Een aantal van jullie kent mijn verhaal! Dochter kwam thuis met verhalen dat vader sloeg. Schoolmaatschappelijk werk erbij betrokken, vader geconfronteerd en toen loste het probleem zich op. Nou lieve mensen.. Het is weer zover! Gister: Dochter en vader in de trein onderweg naar hier, vader trekt dochter op schoot omdat hij haar iets belangrijks in de trein wil leren. Dochter wil dit niet en trekt zich terug aan de leuning om weer op haar eigen plek te gaan zitten. Hij klaagt dat hij haar iets heel belangrijks wil leren waarop dochter haar ogen wegdraait en naar buiten gaat kijken. Vader slaat haar in het gezicht en zegt dat ze eens niet zo moet kijken. Dochter vertelde dit met de geruststelling: "Jaaa maar hij sloeg niet zo hard als hij normaal tegen de zijkant van mijn hoofd doet hoor". Hij heeft een aantal minuten later zijn excuses aangeboden. Ik ten einde raad vanmorgen AMK gebeld.. Maar zij volgens protocol en deze zaak was lang niet zo erg als de zaken die binnen kwamen. Vader had toch sorry gezegd? dus dan weet hij dat hij fout zit! Waarschijnlijk slaat hij haar weer omdat hij geen begeleiding heeft bij haar opvoeding? Dus telefoonnummer van Centrum Jeugd en Gezin gekregen. Hoe vaak moet hij haar nog slaan of moet ik nog klagen voor we serieus genomen worden? AMK: "De psychotherapeute die haar behandeld kan wel bellen voor advies maar wij maken dan geen melding want zij zal eerst zelf met vader moeten gaan praten, wij ondernemen pas actie als de therapeute of het kind zelf direct gevaar loopt" Sorry ik moest het echt kwijt *Dochter is overigens 10!
Slaan? Was dat tegenwoordig niet strafbaar? Ik kan hier vanalles over zeggen maar ik weet er te weinig vanaf. Mijn gevoel zegt: ze mag niet meer naar haar vader...maar dat zal wel niet kunnen ( of gewenst zijn) Sterkte
Wat vreselijk Waarom snappen mensen niet dat slaan echt geen oplossing is? En wat betreft bjz, amk, schoolmaatschappelijk werk.. Ik heb er zelf als kind heel veel mee te maken gehad (behalve met amk) maar ik ben er zelf nooit beter van geworden. zij hebben niks voor mij betekend wat de tijd opzich niet geheeld had.. Ze nemen je of niet serieus (wat bij jullie zo te lezen ook het geval is) of ze komen met "oplossingen" wat geen oplossingen zijn. *zucht* Ik wil je heel veel sterkte wensen, en je dochter ook. Hopelijk komen ze alsnog in actie en gaan ze je eindelijk helpen.
Bedankt! Nee ik mag haar volgens de bezoekregeling niet thuis houden tenzij zij zelf schoppend en schreeuwen zegt dat ze niet wil gaan.. *zucht*
Hier net zo. Ik begrijp dat er regels/wetten/protocollen/beleid zijn, maar ik vraag me af waarom niemand vroeger ooit iets gedaan heeft. Ik verwijt "ze" (die instanties) een hoop en ben blij dat ik deze studie volg; zodat ik binnenkort eens een kijkje in die wereld kan nemen en het voor mezelf een plekje kan geven, waarom het ging zoals het ging. En als het zo beroerd gaat zoals ik denk dat het gaat, ga ik er potverdikkie nog werken ook, net zolang totdat het wel goed gaat. Elk kind maakt een verschil en ik krijg niet de indruk dat de grote boze instanties er ook maar een ruk om geeft.
