Sinds dat Saartje er is vind ik het erg moeilijk om met haar weg te gaan. Natuurlijk ga ik weleens wandelen, winkelen enzo, maar lastig vind ik het wel. Thuis doet ze het erg goed, huilt nooit en is een tevreden kindje. Maar als ze uit haar ritme gehaald wordt en bijvoorbeeld mee moet naar een verjaardg of zo, is ze de rest van de dag zo uit haar doen en huilerig!(het is daar ook altijd zo druk en iedereen wil met haar spelen, HALLO ze is nog maar 5 mnd en moet slapen!) Nu vind ik het eigenlijk niet erg, want sinds mijn bevalling ben ik ook een echte huismus geworden, ik werk drie dagen en als ik dan thuis ben wil ik graag alleen zijn met mijn meisje en vriend! Alleen de omgeving begrijpt het niet, vriendinnen willen op bezoek komen en uren met Saartje spelen (terwijl ze heel veel slaapt), ouders willen dat je net als vroeger weer bij ze komt eten: 'dan neem je Saartje toch mee?' Daar heb ik nou juist geen zin in! Herkent iemand dit, zijn het de hormonen?vroeger was ik al wel een huismus maar nu is het véél erger!
Hoi ik heb het ook hoor! Vooral verjaardagen vieren bij andere vindt ik maar niks voor mijn kleine meid veel te druk en iedreen moet aan haar zitten en zei maar maar huilen huilen! En dan zeggen ze ook nog wat heeft ze? mIjn meisje raakt daardoor haar ritme ook kwijt! Wel Gaat winkelen bij mij heel gemakkelijk omdat ze dan in de reiswieg ligt te slapen ze is gek van wandelen en in de auto zitten als we naar de winkel gaan! Denk niet dat dit met hormonen te maken heeft maar meer met het moedergevoel! doen wat voor je kind het beste is of anders de middenweg zoeken voor een keer bv verjaardag !
He Imke, Nee hoor, vind het juist erg goed van je dat je juist naar je kindje kijkt. Mijn dochter was zeker in het begin snel overprikkelt en het werd ook altijd brullen als we ergens waren. En iedereen maar kijken zo van: Nah, wat heeft ze? Ik sluit mezelf niet af van de buitenwereld, dus ga er van tijd tot tijd wel op uit (ouders, schoonouders, andere visite), maar kies wel voor balans. Even naar mijn ouders in zwolle en daarna door naar mijn schoonouders doe ik dus niet meer!. Niet iedereen heeft hier begrip voor, maar jij kent je kindje het beste en als je het maar blijft uitleggen en toelichten, komt dat begrip van zelf wel...en anders maar niet toch! Succes
Ja, vind ik ook hoor. Ik neem Sem wel mee winkelen enzo, want dan ligt hij rustig in zn wagen, maar als je naar iemand toe gaat, wordt het snel te onrustig voor zo'n kleintje. Zn ritme is erg belangrijk. Ik neem hem wel eens mee, maar op rustigere momenten naar verjaardagen te gaan enzo en soms regel ik gewoon een oppas. En que familie betreft, mijn familie woont in Nederland dus die ziet ie niet en de schoonfamilie komt vooral hier op bezoek. Dat is gewoon makkelijker. Wel krijg ik af en toe commentaar als ik Sem op bed leg als ze er net zijn. Ik ga hem gewoon niet later op bed leggen omdat zij er nu net zijn, dan raakt hij helemaal uit zn ritme, oververmoeid en kan vervolgens niet meer slapen. Gewoon pech gehad,
Je moet gewoon doen waar je je goed bij voelt en wat voor jou en je dochtertje het beste is; ik heb hetzelfde en ik zeg dan gewoon "het is of zo op mijn manier of niet, je kan kiezen". Is mischien saai maar ja, nadat iedereen leuk uren met je kind heeft gespeeld, gaan zij naar huis en zit jij met een overgeprikkeld kind dat nu echt niet meer in zn goeie ritme zit... Ik hou ook strak mn dagroutine aan, ze heeft straks plenty tijd om met iedereen te spelen, nu moet ze groeien en lekker veel slapen, daar vraagt ze zelf om. Ik ga ook wel eens winkelen, vaal zijn we dan samen na 1 uur helemaal kapot en wil zij EN IK naar huis, haha. Winkelen doe ik nu dus alleen, manlief past maar lekker op..
