Mijn dochter is na 5 weken verhuist, ik deed letterlijk geen oog dicht en was kapot. Ze had een speentje en dit schijnt ook de kans op wiegendood te verkleinen. Doordat ze op die speen zuigen schijnen ze niet al te diep te slapen. Ik vond het heel moeilijk om haar te verhuizen, maar ik trok het echt niet meer. En ik ben van mening dat een baby meer heeft aan een blije mama,doordat ze rust kan pakken dan aan een oververmoeide mama.
Ach iedereen doet wat hij/zij denkt dat goed is toch? Ieder mens en ieder kind is anders. Ik was helemaal niet van plan om F op onze slaapkamer te hebben en ging er ook geen wieg voor kopen. Nou mocht ik een wieg lenen van een vriendin en vind het nu heerlijk dat ze naast me ligt 's nachts. Lekker makkelijk met de nachtvoedingen, ik wordt dus wakker van de signalen voordat ze huilt en kan zo zelf voeden in bed zonder dat vl er wakker van wordt.
Het is ook een gewenningsproces. Als moeder en kind bij elkaar slapen dan passen hun slaappatronen zich aan elkaar aan. Lig je in aparte kamers, zelfs al is het binnen 'gehoorsafstand', dan gebeurt dat niet. Per saldo is dat voor moeders vermoeiender, omdat baby's de eerste weken en maanden nou eenmaal regelmatig 's nachts wakker worden. Ligt je kind op je kamer, dan word je als je eenmaal op elkaar ingesteld bent, vaak tegelijk met je kind wakker, of net voor je kind. Ligt je kind op een eigen kamer in een eigen bed, dan is de kans veel groter dat je kind je wakker maakt als je net in je diepste slaap bent. En in die slaap gewekt worden is slopend, dat kan echt je gezondheid aantasten, dat is echt veel vermoeiender dan gewoon aan je kind wennen en dan goed ingesteld zijn op je kind.
Oudste heeft een paar weken bij ons geslapen, maar die was zo luidruchtig dat hij ons uit de slaap hield, dus die hebben we toen vrij snel verplaatst naar zijn eigen kamer. Tweede heeft een maand of 3 bij ons geslapen, tot hij de nachten doorsliep. Later is hij weer bij ons gekomen, omdat hij toen 's nachts heel slecht ging slapen. Derde is nu 1 jaar en slaapt nog steeds bij ons. Tot een maand of 5 sliep hij altijd in de cosleeper naast ons bed. Hij was altijd heel stil tijdens het slapen, dus we hadden daar totaal geen last van. Daarna zijn we hem voor de overdagslaapjes en begin van de avond naar zijn eigen kamer in zijn ledikantje gaan verplaatsen, omdat hij leerde rollen en uit de cosleeper kon komen. 's Nachts slaapt hij nog altijd tussen ons in, omdat hij erg veel behoefte heeft aan lichaamscontact. Ik geef trouwens ook altijd bv, en dan is het idd hartstikke handig als je baby vlakbij je ligt. Scheelt zoveel werk met ophalen in de nacht en je kunt ook veel sneller weer gewoon doorslapen. Vaak slaap ik allang weer als hij nog aan het drinken is. Iedere minuut is meegenomen en bovendien vind ik niets zo vreselijk als midden in de koude donkere nacht in een koude donkere kamer zitten te voeden en de minuten te tellen tot het kind eindelijk weer verzadigd is en je weer terugkunt naar je inmiddels ook weer koud geworden bed....
Tot een week of 11 in de wieg naast het bed. Toen werd ik van elk kreuntje wakker, dus was op zijn eigen kamer handiger. Scheelt trouwens niet veel hoor, als hij nu snachts geluid maak word ik ook meteen wakker, dus zal vast wel aan mijn niet-zo'n-diepe-slaap liggen
Hier tot een maand of 3 , groeide uit haar wiegje en kon het prima zelf. Ik hoor haar meestal voor ze gaat huilen en soms word ik voor haar wakker. Voelt goed zo maar vooral doen waar je je zelf goed bij voelt.
