Mijn dochter is bijna 5 en een half jaar oud, en ik heb vanavond zo'n enorme driftbui over me heen gekregen dat ik echt geshockeerd ben. Ze was gewoon hysterisch, en ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Even een kleine voorgeschiedenis... Zij is altijd al een heel relaxted meisje geweest. Natuurlijk wel eigenwijze buien, ondeugend etc... maar niets buitensporig. Kan altijd heel goed met haar praten over waarom iets is enzoverder. We hebben hier een hoekje waar iedereen altijd ff moet gaan zitten om af te koelen, maar vanavond had dit geen effect. Sterker nog, er kwam een dot agressie uit van hier tot ginder. Echt kwaad was ze. Toen maar in haar kamer gezet, want hysterisch gegil heb ik geen zin om aan te horen. Toen ze daar was afgekoeld, wilde ze nog steeds niet met me praten. Ik had ook voorgenomen om het maar ff te laten waaien, en dan maar verder met de orde van de avond... in bad, tandenpoetsen en dan naar bed. Maar tantebet ging dus toen de hele tijd naast me staan gillen en huilen. Ik was zo verbaasd over haar kwaadheid, dat ik besloot het over een hele andere boeg te gooien. De begripvolle kant! Ik vroeg ook waarom ben je zoooooooooooo boos om een beetje eten. Probeerde haar ook te troosten, en een kus te geven. Maar dit had ook geen effect. Ze weigerde pertinent mee te werken, dus na herhaaldelijk vragen heb ik haar opgepakt, onder de douche, tanden gedaan en in bed gelegd.... Ze sliep overigens is 1 minuut Dus ik vermoed ook dat extreme moeheid hier ook meegespeeld heeft. Maar tjeeeeempie. Ik ben echt van slag. En ook super verdrietig. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. De hysterie, niet normaal.... Wie kent dit, en heeft tips voor mij.... Moet ik dit nu maar laten waaien, of morgenochtend ff vragen wat dit in godsnaam te betekenen had. Had ik haar uit moeten laten razen, of is dit wel goed, dat ik haar in bed gegooid heb. Jezus, ik kan wel janken!!!
Och meid wat vervelend 1 ding he trek het niet persoonlijk aan!! Ze is, zoals je zelf zegt ws wel extreem moe geweest. Laat het even bezinken en ws is morgenochtend weer goed sterkte!
Goed gehandeld! Op zo'n moment is er geen gesprek mogelijk en moet jij echt het heft in handen nemen! Goed dat je daar lekker op bed hebt gelegd. Helaas is dat hier wel eens vaker aan de hand..... je kan het morgen nog even kort navragen bij haar maar verwacht er niet teveel van. Ws was ze zo ontzettend moe dat ze morgen echt niet meer weet waarom ze nu zo boos werd. maak je geen zorgen, zo een driftbui gebeurd gewoon wel eens!
Ik denk ook dat het bij jou dochter vermoeidheid geweest is. Heftig voor jou, maar ook voor haar. Morgen weer een nieuwe dag. Kop op.
Mijn reactie zou zijn "Leef je in en bla bla bla" maar ik weet dat mn dochter als ze zo moe is, ook niet te benaderen is... Dan is het overal om huilen, en niets is goed. Ik vraag haar dan wel vaak "Wil je bij mama huilen of wil je alleen huilen" en dan geeft ze dat wel aan en dat mag dan ook. Maar als ze echt moe is en niet mee om te gaan is, dan zeg ik haar gewoon "Mama gaat nu even doen wat jij niet leuk vind" en dan idd omkleden, pyjama aan en naar bed. Meestal is dat hysterisch huilen, maar er meer aandacht aan besteden en de tijd rekken werkt gewoon niet. Ook als bv opa en oma of een nichtje haar dan lief gaat betuttelen enz gaat het huilen gewoon door, dus rust en naar bed. Eventueel met mama erbij, eventueel alleen, net wat ze zelf aangeeft! Blijft ze dan in bed huilen, dan vraag ik echt of ze op schoot wilt hoor, maar soms zegt ze gewoon "Ik was nog niet klaar met huilen!"
morgen misschien even een dochter dag houden iets leuks gaan doen en er achter komen wat er mis is. laat zien dat ook dit kan. niet zo schrikken verder. misschien had ze echt haar dag niet een of te moe.
Ze was gewoon zo heftig. Op een gegeven moment was ik bijna in een soort worstelmatch met haar. Want aan het einde dat ik het zat was, wilde ik gewoon dat ze ging douchen maar ze werkte natuurlijk niet mee, dus ze ging gewoon tegenspartelen, nou gebruik je fantasie maar hoe tanden poetsen ging..... Vaak merk je al wanneer ze moe zijn, dan hou ik daar rekening mee. Niet te veel prikkels. Rustige sfeer houden. Maar dat was nu niet. Het was gezellig, we zaten met zijn alle aan tafel, nix aan de hand..... en opeens knalles!!!
