Same, same Heel moe (weet niet of t van de pillen komt of omdat ik hele erge menstruaties heb). Vanochtend toch echt serieus gedacht om die pil door te spoelen ipv in te slikken Maar was beetje bang voor ontwenningsverschijnselen. Nu dinsdag moet ik naar psychiater en dan weet ik meer, niet dat ik er veel zin in heb ze zal ws de prozac ophogen en mij nog een anti-epilepticum bijgeven. Dus gewoon vandaag overleven, mss gaan wandelen met nr3 vanmiddag. Die zit in de buggy en doet dus niet veel. Maar zal heel blij zijn als t vanavond is en ik morgen beetje rust heb. En met jou?
Hoi, Dat zal vast van je menstruatie komen, dat heb ik ook altijd. Ik ben het nu ook heel hevig. Morgen naar de psycholoog, ben benieuwd. Heb nu weinig last meer van paniek om ergens heen te gaan. Heb vooral last van mn gedachtes. Alles is negatief en bang in mn hoofd. Probeer nu elke keer: STOP te zeggen als ik het aan voel komen. Hopelijk gaat het me helpen. Ik ga vanmiddag ook wandelen. Fijne zondag. Gr.
Goed gesprek gehad met de psycholoog? In de tijd dat het echt slecht ging en ik in een cirkel van suicidale gedachten belandde hielp bijna niets. Alleen lorazepam maakte me dan wat rustiger en dan lukte het wel om afleiding te zoeken. Het is echt naar als je zo verstrikt zit in je gedachten. Mijn man heeft gelukkig vrij kunnen krijgen om vrijdag mee te gaan naar het UWV, naar het gesprek met de verzekeringsarts. Meestal ben ik na zo'n gesprek echt gesloopt en het is superfijn dat ik zelf niet terug hoef te rijden en gewoon in mijn bed kan duiken als ik dat wil. maar pfff... ik zie er zo tegen op. succes Heleen morgen!
Hoi, Heel goed gesprek gehad met de psycholoog.. Volgens haar ben ik absoluut niet depressief, maar heb ik enorm last van een angst / paniekstoornis. De negatieve gedachtes komen dus schijnbaar daar uit voort. Na het gesprek heb ik echt een goede dag gehad, vergeleken met de afgelopen weken. Veel afleiding gezocht, en dat ging goed. Misschien was dit een eye opener voor me? Ik hoop het zo. Nu proberen morgenvroeg weer positief op te staan! Succes bij het UWV. Het komt vast goed.
blij dat je je zo goed voelt na het gesprek met de psych. En ook dat de afleiding helpt. Hier gisteren naar de psychiater geweest, was een rotgesprek. Omdat ik steeds stukken tijd schijn kwijt te raken moest ik direct stoppen met de prozac en nu vanochtend dus begonnen met seroxat. Zuuuuucht Ook bleef ze maar hammeren op opname en dat ik dat ze lf moest regelen met NOG een andere psychiater. Nu zou ik dus naar die andere psychiater (dat wordt dan nummer 8 in mijn "carriere")moeten bellen en daar een intake gaan vragen voor linehantherapie in het psychiatrisch ziekenhuis waar ik bleef met mijn PND. Alleen zou het nu dus op de dienst persoonlijkheidsstoornissen zijn en niet bij moeder en kind. GRRRR, heb er zo geen zin in ben echt dat gedoe spuugzat en wil gewoon eens hulp ipv dat ze mij gewoon maar van de ene naar de andere verschuiven en dan alles maar op mij blijven steken dat ik niet beter wordt.Konden ze mij dan gewoon niet in de linehan inschrijven op het moment dat ik er toch al zat, was ik ook geen 15 maanden kwijt geweest van aanmodderen Ook ventlief is weer niet te genieten: telkens ik van de psych kom wordt hij depri en slaapt dan een hele nacht niet, is kortaf, helpt