Je kent het wel, dat filmpje van die moeder in de supermarkt die ligt te gillen op de grond. Zodat haar kind ziet hoe gek dat is... Zo extreem heb ik het niet gedaan, maar één van mijn gastkindjes (3 jaar) geeft altijd een gil als iets hem niet zint. Ik zeg iets wat hij niet leuk vind/niet wil horen en dan geeft hij zo'n rauwe gil uit z'n keel (okee, jammer dat ik het niet voor kan doen hier, het is een hele vervelende gewoonte iig) Vorige week zaten we aan tafel en ik zei dat zijn beker nog niet leeg was. Krijg ik zo'n gil. Ik was het helemaal zat en gaf zo'n gil terug. Hij schrikt en begint te huilen (doetie bij elke scheet, dus daar kijk ik niet meer van op) Ik heb hem even laten doen en toen zei hij dat hij was geschrokken en dat hij dat niet leuk vond. Dus heb ik hem uitgelegd dat ik het ook niet leuk vind als hij dat doet. Dat ik er ook van schrik. Snap je? En tadaa, een week verder, en geen gil meer gehoord!! Wilde het even delen met jullie. Had niet gedacht dat het zou werken!
hahaha goed bezig!! zo zal hij thuis dus wel zn aandacht en zin krijgen... scheelt jou oorpijn aan het einde van de dag nu iig!
Super.. Die ga ik onthouden... Weinig gene hier wat dat betreft Desnoods waarschuw ik met een sorry hoor.. in de winkel.. Maar ik hoop het eigenlijk nooit te hoeven doen...
Ik spiegel ook af en toe, maar alleen op bepaalde punten. Meer in een gesprek om het kind te laten zien waarom ik een bepaalde actie niet fijn vind. (maar nooit bij slaan, krabben, haren trekken of zo!) Mijn dochter heeft bijv een hele vervelende eigenschap om door andermans gesprek te gaan ratelen. En ik kan eerlijk gezegd absoluut niet tegen als mensen me onderbreken midden in een gesprek en dan maar gaan praten/ vragen stellen enz. Kinderen moeten dat natuurlijk leren, maar 4 jaar vind ik een mooie leeftijd om dat toch door te hebben. Dus heb ik laatst samen met papa het trucje bij haar uitgevoerd, omdat we merkten dat zij gewoon niet begreep waarom dat nou vervelend zou zijn (en waarom ik vaak aangeef dat ik er hoofdpijn van krijg). Dus zij praten met mij, en papa riep haar de hele tijd. Na 20 sec viel ze echt uit naar hem: 'stop met roepen, ik kan mama niet verstaan!' Dus hebben we haar toen uitgelegd dat wij het ook zo ervaren, en DAAROM fijn vinden als iedereen wacht totdat een ander uitgesproken is, en dan pas aandacht vraagt. Het is nog niet 100% geland, maar ze let er veel meer op nu
als ouder lijkt me wel te doen. maar ik zou eigenlijk niet willen dat mijn kind op deze manier van de gastouder moet leren. hielp het helemaal niet om het probleem met de ouders te praten?
hoezo niet? als je het al heel vaak hebt uitgelegd aan het kind en hij blijft gillen... ik denk dat het een goede manier is. het zelfde als adi zegt steeds erdoor gaan praten. sommige dingen leer je door het zelf te ervaren.
als ouder kun je dat doen. maar lijkt me echt vreemd wanneer de gastouder dat mijn kind doet. gastouder is geen opvoeder van het kind. maar haar verzorger. ADI praat over haar eigen kinderen. ik zie haar dat niet tegen iemand anders kind doen. een mening verschil dus.
Ik zou het prima vinden als mijn gastouder dit zou doen. Ik wil dat mijn zoon zich bij haar gedraagt zoals hij dat thuis doet. Op momenten dat ik daar geen invloed op heb,hoop ik dat de gastouder haar grenzen aangeeft. Spiegelen vind ik dan een manier die best gerechtvaardigd is (in tegenstelling tot slaan). Uiteraard is het noodzakelijk dat over dergelijk gedrag ook met de ouders gepraat wordt. Voor mij is de gastouder ook echt niet alleen een verzorgster, ze is ook een belangrijke schakel in de opvoeding van mijn zoon.
ik heb mijn kindje op kdv en psz gedaan. ik heb geen ervaring met gastouder. waarschijnlijk is gastouderschap meer in een huiselijk sfeer. ik weet dus eerlijk niet hoe dat gaat.
