Ik zou er ook voor gaan. Er zijn genoeg wegen te bewandelen op financieel gebied. Ik zou het niet laten omdat het nu even tegen zit
Hij heeft een vaste baan en zij werkt wel, maar onder haar niveau. Ze heeft een prima opleiding, en een diploma, daar heeft ze ook werkervaring in, maar de banen liggen nu niet voor het oprapen, maar ze neemt alles aan wat ze kan pakken. Maar goed, de basis is er wel, al zegt dat in mijn ogen totaal niets. Ik heb prima diploma's en werk nu zelf ook onder mijn niveau. IVF is in hun geval geen oplossing, anders was de keuze een stuk makkelijker geweest.
Wat heb je dat mooi geschreven. Ik ben het het vwb het stukje financiën. Ik kan me gewoon moeilijk voorstellen dat als je het al heel krap hebt, je er voor kiest het nog krapper te hebben waardoor je in grote problemen kan komen. Zeker met een koophuis, die ben je niet even kwijt als het niet meer te betalen is. Ik vind het kortetermijn denken door te zeggen dat je het met 80 euro pm red. Want hoe goedkoop je het maakt, als ze ouder worden red je het daar niet mee. Zelf hadden wij het vroeger ook niet breed, mijn moeder werkte niet, mijn vader verdiende redelijk en mijn moeder hield van oppotten. Thuis was er weinig geld over voor leuke dingen. Gingen nooit een dagje weg en sporten, ja dat mocht als je een goedkope sport uit koos en dan in een tweedehands trainingspak (zon glimmende die al jaren uit de mode was) met een gat in de knie stond je er dan en schaamde je je diep. Voor een trainingspak net als de rest van je team was er geen geld. Natuurlijk draait en niet alleen om materiële zaken maar als kind voel je je dan heel rot. Hetzelfde geldt voor kleding, wij kregen alles van anderen. Ik heb pas toen ik een bijbaantje had voor het eerst zelf een kledingstuk uitgekozen wat ik mooi vond. Toen die tijd liep ik jaren achter op de mode en waren het altijd kledingstukken die echt mijn smaak niet waren. Natuurlijk is het belangrijker dat je kind kleding heeft maar echt het gevoel wat je hierdoor krijgt is heel vervelend. Altijd nee moeten horen en nooit iets kunnen doen wat anderen ook deden of je eigen gevoel kunnen volgen. Zo wilde ik vanaf dat ik kon lopen op paardrijden, ik vond het geweldig en nog steeds. Mijn moeder vond dat echt te duur en ik heb het altijd erg gevonden dat ik die kans nooit heb gekregen. Mijn dochter heeft dit overgenomen en heeft volgens de juf echt talent, heeft tijdens de wedstrijden ook altijd prijs. Het zat bij ws ook in het bloed en dat is jammer. Het ergste van alles komt nog, door de situatie is mijn moeder vreselijk gaan oppotten, zo min mogelijk doen en kopen en zo veel mogelijk sparen. Hierdoor zijn mijn ouders uiteindelijk gescheiden, mijn vader kon die druk niet aan en mijn moeder kreeg een nieuwe relatie en vroeg de scheiding aan. Wat er toen van de spaarrekening kwam is onvoorstelbaar! Mijn vader had er nooit zicht op, tot aan de scheiding en zei, als ik dit geweten had, hadden we veel meer leukere dingen kunnen doen en was het leven veel ontspannender geweest. Dat het allemaal uiteindelijk niet nodig was dat steekt enorm. Ik schrijf dit niet om een discussie uit te lokken maar ik denk dat ik mede door mijn verleden zo in die situatie sta, wat ik had gedaan. Verder moet ieder met zijn hart zelf de beslissing maken. Het is zo lastig bepalen hoe de situatie is en hoe de toekomst zal zijn, ik denk dat de pleegdochter van mamambri en mamabri zelf daar een completer beeld van hebben en zij de beslissing het beste kunnen maken.
Twinkle star: Maar in jouw situatie was het geld er blijkbaar wel, maar werd het niet uitgegeven. Ik kan me indenken dat het dan nu steekt omdat je nu weet dat het niet zo had gehoeven. Dat vind ik anders dan weten dat het er gewoon niet was, dan is dat makkelijker accepteren. Bij ons thuis was het echt geen vetpot, we zijn een periode echt wat tegenwoordig arm wordt genoemd. En toch heb ik niet het idee dat wij wat gemist hebben als kind zijnde. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het ook een risico vindt, maar aan de andere kant geloof ik er ook in dat het kindje niets te kort zal komen. Want ik weet hoe ze zijn. Het zijn verantwoordelijke mensen die zeker niet over 1 nacht ijs zullen gaan, anders was dat kindje er al geweest nl. Maar juist omdat zij zo aan het wikken en wegen zijn probeer ik met ze mee te denken.
