Ik geef mijn zoontje vanaf zijn geboorte borstvoeding en we vinden het heerlijk. Tuurlijk hebben we onze ups en downs gehad en heb ik weleens getwijfeld of ik niet moest overstappen op fv, maar als ik dan nadenk over het afscheid nemen van bv dan springen me de tranen in de ogen. Maar dan de opmerkingen uit mijn omgeving: -Geef je nu 'nog steeds' borstvoeding?! Je bent toch al weer aan het werk? -Je hebt je kindje nu toch al gegeven wat hij nodig heeft? Waarom maak je het jezelf niet makkelijk en stap over op flesvoeding. -Collega die vind dat ik 'alleen maar' aan het kolven ben. (2 of 3x 20 minuten) -'Dat kind' (!!) vreet je helemaal op, kijk nou eens hoe mager je bent geworden. (maatje 42 voor zwangerschap, nu maatje 40. Dus dat valt wel mee.) En die opmerkingen komen uiteraard allemaal van mensen die zelf geen borstvoeding hebben gegeven (of zeggen dat ze het niet konden geven). Vooral op de momenten dat het even tegenzat en ik twijfelde of de keuze voor bv wel de juiste was, kwamen deze opmerkingen heel demotiverend over. Ook heb ik steeds het gevoel mezelf te moeten verantwoorden waarom ik nog steeds (nog maar 3 maanden...) borstvoeding geef. En als ik over Rapley begin en de voordelen daarvan opnoem, dan verklaren ze me helemaal voor gek. "Je gaat een kind toch niet zelf laten bepalen wanneer en hoeveel ze eten? Daar krijg je hartstikke verwende kinderen van." Gelukkig steunt mijn man mij volledig in deze keuze en zijn we van plan om iig de 6-maanden mijlpaal te gaan halen. Delen jullie deze ervaring? Ik zoek nog een strakke opmerking die ze eigenlijk meteen de mond snoert, maar ik ben er nog niet uit wat niet kwetsend, maar duidelijk overkomt
gebruik,de zoekfunctie eens zou ik zeggen... genoeg gezever over borstvoeding en onbegrip. Mijn tip: wees gewoon zelfverzekerd en dan voel je niet de behoefte om "gevatte opmerkingen" te maken, dan laat je duffe opmerkingen van je af glijden.
Het is juist op de momenten dat je het moeilijk vindt heel lastig om gevatte opmerkingen terug te maken. Ik heb geleerd om geen beslissingen over bv te nemen als het op zijn zwaarst was. Juist dan zet ik even door, neem een termijn voor ogen en merk dat ik elke keer voor die termijn weer merk dat het lukt. Ik ben niet zo gevat, tenminste, niet op het moment supreme. Achteraf weet ik altijd wat ik had moeten zeggen. Maar ja dan heb je er niks aan. Ik merk dat ik het heel prettig vind dat ik deze keer een vriendin heb die ook bv geeft. Dan kun je elkaar soms even steunen. Naar een bv-cafe of iets dergelijks helpt misschien ook. Sowieso is steun van je partner de voornaamste factor. Opmerkingen van vreemden van je af laten glijden gaat meestal een stuk makkelijker als je er 's avonds aan tafel om kan lachen.
Ik ken de opmerkingen inderdaad, ze komen me allemaal bekend voor. Hier ook nog inclusief "kunstvoeding is net zo goed hoor". Kan ik wel hele verhalen gaan ophangen om uit te leggen waarom wij borstvoeding willen geven maar dat kan ik net zo goed aan de muur vertellen. Vaak willen ze het gewoon niet horen en als ze het wel willen horen dan is het niet waar wat ik zeg en gaan ze er weer tegenin (vaak met hun eigen voorbeelden, "bij mij viel mijn kind af met bv en toen we kv gingen geven kwam hij weer aan dus kv is echt wel beter"). Ik negeer het maar gewoon.