geen zak en alles komt dan op mijn schouders terecht. Deze ochtend ook: ben zo moe en slecht van gisteren, maar kinderen moeten wel ontbijten en naar school. Heb ook een slechte nacht achter de rug waarbij ik elk uur wakker ben geweest omdat nr2 en nr3 koorts hadden. Maar hij gaat douchen, komt dan kortaf aan tafel (beeld maar geen klank), je kan de sfeer dan zo snijden. Ondertussen moet ik dus 3 kinderen helemaal alleen doen en zorgen dat ze hem ook nog niet teveel voor de voeten lopen. En dan moert ik geloven dat hij voor 3 kinderen kan zorgen als ze mij daar een maandje wegsteken. Nee bedankt. * Gedaan met klagen en zagen*
ach meid wat een narigheid. En echt belachelijk dat je zelf naar een andere psychiater moet bellen om een opname te regelen. Echt te triest voor woorden. Ik mag echt in mijn handjes knijpen met de hulp die ik krijg. Misschien heel bot maar laat je opnemen en laat je man het maar even uit zoeken. je kinderen hebben een moeder nodig die eens echt op knapt en dan kan je beter even weg zijn dan de komende jaren maar aan modderen. Weet hoe lastig zo'n beslissing is. Vond dat ik het niet kon maken . Goede vriendin heeft me een figuurlijke schop onder mijn kont gegeven , ben opgenomen en vanaf toen ging het eindelijk beter.
Volgens mij zit er bij jouw geen enkele vooruitgang in.. Je hebt weinig goede dagen, of wel? Ik zou me idd zsm laten opnemen nu, en er ECHT vanaf willen. ALs ik zoooooo lang depressief zou zijn, zou ik dat allang gedaan hebben. Zo WIL ik niet leven.
Ja misschien toch maar doen Heleentje! Zo kan het ook niet blijven duren he... Hier ook weer ne serieus slechte dag! Elke keer als het iets vooruit lijkt te gaan, komt er weer nen terugslag. Ben het zo beu om me slecht te voelen!
Ach, wat jammer... Onthou dat de slechte dagen steeds minder worden, en de goede steeds meer. Ik kan dit nu heel makkelijk zeggen nu het met mij iets beter gaat..
vandaag gelukkig weer mijn psychotherapeut gesproken. Heb normaal elke week therapie maar vorige week kon ze niet. Goed het gesprek met de arts van het UWV voorbesproken. Zei geeft duidelijk aan dat werken nu niet goed voor me is en ze dat graag wil toelichten als de arts lastig gaat doen. Ze is echt een superfijne therapeut die echt alle tijd neemt om me zelf te laten ontdekken wat er in me om gaat. Heb nu ruim twee jaar therapie en er is al veel veranderd. ( eerste jaar om de week) Heleen hoe gaat ie nu? Ninosz fijn dat je een goede dag had!
Ik val effe binnen maar opname zegt ook niet alles!! Ben zelf ook flink depressief met paniekaanvallen en de psychiater vroeg me of ik ook een opname wilde. Dat wilde ik absoluut niet! Wilde bij mn katten blijven en in mijn eigen huis. Heb veel gemodder gehad met de juiste medicatie maar nu is alles stabiel en voel me een stuk prettiger. En heel blij dat ik thuis heb kunnen blijven. Oftewel: opname hoeft niet altijd tenzij heleentje zelf zoiets heeft van ik zie geen andere mogelijkheid meer. ps: heleentje,ik heb dat ook gehad,dat gehamer op dingen die ik zou moeten doen etc. Ik heb gewoon tegen die hele handel gezegd dat ik er klaar mee was en ben ergens anders hulp gaan zoeken! Wel via ziekenhuizen omdat ik een kinderwens heb. Maar ik zit dus nu bij een ander zkh en daar zijn ze heel wat liever en begrijpender en ben ze nóg dankbaar!!!
