ZO KLEIN Zacht als een veertje Broos en zo klein De oogjes gesloten De vingertjes zo fijn Zo groot het verwachten Naar wat komen gaat Geborgen in mama Papa die tegen je praat Zo groot de liefde Zo groot het verdriet Omdat jij teer mensje Het leven niet ziet Jij hoorde bij ons Al was je nog klein Maar voor altijd Zul jij ons engeltje zijn Je vlinderdag komt erweer aan, bijna 2 jaar geleden. Nog altijd het gevoel dat ik iets zo onzettend mis. Wou je bij ons was, zo ontzettend graag. Dat ik met je kon knuffelen, spelen en kusjes delen.
Wat een mooi gedicht zeg! Heb je dit zelf geschreven? Heel ontroerend en het geeft ook zo goed weer hoe jullie je voelen.
Inderdaad is het echt heel mooi verwoord. Heb je al enig idee hoe jullie de vlinderverjaardag gaan vieren? Ik heb hetzelfde meegemaakt en daarom raken de woorden van het gedicht mij.
We laten de kids kiezen wat ze graag willen doen met wat sturing van ons. Het blijft bizar te denken waar we 2 jaar terug stonden. Onze oudste is er op dit moment veel meebezig.
Vorig jaar was de eerste vlinderverjaardag van Saar. Het was voor mijn gevoel zo leeg. Normaliter komen er mensen en is er taart en hangen er slingers maar nu was dat niet het geval. We hebben toen een ballon losgelaten. Inderdaad, bizar is een goed woord. Ik heb het er nog heel moeilijk mee. De oudste van ons is wel met Saar bezig.