Hier gaat wat mis... een gastouders is wel degelijk ook een opvoeder van het kind. Net zoals ook de school/leraar dat is! Of het kinderdagverblijf, jong nederland... noem maar op. Mijn schoonmoeder past veel op, dus helaas is een rol als alleen oma niet voor haar weggelegd. Ze heeft ook een opvoedende taak op zich genomen door het oppassen.
nou, ik vind van niet. opvoeden doen de ouders. ik weet wat voor methodes in psz of kdv ze toepassen. en ik weet wat die inhouden. bij het eerste gesprek beslis ik naar welke kdv en/of psz zoon beter kan gaan. ook over school heb ik deze vragen gesteld bij het kennismakingsgesprek. ik zou het raar vinden als een leidster ineens zegt, zoals TS hier, dat zij het gillen van mijn zoon 'echt zat' was en daarom terug gillen geprobeerd heeft. ik ben wel stiekem blij dat het echt niet om mijn zoon gaat hier. hij kreeg wel af en toe straf 'apart moeten zitten'. maar tegen zoon gillen zodat hij schrikt en huilt en dat met de doel van opvoeden. nee. maar het gaat echt niet om mijn zoon. ik moest misschien mijn mening niet vertellen. want ik heb geen ervaring met deze toestand.
Jazeker dat kinderen óók door anderen dan de ouders opgevoed worden! Zou wat zijn als ze bij de psz/kdv/ga geen regels stelden, grenzen aangaven en kinderen hielpen deze t verkennen en hanteren. Dat zijn (o.a.) zaken waar de opvoeding om draait. Als mijn oppas alles maar zou pikken van dl dan zou ik snel een andere zoeken. Als zij over de grens gaat, moet dat haar duidelijk gemaakt worden. Soms werkt de hoek, soms werkt wegzetten van speelgoed, soms werkt spiegelen van gedrag om iets duidelijk te maken. Ik praat ook wel eens hard terug tegen mijn dochter als zij de volumeknop te ver open heeft staan (dan heb ik het dus niet over boze bui he?!) En echt, het helpt! En bij een ander kind waar ik regelmatig op pas, zou ik dat precies hetzelfde doen.
Hier sluit ik me helemaal bij aan . Maar spiegelen werkt inderdaad goed. Het is ook gewoon een stukje bewustwording.
Tjsa, meningen verschillen. Ik heb het uiteraard met de ouders hierover gehad en zij vonden het ook vervelend, maar reageren er meestal laconiek op. Ik verzorg mijn gastkinderen niet alleen, maar ondersteun ook in de opvoeding. Het is echt niet zo dat ik 'ga gillen tot ze huilen', dat vind ik dan wel weer een domme opmerking. Spiegelen is gewoon een methode om een kind iets te leren. In dit geval vind ik: ik ben er, dit zijn mijn regels. En als ik tig tig tig keer heb gezegd dat ik dit niet wil en het daardoor erger word, dan maar zo. Zeker niet mijn gewoonte, maar ook -bij uitzondering- zeker niet verkeerd. Wat is dan wel geaccepteerd van een gastouder? Waarschuwen, op de gang zetten, spiegelen, weetikwatjenogmeerkandoen. Het hoort bij elkaar toch? Als ik hem wil leren dat hij broertje niet mag duwen of slaan, dan doe ik dat op een andere manier, maar in dit geval werkte het en dat wilde ik met jullie delen. Ik werk als gastouder bij dit gezin thuis, dus heel anders als bij een kdv.
De katten van mij kunnen ook zo lekker irritant mauwen om alles, en ook krabben aan mijn slaapkamerdeur als ik er nog niet uit moet. Maarrr als ik terugmauw...rennen ze weg, mijn mauw is erg hard en schrikwekkend
begin citaat Vorige week zaten we aan tafel en ik zei dat zijn beker nog niet leeg was. Krijg ik zo'n gil. Ik was het helemaal zat en gaf zo'n gil terug. Hij schrikt en begint te huilen (doetie bij elke scheet, dus daar kijk ik niet meer van op) einde citaat pas op met je woorden meid! wat noem je een 'domme' opmerking? je schrijft zelf dat hij huilde en zijn huilen neem je ook niet serieus. want hij doet dat bij elke scheet! wat ben ik blij dat ik mijn kindje niet bij jou hoefde te brengen als gastouder. ik weet wel wat 'spiegelen' is, dat hoefde je mij niet uit te leggen trouwens. succes.
Waarom niet? Misschien heeft ts, de gastouder dus de ouders wel een plezier gedaan en is die gil thuis ook verdwenen