ik zou er voor gaan! afgelopen mei kwamen wij voor een moeilijke keus te staan ik zat na 2 jr hevige bloedingen een meerdere ingrepen en behandelingen tegen baarmoeder kanker aan te hikken.... we werden op een gegeve moment voor de keus gezet of nu alles eruit... of nu direct starten met hormonen, we mochten 3 ronde proberen moeilijk! want mn man was 2 maand ervoor zn baan kwijt geraakt ikzelf was net weer een beetje op de been met mn BI na pijnbehandelingen zelf wel nog mn baan, man in ww, zoekt zich suf nog steeds en ja we hebben al 2 prachtige wondertjes, maar onze wens voor een groot gezin is altijd heel groot geweest. tranen... Alle voor en tegens afgewogen met andere dicht bij ons erover gehad.. wij zijn ervoor gegaan... ja we gaan nu even niet verhuizen wat we liever eerst hadden gewild,dus blijven we maar wat langer klein wonen, we schaffen nog geen auto aan we hebben alles zeer dichtbij.... wat weegt voor jezelf het zwaarst dan maar geen vakantie maar gewoon lekker thuis vermaken en dat soort dingen maar we kunnen wel gewoon rondkomen met hier en daar wat kleine extra's en onze wens in vervulling zien gaan
Achteraf toen ik het huis uit was en mijn ouders gingen scheiden kwamen we achter dat geld en ja dan steekt dat. Maar de periode voor mijn 18e verjaardag toen ik niet beter wist dan dat we het echt niet breed hadden, heb ik me wel vreselijk rot gevoeld. Voor lul voelen staan in mijn kapotte te kleine trainingspak, nooit een dagje weg, altijd kleding in de kast die je vreselijk vind. Waarin je je níet prettig voelt. Worden gepest omdat je niet mee kan doen met bepaalde dingen, dat je er anders uit ziet dan de rest. De wereld is gewoon heel materialistisch ingesteld hoe vervelend dat ook is. Dat was in de periode dat ik er middenin zit, ik vond het vreselijk! Dat dat alles achteraf nog eens onnodig bleek dat was een klap na maar doet niks af van hoe ik me toen voelde. Maar dit is mede de reden dat ik in eerste instantie zei dat ik het nog af zou wachten als het mezelf betrof, niet zo zeer dat zij dat ook moeten doen want ik vind het nog steeds kiezen tussen twee kwaden.
Ik zou er voor gaan! Zeker omdat je natuurlijk niet weet of het dan nu ook al gelijk raak is... Wie weet doen ze er wel een tijdje over, en heeft je pleegdochter dan wel een vast contract, of haar vriend een beter salaris. Als ze dan nog steeds krap zitten, het lukt echt wel Gewoon een goed financieel plan opzetten (wat klinkt dat zakelijk haha), en dan kom je er wel uit. Hebben wij ook moeten doen, wij verdienen ook niet zo super veel...
@twinkle star... kan me t goed voorstellen wat je zegt, voor mijn gevoel heb je met wat je schrijft wel een extreme situatie meegemaakt mijn moeder altijd thuis mijn vader werken, geen vetpot, 4 kids maar heb altijd fatsoenlijk erbij gelopen en niet het idee iets tekort gekomen te zijn. ook niet gemist dat we niet veel uitstapjes deden of nooit op vakantie gingen (wel altijd ver van huis bij fam logeren) dingen die we nodig hadden kregen we altijd. en zo werkt het hier nu eigenlijk ook, tot manlief weer werk heeft en ik heb nog altijd 2 blije stuiterballen, die het heerlijk vinden thuis te komen Mn meis roept vaak als we de straat in fietsen ahhhh fijn we zijn thuis dan denk ik, dat moeten we hebben (en *smelt* ) en weet helaas wat voor een dilemma waar de plegdochter van mamabri voor staat en zo'n 'keus' met zich meebrengt
Maar ze hebben nog jeugdloon dus elk jaar stijgt hun loon (nog tot 23 jaar) dus dat betekend dat zodra zij jarig is geweest ze meer gaat verdienen en dan hebben ze het alweer minder krap. En wie weet vind ze wel werk op niveua of duurt het zwanger worden nog een jaar, ik zou het proberen ook met krappe financien, wij hebben gewacht totdat manlief een vast contract had en we alles goed voor elkaar dachten te hebben toen ik 7 maand zwanger was kreeg hij te horen dat het bedrijf zo slecht draaide dat hij er uit moest . Niet leuk natuurlijk en financieel ook erg krap hij heeft 6 maand bij de deur gelopen dus ja garanties heb je niet en we hebben het gered en daar gaat het om.
Ik zou er ook voor gaan. Financieel kan het altijd beter worden, maar kinderen krijgen dus niet. Begin je er nu niet aan, dan zal ze ze dus ook nooit krijgen! Kies je voor het eerst financieel goed hebben, dan heb je het dus over een aantal jaar financieel goed......en kun je je kinderwens vergeten! En dan nog. Ken genoeg mensen met gezin die een lekker inkomen hadden en het dus financieel prima voor elkaar hadden, maar door de crisis, faillissementen, baanverlies, ineens financieel aan de grond zitten. Dus je kunt het financieel nog zo goed voor elkaar hebben, opeens kan dat ook instorten. Financiele zekerheid heb je dus ook niet altijd!
