwen van de spanning maar ze zong en het ging goed. Totdat het afgelopen was en iedereen ging klappen. De herrie, de chaos, de spanning die eruit kwam mega grote tranen! Maar ze kan het nu al beter zelf onder controle houden. Probleem nu is nog wel het doorspoelen van de wc. De Herrie kan ze niet vragen en ze is er ook echt een soort van bang van. Maar ook dit gaat met samen oefenen steeds beter.
Hopelijk is dat het probleem en vinden jullie een weg om hier mee om te gaan. Maar waarom wachten op een gesprek met de schoolarts in de hoop dat hij dit jaar nog zal plaatsvinden. Je kunt een schoolarts ten alle tijden bellen voor vragen of een consult. Vooral de buikpijn en hoofdpijnklachten die hij met regelmaat heeft baart mij icm de situatie thuis wel zorgen. Ze hebben mij ooit wel eens verteld dat buikpijn en hoofdpijn, pijnen zijn bij kinderen die altijd een oorzaak hebben. Zeker als ze met regelmaat terug komen. Ik wil je veel sterkte en wijsheid toe wensen, denk dat de situatie waarin je zit heel lastig is.
w.b.t het hekjes plaatsen, om zo de gevoelens van anderen tegen te houden. Je kan het ook anders visualiseren: een mooie bol/ballon/bal om jezelf heen denken. in de kleur die je zelf heel mooi vind. of een zeepbel om je heen. hij beschermd je tegen de prikkels/gevoelens van anderen. en als je hem niet meer nodig hebt prik je hem weer door. totdat je denkt óe, wat spannend! ik doe de bel weer om, dan ben ik beschermd. of totdat je kindje denkt, ik wil nu niet het verdriet of de drukte voelen van mijn klasgenootjes... ik ga even in mijn bel zitten, is wat rustiger. 'coconen' 'cocon' en je kan de bel zo groot maken als je zelf wilt... dus haar eigen privé ruimte kan ze zo creëren.
@Flippo, mooi de zeepbel, die ga ik ook gebruiken . Is meer iets voor jezelf dan bij een ander te doen. Misschien dat dat nog meer bescherming biedt.
Een site waar ik regelmatig even op lees: Blog | Gevoelig Opvoeden Misschien heb je er ook wat aan! Veel tips, ook hoe je kan 'ontprikkelen'
Tjonge jonge wat een hoop herkenning hier. Mijn zoontje is weliswaar iets jonger (wordt in februari 2 jaar), maar ik verdenk hem er ook sterkt van hoog-sensitief te zijn. Als baby een huilbaby, erg gevoelig voor stemming (met name mijn stemming) en sfeer, snel overprikkeld, weinig aankunnen, ontprikkelen is erg moeilijk, gevoelig voor veranderingen, grensopzoekend gedrag, snel gefrustreerd/boos, gevoelig voor mopperen (hier helemaal niet tegen kunnen) etc etc... Dagjes weg zijn lastig, zijn vaste ritme is erg belangrijk en afwijken hiervan is moeilijk. Hij is behandeld voor KISSsyndroom, lijkt met name tactiel erg gevoelig en is hypermobiel. Er is al eens eerder genoemd dat hoog sensitiviteit en ASS overeenkomsten heeft en vaak samen gaat. Bij ons heeft er iemand een half jaar geleden ook wel gezegd dat onze zoon bijzonder gedrag liet zien en dat dit bij ASS zou kunnen passen. Natuurlijk was ik hier erg van geschrokken! Ik heb ook een pedagogische achtergrond (heb sph gestudeerd) en werk op een orthopedagogisch kinderentrum. Eea heeft me behoorlijk onzeker gemaakt. Inmiddels ben ik er wel van overtuigd dat er bij onze zoon geen sprake is van ASS. Ik geloof erg in positief en gevoelig opvoeden. Op internet zijn best wel opvoedingstips te vinden die goed toepasbaar zijn bij deze bijzonder gevoelige kindjes. Ik heb bemerkt dat deze manier van opvoeden/omgaan met je kind niet altijd begrepen wordt door de omgeving, maar wel werken!! Mijn man is nog wat meer zoekende in bijv het aangeven van grenzen naar onze zoon, maar dat komt helemaal goed! Vanuit de omgeving dus vaker onbegrip. Lopen meer mensen hier tegenaan? We hebben er inmiddels lak aan, omdat we bemerken dat het werkt en het goed gaat met onze zoon. Toch zijn de blikken en meningen van anderen ooit wat lastig naast je neer te leggen. Ik heb zo vaak gehoord dat ik mijn kind "verwen", niet los kan laten, te beschermend ben etc...
Hoi TS, ik heb helaas nog niet alles gelezen maar vind het wel heel interessant. Ik wilde wel iets zeggen over jouw beginpost. Allereerst vind ik je een zeer lieve en ´invoelende´ mama. Fijn voor je dochter! En verder zeg je ergens: "Ze maakt het leven ontzettend moeilijk voor zichzelf"... maar dat doet ze dus niet. Het (drukke) leven maakt het moeilijk voor haar. Ze probeert het juist op haar manier op een rijtje te krijgen. Maar dat weet jij natuurlijk allang. Ze heeft hier niet voor gekozen maar moet er wel mee dealen. Succes ermee, er zitten zeker ook mooie kanten aan!
Wat lief van je! Zo heb ik het nog niet bekeken, maar je hebt helemaal gelijk.. Het leven maakt het moeilijk voor haar... Ik ben ook echt nog maar een leek hierin, maar ik heb het gevoel dat ik al aardig wat geleerd heb, al heb ik vast nog een hele hoop te leren.. Bedankt nogmaals! Ik lees morgen even de rest van de post goed en kom daar op reageren, bedankt meiden..