nou het maakt mij niet uit, ik ken het kindje niet. Maar bedoelde het serieus, probeer je eens voor te stellen dat jij dat oudere kindje bent en hoe dingen dan lopen als er andere mensen, o.a. de baby bij zijn. Want ongemerkt moeten groteren echt wel inleveren als er kleintjes zijn. Ook ik en mijn man zijn ons er heeel bewust van, maar je hebt het niet altijd in de gaten.
Meestal gaat het zo; in dit geval niet. Dan gaat het gewoon om alle aandacht; op elk moment dan ook. Ook toen de baby er nog niet was. Dat staat er echt los van Het kind leeft gewoon van aandacht; positieve of negatieve; vooral ook omdat er nooit 'nee' wordt gezegd. Helemaal geen aandacht geven is echt verschrikkelijk; dat mag bij geen enkel kind gebeuren en daar zal ik ook echt wel iets van zeggen.
Niet jarloers, wel pissig. Zoontje bestaat voor opa ook niet, zijn enkel de meiden. Vind het zo zielig voor hem. Moet zeggen dat mijn kant van de familie er beter mee omgaat, daar krijgen ze alle3 evenveel aandacht. Maar k maak het dan goed door een xtra lange opblijfavond met mama en chipsjes en dan is hij mijn grote knul
maar ik lees hier dus niks wat je het kind kwalijk kunt nemen. Dan is het dus geen irritant kind dat de aandacht opeist, maar ouders die hem dat niet op een goede manier hebben geleerd. Dan moet je die ouders aanspreken.
Je mag het interpreteren zoals je wilt. We gaan er toch niet uitkomen - en de uitkomst blijft hoe dan ook dat er irritant gedrag wordt vertoond. Er bestaat echt wel zoiets als bewustzijn op die leeftijd en een mate van verantwoordelijkheid daar in.
'Vrienden' van ons doen hetzelfde met ons zoontje. Op vakantie vorig jaar is dat begonnen. Tja, een kleuter van 3 heeft iets meer kuren dan een baby van bijna 1... En om dan ons zoontje compleet te negeren, terwijl hij zo hoog op loopt met die 'vrienden'. Sorry, voor mij hoeft het dan niet meer. Na die vakantie is onze band ook serieus verwaterd, doe ook geen moeite om hem te herstellen. Zij trouwens ook niet (zijn nog wel dingen voorgevallen, maar niet mbt de kinderen). Zijn ze nog eens tegengekomen en toen was er ook enkel onze dochter die aandacht kreeg. Bij de grootouders is me dat nog nooit opgevallen, denk ook niet dat ze dat doen. Zoontje zal dan wel voetballen met opa en dochter is dan bij oma, maar ze krijgen er beide hun aandacht.
Ik was 6 toen mijn eerste nichtje kwam en ik werd heel vaak aan de kant geduwd (letterlijk) als zij aandacht wou. Nu boeit het me weinig maar als 6-7 jarige deed het me wel veel.
Hier idem toen Danté geboren werd gebeurde het gelukkig ook niet. Sandro kreeg net zoveel aandacht als zijn broertje. Hier is het alleen oudere neefje wat overal voor getrokken word/meer aandacht krijgt. En mijn jongste merkt dit ook en gaat op dat moment ook negatieve aandacht vragen.
Wat rot zeg,hier nog geen ervaring maar ik zie het wel om me heen bij de ouders zelf! Eenmaal een baby,en die komt uitgebreid op facebook met verslagen,en het oudere kind doet er niet meer toe? Ik verwacht na een zoontje,nu een meisje en hoop van harte dat mensen de aandacht gelijk houden. Als zusje geboren is wil ik ook iets in die richting duidelijk maken,dat ze mijn zoontje niet moeten vergeten. Hij is namelijk dan al 3,5 dus zal iets meer moeite hebben met de situatie dan een kindje van 2. Wil daar graag serieus mee omgaan en dat hij zich niet achtergesteld zou voelen.
Geen last van jaloerse gevoelens maar begrijp je verhaal wel. Mijn zoontje is nu 2 en heb een dochter van 4 maanden deze krijgen altijd volop aandacht als ze ergens zijn en mijn oudste laten ze links liggen. Oma heeft dit altijd heel snel door en geeft de oudste alle aandacht die hier op haar beurt dan helemaal niets van merkt maar wel oma uitmelkt qua aandacht haha.
Ik spreek nu even uit belevingswereld van tante. Mijn neefjes en nichtjes zijn dol op mij en ik knuffel ze graag... echter merk ik dat wanneer ze op een bepaalde leeftijd komen, niet zo heel veel behoefte hebben aan een knuffelende tante. Ik voel dat best een beetje aan... en zo komt het dat ik inderdaad wat meer met de kleintjes knuffel / vertroetel. De grotere kinderen geef ik dan weer andere aandacht door gesprekjes te voeren of een wandelingetje te maken.
Ik vind dit echt sneu. Als ze eenmaal ouder zijn willen ze inderdaad soms niet meer zoveel knuffelen/kussen misschien, maar je zoontje is pas 5 en begrijpt niet waarom z'n zusje wel knuffels krijgt en hij niet. Ik zou inderdaad goed afspreken met familie dat het niet de bedoeling is dat je dochter voorgetrokken wordt en je zoon vragen stelt. Echt onnadenkend van grootouders/familie om zo te handelen.
Hier niet herkenbaar. Het grootste leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste van 4 kleinzonen (toevallig zijn dat allebei mijn jongens) is 2,5 jaar. Misschien speelt dat ook een rol? Moet er wel bijzeggen dat geen van de 4 jongens een schootkindje is, ze zijn allemaal erg druk en beweeglijk. En nu zijn het ook nog jongens, mijn schoonfamilie is een echte mannenfamilie, meisjes zijn bij hun een uitstervend soort Wellicht was dat ook weer anders/specialer geweest als er een meisje tussenzat. Mijn oudste is helemaal gek van opa en oma en knuffelt er met ze op los, maar dat geldt ook voor hun andere 3 kleinzonen. Met mijn vader loopt ie ook weg, al speelt hij wel meer met hem dan dat hij met mijn vader knuffelt.