In hoeverre is een kind ooit toe aan een eigen kamer? Dit is toch eigenlijk alleen maar een westers luxeprobleem? In weet ik veel hoeveel culturen wonen mensen in een hutje bij elkaar, en die kinderen weten toch ook niet beter?
Iedereen wil toch een plekje voor zichzelf. Ik wilde op mijn 10e echt niet meer bij mijn ouders slapen hoor.
Misschien kun je dat dan in ieder geval doen? Moeite van het proberen waard Ieder kind is natuurlijk weer anders, met zijn eigen gebruiksaanwijzing. Dus wat hier werkt, gaat bij jullie misschien helemaal niet op. Maar tijdens het inslapen heeft onze dochter echt wel rust nodig. Ze heeft de eerste twee jaar op de tweede etage geslapen, aan de tuinkant, dus het zal deels gewenning zijn. Maar als baby had zij ook altijd al veel baat bij een prikkelarme omgeving om in te slapen, dus haar karakter speelt ook mee. Toen zij twee maanden oud was, kwamen er vrienden op bezoek met een even oude baby en die sliep prinsheerlijk in de kinderwagen in de woonkamer. Gewoon naast de tafel. Toen keken wij elkaar echt stomverbaasd aan, dat deed onze dochter echt niet! Die zou dan echt niet zijn gaan slapen, maar rekken en erbij blijven Die had toen al een rustig plekje nodig. Als ze eenmaal slaapt maakt het weinig uit. Haar huidige slaapkamer ligt precies tussen de badkamer en onze slaapkamer in, dus als wij 's avonds naar bed gaan dan is het licht op de gang aan, praten we op normale toon, gebruiken de elektrische tandenborstel, trekken de wc door etc. Slaapt ze gewoon doorheen, of we horen een jammerkreetje van 2 seconden. Succes! Ik hoop dat het vanavond beter gaat!
Haha, het was ook niet bedoeld als kritiek hoor, maar meer dat wij misschien snel een probleem zien terwijl een kind toch niet beter weet.
Dat iedereen is echt niet zo vanzelfsprekend hoor. Mijn man heeft altijd met zn zussen en broertje geslapen en het kwam nooit in hem op dat hij een plek voor zichzelf wilde.
Tegenwoordig worden kinderen al bijna zielig gevonden als ze een kamer met elkaar moeten delen, terwijl het vroegah doodnormaal was. We zijn gewoon tot op het bot verwend. Maar ik snap dat je niet tot je 18e bij mams in bed slaapt haha.
Heb je gelijk in. Ik ben ook een luxebeestje wat dat betreft haha. Ik kan me alleen ook wel voorstellen dat je als kind op een gegeven moment gewoon echt niet meer bij je ouders wilt slapen en andersom ook. Dat is nu natuurlijk nog niet het geval bij TS, maar er gaan wel dingen meespelen als je samen met je kind slaapt (zoals geluid, licht, gewenning etc.).
Ik zei net tegen mijn vrouw dat Sara misschien binnenkort een eigen kamertje nodig heeft, en ik kreeg zo'n blik terug: . Mijn vrouw komt uit Guatemala, totaal andere cultuur waar inderdaad de meeste mensen bij elkaar in een kleine ruimte wonen en slapen, zeker in de Maya cultuur (waar ze zelf dan niet uitkomt, maar wel tussen is opgegroeid). Dat een baby van 10 maanden een eigen kamertje moet hebben is voor haar het vreemdste wat ik maar had kunnen zeggen .
Hier helpt enorm: het geluid van een douche op youtube afspelen. Flink hard. Slaapt binnen paar minuten, ipv uur lang wiegen en tutten. Wereld van verschil.
Hoe oud/Jong is jouw baby? Dit deed ik nl in de 1e maanden maar dan met de stofzuiger, maar dit werkt nu echt niet meer...