Ninosz en chrystel. Blij dat er een beetje vooruitgang inzit en dat er ook goede dagen zijn. Bereke: dat is t lastigste hé, steeds die terugslag na een paar goede momenten. Denk je dat je de bodem van de put gezien hebt, blijkt hij nog dieper te zijn. Klaproos: wil ook gewoon thuis blijven, vooral voorm ijn kinderen (mijn zoontje gaat zo weer van slag zijn). En heb ook al eens de hele zwik buitengesmeten, maar om 1 of andere reden steken ze mij steeds terug in het psychiatrisch ziekenhuis waar ik al 2x gezeten heb. Ook toen ik vroeg om in het UZgent opgenomen te worden, steeds verwijzen ze mij door naar het andere. En laat ik daar dus geen goede herinneringen aan hebben. Vanochtend weer een slecht momentje gehad (denk aan scherpe voorwerpen en onderarmen) maar nu gaat het weer ietsje beter. Voelde mij goed deze ochtend, maar toen begon mijn man weer te zagen dat ik niet oprecht ben en dat ik wel weer ga crashen en meer gezeik over dat ik niet genoeg huil en dat de kinderen straks geen moeder meer gaan hebben. En Bam, weer dwanggedachten. Grrr Nu psychiater nr8 heeft teruggebeld en ik mag dinsdag op consultatie. Voor iedereen, een goed weekend en weinig stress.
Goed dat je gebeld hebt meid ! Hopelijk is het een begrijpende psych waar je echt vooruit mee gaat geraken! Ik vind wel dat je man raar reageert op je?! Jammer dat je door zo'n opmerkingen van hem weer van slag geraakt. Hij zou dat beter voor zich houden! Ik ga vanaf maandag terug halftijdse beginnen werken. Ben blij dat dit een mogelijkheid is want dacht dat dit enkel kon bij langdurige ziekte. Nu kan ik er iets rustiger terug inkomen...
Gesprek bij het UWV is achter de rug. Erg aardige arts en na drie kwartier concludeerde hij dat ik voorlopig voor 100% arbeidsongeschikt ben. In de herfst kijken we verder. Hoef niet eens meer naar een arbeidsdeskundige. Viel me ech 1000% mee zeg. Maar besef tegelijkertijd ook dat ik nu definitief afscheid moet gaan nemen van mijn werk naar ruim 13 jaar.
Wow, Bereke, zie je dat wel weer zitten? Ben je aan het opknappen? Ik twijfel verschrikkelijk of ik wel of niet terug moet gaan werken. Aan de ene kant heb ik er soms zin in, ben alleen nog zo moe elke keer, en daardoor ook wat somber.. Er komt weinig uit mn handen. Chrystel: ben je wel opgelucht door de uitslag? Heleen; ik vind ook dat je man niet goed reageerd, volgens mij moet je nou juist positief benaderd worden?
Chrystel, heel fijn voor je! Nu kan je echt de tijd nemen om helemaal beter en sterker te worden! Wel jammer dat je moet afscheid nemen. Maar elk einde is een nieuw begin ... Ninosz, ik weet het niet zeker natuurlijk.... Maar heb er goed over gesproken met de psych en durfde niet langer meer volledig thuis blijven. Plus als ik thuis zit en ik doe de hele dag niks, voel ik me daar echt slecht over. En ik heb nu bijna geen sociale contacten. Op deze manier kan ik er iets rustiger terug inrollen en voel ik le nuttiger. Ik moet alleen goed mijn grenzen bewaken. En vooral ook leren mij niet schuldig meer te voelen als ik niet alles af krijg. Het is teveel werk om gedaan te krijgen maar dat wordt wel verwacht. Ondanks dat ik dit al vaak heb aangegeven. Nu moet ik leren dat ik mij niet moet opjagen en gewoon moet doen wat ik kan. Wat niet af afgeraakt, blijft liggen. Jammer maar helaas. Nu, ik weet wel dat dit effectief toepassen moeilijk wordt voor mij maar ik ga echt proberen!