Ik zorg altijd dat ik 's ochtends niet wegga. Ze slaapt bijna de hele ochtend en in de middag ga ik elke dag even naar buiten. Gelijk na haar fles ga ik wandelen met haar. Ze vindt het nu echt prachtig om naar buiten te gaan. Op visite ga ik meestal alleen overdag met haar en ook niet lang. In de avond gaan we tot 18.30uur daarna fles geven en slapen. Als we na 19 uur wat willen doen dan hebben oma's en tantes genoeg die komen oppassen als de kleine slaapt.
ik moet eerlijk zeggen dat ik enorm opzie tegen de feestdagen... Mijn familie woont ver van ons vandaan en de familie van mijn vriend woont helemaal aan de andere kant ver van ons vandaan! en natuurlijk bedelen de oma's nu al... ze willen dat we er met kerst zijn, dat we blijven slapen (gruwel...) etc.. En ik voel de beledigde buien al in de lucht hangen... Natuurlijk kan ik niet 'wegblijven' en ik vind het hartstikke leuk om met de kleine weg te gaan, maar ik vind het zo lastig als het ergens erg druk is en IEDEREEN wil haar vast houden en (voor de miljoenste keer) foto's maken. Toen mijn dochtertje in het begin overduidelijk oververmoeid was (lang verhaal) hielden ze ook geen rekening met mij (joh, daar moet zo'n kind tegen kunnen). Ik heb mijn kraambezoek vaak uit huis willen meppen, echt waar! En straks, met kerst, zal ze steeds in een andere omgeving zijn/slapen en gaat iedereen lekker kirren en hossen met haar (mijn schoonmoeder heeft daar een irritant handje van en negeert mij echt als ik daar iets van zeg!). Kortom, ik wil me het liefst in huis opsluiten en lekker met het gezinnetje zijn. Mijn vriend heeft juist zin om er op uit te gaan (terecht, het is ook zijn familie). Het lastige is: uiteindelijk voel ik het altijd prima aan en krijg ik 'achteraf' gelijk, maar dan vind ik het eigenlijk al te laat. Ben ik nu te voorzichtig of is het terecht dat IK wil bepalen wat mijn kindje aankan en wat niet, gewoonweg omdat ik meen het goed in te kunnen schatten? zo, dat zat me blijkbaar erg dwars... Mijn stelling: Moeders Wil is Wet. groetjes Amber
Het is gewoon een feit, dat je het eerste jaar veel met je baby thuis zit. Ze groeien van het ritme en lekker hun eigen bedje. Ik ga ook niet zomaar meer ergens heen en als ik lang op visite ga ergens, dan gaat het campingbedje mee. Ik hou mijn kindje vast en beslist zelf wie het mag vasthouden. Op dit moment begint ze eenkennig te worden, dus het is gauw gedaan bij een ander. Gewoon doen wat voor jouw kindje het beste is. Het is geen publiek bezit en helemaal geen speeltje. Dat komt later wel als ze kunnen lopen en zelf kunnen aangeven wat ze wel of niet willen.
ik heb het ook hoor niet zo heel erg, maar de feestadagen heb ik al helemaal geregeld haha. kerstavond is de familie van mijn vriend hier, eerste kerstdag mijn familie alleen tweede kerstdag moeten we s'morgens de deur uit voor een brunche. o ja en oud en nieuw blijven we ook lekker thuis als familie commentaar heeft komen ze maar lekker naar ons toe.
Ik blijf ook meestal 's morgens thuis en 's middags ga ik wandelen of winkelen. En dan zorg ik dat rond 3 uur weer thuis ben voor de fles en dan slaapt ze tot 7 / half 8. Als we 's avonds weggaan zorg ik dat ze daar (waar we naar toe gaan) de fles krijgt en dan na het knuffelen naar bedje gaat (net zoals thuis dus). Maar we gaan 's avonds bijna nooit weg, hooguit naar mijn ouders en daar heeft ze een eigen bedje net zoals bij mijn schoonouders. Laatst gingen we op kraamvisite en dan neem ik haar wel mee, krijgt ze daar de fles en dan gaat ze naar boven op een kamertje slapen in haar wandelwagen bak. Dat gaat heel goed. Later neem ik het campingbedje mee als ze niet meer in de bak past, hopelijk gaat dat dan net zo goed! Met kerst en sinterklaas vieren mijn schoonouders het 's middags (normaal 's avonds) zodat ze kunnen spelen met mijn dochtertje. Maar na de fles blijft ze hooguit een uurtje op (thuis ook altijd) en dan gaat ze naar bed. Ik hou haar niet langer op hoor! En als ze dat jammer vinden hebben ze pech!
