Wat een kinderachtige en misselijke opmerking zeg. Een goed gesprek met hem aangaan en vooral laten merken wat voor consequenties dit soort opmerkingen met zich mee kan brengen!
Wat een rotopmerking zeg!! Die is echt onder de gordel! En met "sorry" is dan alles weer goed? Dacht het dus niet! Ik zou (als je zelf afgekoeld bent) het gesprek met hem aangaan dat je niet gediend bent van dit soort opmerkingen en hem verder vertellen wat je in je openingspost zeg. Wat je al die jaren voor haar gedaan hebt en doet UIT LIEFDE! Is hij nou helemaal zeg :x
kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. wij hebben een dochter via een draagmoeder en zij is dus biologisch niet mijn eigen kindje maar ze woont bij ons is voor ons gedragen door de draagmoeder en mij man is biologisch wel haar vader. en we zijn daar heel open over altijd. krijg soms opmerkingen of vragen hoe het met haar echte moeder gaat ( euhmm hoezo dat ben ik hoor! draagmoeder heeft afstand gedaan, ik ben haar moeder) en of ze bv nog contact heeft met de echte moeder en dat soort opmerkingen. of kun je er wel net zoveel van houden als een eigen kindje enz.. dus TS ik snap je heel goed ik vind zo'n opmerking ook echt niet kunnen!
Wow...dat is echt keihard zeg van hem Met 'sorry' zou hij bij mij ook niet wegkomen..... Knuffel!! En een schouderklopje, want ik weet namelijk ook heel goed de andere kant: een stiefmoeder die je nooit zal zien als eigen kind en dat ook vaak genoeg zegt..."ik snap wel dat jouw moeder je in de steek gelaten heeft" (ik was 3 toen mijn moeder vertrok...) Die meid van je is vast heel blij me jou!! En jouw vent mag nog even door het stof!
dat is inderdaad niet leuk. als ze over haar echte moeder beginnen zeg ik altijd dat het met mij goed gaat. en ze waarschijnlijk de draagmoeder bedoelen en dan hebben ze vaak wel door dat het niet zo'n handige opmerking is. gelukkig is het wel zo dat de meeste mensen gewoon alleen maar leuk reageren en het fijn vinden voor ons dat het zo kan. maar je heb ze er tussen zitten hoor !
Ik snap best dat er nieuwsgierigheid is - naar de situatie en hoe de draagmoeder daarmee omgaat, maar kom op zeg...er bestaat ook nog zoiets als fatsoen. Het zou mij er wel van weerhouden om het er nog over te hebben. Ik zou dat prive houden voor jullie en de familie. En als iemand er echt geïnteresseerd in is kan er een normaal gesprek volgen...maar wat een tactiek zeg...
het is nou ook weer niet zo dat ik het ter sprake breng bij elk persoon die ik tegenkom maar als ze bv naar de bevalling vragen of iets over of ik met mijn hartziekte wel zwanger mocht worden enz..( vage )kennissen dus) dan vertel ik het wel. maar idd het zou fijn zijn als ze mij dan toch als haar moeder zien, nu heeft ze ook nog de naam van de draagmoeder want dat kan pas na adoptie omgezet worden. ivm partner draagmoeder kon mijn man niet erkennen en heeft ze dus nog niet onze naam en ook daar vragen sommige dan naar hoe dat zit enz..
