Na een aantal ongelukkige weken ben ik dan toch maar naar de huisarts gestapt. De afgelopen week had ik vakantie en kon niets anders dan in huilen uit barsten. Ook voelde ik me heel depressief en vond dit gevoel niet fijn. Mijn huisarts denkt dat ik juist in die rust week ben ingestort. En hij denkt aan zwangerschapsdepressie. Hij schrijft me rust voor en veel slapen. En eigenlijk moet ik stoppen met werken. Maar ik werk al maar 4 halve dagen en om nou te zeggen : Ik kom niet werken want ik heb een depressie, voelt dan ook zo aanstellerig. Eerst ziekmelden door HG en dan door een depressie. Nee gaat lekker hier haha! Dus misschien probeer ik er gewoon naast te blijven werken. Toch wat afleiding........ Al denkt de dokter dat het juist niet goed is en het misschien erger kan worden..... Hoop wel dat ik me weer gauw de oude voel......Want dit is niks zo. En wil de baby heel graag.... maar die zwangerschap kan me echt gestolen worden. Nooit meer...... Herken mezelf echt niet meer terug..... Andere dames die dit hadden?
Had je niet al wat problemen met je werk? Ik zou het sowieso met de arbo arts voorleggen en daar op bezoek gaan. Een depressie is niet zomaar een kleinigheidje. En ik zou daar echt mee aan de slag gaan, al weet ik hoe je je aanstellerig kunt voelen, ik heb daar ook erg veel last van.
Ik weet hoe je je voelt.. Je beschrijft gewoon mijn gevoel, je wilt je niet aanstellen, maar je weet dat het niet goed is.. Heel veel sterkte.
Fleetwood..... klopt.... mijn contract word niet verlengd... allesofniets.... precies. En dan denk ik " kom op nog 8 weken te gaan " dat overleven we ook nog wel.... zoo voorbij....
Meid, schuif het niet onder de mat hoor. Een prenatale depressie is niet niets, ik spreek uit ervaring. Nee het is niet goed om in je bed te blijven liggen, maar als je ha aangeeft dat je je rust moet pakken, doe dat dan ook. Ga desnoods minder werken, maar denk om je zelf en om je kleintje. Ga met een psycholoog praten en ga samen kijken hoe jij hier het beste uit kan komen, desnoods met medicatie, er zijn genoeg medicijnen die je ook tijdens je zwangerschap kan slikken. Meid, ga dit aanpakken, straks gaat het van kwaad tot erger en heb je misschien ook een postnatale depressie, en dat wil je zeker niet.
En heel veel sterkte en een dikke knuffel. Mocht je meer willen weten over hoe ik het heb beleefd doe me dan ff een pbtje want het is nogal een verhaal.
Jep hier; huilen en somber ondanks de blijdschap. Niks aan te doen; alleen bedenken dat het ECHT overgaat en de hormonen zijn.
Ik wil je wel het advies geven, de raad van de huisarts op te volgen. Uit ervaring kan ik spreken dat een depressie niet vanzelf over gaat door door te gaan met je normale leven. Hier in de zwangerschap ook te weinig aandacht aan besteed en na de tijd toch echt te maken gekregen met een zware postnatale depressie. Sterkte!
Ja, ik had het ook. Ook door de HG. Ik voelde me zo vreselijk verrot. Ik werd aan het einde ook depressief. Gelukkig zag de gyn dat (ik ben weer naar de gyn gegaan omdat de vk hier allemaal niet op inspeelde). Ik kon alleen niet aan antidepressieva beginnen omdat het te gevaarlijk was voor de baby. Maar de avond dat ik bevallen ben ben ik gelijk begonnen met lexapro en dat moet ik nu minimaal een half jaar nemen. Hoewel ik me nu goed voel, want ik ben god zij dank niet meer zwanger en mijn lichaam word steeds een beetje beter. Als je nog meer vragen hebt mag je altijd een PB sturen, want ik herken jouw situatie heel erg goed! Sterkte meid!