Mijn man of ik houden onze dochter vast tijdens visite. Opa's en oma's willen haar ook vasthouden, logisch. Maar zodra ze gaat huilen dan neem ik haar over. Ik heb gelukkig nog nooit meegemaakt dat mensen niet naar ons willen luisteren. Feestdagen vieren we wel maar 1 keer vind ik niet zo erg dat ze even uit haar ritme wordt gehaald, ik vind het juist gezellig. En nu doen de opa's en oma's ook vaak uit zichzelf overdag feestdagen vieren voor de kleine. Wat ik nu vaak doe is mensen bij ons laten komen en bij ons laten eten, is ook heel erg gezellig.
Joe hoe! Ik ben ook een enorme huismus en ik vind het heerlijk! Fleur doet het zo goed thuis, huilt nooit en pakt al haar slaapjes mee en is dus super gezellig als ze wakker is. Soms twijfel ik en dan denk ik, ben ik een saai mens of wat? Maar ik ga echt niet de hele dag de stad in om maar interessant te lijken of zo. Als ik wat nodig heb a la maar ik ga niet erop uit om maar te kunnen zeggen dat ik vandaag iets gedaan heb buiten de deur. En ik kan helemaal niet rustig winkelen met een kleintje bij me. Dus ik ga ook liever er alleen op uit als mijn vriend kan oppassen. Ik heb ook geen auto en de leuke winkels zijn hier redelijk ver vandaan dus jammer dan. Ik vind het wel prima zo de eerste maanden, en tegen de tijd dat ze kan zitten enzo komend voorjaar dan gaan we lekker samen op de fiets en dat is natuurlijk hardstikke leuk. Die tijd komt nog wel. En qua feestdagen, we blijven lekker thuis behalve 1ste kerstdag, maar dan gaat het campingbedje mee naar opa en oma. De andere dagen lekker thuis en komen mensen bij ons met oud en nieuw. Zo kan Fleur lekker in haar eigen ritme blijven. Dus je bent niet de enige die huismus is! Ik vind het wel prima zo. Lekker doen wat jij op dit moment belangrijk vind. Groetjes, M
Heel herkenbaar! Ik had hetzelfde kunnen schrijven! Ik ben van de rust en regelmaat en dit werkt heel goed bij Nina. Het is een heerlijk meisje en huilt weinig. Tuurlijk heeft ze af en toe wel eens haar nukken...en dat is ook wel schattig eigenlijk Ik wil voorlopig nog niet met haar op vistite en al helemaal niet in de avond als we daarvoor nog een eind moeten rijden. Het geklaag komt me letterlijk mn strot uit. Iedereen zeurt aan mn hoofd wanneer we nou 'eindelijk'eens langs komen en dat we het moeten proberen, huilen kan geen kwaad, bla bla bla bla bla. Ik weiger..! Nina is net 8 weken oud. Wat heeft zij eraan om mee op viste te gaan...madam slaapt veel en dan zou ik haar in de hoek van de kamer moeten parkeren of ze gaat van hand tot hand terwijl ze moet slapen. Als ze dan uiteindelijk gaat huilen omdat ze moe is kijken de mensen je aan van wat heb jij een huilkind of zijn ze blij als je weer de deur uit bent. (Krom he) Nee sorry...daar heb ik dus geen zin in! Dan maar alles over me heen laten komen... Het zullen ook vast nog wel de hormonen zijn..maar het is vooral je eigen gevoel/verstand die spreekt Imke!