Nee inderdaad! Nou ja ik snap dat ze protocol volgen hoor.. Begrip alom.. maar we hebben het over een man die mij mishandelde en daarom de relatie stuk liep, een man die bewezen een hersenbeschadiging heeft en een kort lontje. Een man die met 30 jaar oud volledig is afgekeurd omdat hij niet met mensen kan samenwerken en bevelen van een baas ziet als bedreiging. En dan vind de raad van de kinderbescherming het wel een strak plan om hem gedeeld gezag en bezoekregeling te geven..
Even off-topic: Succes, ik ben met de studie gestopt omdat ik niet tegen de bureaucratie kon. En zolang de top-meneren nog steeds het liefst in een audi-A8 willen rondrijden en dit bekostigd moet worden dmv bezuinigen op personeel zal er niet snel wat veranderen. Ontopic: Ts ik kan je vorige topics ook nog wel herinneren. Wat irritant dat er nog steeds niks aan de situatie verandert is! Maar wil je dochter nog wel naar haar vader toe dan? Heb je het al eens met je dochter besproken?
Heb het uitgebreid met dochter besproken. Zij is bang dat papa opgepakt wordt door de politie als ik naar amk of iets dergelijks stap en ik mag hem er niet mee confronteren (vorige keer was dat geen probleem dus gok dat hij dr op dr flikker gegeven heeft). Ze is heel loyaal naar vader toe... ze is ook niet echt bang voor hem want ze doet waar ze zelf zin in heeft. Maar ze ziet dat ik ook niet bang voor hem ben (zijn zus en moeder zijn dat dus wel en doen alles wat hij zegt). Daarbij gaan ze elke weekend dat ze daar is zwemmen of schaatsen of naar de kermis of dierentuin etc.
ik ben maar een leek maar ik vraag me hetvolgende af: je mag haar volgens de bezoekregeling niet thuishouden, maar wat gebeurt er als je dat toch doet? Komt t dan uiteindelijk voor de rechter? Dan komt er toch een zaak en kun je aangeven dat je t doet omdat vader slaat. Dan wordt dochter ook gehoord en kan zij dat beamen. Kan dan de regeling aangepast worden of vader de begeleiding krijgt die hij nodig heeft (bijv alleen onder toezicht dochter). misschien is het wel niet reëel hoe ik denk maar ik zou denk ik gewoon mijn dochter thuishouden.
Heftig hoor! Nu ben ik niet per definitie tegen een (corrigerende) tik maar als het vaker gebeurt krijg ik daar toch wel een naar gevoel bij. Wat zegt jullie dochter zelf? Heb je nog contact met haar vader? Zou je dit met hem kunnen bespreken, desnoods via de telefoon? Hoe gedraagt ze zich thuis? Mag ze dan ook het gedrag vertonen als ze in de trein naar haar vader doet?
Gadverdarre.. ik zou haar echt thuishouden. Wat een nare situatie zeg. Ik ben bekend met kindermisbruik vanuit huis (ik zelf niet gelukkig) maar het feit dat ze niet op zn schoot wilt zitten geeft bij mij ook de kriebels. Misschien overbarig hoor, maar ik zou dit toch eens goed proberen na te gaan bij je dochter als ik jou was. Advies kan ik je verder niet geven dus ik wens je heel veel sterkte en succes.
Ik heb werkelijk geen idee.. dat is het mooie aan de instanties.. raad van de kinderbescherming zegt dat het niet mag.. AMK zegt van wel.. terwijl die onder dezelfde kop vallen. Als het tot de rechter komt is het niet zeker dat dochter gehoord wordt omdat ze nog geen 12 is. Maar omdat dochter nog wel naar vader wil gaan, maakt dat ze zaak een stuk lastiger. Heb net in ieder geval centrum Jeugd en Gezin gesproken. Die gaan de opvoedondersteuner die aan haar school gekoppeld zit inschakelen.
Pff verschrikkelijk. . Kan je je dochter niet zover krijgen dat ze zelf zegt niet meer te willen? Echt duidelijk uitleggen dat wat papa doet echt niet mag.. en dat dit ook niet zal stoppen... of als hij dat nog eens doet.. ze zelf de politie belt met haar mobiel? Als ik jouw was denk ik niet dat ik me zo kon inhouden.. ik denk dat ik hem zelf ook ff een flink blauw oog zou slaan..