deze ochtend gesprek gehad met psych nr9. Nou wat een rotgesprek:x Ik vroeg dus voor een opname en voor het volgen van de DGT. Dat ging niet volgens haar, spijtig opnames doen we niet en opname voor de DGT heb je wachtlijst van 4 maanden. Voor de ambulante DGT ook 4 maanden. Ik vroeg haar ook ik op die wachtlijst dan kwam, dat moest niet volgens haar, ze wou zelf niet kijken:x. Ik was toch niet gemotiveerd en ik moest maar terug naar de psycholoog die ik vorig jaar in juni verlaten had wegens een vertrouwenscrisis. Ik mmoest het maar met haar gaan oplossen. Ik zei nog dat ik zoveel problemen had met mensen te vertrouwen en dat dat mijn probleem was waar ik zo graag hulp voor wil. Pech voor mij dus, want tja ik moest maar mensen gaan vertrouwen dus. Dat was dan 47euro en nog zonder handdruk of goedendag stonden ik en mijn man weer in de gang. Ik kon wel het handboek kopen voor DGT, maar dat was dan 35 euro te betalen aan het onthaal. (enkel handboek, wat ben je daar nu mee) Zelf mijn man vondhaar ronduit boertig. Geen vragen over hoe het met mij ging, welke medicatie oid. Mijn man probeerde nog tijdens het gesprek dat ik echt diep zit en dat hij bang is dat ik heel foute dingen ga doen. Tja pech, moest ik maar naar een algemeen ziekenhuis gaan als het zo diep zat en mij daar laten opnemen. My god, en dan zeggen ze dat je altijd moet vertrouwen dat je hulp krijgt en vragen ze zich af waarom het aantal zelfmoorden in belgie zo hoog is. Ben er gewoon de hele middag slecht van geweest, heb erg gehuild en zelf mijn man was van zijn melk van het gehele gesprek
ach meis toch, wat een lompigheid zeg. Als je je zo rot voelt en dan ook zo op straat wordt gezet. Enige positieve was dat je man mee was en wel ziet hoe het met je gaat nu. Ik heb te weinig inzicht in het belgische zorgsysteem maar weet ook nog wel dat je met die psycholoog niets verder kwam. ben er gewoon stil van.
thx voor je berichtje, doet goed dat er iemand mij beetje begrijpt. Ik weet nu echt niet meer wat ik moet aanvangen, psych nr8 zei dus dat ik een opname moest gaan regelen bij nr9. Deze heeft mij afgescheept. Psych nr8 zei dat ze mij ook niet verder kon helpen als ik geen afspraken omtrent DGT maakte met nr9. En die krijg ik dus niet. Verder zou ik terug moeten gaan naar mijn psycholoog. Bij haar ben ik 5 jaar bij geweest, zonder vooruitgang eigenlijk, ook zonder een of ander plan. Mijn ex-psycholoog werkt nu deeltijds in dit psychiatrisch ziekenhuis. De psych nr9 bleef ook maar zeggen tegen mij dat het "leugens" waren wat ik zei over de psycholoog. Dat ze 1 van de betere is die ze daar in dat ziekenhuis hebben (zegt dan veel over de kwaliteit van de rest ) en dat ze dit zeker niet zou doen. Nu ik ben met deze psycholoog gestopt omdat : 1) er na 5 jaar geen verbetering was, 2) ze nooit over DGT of gelijk welke andere therapie gesproken heeft, 3) ze mijn case gebruikt heeft in haar werkboek zonder dit aan mij te vragen en ik was heel herkenbaar weergegeven en 4) ze regelmatig afspraken vergat/dubbel boekte of niet kwam opdagen en 5) omdat in het afsluitend gesprek ze gewoon tegen mij is beginnen te ROEPEN. Het lijkt of ik maar geen hulp krijg of dat er nergens verbetering is. Steeds weer draai ik dat kringetje rond en hoezeer ik ook probeer om in een ander ziekenhuis of psychiater een second opinion te krijgen hoe meer ze allemaal hun handen van mij aftrekken en naar sint-C verwijzen (het psychiatrisch ziekenhuis). Ik word er gewoon zo moedeloos en triest van. Ik weet nu echt niet meer wat gedaan.