Maar waarom ga je terug? Laat hem maar naar jou toe komen als hij inziet waar hij de fout ingegaan is.
Ik heb je hele verhaal gelezen en ik vind het super sterk van je dat je gegaan bent. Als ik het zo lees heb je behoorlijk veel voor hem gedaan en vooral voor hem klaar gestaan. Ik vind dat hij jou daarom ook wel mag waarderen en niet als vanzelf sprekend mag zien. Ik hoop dat jullie een goed gesprek hebben gehad en dat hij nu in ziet wat hij in zijn handen heeft. En heerlijk dat je even door je ouders bent verwend!
ik ben al de hele dag aan het F5e zodra ik langs mn laptop loop! Ben zo benieuwd! Ik had hem idd ook wel even langer stof laten happen maar misschien dat je het uit kan praten op deze manier.
Hey meiden. Beetje later geworden dan gepland met het reageren. Ineens ging er heel veel tegelijk. Tygo voor het eerst naar een nieuwe gastouder om een ochtendje te wennen, ik besloot spontaan mijn rij-instructeur te bellen of ie nog tijd had. Kwam precies goed uit, hij had een zieke en hij was in de buurt. Oja. En de buurman belde. Hij zag dat de motorkap was bekrast toen hij erlangs liep tijdens het uitlaten van de honden. Of we dat zelf al wisten? Nou, nee dus. en wat staat er dan ingekerfd? Ja geen "gewone" kras ofzo.. neeeeeee.... over de hele breedte staat prachtig mooi (en onderstreept) "H*MO" gekrast. FIJN. Aargh... maargoed, dat is dus nog maar het kleinste probleem. in reactie op een aantal dames die me al vroegen waarom ik naar hem toe ging: omdat Tygo bij mijn ouders kon blijven slapen, ik dan in alle rust met mijn vriend kon praten EN omdat ik bij mijn ouders zat.. ik ga dat soort dingen niet onder hun neus uitpraten zeg maar. Zoals ik al voorspelde werd ik wakker gemaakt met een bak koffie boven mijn hoofd. Tygo was al lekker aan het spelen. Ze hadden me nog even laten liggen, de schatten. eenmaal thuis gekomen trof ik een wrak aan. Dikke ogen, kringen, wallen, bleek.. overduidelijk zich kapot geschrokken. Het eerste wat er uit kwam was een hele fragiele "sorry". Vervolgens een verschrikkelijke huilbui. Dat hij een binnenvetter was wist ik, maar wat er nu allemaal uit kwam.. jemig. Een tijd terug opende ik zelf een topic over het feit dat ik mijzelf al niet meer herkende en dat ik me besefte dat ik hulp nodig had. ik ben tiepetje "gaat wel, we gaan gewoon verder en blijven keihard doorgaan" en daar besloot mijn hoofd en lijf dus klaar mee te zijn en op te geven. Het zijne nu ook. Zonder dat ik het doorhad heeft hij al die tijd verschrikkelijk in de knoop gezeten met zichzelf. En nu barstte de bom. Ik heb een muur om mijzelf opgetrokken maar hij ook. En telkens als ik mijn muurtje liet zakken om met hem te praten, liep ik tegen de zijne op. We willen elkaar helemaal niet kwijt. Maar dit was er dus voor nodig om hem (en mij, maar dan wel een stuk minder..) te doen inzien dat er iets bij ons beide niet goed zit. Ik ben er zelf al een tijdje mee bezig, heb een aantal keren al fijn kunnen praten met een psycholoog. Hij opperde zelf dat hij dat zelf ook graag zou willen. En dus gaan we dat gewoon regelen. We gaan dit toch niet ALSNOG stuk laten lopen op het hele advocaten/rechtzalen/politie verhaal? Hij schaamt zich er onwijs voor, allemaal. Voor wat hij zei, hoe hij deed maar vooral dat hij me er zo pijn mee deed. Hij heeft vandaag de huisarts gebeld en een afspraak gemaakt. We'll take it from there. Ik mag hem voortaan zo lomp mogelijk wakker schoppen, zei hij. Challenge accepted! Ach.. en dat huishouden? Het huis was spik en span toen ik binnenkwam. En weet je? Dat huishouden kan me gestolen worden. We werken straks allebei, houden voor her eerst sinds tijden eens een beetje geld over en mocht het me alsnog boven mijn hoofd groeien.... genoeg mensen die werk in de huishouding zoeken als ik op het advertentiebord bij de supermarkt kijk.
Wow, wat een verhaal! Goed dat je vriend hulp gaat zoeken, ik duim dat het allemaal voorspoedig mag verlopen. Alvast heel veel sterkte gewenst: het zal allemaal vast niet makkelijk zijn.
Blij dat je het nog een kans heb gegeven! En dat heeft gelukkig goed uitgepakt! Arme man als die met deze gevoelens ook nog eens de deur uitgeschopt was.. Hoop dat jullie er snel uitkomen samen!
Nou meid ik ben blij voor je als ie er echt iets aan wil doen. Maar ik ben nog wel benieuwd waarom hij nou die opmerking maakte?
Meid ik hoop van harte dat het nu beter zal worden. Kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat je vanaf nu wel je ogen open houdt. Niets,maar dan ook niets rechtvaardigt het om een ander dan zo te behandelen... maar ik reageer vanuit een herkenningssituatie en hier werd alles uit de kast getrokken zodat het steeds toch weer goed kwam. Hoop voor jou dat het zo gebeurd als je hoopt!
Goed dat het zo uitgepraat is zeg!! Ben erg blij voor je!! Alleen ben nog wel erg benieuwd wie en vooral waarom er H*M* op de motorkap gekrast stond!
mwa, dat zal er niks mee te maken hebben denk ik. Blijkbaar zijn we niet de enige, de overburen zijn ook de sjaak. Alleen die hadden er dus pontificaal k*t op staan... We hebben een vermoeden, we wonen namelijk tegenover een speeltuintje en in een van de huisjes zitten weleens van die jochies te roken onder het mom "anders komt mijn moeder er achter". Diezelfde jochies kalken de speeltuin ook regelmatig onder met schuttingwoorden. Of op de muren van huizen... Ze zijn gepromoveerd van stiften en stoepkrijt naar sleutels op auto's geloof ik :x Waarom hij het nou precies zei weet ik niet. Kom ik ook niet echt achter denk ik. Ik hou het voorlopig op intense frustratie, rot gevoel, tot op de botten moe en ei niet kwijt kunnen. Hij is 'gewoon' ontploft. O, nog even over het huis; het is ook zijn huis. Althans, het is huur en we zijn er beide ingeschreven. Vandaar Als het enkel mijn huis was geweest had ik inderdaad de sloten veranderd denk ik. maargoed, dan was ik er ook nooit achter gekomen waar hij allemaal mee zat. Ben me echt rot geschrokken. Er kwam zo een enorme stapel aan ellende uit hem, hij is echt wel behoorlijk geknakt. En ik heb dat dus al die tijd niet gezien.... veel te druk met werk zoeken, rijbewijs halen, opleiding, mijn eigen probleem wegpraten etc. Ik ben benieuwd waar de huisarts mee komt. Denk dat hij hem doorverwijst. Eerst maar eens beide aan onszelf werken vóórdat we ook weer aan elkaar kunnen werken. Twee geknakte bloemen maakt nog geen boeket