Au. Dat doet pijn. Waarschijnlijk zit hem iets dwars, een loyaliteitsconflict misschien? Ik zie dat jij nu 11 weken zwanger bent. Misschien moeten jullie eens goed praten over jullie gevoelens.. hij over hoe hij de zwangerschap ervaart en zijn (schuld?)gevoelens jegens zijn eerste kind. En jij net zo goed. Ik spiegel zijn opmerking nu aan mijn eigen gevoelens, ik heb twee prachtige jongens en krijg van een andere man nu een dochter. Ik voel me bij tijd en wijle schuldig tegenover mijn jongens omdat ik soms het gevoel heb dat ik hen opzij zet voor dit nieuwe mensje. Zij zal namelijk biologisch gezien bij mij én mijn partner horen terwijl mijn jongens biologisch gezien alleen bij mij horen. Soms ben ik bang dat hij zijn dochter boven mijn jongens zal plaatsen omdat zij nou eenmaal niet zijn eigen vlees en bloed zijn. Wanneer hij dan eens flink over de jongens klaagt omdat er een situatie is voorgevallen waar hij mee zit dan zullen mijn gevoelens meespelen bij mijn reactie. Terwijl hij waarschijnlijk ook tegen me geklaagd zou hebben als de jongens wel zijn eigen zonen waren. Ik maak er een lang verhaal van maar hopelijk is het te volgen.
Bahbah.. een sorry zou voor mij echt genoeg zijn.. omdat jij haar niet gedragen hebt. Betekend niet dat jij niet haar moeder bent.. Jij bent er altijd voor haar geweest. Haar verzorgt en opgevoed. . Dat maakt jou wel een moeder... of haar andere moeder nog in beeld is of niet dat zou niet uit hoeven maken...
Ik begrijp precies wat je bedoeld. Ik heb 4 kinderen van 2 vaders. En een stiefkind is echt niet hetzelfde als een eigen kind. Je gevoel daarover is ook niet hetzelfde. Niet meer of minder houden van maar 'anders'. Ik snap wel dat hij dat heeft gezegd. Waarschijnlijk wilde hij je iets duidelijk maken wat je alleen echt écht kunt snappen als je een biologische ouder bent. Maar ja misschien ook niet..ik weet niet waar het over ging. Het is niet leuk dat hij dat gezegd heeft en hij bedoeld het vast ook niet zo bod. Maar hoe dan ook het valt ook niet mee om een kind op te voeden met iemand die niet de biologische ouder is. Voor jou geldt natuurlijk hetzelfde.
hier ben ik het absoluut niet mee eens. ik ben biologisch niet de moeder van mijn dochter, want zij is via een draagmoeder geboren. maar vanaf dag 1 bij ons in het gezin en dus echt wel mijn dochter.. biologisch heeft niks te maken met je gevoel.van een kindje dat biologisch niet je eigen kindje is kun je evenveel houden! je bent een moeder als je voro het kindje zorgt en alle liefde ewn aandacht daar aan schenkt en op welke manier dat kindje bij je is gekomen maat niks uit.
Er zijn veel vrouwen die een kind maken, maar lang niet zoveel die het opvoeden. Er is een wezenlijk verschil tussen verwekker en moeder. Ts is in dit geval een moeder, zonder de verwekker te zijn.
Ze zegt letterlijk dat je van een stiefkind vaak net zoveel houdt maar dat het anders is. Een stiefkind, geen adoptiekind, wat jouw dochter feitelijk is. Jij hebt jouw dochter vanaf dag één in je armen mogen sluiten, jezelf voorbereid op haar komst, gewoon, zoals je bij een biologisch kindje doet. Een stiefkindje krijg je 'ineens', wanneer het al wat ouder is. Je gaat er voor zorgen en van houden maar mist een gedeelte uit zijn/haar leven. Ik denk persoonlijk dat dat het verschil maakt tussen een eigen kind en een stiefkind. Je moet het per situatie bekijken en door specifieke bewoordingen heen kunnen lezen.
Uit de berichten van TS merk ik zoveel liefde voor haar stiefkind. Dat proces van accepteren en aan elkaar wennen heeft Ts toch niet meer. snap wel wat je bedoeld, maar ik denk dat dat niet voor Ts geldt. Zij is nu gewoon de moeder van haar stiefkind, de biologische moeder mag zich niet eens moeder noemen als ik het zo lees. But correct me if i'm wrong