Ik zeg altijd maar zo: Ene oor in............. Andere oor weer uit! Lekker boeiend. Maar herken het wel hoor. Ik heb hier nu mijn derde kindje, en ben altijd aan het kolven geweest op het werk tot een jaar. En natuurlijk super veel commentaar, en ook complimenten gelukkig.... Maar vergeet een ding niet: het is allemaal cao geregeld. HET IS JOUW RECHT
Onbekend maakt onbemind... veel mensen weten nu eenmaal (erg) weinig over BV en alles wat daar bij komt kijken. Ik krijg nu niet echt veel opmerkingen meer (tja, 3e kindje dat BV krijgt, men is inmiddels wel wat gewend van mij ), maar ik moet zeggen dat ik meestal neutraal probeerde te reageren op zulke opmerkingen. In de trant van: "Oh? Nou ja, ik voel me hier prettig bij." Als mensen echt geinteresseerd waren, gaf ik meer uitleg. Sommige vonden dat onzin (ik geloof dat mijn moeder ooit een keer geringschattend tegen mij zei toen ik verteld had over de voordelen van een dreumes/peuter aan de borst: die onzin geloof je toch niet echt?? ), andere mensen waren oprecht verbaasd dat het zo werkte. Het scheelt enorm dat mijn 1e kindje nooit live aan de borst gedronken heeft (wel 10 wkn fulltime gekolfd, daar hebben mensen ook het nodige over te zeggen ), en ik weet hoe dingen bij een flessenkindje gaan. Ik was echt niet minder moe, hoor ... En ook meer dan genoeg gebroken nachten. Hij sliep echt niet veel beter dan zijn BV-zusjes. Dat maakt mij niet zo snel onzeker over BV, want ik weet dat het met KV echt niet veel beter is! Het ligt toch ook echt aan je kindje zelf.
Heeeel herkenbaar! Heb er laatst ook een topic over geopend. Bij mij gaat de borstvoeding gelukkig heel goed en wil voorlopig nog blijven voeden, maar die kritiek en vreemde opmerkingen zijn wel lastig te negeren. Ik ben gelukkig sterk genoeg om ze naast me neer te leggen maar kan me voorstellen dat als t niet lekker loopt het niet meehelpt. Want jeetje wat zijn sommige mensen onwetend.
Bah wat naar dat mensen dat doen! Ben jaloers en had t je graag nagedaan hoor! Ga zo door en geniet van de mooie momenten samen! Bij mij is het geven van borstvoeding in 4 weken tijd maar 4 keer gelukt en niet eens lang en heb van elke seconde genoten. Zolang jullie er beide van genieten gewoon zo doorgaan. Trek je vooral niks aan over t voeden op verzoek. Doe ik met de fles ook. Het is bij mensen toch nooit goed. Of je verwent te veel of je bent gemeen want je laat je kind huilen terwijl hij honger heeft. Hoe je het ook doet, er zijn altijd mensen die zich ermee willen bemoeien en vinden dat het anders moet.
Ik hoop straks ook minimaal een half jaar BV te kunnen en mogen geven, maar herken je verhaal nu al en ik moet nog bevallen! Ik probeer me er maar een beetje voor af te sluiten, ik ben de moeder, en samen met de vader is het onze keus!
Hoe meer jij je gaat verdedigen, hoe meer zij je gaan aanvallen. Dat geldt voor alles in het leven. Zodra je in de verdediging schiet, vat de ander dat op als het signaal dat jij dus blijkbaar iets verkeerd doet (anders hoef je je niet te verdedigen) en zal nog harder doorzetten om jou te overtuigen. Zoals hierboven al gezegd: laat het van je afglijden en reageer neutraal. Inderdaad iets zoals "Mijn man en voelen ons hier prettig bij." Als mensen wel gewoon normaal geïnteresseerd zijn, vragen ze vanzelf wel door en kun je natuurlijk antwoord geven. Maar ik zou altijd oppassen met meningen over flesvoeding en waarom jullie daar niet voor kiezen, want dat levert vaak negatieve reacties op van de mensen die wel voor de fles gekozen hebben.
"Geef je nu nog (steeds) borstvoeding?" -> ja. "Hoe lang wil je daar dan (nog) mee doorgaan?" -> het advies van de WHO is 2 jaar. "Ohw wil je zo lang doorgaan?" -> ja als dat lukt wel ja. . "Hoe lang moet je nog (blijven) kolven?" -> tot ze 9 maanden is en daarna in mijn eigen tijd. Zo gaan die gesprekken altijd bij mij Maar het interesseert me dan ook echt niet wat anderen ervan vinden... Hun probleem als ze er moeite mee hebben toch?
