ik bedoel jou er ook niet mee, maar in het algemeen...geloof me je bent echt niet de eerste Tuurlijk telt dat mee, maar ik heb ook op voorhand andere dingen gezegd, er is hier ook wel eens een topic over geopend, iets in de trant van dit ga ik later nooit doen, en wat blijkt...juist Soms lopen dingen niet zoals je hoopt, ik was ook uitgegaan van een blij zingend kind, wat het ook was in de kleuterklassen, maar gaandeweg is er een hoop veranderd en verander ik noodgedwongen mee....Dat is wat er bedoeld, met je kunt pas vaststellen hoe het is als het je overkomt.
Ik weet niet hoe mijn puber gaat zijn over 12 jaar ... ik weet wel hoe wij zijn. Tuurlijk, tijden veranderen en wellicht heb ik een vreselijk timide stille muurbloem die de hele pubertijd in zijn geheel overslaat (ik hoop het niet overigens) of een totaal ontspoorde dame. Geen idee. En ja, ik weet NU niet wat ik DAN ga doen. Maar nogmaals, met onze achtergronden zullen we wel alles in het werk stellen om haar potentieel naar boven te halen. Iedereen denkt nu ineens dat wij als een stel kenauen boven op onze dochter gaan zitten. Niets is minder waar. Maar ik wij zullen wel alles in het werk stellen om al haar potentie eruit te halen. Met alle bagage die zowel ik als mijn man meenemen uit onze jeugd. En wat betreft gesprek op school ... ik snap niet zo goed waarom dat tegenwoordig dan niet meer kan. Niet dat ik me daar dan iets van zou aantrekken overigens, als ik de rector wil spreken, dan moet dat verdorie toch kunnen! Mijn rector zal wss ook niet onverdeeld gelukkig zijn geweest dat hij mijn moeder weer te woord moest staan, maar het was wel de manier voor haar om te weten hoe het met mij ging, waar mijn pijnpunten zaten en waar ik wat meer ondersteuning nodig had. Zo kwam ze erachter dat ik met scheikunde ondersteuning nodig had, en aldus geschiedde ... ik kreeg bijles. Dat lijkt me als leerkracht toch alleen maar positief om ook die ondersteuning van de ouders te hebben? Of leef ik dan echt zo ouderwets?
gelukkig zit het systeem tegenwoordig wat anders in elkaar. In de brugklas kun je eigenlijk nog alle kanten op. Zo zijn er kinderen die na de kerst een niveau omhoog of omlaag gaan. in het tweede of derde jaar kunnen ze nog steeds switchen. In mijn tijd was dat echt een uitzondering. Nu is dat heel normaal.
ik weet niet of dat moet kunnen...er wordt wel steeds meer zelfstandigheid verwacht van de kinderen hoe ouder ze worden....en zoiets is leuk als 1 iemand dat doet, maar stel dat alle 30 ouders dat gaan doen....dan komt de rector niet meer aan ander werk toe denk ik.
Ik heb niet het hele topic doorgelezen. Na een aantal pagina's vol vooroordelen ben ik maar afgehaakt. Misschien is deze mening al eerder geventileerd, dan sorry dat ik in herhaling val. Wat vind ik van Citotraining en bijles? Nou.....Ik ben er blij mee, want het is mijn werk. En het ligt iets genuanceerder dan de mening die de boventoon voert in dit topic. Ik wil er wel even een kanttekening bij plaatsen dat ik vind dat Cito een middel is om een kind te volgen. Maar tegenwoordig wordt het als doel opzich gezien. Dat is kwalijk! Ik werk op een huiswerkinstituut (voor basisschoolleerlingen) als leerkracht. Bij ons komen kinderen die het op school niet meer aankunnen. Ze krijgen hulp bij vakken waarin ze achterlopen omdat de leerkracht eenvoudig te weinig tijd heeft om deze leerlingen optimale zorg te bieden. En dat vind ik een kwalijke zaak! Leerlingen die het prima kunnen, maar de juiste begeleiding missen. En dat is geen verwijt aan de leerkracht, maar aan de gigantische werkdruk door alle bezuinigingen. Zo komen er ook kinderen voor citotraining. En dat heeft totaal niet als doel om het kind in korte tijd klaar te stomen voor een hoge score, maar daarbij ligt de nadruk op het geven van zelfvertrouwen, hoe lees je een opdracht, wat willen ze van je? Wat vind je nog moeilijk? En dan in een rustige, ontspannen sfeer wordt het nogmaals of op een andere manier uitgelegd. Wij zien kinderen groeien. Kinderen die het qua intelligentie allemaal kunnen, maar ergens een uitleg niet gesnapt hebben en nu vastlopen. Daardoor hun zelfvertrouwen en motivatie kwijtraken. Tuurlijk hoort dit in het gewone onderwijs thuis, maar heel simpel.....het gebeurt niet! Waarom dan niet de mogelijkheid van bijles?
