Ja ik merk het ook, wij zijn in me vriendengroep de eerste en ik merk echt dat de een alleen nog maar vragen over me zwangerschap kan stellen en de andere het probeert te negeren. Ik werd er gewoon moe van ze bleef maar met vragen komen waar ik zelf nog niet eens over na had gedacht. En daartegenover een andere vriendin die helemaal niks meer weet te zeggen en gewoon geen woord over me zwangerschap heeft gezegd/ gevraagd en zich ongemakkelijk voelt volgens mij... Denk ook dat best moeilijk is om het goed te doen bij ons zwangere vrouwen-)
Ik merk ook dat ik heel selectief ben in met wie ik om ga. Energieslurpers probeer ik te vermijden, ik heb er het geduld niet voor. Ik ben wel heel erg naar mijn schoonmoeder en schoonzus toegegroeid, al was die band altijd al goed.
Ik heb het andersom, 1 vriendin heb ik al sinds het begin van mijn zwangerschap niet meer gesproken. Ik kan niet meer mee feesten nu dus het contact is weg ofzo... Nou ja... dan maar niet he
Andere vriendin van me is ook zwanger, 4wk verder dan ik. Zij van de 2e, ik de eerste. Veel mensen zeggen "oh wat leuk, samen zwanger!" Eerlijk gezegd valt het een beetje tegen...haar oudste is overal heel snel mee en ze vergelijkt veel. Ze denkt dat zoonlief hoogbegaafd is. Was de onze lekker gegroeid met de combitest, was hij 5,5cm, zei ze meteen "oei, de onze was toen al ruim 6cm..." ahum...ik hoor tussen de regels door veel onzekerheid bij haar, daarom kan ik het plaatsen, maar ik had liever dat ze gewoon toegaf dat zij ook haar onzekerheden heeft ipv dat wegwuiven en vergelijken. Iedere zwangere of moeder is wel eens onzeker, hoef je je niet voor te schamen tov vrienden vind ik. Ons beebje hoeft niet al te lopen met 9mnd, en als hij later vmbo doet zijn wij net zo trots!
Zo is het! Ik ben ook een van de eerste, heel speciaal en de meeste reageren heeeel lief. Maar ik heb ook t idee dat er dingen voor je worden ingevuld: je zal wel saai worden en burgerlijk. En niet mee willen. Er verandert natuurlijk ook veel, maar met een goede vriendschap kan je toch best een beetje mee veranderen met elkaar? Het vriendinnetje waar ik het nu over heb heeft psychische problemen, dus is voor haar wel extra moeilijk denk ik. Wel jammer als dit het einde v onze vriendschap zal inluiden...
Inderdaad Lumiere! Het gaat er niet om wat je kind doet en op welk tempo, liefde, dat is belangrijk. En inderdaad, onzekerheid kent iedereen en het is fijner om daarover gesproken te hebben. Toch wel gek dat veel mensen denken dat je leven ineens heeeeel anders is en dat je nooit meer wat kan doen! Moet ik wel zeggen dat ik sommige vriendinnen nooit meer alleen gezien heb sinds ze kinderen hebben, dat is wel jammer. Ik wil straks ook mn vriendinnen wel eens alleen zien, even tijd voor jezelf en het praat toch anders.
hier was het bij de eerste ook juist andersom. en nu bij de 2e zijn ze wel weer superenthousiast, ook omdat onze vriendschap inhoudelijk niet veranderd is
Ja herkenbaar, kinderloze vriendinnen zie/spreek ik amper. Vriendin die 2 maand terug bevallen is vraagt nergens meer naar. Andere vriendin die nu 9 weken is doet nog wel gewoon normaal
hier juist andersom. heb een 'vriendin' waar ik me in het verleden al aan heb geergerd dat ik altijd als eerste contact moest opnemen maar ze kwam wel regelmatig langs. sinds ik zwanger ben moet ze afspraken in 1 keer kunnen combineren met andere afspraken. en met mijn verjaardag heeft ze meer met haar telefoon zitten doen dan dat ze gezellig gekletst heeft... vind dat jammer maar ga de energie er niet meer insteken!
Ja het zijn gewoon echt die twee uitersten. We zijn niet ineens andere mensen ofzo . Mensen vinden het of zo leuk dat ze proberen via ons mee te leven (ik denk dat het zoiets is hoor!) en ineens alles willen weten terwijl je anders helemaal niet zovaak van elkaar hoort, of mensen denken dat je niks meer kan en niet meer leuk bent omdat je een kindje krijgt :').