Dat is verhelderend, dat verklaart misschien ook waarom altijd als ik net wakker ben geworden mijn dochter 5 minuten later ook wakker word. Ik dacht altijd toeval (maar dan wel heel veel toeval) maar deze uitleg verklaart een hoop. Ik ben gewoon op haar ingesteld .
Het gaat bij kinderen trouwens niet zozeer om het horen en zien, want dan zou een videocamera met babyfoon een goede vervanging zijn. Het gaat om het samenspel van alle zintuigen. En bij babies is reuk een heel belangrijk zintuig. Gedurende je slaap veranderen de geuren die je afgeeft continu, en je kind kan ruiken in welk deel van je slaap je je bevindt. Je kind kan niet ruiken hoe het met je gaat in een aparte kamer, ook niet met een t-shirt met jouw luchtje.
hier heeft ze 11 weken in de wieg gelegen in onze kamer, daarna de wieg verplaatst naar haar eigen kamertje naast ons. In die tijd leer je de kleine signalen van je baby kennen, honger, knuffel, verdriet, boertje dwars. Ik vond het een leerzame tijd en daarom ook fijn om op onze kamer te hebben slapen. Wil ik bij de 2e weer zo doen. Met 11 weken ging ze murmelen in haar slaap en werd ik er wakker van. (ze sliep hier snachts wel 6 uur aan één stuk door vanaf de eerste nacht moet ik erbij zeggen, maar ik denk juist als ze om de drie uur komen dat het dan juist fijn is om ze op je kamer te hebben liggen). Ik was ook even bang dat ik haar niet goed zou horen, maar ook al is onze deur dicht en die van haar ook; ik hoor elk klein geluidje. Tenzij je zwaar geisoleerde betonnen muur hebt tussen de kamers zou ik je geen zorgen maken, je hoort je kindje écht wel.. die navelstreng knippen ze af maar die verdwijnt echt niet
Dochtertje heeft tot 6 maanden bij ons op de kamer in de wieg geslapen. Vond het fijn om haar bij me te hebben. Ze herkende ik haar geluidjes snel en wanneer ze honger had. Kon haar altijd aanleggen voordat ze ging huilen. Kan me wel voorstellen als je baby veel geluid maakt dat je moeilijker slaapt. Maar aan de andere kant wen je hier ook wel aan.
Hier tot 3 maanden. Van mij mocht bij langer blijven. Ik vond het zo fijn! Ons zoontje kreunde echt enorm de eerste week, dat hield ons echt uit de slaap. Maar geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om hem te verhuizen. Ik werd wakker van zijn smakgeluidjes, maakte mezelf klaar voor een voeding en kon hem aanleggen voor hij goed en wel wakker was. Nou moet ik ook zeggen, ons zoontje sliep weinig in zijn eigen bed de eerste 6 weken. Met name op ons. En wij sliepen nauwelijks. In zijn eigen bed was het hard brullen. Het is voor iedereen heel persoonlijk zoiets. Een vriendin van mij wilde haar kindje de eerste nacht gelijk op de eigen kamer leggen. Maar uiteindelijk ligt het kindje nu bij hen. Een ander is misschien van plan 6 mnd samen te slapen en besluit na 14 dagen het kindje te verhuizen. Doe wat goed voelt! Maar ik zou wel pas een beslissing nemen nadat je je goed hebt ingelezen over de voordelen van samen slapen.
Tot een maand of 6, ik vond het heerlijk om hem bij me te kunnen hebben na 2, 5 maand ziekenhuis. Ik vond het ook een fijn en veilig idee dus ik zou het zo weer doen. Ik slaap nog steeds wel eens bij D. op de kamer als mijn vriend teveel herrie maakt in zijn slaap
Hier Sylvano 3 nachten op de kamer gehad, heb totaal niet geslapen werd er heel onrustig van. Sylvano sliep ook erg onrustig van hijgje tot krampje ik werd overal wakker van , was een hele verademing toen hij op zijn eigen kamer lag. Deze beeb gaan we het wel weer proberen puur omdat het gewoon beter is . Maar ik moet zelf ook aan mijn rust toe komen dus gaat het niet gaat ze gewoon naar haar eigen kamertje.