Ja, hier, nog een huismus! Ik was altijd al huiselijk ingesteld, maar nu ik zie dat Tiekje hier erg goed op slaapt en eet en groeit helemaal! Vrienden nodigen we idd gewoon bij ons uit nu en àls we met haar op stap gaan is dat in de middag, als ze toch alleen maar hazenslaapjes doet. Die kan ze dan net zo haar ritme aan! Hmpf, als mensen niet snappen dat je zeker in het begin nog rustigaan moet doen met zo'n kleintje jammer dan! Je voelt zelf het beste aan of het verstandig is om op stap te gaan, en hoe lang dan. Tiek was de eerste weken ook oververmoeid en dat snapten anderen niet, 'ach, ze wil gewoon spelen'! En dan ik boeman leg haar op bed volgens rust en regelmaat-regime... Ze doet het nu stukken beter. --> Moeders Wil is inderdaad Wet! Zéker met de feestdagen zou ik niet gaan slepen met een jonge baby... Tiekje slaapt goed thuis, maar erg slecht bij anderen, zelfs al krijgt ze dan een campingbedje op een rustige kamer. Dit jaar komt iedereen maar bij ons! We zullen lekker koken en tussen haar slaapjes door kunnen ze met haar 'spelen' terwijl ze in de box ligt. Ze mag ook mondjesmaat op schoot, even is leuk maar niet te lang want dan raakt ze overprikkeld. Zo kan de familie haar weer eens zien, hebben wij alles bij de hand en als ze moe is kan ze gewoon naar haar eigen bedje. Alleen gaan we tussen Kerst en Nieuwjaar wel even een uurtje bij haar overoma in het verzorgingshuis langs, die kan niet meer zo goed weg...
Ben wel blij dit te lezen allemaal.Dacht dat ik misschien te bezitterig ben ofzo, maar het liefst geef ik mijn kind aan niemand af. Ik geef de fles en mensen bellen dan om te vragen hoelaat ze moet eten?!want dan willen ze de fles komen geven..pfff Mijn meisje is morgen pas 8 weken oud en iedereen doet net alsof ze van iedereen is, terwijl wijzelf nog helemaal moesten wennen in het begin. Goedbedoelde adviezen...pffff ik heb ook écht ruzie gehad met mijn moeder. Ze is bijna twee weken niet geweest nadat de kleine was geboren. Ze neemt me nog steeds heel erg kwalijk dat ik zei dat we even tijd voor onszelf nodig hadden. Ik had het misschien iets subtieler moeten zeggen, maar op de dag dat ik uit het ziekenhuis kwam stond er ongeveer 20 in mijn slaapkamer en de dag erna kreeg mijn moeder de volle laag. (althans, ik zei dat we even rust wilden en dat de dag ervoor veel te gek was, er werd zelfs nog patat gebakken vlakbij onze slaapkamer)Heel zielig, maar ik was nog geen 48 uur daarvoor bevallen.Ze is helemaal over haar toeren gegaan en heeft me een week genegeerd en alleen maar lopen huilen..terwijl ik pas was bevallen.. Ligt dat nou aan mij, of was dit dan omgekeerde wereld? Ik snap er soms niks van..een kindje brengt veel teweeg bij anderen! Ze heeft me dat heel erg kwalijk genomen
allereerst: mensen die bellen omdat ze 'de fles willen geven' snappen iets niet... Wat brutaal! Ten tweede: nee, ligt niet aan jou, het is inderdaad de omgekeerde wereld. Ik heb me dood geergerd aan mijn schoonmoeder die al heel vroeg zich van alles permitteerde (uit de wieg grissen en lekker hossen, dat arme kind schrok zich dood!). Omdat mijn kindje de eerste 5 weken nauwelijks sliep en echt hartstikke moe was, vroeg ik de visite om haar niet wakker te maken. Mijn schoonmoeder presteerde het om 10 keer te roepen: kom ik van zo ver reizen, slaaaapt mijn kleinkind! Ik heb haar 4(!) keer uit de slaapkamer moeten halen, omdat ze het vertikte bij de kinderwagen weg te blijven. Ik verdacht haar er zelfs van dat ze stiekem Lize wilde wakker maken. En nog een paar van die dingetjes... Toen heeft mijn vriend haar daar later op aangesproken en zij was helemaal over haar toeren! (de grond zakt onder mijn voeten vandaan!) Heel circus, heel drama! Ik kon het niet uitstaan dat het voor de zoveelste keer weer allemaal om haar moest draaien en dat zij zich beledigd ging gedragen. Het was onmiddellijk koude oorlog en ze hing nog weken het