Terwijl ik het verhaal net aan mijn zuster vertel door de telefoon, realiseer ik wat ik fout heb gedaan. Ik had haar in het hoekje gezet om af te koelen, waar zij opeens ging lopen gillen en grommen. Toen heb ik haar in haar kamer gezet omdat ik dat gegil niet wilde horen..... En dat had ik niet moeten doen!!! Dat heeft het volgens mij doen escaleren. Want normaal negeer ik ze tot ze afgekoeld zijn. En nu ging ze, nadat ze in haar kamer was afgekoeld, mij opzoeken en lopen gillen naast mij, of in de buurt... Domdomdomdom
haha oplossing al gevonden voor de volgende keer... ik zie hier ook wel echt oververmoeid heid hoor... net op school waarschijnlijk, erg vermoeiend. drukke dag gehad. misschien voor de volgende keer maar niet douche en tandenpoetsen en zo t bed in voor 1 xtje? scheelt jou spierpijn morgen en een worsteling met je kind. voor beide fijner lijkt me? (achteraf gezien dan he) hopelijk is ze morgen bij geslapen en is je lieve dochtertje weer terug!
Bij mijn dochter zet ik haar ook in haar kamer. Met de mededeling dat als ze weer rustig is en niet meer huilt, ze naar beneden mag komen. Heeeeel soms zegt ze dat ze niet meer kan stoppen met huilen en dan ga ik naast haar zitten en laat haar een paar keer zuchten, waardoor ze rustig wordt. Het gebeurt hier regelmatig moet ik zeggen... Ze is 4,5.
ja hier ook nu 1x gehad en precies hetzelfde.. eerst op de mat gezet maar omdat zo krijste op haar kamer waar het dus nog verder mis ging. Ze werd uiteindelijk toen wel rustiger .. maar wij waren ook echt onder de indruk. Sanne zelf ook .. " Wat was ik boos he mama" " ik schrok er helemaal van.. " ja wij ook schat.. ze was toen ook heel moe dus dat zal i.d. wel meespelen. Ik zou het morgen nog eens luchtig vragen
Goh heftig inderdaad! Maar ook "goed" dat ze zich zo kan uitten Heb je geprobeerd te benoemen wat je ziet? Dat werkt hier heel goed maar ze is nog wel veel jonger. Ik zeg dan jij bent nu heel boos en je bent aan het gillen (vaak is dat hier ook jammeren, piepen en huilen).... Dan zie je dr denken; ja ik ben idd aan het gillen (etc.) En dan vraag ik wat is er dan?? Meestal vertelt ze het dan wel. Maar goed ze is nog veel jonger en ook meestal niet hysterisch... Misschien vertelt ze het je vandaag nog...
Het douchen en tandenpoetsen had idd best een keer overgeslagen kunnen worden denk ik, voor 1 keertje? Hoe reageerde ze vanmorgen?
Ik kan het begrijpen dat je aangedaan bent. Vooral omdat ze al wat ouder is. Maar denk idd ook vermoeidheid - kan onze lieve kindjes in echte monstertjes laten veranderen Onze oudste heeft vanaf ze ong 2 was een ruim jaar zulke "aanvallen" gehad. TOTAAL onredelijk alsof ze door de duivel bezeten was. Ik ben nogal een stevige tante, maar tijdens die aanvallen had ik echt moeite om haar vast te houden om te kalmeren. En het probleem was dat je het niet kon zien aankomen. Het minste/stomste voorval kon het triggeren. 1 keer ben ik echt aangedaan geweest hierdoor, ruim een jaar geleden rond Kerst. Toen was ze weer in zo'n aanval, dat ze me gebeten had in m'n voorarm - een echte pitbull die niet meer wilde loslaten. De afdruk en blauwe plek stond dagenlang op m'n arm. Heb tranen met tuiten gehuild toen - waarom kon m'n kind me dit aandoen??? Het is geminderd tot eigenlijk nu verdwenen in verhouding dat haar spraakvaardigheid toenam. Ze was een late (duidelijke)prater en volgens mij was het dan ook grotendeels frustratie omdat ze zich niet kon uiten - gecombineerd met een ijzersterk karakter. Daarentegen, gisteren had de jongste (maandag wordt ze 2) haar eerste crisis. Gewoon even op de grond laten brullen, dan meegenomen naar bed, aandacht afgeleid en ze is gelukkig kalm gaan slapen.