mijn zus heeft een zoon van 21 en dochter van 17 zij heeft echt om de haverklap op school gezeten om dingen gedaan te krijgen, of ze moest komen omdat er weer het een en ander was voor gevallen. uiteindelijk is er niks veranderd en zijn ze beiden met de hakken over de sloot eraf gekomen. Dat is dus ook niet de school van mijn keuze En zelfs nu er bij onze dochter van alles speelt zit ik niet iedere week op school, alleen wanneer het nodig is. En op school weten ze ook dat ik niet voor ieder wissewasje bel of kom! Als ik merk dat dochterlief het echt niet meer trekt, dan vraag ik even een gesprek aan, en dat werpt altijd weer een verhelderend licht op de zaak. Want vanuit je moedergevoel zie je de dingen soms net iets anders. Maar al met al wordt het nog een lange weg.....
Maar als je nou standaard, 3 jaren lang bijv. op VWO niveau zit, gewoon jaar in jaar uit goede scores haalt, en je maakt de CITO op Mavo niveau (spanning bij.) krijg je dan serieus mavo advies? of worden de voorgaande jaren echt niet meegeteld? als dat zo werkt dan vind ik de cito echt een kwalijke zaak.
Nou, iemand uit mijn klas had echt mavo niveau vanuit cito toets. Maar toch echt geen probleem gehad op het vwo en de wo..
Hier wel. Bij twijfelgevallen kan het advies van de leerkracht doorslaggevend zijn, maar veel scholen hechten erg veel waarde aan de uitslag van de cito ja. Ik heb vroeger ook even in gr 8 gestaan en moest toch wel leerlingen teleurstellen die net niet naar de school van hun keuze konden omdat de citoscore toch een aantal punten lager scoorde. Ook al was ik overtuigd dat ze het konden, typische vwo-leerlingen, nee havo moesten ze maar eerst doen.
Volgens mij is het altijd zo dat het advies van de docent doorslaggevend is. De docent neemt dan naast uitslag van de cito ook je houding en eigenschapppen/vaardigheden in aanmerking. Mijn docent vond citouitslag niet stroken met mijn werkelijke niveau, maar gezien mijn houding in de klas adviseerde hij mij toch Mavo te doen. In groep 8 had ik geen zin meer om de brave leerling te zijn. Ik kletste overal tussendoor en werd snel afgeleid door de rest van de klas. Dus toch maar mavo gedaan ondanks dat ik ook in groep 8 gemiddeld 8,5 stond op mijn rapport.
Tja, je kunt testen/trainen tot je een ons weegt, maar uiteindelijk zal je kind het toch zelf moeten waarmaken. Uit mijn cito kwam mavo niveau, tot grote schrik van de meester, want buiten de cito om haalde ik eigenlijk alleen maar 9s. Maar goed, ik deed het 1e jaar mavo/havo, waar al snel bleek dat ik meer op het vwo paste. Toen brak de puberteit aan: motivatie als sneeuw voor de zon verdwenen.. en mn ouders zaten er echt wel bovenop... vwo5 moest ik overdoen, en vwo6 zakte ik voor mn examens. Ik wist al lange tijd wat voor opleiding in wou doen: spw kinderopvang. Mbo dus, en heb een gesprek gehad daar. Conclusie van het hele verhaal: het werd me sterk afgeraden om mbo te doen, ik zou me dood vervelen. Ook uit mn omgeving kreeg ik kritiek. Dus ging ik naar "de laatste kans voor moeilijke kinderen school", om dan toch maar vwo te halen. Het was er erg streng, veel structuur, maar je werd ook beloond als je bv je huiswerk goed maakte. Dat jaar geslaagd met alleen maar negens en 1 acht. Precies dus wat ik nodig had, deze vorm van onderwijs. Universiteit gedaan, knap ongelukkig. Ik wou immers spw doen. En nu zit ik met mn mastertitel: ik doe er geen fluit mee, werk met veel plezier als serveerster, en volgend jaar begin ik met de spw opleiding... slechts een vertraging van pakweg 10 jaar als je het mij vraagt. Wat ik ermee zeggen wil is dat niveau niet altijd wat zegt. Laat je kind doen wat het doen wil, en staar je niet blind op een vwo, of op een zo hoog mogelijke score. Vriend was precies andersom: cito bijzonder laag.. vwo geprobeerd (advies van de leraar) Kwam het jaar erop op het vmbo terecht, want talen lag hem niet. Slaagde, ging mbo doen en daarna hbo. Is nu bezig met zn 2e universitaire studie en is professor. Het zegt allemaal zo weinig..
