Hallo dames, Onze dochter lijkt eenkennig te zijn/worden (lijkt me vrij vroeg voor 3 maanden, maar enfin, ik ben ook een altijd erg verlegen kind geweest). Nu hebben mijn man en ik een verschillende mening over hoe hier mee om te gaan. Mijn man wil hier liever niet aan toe geven en ons meisje 'expres' met veel mensen om laten gaan. Hij denkt dat de eenkennigheid dan sneller voorbij is. Ik wil daarentegen haar niks opdringen en haar bijv. op visite alleen bij mijzelf of bij mijn man houden. Dat is veilig en ik merk vanzelf wel (over een aantal weken/maanden) wanneer deze fase voorbij is. Hoe gaan/gingen jullie met je eenkennige baby om?
Volgens mij heeft t op die leeftijd nog niet zoveel te maken met eenkennigheid, maar laat t zien dat ze veilig aan jullie is gehecht. Onze meid heeft dat rond die tijd ook gehad, mn bij so ging ze meteen huilen. Wij hebben wel steeds geprobeerd bij so op schoot, maar als ze ging huilen namen wij t over. Daarbij gaven we haar steeds ruim de tijd om aan de omgeving en mensen te wennen. Dus niet bij binnenkomst meteen bij een ander op schoot. Ik deel dus jouw mening. Ik vind t erg belangrijk om goed naar je kindje te kijken. hier is t helemaal goedgekomen.. so passen 1x pw op en dat gaat super. T komt dus vanzelf goed. In de tussentijd zou ik mn kindje niet pushen tot iets waar ze niet aan toe is. Succes!
Bij me houden op verjaardagen etc, als ze contact wilden met Sem konden ze ernaast gaan zitten en tegen hem kletsen. Ging dit goed en lachte hij bijvoorbeeld naar die gene dan zei ik pak zijn handje even vast etc. Gaat dit nog goed dan geef ik Sem op schoot. Begint Sem te brullen dan blijft hij gewoon lekker bij mij zitten, zo een klein humpje ken niks anders dan brullen en dat vindt ik niet nodig, hij voelt zich dan duidelijk ongemakkelijk.
Ik hield en hou hem dan lekker bij me tot hij zelf aangeeft het aan te durven, ik kijk naar hem.. Zolang hij zich veilig voelt bij mij of man prima hij mag altijd bij anderen als hij dat zelf aangeeft..
Ik deel jouw mening (mijn vriend gelukkig ook). Eva begon ook al met drie maanden, alles wat vreemd is, is brullen. Als iemand naar haar kijkt, trilt ze al met haar lipje. Vervelend, maar zal vast weer over gaan (voor ze 18 is ). Wij houden haar dus lekker bij ons en dan rondkijken.
Dat zijn echt fases, valt niet af te dwingen; geef haar wat ze nodig heeft (een zekere, veilige basis!) en het gaat vanzelf over
Had Fem ook. Eerst gaf ik haar gewoon, maar dat leverde drama nachten op. Dus vanaf een maand of 4 gaf ik haar niet meer, en nu bouw ik het weer op. Lastig he? Ik heb het zelf ook al mn hele leven. Vind het niet echt prettig. Mijn ouders duwde me altijd naar voren, en daar stond ik altijd met mn mond vol tanden zo wil ik het iig niet!
Herkenbaar Edith! Mijn dochter is 2 weken ouder en ook eenkennig! Wij hielden haar bij ons en alleen als ze vrolijk bleef uitproberen of ze bij een ander wilde zitten/liggen. Wij merkten op een gegeven moment dat ze liever in de box of op een kleed op de grond lag dan bij mensen op schoot. Dat hebben we dus ook maar veel gedaan! En ik moet zeggen dat het hier nu weer beter gaat, ze houdt nog wel in de gaten waar wij zijn, maar als het rustig gaat, durft ze nu wel bij anderen te zitten.