Dat ben ik met je eens maar als je nu maar net kan rond komen vind ik persoonlijk dat je er wel echt goed overna moet denken. Maar ik kan niet in de portemonnee van dit meisje kijken, ik weet niet wat net aan rondkomen is, van welk bedrag moeten ze nu rondkomen, houden ze aan het eind van de maand nog wat over of komen ze eigenlijk al te kort, kunnen ze nog ergens op bezuinigen. En eerlijk gezegd vind ik het wel een verschil dat je door de crisis je baan verliest en hierdoor in de problemen komt. Of dat je er bewust voor kiest. Maar in dit geval is het anders, de kans dat het straks niet meer lukt is aanwezig dus dat is kiezen tussen twee kwaden. Maar in dit geval zou ik neigen naar ja, als ze geen lichamelijke problemen had zou ik afwachten.
Ik denk ook dat ze er voor moeten gaan als het echt nu of nooit is. Maar ik vind het wel een beetje naief om te zeggen, geld is niet belangrijk, liefde is belangrijker! Van liefde alleen groeit een kindje niet. Het kost toch eea. Is het 100% zeker dat ze een KGB krijgen? Ik ben daar verder niet bekend mee, maar zou het zeker tot op de bodem uitzoeken, want stel ze komen niet in aanmerking en je hebt nog 'maar' 60 euro pmaand om je kind te verzorgen. De luiers gaan zeker in het begin erg hard, stuk of 7 a 8 per dag. En ik wil ook zeggen dat je er niet vanuit moet gaan dat BV zo maar goed gaat. Als dat niet lukt, om wat voor reden dan ook... een busje Nutrilon is een tientje en daar doe je het een krap weekje mee. Dus ik zou die wel incalculeren. Misschien kan de kraamvisite dat beter meenemen als kado. Of idd bonnen voor Etos/Kruidvat, zodat daar voeding en luiers, doekjes van kunnen worden gekocht. Veel succes in ieder geval! Geen makkelijke beslissing!
Ik denk dat de meeste op dit forum "ga ervoor" zeggen. Echter stel die vraag op een forum voor studentes of voor jongeren, bewust kinderloze stellen ed en daar zal men eerder het tegenovergestelde zeggen. Belangrijkste is dat je pleegdochter er klaar voor is, want nu vlug een kind maken omdat het anders niet meer lukt en dan na de geboorte erachter komen dat het toch niet goed voelt is natuurlijk ook niet goed.
Als kinderen krijgen over een paar jaar ook nog een optie zou zijn, zou ik zeggen: wachten. Maar dat is niet zo. Als de gyn zegt nu of nooit, zou ik ervoor gaan en dan komen die rotcenten echt wel. Ze hoeft natuurlijk niet voor een compleet voetbalteam te gaan, maar als ze in ieder geval toch 1 kindje zou mogen krijgen, zou dat natuurlijk fantastisch zijn. Ik zou onzekere financiele omstandigheden daarin niet de doorslag laten geven, want ook al heb je alle schaapjes op het droge, an hoeft er ook maar weinig te gebeuren tegenwoordig om dat allemaal op z'n kop te zetten. Ze maakt nu weinig uren, maar ze heeft natuurlijk wel grote kans dat als alles straks een beetje bijtrekt, ze meer uren kan gaan werken en dan zal hun financiele situatie ook direct beter worden. Ervoor gaan dus, want met een beetje logisch verstand weet je ook dat hun financiele situatie echt niet voor eeuwig is en dat een kindje dus echt niet in armoede op hoeft te gaan groeien.
ik zou het doen wij hebben het niet breed (door oude schulden die nu afbetaald zijn dus nu hebben we het wel) kunnen op niemand terug vallen maar mijn meisje is niets te kort gekomen heeft alles wat een kind zich kan wensen. tis niet allenmaal nieuw maar wel allenmaal netjes. maar finacieel niet goed zitten brengt wel een hoop spanningen met zich mee wij konden ons elke maand wel redden en het heeft ons nu sterker gemaakt dan voor die tijd.
Ik zou er absoluut nu voor gaan! Straks hebben ze over 5 jaar twee riante salarissen en al het geld dat ze nodig hebben, maar zijn ze aan het ploeteren met de mmm, draagmoederschap en adoptie, omdat ze zó graag een kindje willen maar er geen kunnen krijgen. Daar wordt geen mens gelukkig van . Dan maar liever alle dubbeltjes een keer omdraaien en goedkope Wibra kleertjes of afdankertjes van familie! Ik ben ook in een arm gezin opgegroeid, waar mn moeder zelf de kleren moest maken omdat ze geen geld had om iets te kopen en ik ben nog best aardig terecht gekomen . De pijn van graag een kindje willen en het maar niet kunnen krijgen wens je niemand toe.
Het gaat hier juist met name om jouw laatste zin. Lichamelijke problemen. Had ze die niet, dan zou ik ook eerst wachten tot de boel financieel beter op de rit was. Maar zij heeft maar een paar jaar de tijd om kinderen proberen te krijgen. Daarna houdt het definitief op.