Vraag me niet hoe het kan of misschien is het ook wel normaal hoor, ik weet het niet. Maar Aiden noemt zichzelf nog steeds Aiden. Hij zegt dus niet: ik wil Maar hij zegt: Aiden wil Hij zegt nooit ik. Hoe krijgen we het voor elkaar dat hij, als hij het over zichzelf heeft, het woordje "ik" gebruikt? Gaat dat vanzelf of hoe leren we hem dat?
dat gaat vanzelf...wel is het belangrijk dat jij dan ook in de ik-vorm praat. Dus niet mama doet je schoenen even aan, maar aiden, ik doe je schoenen even aan. Wij kregen daar op het kdv speciale trainingen voor om je bewust te maken van wat je zegt en wat dat voor gevolgen voor de kinderen heeft. Wij moesten ook veel bewuster de ik-boodschap overbrengen.
Dankje voor de tip! Dat is wel een goede inderdaad. Want wij hebben het inderdaad altijd over"mama doet je jas even aan" en dat soort dingen ipv "ik doe je jas even aan".
Mijn zoontje van ruim 2,5 zegt nu pas zijn eigen naam als hij het over zichzelf heeft. Lange tijd eigende hij zichzelf de naam van zijn broer toe. Maar hij gebruikt wel de ik vorm af en toe.
Volgens mij hoeft dat ik zeggen pas rond de 3 jaar. Het KDV werkt met het peuter volg systeem en vond onze uk snel omdat hij al ik gebruikte. Moet eerlijk zeggen dat hij dat maar heel af en toe gebruikt, meestal gebruikt hij zijn naam. Ik zelf zeg ook meestal mama doet...
Mijn zoon was daar heel laat mee, hij sprak over zichzelf in de derde persoonsvorm tot ruim 3 jaar. Met de hulp van logopedie (niet alleen daarvoor, hij had wat algemene taalachterstand) is dat snel goedgekomen. Mijn dochters gingen rond 2,5 jaar over op de ik vorm.
Ergens voor haar 3e verjaardag ging ze hier ineens ik zeggen. Helemaal vanzelf. "Nee, ik wil dat niet!" en "Mama, kom je lekker bij ik zitten?"
Ik heb zelfs in een kleutergroep een meisje gehad die zichzelf met haar voornaam aanduidde. Bleek dat die ouders ook zo tegen haar praatten. Doet xxxx haar jas even aan? Ipv doe jij je jas even aan. Nadat we hun erop gewezen hadden veranderde het snel. Ze heeft nog wel een tijdje gehad dat ze moeite had met de juiste persoonlijke voornaamwoorden. Dan zei ze bijvoorbeeld 'dat is van ik'.
Mijn dochter noemt zichzelf 'jij' Schijnt ook normaal te zijn en veranderd vanzelf in 'ik' of misschien eerst haar naam.
Mijn dochter doet beide. Ze kan heel goed zeggen ik wil koeke maar als ze een foto van haarzelf ziet zegt ze haar naam. Nooit over nagedacht eifenlijk.
Mijn dochter nu 2, jaar en 1 maand noemde zich ook een tijdje jij. Maar ze zegt nu bijna altijd ik. Haar naam begint ook een beetje te komen als ze zichzelf op een foto ziet. Ze heet frederique en ze zegt dan ieke. Als ik vraag hoe heet jij? Zegt ze nee moeilijk. Haha Komt vanzelf.
Dat is hier ook sinds een tijdje zo... dochter is in november 2,5 geworden. Af en toe gebruikt ze nog weleens haar voornaam, maar meestal is het ik of ikkuuuuuhhhh als het niet helemaal naar haar zin is
Inderdaad zelf ook in de ik-vorm gaan spreken. Ik heb tot een jaar of 2 ook in de "mama doet..." en "wil Lotte...?" vorm gesproken, maar ben daar toen rond die tijd mee gestopt. Voor jonge kinderen is het heel goed om zo te leren praten, maar op een gegeven moment is het juist beter om zelf ook gewoon "ik" en "jij" te gaan gebruiken. Nu praat ik gewoon tegen mn dochter alsof het een volwassene is. (Niet helemaal natuurlijk, ik heb het nog niet over het huidige financiele klimaat gehad met haar , maar qua zinsbouw wel)