Depressie kan ook optreden als gevolg van de HG! Het is het waard om dit met de gynaecoloog te bespreken en event een verwijzing naar de poppoli aan te vragen. Vraag dan om een arts die ervaring heeft met HG patiënten. Ook kan de medisch psycholoog van het ziekenhuis misschien wat voor je betekenen. HG is nou eenmaal superheftig... ik heb gehoord dat sommige ad ook kunnen helpen tegen het overgeven. Dus misschien sla je wel twee vliegen in een klap?? Liefs pippa
Bedankt voor jullie reacties! 1 ding weet ik wel...... Nooooit geen zwangerschap meer voor mij.... En ging nog wel met goede moed er tegen aan.... Zag de roze wolk al helemaal voor me. En dan loopt het zo. Wat een terleurstelling. Terwijl bij de jongens had ik nergens last van.... Geen HG geen depressiviteit... alleen maar af en toe rondvliegende hormonen Ik hoop zo dat er nog verandering in komt..... Snap het niet... wilde deze zwangerschap zooooo graag. Ik vertelde mijn partner hoe mooi het wel niet is om samen de zwangerschap door te lopen... dat het iets "romantisch" heeft. Wij samen ons kindje..... Een compleet gezin..... En dan krijg je dit..... Baal er van. Sorry dames voor mijn gezeur.
Ik heb in ieder geval mijn leidinggevende ingelicht. En gezegd dat ik werken wel wil proberen maar dat ze er vanaf weten als het niet gaat. Ik zat nog te denken aan de medicatie die ik had. Slik voor de HG primperan. En die schijnen ook zulke klachten te kunnen geven? Misschien kan ik proberen ermee te stoppen. En is dat de oplossing.
ja klopt primperan heeft inderdaad ook dat effect. die heb ik ook gehad. maar ik moest er in ieder geval een per dag nemen anders kon ik niet eens voor mn dochter zorgen. sterkte!
Hier ook gehad, inmn 1e zwangerschap. Pre en postnatale... Luister goed naar je lichaam en neem rust.
Wil de huisarts je niet doorverwijzen naar een psycholoog (gesprekken) of een psychiater (medicatie)? Zij hebben vaak veel meer kennis en ervaring voor een goede ondersteuning dan de huisarts, daar kan je veel baad bij hebben. Zeker als het vanuit medicatie komt! Mogelijk kunnen zij ook in overleg met jou een betere inschatting maken wat verstandig is, extra rust en stoppen met werken, of juist een dagelijks ritme behouden.
Hier ook hele zwangerschap HG en achteraf depressief maar niet erkent, uitte zich in enorm nare kraamweek met een heeeeeele diepe dip, direct anti depressieva en dus postnatale depressie. Ook hier nooit weer Maar ben wel van menimg dat als het erkent was tijdens de zwangerschap dit heel anders had kunnen lopen na de bevalling...dus als t echt serieus is, doe ee alles aan dat je straks niet de eerste tijd van je kindje half mist zoals ik
De huisarts wilt eerst aankijken met een weekje rust. Dan weer terug. Medicatie is hij wat terughoudend in. Ben nu in ieder geval 2 dagen gestopt met de primperan. Even ook aankijken hoe dat loopt als het uitgewerkt is. Misschien is dat juist wel het probleem. In de tussentijd probeer ik die laatste 8 weken gewoon halve dagen te blijven werken. Dan ben ik er ook even uit. En even met me hoofd bij het werk. En verder praat ik er veel over met mijn partner. Die heeft er gelukkig wel begrip voor. Bedankt voor de reacties!!
Och meid, wat ontzettend rot voor je! Ik hoop dat je je op de een of andere manier snel beter gaat voelen. Herkenbaar gevoel, helaas, bij mijn derde (en laatste!) zwangerschap nu ook heel neerslachtig. Waardeloos die hormonen! Heel veel sterkte!! Groetjes