Mijn mannetje slaapt nog op onze kamer, is nu ruim 2 maanden. Ik ben alleen bang dat we hem toch op zijn eigen kamer moeten gaan leggen, omdat hij vaak half wakker wordt van hoesten, snurken of wild omdraaien van mijn man. Ik denk dat dat hem er ook van weerhoud om door te slapen. Ik vind het persoonlijk wel moeilijk om hem weg te leggen, vooral als ik nu die verhalen lees over verhoogde kan op wiegendood en vind het idd ook erg fijn om te kunnen horen dat hij nog ademt
Onze dochter slaapt nog steeds bij ons op de kamer (2 jaar) eerste weken in een wiegje naast ons bed nu in d'r ledikant en straks d'r peuterbed.
Alleen is dan die hele onzin over dat samen in een bed slapen dubbel zo gevaarlijk is wel echte koek. Zolang je veilig met voorzorgsmaatregelingen samen in bed slaapt is dat zelfs veiliger. Alleen moet je daar zelf ook achter staan en je er goed bij voelen. Ik ben in 8 maanden tijd nog niet over mijn kindje gerold, ik word preventief wakker, ben wakker voor hij de fles ipv wanneer hij schreeuwende honger heeft. Sindsdien ben ik ook niet oververmoeit dat ik samen met hem in slaap zou vallen in een onveilige positie waar hij bijv. wel klem kan komen of kan stikken. Daarbij heb ik helaas maar heel kort bv gegeven, rook ik.. en toch slapen wij zo het beste, het is waar jij jezelf goed bij voelt wat je moet doen en dat is voor iedereen anders.
Ik voelde mij er zelf niet goed bij (toch te verkrampt,daarom.co-sleeper/wieg naast bed) maar ben het wel met je eens. Er zijn zoveel culturen waar het volkomen normaal is dat het het hele gezin bij elkaar slaapt. En waar de sterftecijfers van baby's echt niet bizar hoog zijn of zo. Blijkbaar (niet verassend) zit het gewoon in de natuur van de mens.Om de jongen dichtbij te houden. Een goede nachtrust is een kado als je kleintjes hebt.Als het voor alle betrokkenen werkt....helemaal goed!
Mijn kleine man slaapt nu bij ons op de slaapkamer en ik wil echt niet anders Ik zit bij elke kik wel rechtop in bed maar ik wil hem niet alleen in een kamertje nog laten liggen. Vind het ontzettend fijn om hem te horen en te weten dat alles goed is
Degenen die zo snel mogelijk hun kindje op hun eigen slaapkamer hebben gelegd, waren jullie dan niet bang dat jullie je kleintje niet snel genoeg zouden horen als er iets loos was? Want daar zou IK nou wakker van liggen. Ik zou niet goed kunnen slapen omdat ik bang zou zijn mijn kleintje niet snel genoeg te horen. Visioenen van een kleintje dat al een poosje huilt of dreigt te stikken ofzo.... Aiden heeft 6 maanden bij ons geslapen en Finley ligt net twee weken op zijn eigen kamertje.
Hier ligt ze nog steeds in haar wiegje op onze kamer. De eerste week geen oog dicht gedaan omdat ik bang was dat ik haar niet meer hoorde. Maar sindsdien slaap ik over het algemeen heerlijk. Ze wordt nu helaas wel iets te klein voor het wiegje. .. Oh, het scheelt denk ik ook dat ze vlot de nachten doorsliep. Wel leg ik haar overdag in haar ledikantje op haar eigen kamer zodat dat niet vreemd voor haar is.