Ik heb nu van het advies gekregen van de bekkenfysio om het "rustiger" aan te doen omdat mijn lichaam signalen afgeeft, of eerder mijn bekken/baarmoedermond dat het te druk is. Hoe doen jullie dat? Wat is voor jullie rust? Hoe druk zijn jullie op een dag? Vanochtend heb ik een half uur gestaan bij mijn dochter, poepluier die overal zat, schoonspoelen, aankleden, vlechten, en dat was al eigenlijk te veel voor mijn lichaam.. Ik snap echt niet waarom dat al te veel is.. je hoort heel vaak dat genoeg vrouwen tot hun 36-37de week doorwerken.. Terwijl ik na een half uurtje/uurtje staan of lopen of inspanning lever rugpijn, hoop druk en steken bij mijn onderste krijg.. Voor mijn gevoel doe ik het al rustig, er komt eenmaal in de week de schoonmaakster langs.. mijn dochter gaat lekker naar de peuterspeelzaal.. Ik kook en doe kleine boodschappen en breng haar weg, speel met haar.. maar toch is dit soms al te veel.. ik ben toch geen invalide.. Zo twijfel ik toch écht wel als ik de 40 weken haal..
Ik moet het ook wat rustiger aan doen van de bekkenfysio, in ieder geval beter naar mijn lichaam gaan luisteren. Maar ik ben pas 21 weken, en heb 2 schoolgaande kinderen die ik iedere dag moet brengen en halen op de fiets. Ik weet dus ook niet zo goed hoe ik rustiger aan moet doen. Ik probeer om even op de bank te gaan liggen als ik de kinderen naar school heb gebracht, mijn oefeningen braaf te doen. En mijn man heeft wat taken in het huishouden overgenomen, zoals stofzuigen en dweilen.
Ik ben vrijdag 30 weken en heb een kleine meid van 2 hier lopen maar doe echt alles wandelen trappen op en af bedden doen, huis doen ik heb wel last van me bekkens hoor echt vooral 's avonds maar heb geleerd hoe meer rust ik hou hoe minder ik kan doen dus ik bijt door de zure appel om zolang mogelijk mobiel te blijven. Bij me dochter ook gedaan en op het laatst liep ik elke avond 10 km.
Tsja, de ene blijkt een beter gestel te hebben dan de ander. Ik heb dezelfde waarschuwing. Ik heb deze week een afspraak met de bedrijfsarts, ik wil kortere werkdagen en dan maar verplicht stoppen met werken bij 34 weken. Ik doe echt rustig aan, vermijd trappen lopen, veel lopen en huishoudelijk zwaardere taken. Dus mijn man springt bij en andere dingen laat ik gewoon maar gaan... Ik heb geen zin in verergering of straks langer herstel te hebben! Dus de opmering van Cinny hierboven over 'door de zure appel heen bijten', gaat voor mij echt niet op en vind ik zelfs heel onverstandig! Je helpt je lichaam naar de knoppen. Ik heb een buurvrouw de echt 1,5 jaar na de bevalling nog in de kreukels ligt hierdoor. Helemaal niets meer doen is ook niet goed, dus wel in beweging blijven maar beperkt en luisteren naar je lijf. Op tijd even met een kop thee op de bank zeg maar...
Je lichaam geeft het zelf aan als iets teveel is en ja, dat kan helaas al na een half uurtje voor je dochter zorgen. Ik had ook van die signalen op ongelegen momenten en van de fysio moest ik daarnaar luisteren. Heb ik zo goed mogelijk gedaan en ineens ging het weer beter! Dus: het hoeft niet zo te blijven, dit is op dit moment wat jouw lichaam kan, geef het waar het om vraagt een wie weet... Succes.
Ik ben morgen 35 weken en werk nog fulltime maar ik krijg juist last in de weekenden omdat ik dan veel actiever ben. Ik gun mijn lichaam dankzij mijn kantoorbaan dus juist de rust die het nodig heeft! Staar je dus niet blind op mensen die met 36-37 weken nog steeds aan het werk zijn