Ik zou haar thuishouden. Niemand komt aan mijn kinderen! Slaan mag niet, en het is belachelijk dat ze dit niet serieus nemen. Zorg dat je alles op papier zet of laat zetten, neem eventueel een advocaat in handen, en blijf meldingen maken.
Nou ja, wanneer dochter elke keer leuke uitjes en cadeautjes en patatjes (of weet ik veel) krijgt, denk ik niet dat ze zomaar wil stoppen met langs gaan... Ook neemt ze het je kwalijk wanneer je je mond voorbij praat en er toch iets met papa gebeurd. Zij krijgt het op haar brood.
moeilijk. Breek me de bek niet open over officiele kinderinstanties (ook al geen goede herinneringen aan) Maar als papa niet inzit dat hij verkeerd is of er gewoon niets aan wil doen, zit je met een groot probleem. Ws houdt hij wel van haar (hij wil haar iets leren) maar kan hij het niet met zijn hersenbeschadiging. Is er niemand om een oogje in t zeil te houden tijdens zijn bezoekrecht (zijn moeder of zijn zus oid)
Dochter gedraagt zich gewoon als een puber maar reflecteert zijn gedrag heel erg. Hij schreeuwt en maakt ruzie en heeft schijt aan iedereen. Dochter heeft schijt aan hem en doet ook tegenover hem alsof hij het niet zo voor het zeggen heeft. Thuis gedraagt ze zich net zo goed als een puber.. Maar voorbeeldje... Dochter heeft grote mond, krijgt time-out en moet even op de trap gaan zitten. Gebeurt dat hier... is een simpele "ga maar even op de trap zitten" voldoende en dan gaat ze op de trap zitten. Gebeurt hetzelfde bij vader.. zegt dochter : nee dat wil ik niet. Dat pakt hij haar bij haar arm en sleurt haar naar de trap toe. Het is een maand of 2 terug ookal voorgevallen dat ze in een discussie kwamen, hij vond dat dochter hem een excuus schuldig was en zij die niet gaf. Hij greep haar bij haar polsen en zei dat ze sorry moest zeggen, waarop zij nee zei omdat ze niet vond dat ze fout zat. Waardoor hij harder ging krijpen in de hoop er een excuus uit te krijgen. Dit herhaalde zo nog een keer tot dochter zei : als je me los laat zeg ik sorry.. hij laat haar los en zij rent snel naar haar kamer.
Doet me denken aan mijn relatie met mijn vader (dat knijpen in de hoop voor excuses). En die is behoorlijk slecht. Het komt dat hij meent dat hij recht heeft op iets OMDAT hij de vader is, niet omdat hij het verdiend. En je dochter voelt dat en voelt zich onrechtvaardig behandeld. Mss moeilijk uitgelegd maar komt er op neer dat deze vader niet inziet wat een kind nodig heeft en zich ook niet kan verplaatsen in het kind. (Anders kan hij ook inzien dat roepen/knijpen niet leuk is noch bij hem, en dus ook niet bij een ander)
Hij weet ook heel goed dat ze om te kopen is.. al wordt dat steeds minder. En ik blijf haar vertellen dat ik achter haar sta en haar bescherm en dat ik van dr hou en dat als ze echt niet wil, ze niet hoeft te gaan van me.. dat ik dat dan wel regel. Hopelijk komt die boodschap ook echt aan!!
nu, je moet goed begrijpen dat kinderen altijd loyaal zijn aan hun beide ouders (toch als ze nog zo klein zijn). Mocht je mij op 10 jaar van mijn vader gehaald hebben, ik zou enorm van streek geweest zijn. Je dochter kan hier niets aan veranderen, maar haar vader moet dit doen. Maar zolang hij het niet inziet is het problematisch.