Toen ik in 1989 naar de middelbare school ging was dat ook al zo hoor. Je kwam wel in de brugklas naar niveau, maar daarna werd bekeken of je naar 2 mavo, 2 havo of 2 vwo ging.
Klopt, maar nu switchen ze soms na de kerstvakantie al en ook in net tweede en derde jaar is er nog een overstap mogelijk.
Dat switchen in de brugklas had bij ons niet uitgemaakt, stof was overal hetzelfde Halverwege kreeg je een advies op basis van punten en aan het eind werd je definitief geplaatst. Volgens mij was later switchen ook mogelijk geweest als dat nodig zou zijn geweest. Het was allemaal niet zo star bij ons hoor.
Mijn dochter kwam met 8ten en 9ens van de basisschool af. Voorlopig advies: HAVO. Citoscore: Kader.. En wat was het definitieve advies? Met pijn en moeite: MAVO. Waarom? Omdat de naam van de school belangrijker is dan de leerling. Mocht de leerling Havo toch niet aankunnen dan heeft de school een te hoog advies gegeven terwijl citoscore lager was. Dus ja, over de rug van mijn kind hebben we de naam van de school gered. Ze zit nu op Mavo. Bovenstaande beslissing is echt niet zonder slag of stoot gegaan hoor, daar heb ik een pittig gesprek over gevoerd. Mijn andere dochter doet vandaag cito. Heb de juf al laten weten dat die toets mij voor geen meter interesseerd. Ze kennen haar nu 8 jaar en weten heus wel wat haar niveau is. Dat niveau gaat ze ook doen, al scoort ze buiten alle lijnen op de cito.
doordat mijn dochter *slim* mist ze ook aansluiting bij de meeste kinderen. Gelukkig wel 2 vriendinnen. Dus wil ze zelf naar een school waar net als zij ook meer slimme kinderen zitten. Ik heb haar wel gezegd dat als ze gymnasium wil en gaat doen, dat het nog hard werken zal worden. Dat weet ze ook wel zegt ze, maar daar twijfel ik nog aan. Maar goed nog anderhalf jaar om het leren te gaan leren. En verder zien we wel wat de tijd zal brengen.
Ik zou mijn kind ook absoluut naar je toesturen, als ik dacht dat het nodig was of kon helpen. Alleen ik vind het heel erg dat hier bijles voor nodig is en dat het in het gewone onderwijs er geen tijd voor is. Want op deze manier wordt er een steeds grotere tweedeling gecreëerd tussen haves en havesnot, tussen arm en laagopgeleide en rijk en hoogopgeleid (even kort door de bocht gesteld). En ik vind persoonlijk dat we dat niet moeten willen in NL. Ik heb hetzelfde gezien bij vwo eindexamentrainingen, waar ik als student heb gewerkt. Kinderen van rijke en hoogopgeleiden ouders die 3 of meer examentrainingen doen en daarmee haast hun vwo-diploma kopen. Die trainingen waren goed aan de prijs (prima bijbaan ), dus niet voor iedereen bereikbaar. Krijg je weer een tweedeling in de maatschappij en wordt het steeds moeilijker om als slim arbeiderskind je volle potentieel te benutten.
Het gym is niet perse hard werken hoor. Ligt echt aan de capaciteiten van je kind. Als ze de mazzel heeft dat ze en goed van begrip is en een goed geheugen heeft (en woordjes leren dus weinig moeite kost en zo gepiept is), dan kan het zijn dat ze op het vwo ook niet echt hard hoeft te werken... Als een van de twee minder is, dan zal ze dmv werken of het geheugen of het begrip moeten compenseren. Wat dat betreft zal de tijd het moeten leren. En ook op het gym zitten niet alleen maar slimme kinderen. Misschien is het wel goed om haar daar op voor te bereiden. Aan de andere kant heb je wel meer kans dat ze daar aansluiting bij een paar anderen vindt. Ik hoop voor haar dat ze een leuke middelbare school treft!
Ik snap niet waarom sommigen blijven beweren dat de cito leidend kan zijn voor wel of niet toelaten op een vo school...dat bestaat niet. Steeds meer scholen stappen van de citoeindtoets af en die kinderem worden ook gewoon toegelaten.