Kun je op basis hiervan geen urgentie krijgen? Ik zou eens gaan praten met de woningbouw iig, misschien hebben zij nog tips. Heb ik zelf vaak gedaan met clienten samen en dat leverde met regelmaat nog wel eens de gouden tip op, met snel nieuwe woonruimte, (regio Utrecht, dus bepaald niet een gebied waar je snel aan een nieuw huis komt). Dat gordijn is natuurlijk zo opgelost. Dat is een kwestie van even gaan regelen en gewoon doen. Hup, ook even jezelf een schop onder je achterste geven hoor!
Zelf urgentie vragen zal niet gaan, immers dak boven hun hoofd. Maar met een maatschappelijkwerk(st)er kan het soms wel. Maarja wil je urgentie ? Bij ons mag je geen nee zeggen dus kan je net zo goed in een woning komen die net zo klein is. Ik weet niet of jullie salaris hoog is en waar jullie precies wonen. Maar kijk eens op mooiland vitalis via google. Wij hebben vrije sector binnen een maand zaten wij in ons huis. Maar ze hebben ook gewone huurwoningen. Dus kijk eens of er daar iets is in jullie omgeving een gewone huur huis
Ja in een woning terecht komen die net zo klein is schiet dus helemaal niet op. Al zou het wel een verbetering zijn wat betreft de andere problemen in dit huis (onverklaarbare gaslucht, stank uit het riool, weinig warm water, koud, herrieschoppende bovenburen..) Maar het lost niet het kamer probleem op. Al zou het helpen als we een woning met 2 slaapkamers krijgen met een berging erbij. Dan kunnen we de spullen in de berging kwijt ipv in de tweede slaapkamer. Maar dat weet je ook niet van tevoren.
Dikke veloursgordijnen helpen tegen geluid, die dempen best goed. En licht houden ze natuurlijk ook tegen. Je zou eens bij een kringloopwinkel kunnen kijken voor goed ouderwetse, dikke gordijnen. Oude mensen hebben die vaak gehad en je kunt ze zo goedkoop scoren .
Ga echt even een afspraak maken bij de woningbouw en ga niet vooraf al denken dat het toch niets oplevert. Je weet het niet, probeer het dus gewoon, want je kunt eigenlijk niet slechter terecht komen dan je nu zit. Qua urgentie en aanbod wordt er meestal gewoon rekening gehouden met de gezinssamenstelling en krijg je ook dan nog steeds een passend aanbod. Je droomhuis zal het idd echt niet zijn nog, maar als ik je beschrijving zo hoor, is alles beter dan waar je nu zit. Als je met dak boven je hoofd niet direct een urgentie kunt krijgen, maar wel via maatschappelijk werk ofzo, dan kan de woningbouw je dat allemaal vertellen en weet je tenminste welke actie je kunt ondernemen. Even gaan doen en regelen, hup!
Of kijk eens op marktplaats, vaak ook gratis af te halen die dingen, omdat geen hond ze meer wil hebben Evt even verven in de wasmachine en dan past het ook weer in je huis
Wat leuk om een mix te hebben van 2 totaal verschillende culturen Misschien een beetje offtopic, maar je schreef ergens dat je vrouw nu 1,5 jaar in NL woont. Wat vindt ze er tot nu toe van? Waar geeft zij dan les? Op een buitenlandse school? Hebben jullie Sara in haar geboorteland laten verwekken (sorry, misschien een rare bewoording), of meteen na haar aankomst in Nederland? Ben een beetje nieuwsgierig, jullie hebben een heel bijzondere situatie
Wat een vragen Ze woont inderdaad nu zo'n anderhalf jaar in Nederland maar pas sinds vorig jaar januari "officieel" (verblijfsvergunning ipv enkel visum). Ze geeft Spaanse les op een internationale school. Voordat ze hier kwam wonen was ze al een aantal keer in Nederland geweest, dus ze kende Nederland wel, maar ze vind het vooral een land met vreemde gewoontes . Ze is hier speciaal gekomen om Spaanse les te geven (daar ken ik haar ook van. Ik nam privé les Spaans bij haar in de avonden). Sara is verwekt in haar vorige relatie, met een (Nederlandse) man. Zij zijn uit elkaar gegaan voordat ze wist dat ze zwanger was (maar ze kwam dan ook vrij laat achter haar zwangerschap, pas met 19 weken).