slachtoffer uit. Mijn vriend is zijn hele leven gewend om het dan 'goed te maken' (omdat hij anders maanden door haar genegeerd wordt, zo gemeen), maar ik raadde hem aan dat een keer te laten. Uiteindelijk hebben ze gepraat, maar ik weet zeker dat we dit nog vaker gaan meemaken. Opeens verdwijnt jouw recht als moeder of zo.... Ik zie het zo: 'dit soort' oma's zeggen niet: hoera, mijn kind heeft een kind! Nee, ze zeggen: hoera, IK heb een kleinkind! Als jij net bevallen bent, laat ze dan lekker ergens anders patat gaan bakken! En ik vind het heeel erg voor je dat je moeder 2 weken 'afstand nam' nadat jij haar aansprak. Amber
Hier nog zo'n "huismusje". We zijn bij mijn schoonouders 1 keer geweest. Die wonen 200km. verderop. Ik zag heel erg op tegen de autorit, maar gelukkig leek Merel het heeeel erg leuk te vinden. Eenmaal daar kwam de buurvrouw even kijken. Op zich prima, alleen was Merel net aan de fles en ze at niet zo goed in die periode. Buurvrouw kwam en mijn schoonmoeder trok zo de speen uit merels mond en zei dat ze even moest lachen naar de buurvrouw. Ik ontplofte toen bijna. Heb niks gezegd anders was het op ruzie uitgelopen en dat wilde ik niet. Mijn man was met zijn vader even naar buiten dus die heeft het niet meegekregen. Ik wil dus ook niet graag meer met merel weg. Soms als ik weet dat`het ergens rustig genoeg is voor haar. Want na die scéne was Merel helemaal over haar toeren en wilde meteen ook niet meer slapen. Daarna is ze dagen van streek geweest. Dat wil ik dus niet meer en WIJ bepalen nu wanneer en of we ergens heen gaan. Anderen kunnen vragen wat ze willen, maar Merel gedijt goed bij regelmaat en ritme en dat wil ik graag zo houden. Van het voorjaar als ze wat ouder is en in een fietszitje kan zitten, dan gaan we het wel opbouwen. Tot die tijd genieten we zoveel mogelijk in en rond huis. Met z'n 3tjes en evt. wat visite, maar niet teveel dus. Ook vriendinnen die dan willen dat ze meekomt als ik langskom stel ik dan teleur. Ze hebben geen kampeerbedje en ik laat mijn meisje niet in een "gewoon" bed slapen. Als ze het niet snappen.....jammer dan!
God, wat bizar he?! Maar het lulligste is inderdaad dat mensen dan in de slachtofferrol gaan zitten en allerlei steken onder water geven. (bij mij zeiden ze dat ik mijn kind gewoon niet afgaf,terwijl er allerlei visite was. Haha en toen gingen we foto's kijken en toen bleek die persoon drie keer op de foto te staan om het flesje te geven) In mijn geval is het mijn familie die zo claimde, die laat je niet zo gauw écht vallen en bewaar je soms liever de lieve vrede dan dat je ruzie zoekt, want op ruzie zat ik ook niet te wachten. Je bent toch al niet zo sterk na de bevalling..tenminste dat was mijn ervaring. Ik was best onzeker en lichamelijk natuurlijk helemaal niet sterk, geestelijk trouwens ook niet. Het is toch nogal wat..en mensen gaan daar dwars doorheen! Ongelofelijk he! Maargoed, uiteindelijk maakt het me wel sterker..het heeft me nog meer op mezelf en die kleine geworpen en doe nu nog meer waarvan ik denk dat het goed is, maar het valt niet mee om me niet gekwetst te voelen. Confrontaties probeer ik nu op dit moment zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Ik weet niet hoe het met jullie is/was zo'n 8 weken na de bevalling, maar ik ben erg emotioneel nog steeds. Ach ja, uiteindelijk moet je het met je eigen gezinnetje doen.Hebben jullie ook ouders die zowat een hele babyuitzet hebben aangeschaft? Mijn moeder probeert zich in te houden, maar er staat al een super-wippertje, campingbedje(had ik gebracht), maar nu gaat ze toch liever een roze kopen. Onze kleine huilt ook veel overdag, wanneer ze nou op moest passen, kijken hoe ze het bij hun doet! Kijk en dat oppassen wordt um dus voorlopig ook niet. Lastig hoor..ik durf bijna niet iemand anders te vragen om op te passen, omdat ik haar anders weer passeer...het is me allemaal wat eigenlijk...