Ook hier bekend. Nou werk ik niet dus de opmerkingen komen vooral uit mijn eigen sociale kring (heel vervelend...) Als ik een paar voordelen van bv opnoem (bijv. dat het de kans op borstkanker verkleind, en dat mijn kindje antistoffen meekrijgt als ik een griepje heb) dan merk ik wel dat mensen wat meer meedraaien en wat meer begrijpen waarom ik niet na drie maanden 'al' stop. Daar zijn mensen dan blijkbaar soms toch gevoelig voor.
Ik ging weer opstarten, 10 maanden na de geboorte van zoon(vlieg voor onze nationale blauwe trots).Mijn werkgever heeft het prima geregeld:je kan kiezen voor tot 9 maanden max 3 dagen uit en thuis (en kolven aan boord) of tot 9 maanden op de grond werken (waar ik altijd voor heb gekozen, toch wat meer rust in de tent). Tijdens een van de trainingsdagen toch maar gebruik gemaakt van de kolfruimte ter plekke. Zitten we te lunchen,vraag:hoe oud is jouw kindje? Ik zeg:10 maanden.He? Maar je kolft nog? Ik uitleggen dat ik graag wil doorgaan met bv en dat kolven ook eigenlijk niet meer hoeft.Maar ja,er was toch een ruimte beschikbaar. Een van de dames staat op,kijkt me heel boos aan,schud haar hoofd,pakt haar nog niet lege bord en loopt weg. Ik zeg:heb ik iets verkeerds gezegd? Haar vriendin,ook boos: ja,sommige mensen worden misselijk van andere dingen, zij van kolven. En weg waren ze. Ik heb het me niet te veel aangetrokken, maar vond het wel bizar dat er blijkbaar een heel drama op mij geprojecteerd werd...waarom die boosheid? Waarschijnlijk drama gehad?
Pfff, ik kan me daar niks bij voorstellen dat je zo iets ergs meemaakt op het gebied van kolven / borstvoeding dat je vindt dat je het recht hebt om iemand zo te schofferen. Een trauma> Kom op zeg, een trauma krijg je van heel wat ernstiger dingen.
Ik schrok best wel van de reaktie. Vooral door de intensiteit. En echt waar,meer dan bovenstaande heb ik niet gezegd. Het kwam volledig uit het niets. Zielig voor haar zullen we maar zeggen..
Heel herkenbaar! Als ze mij vragen of ik nog steeds borstvoeding geef, antwoord ik tegenwoordig heel trots en stellig ja! Door de manier waarop ik het zeg, durven ze vaak al niet met meer opmerkingen te komen. Soms alleen nog de vraag of ik het wel vol kan houden. Maar verder ga ik er niet teveel op in, dan hebben ze ook geen aanknopingspunten om er verder op door te gaan... Aangezien ik niet werk, krijg ik alleen opmerkingen uit mijn eigen kring. Dan kan het nog harder aankomen! En helaas ben ik de enige die borstvoeding geeft, ze zijn of meteen begnnen met kv of binnen 2 maanden gestopt met bv geven. Daardoor krijg ik ook nog regelmatig de opmerking: 'kv is echt niet slechter hoor, ik geef dat ook aan mijn kind!' Hierop reageer ik eigenlijk helemaal niet meer... Ik geef soms aan dat dit mijn keuze is. Ik beweer heus niet dat kv slecht is, maar ik wil het graag op deze manier doen/proberen.
helemaal eens dat niets een excuus is om zo te schofferen maar een oordeel hebben over wat voor iemand traumatisch kan zijn lijkt me ook wat bout.
Ik ken het helaas ook. Niet echt hele negatieve opmerkingen maar wel steeds maar weer kleine steken onder water en dat is toch vervelend. Ik kan nooit eens lekker tegen mijn moeder klagen als mijn baby een keer niet doorslaapt, want dan steekt ze het gelijk op de borstvoeding en op het feit dat ik tot 6 maanden wacht met bijvoeden. Echt stom hoor, het is toch gewoon onze natuur om dit te doen. Waarom is iedereen dat tegenwoordig vergeten?