Hoi iedereen, ik ben nog maar 19 weken zwanger, maar toch begin ik steeds meer aan de bevalling te denken. Ik heb echt enorm veel schrik en ik wil hier eens luisteren naar de ervaringen? Ik zou opteren voor een epidurale, maar dan nog lijkt het mij verschrikkelijk pijnlijk... enige tips om toch rustig te blijven ?
Lees anders eens even hier wat verhalen. http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/180628-genante-memorabele-bevallingsverhalen.html Dat het pijn gaat doen is nu eenmaal zo... Ik heb t allemaal maar op me af laten komen. Heb wel een ruggenprik gehad en daar was ik juist zo bang voor, maar die deed helemaal geen pijn.
Ja die ruggenprik deed bij mijn ook geen pijn, en ik ben Hollands meest grootste bangerik! Tegen de bevalling zag ik ook heel erg op, maar met pijnbestrijding was het echt wel te doen....tenminste voor mij dan.
Bij mijn eerste bevalling kreeg ik ook ruggeprik en deed helemaal geen pijn heb eigenlijk ook helemaal geen pijn gehad aangezien ze de dosering te hoog hadden staan en ik dus moest mee persen op de monitor 2de bevalling ben ik thuis gebleven en heb bewust alles meegemaakt en kan zeggen dat het me behoorlijk pijn deed maar toch nu zwanger van de derde en moet heel eerlijk toegeven dat ik als het mogelijk is weer voor een thuisbevalling ga zonder medicatie .
Ik heb heel erg veel gehad aan de ademhalingsoefeningen die ik bij zo'n cursus heb geleerd, dus dat zou ik je altijd aanraden. Ik kon mezelf hiermee perfect rustig houden, doordat je je zo moet concentreren op je ademhaling leidt het je enigszins af van de pijn. Maar accepteer ook dat het gewoon pijn doet. Er valt gewoon niet omheen te komen, bevallen doet pijn. Maar als je een goede methode hebt om hiermee om te gaan, dan is het echt wel door te komen. En echt, cliché allerlei clichés, maar zodra je baby geboren is is het het waard. Het is een hele vervelende dag, in ruil voor het mooiste gevoel dat je ooit zal hebben, het moment dat dat glibberige warme kindje op je borst wordt gelegd. En alle pijn ook in klap voorbij is. Heel veel succes! Probeer je er vooral niet vooraf al te druk om te maken. Het is vervelend, maar iedereen kan het, dus jij ook. En een tip die een vriendin mij ooit gaf en ik vind kloppen: zodra je begint te denken dat je het niet meer aankan, dan heb je meestal volledige ontsluiting! Daarvoor is het best te doen.
Ik raad je ontzettend aan om in Hypnobirthing te verdiepen!! Google er eens naar Met hypnobirthing leer je zelfvertrouwen te hebben in jezelf en hoe je juist door ontspannen te blijven kan genieten van de bevalling. Bij mij erg geslaagd met de 1e, doe het nu weer. Het helpt echt ontzettend die beeld van schreeuwende vrouwen uit je hoofd te halen. Het heeft er bij mij voor gezorgd (en toch pittige bevalling van bijna 11 uur met 6 uur lang flinke weeenstorm) dat ik er echt van kon genieten en me heerlijk zen voelde succes en niet bang zijn!!
Hier nog een bangerik!! Ik kies dan dit keer wel voor een ruggeprik. Dat stelt me wel iets gerust. Nu hopen dat ze mijn bevallingsplan aannemen en dat de situatie ook gunstig is voor mijn wensen. Is een bevallingsplan niets voor jou? Ik zou het bespreken met je verloskundige.
2x bevallen zonder ruggenprik of wat dan ook. Pijn dat het zeker,maar het ligt er ook maar net aan hoe jij met die pijn om gaat. Ik bleef heel kalm,had veel bevallingen gekeken en mezelf aangeleerd hoe het wel en niet moet. Schreeuwen bijvoorbeeld....niet doen!!! Dit is verloren energie,die moet je besteden aan het weg puffen van de weeën en het uiteindelijke werk...het persen! Ik heb de weeën opgevangen ik bed,liggend. Een ander loopt liever rond, staat onder de douche of ligt in bad. Bekijk en bedenk wat jou prettig lijkt. Beide keren heeft ml van afstand zitten kijken,hij mocht van mij niet aan me zitten...alleen mijn vk. Hij steunde me genoeg om er voor me te zijn als ik dat wél vroeg...washandje,water of wat dan ook. Verder kreeg hij de opdracht foto's te maken, die taak heeft hij mooi verricht terwijl ik onze kinderen baarde
Bij mijn eerste bevalling ben ik ingeleid en kwam ik heel snel in een weeenstorm, terecht. Ik heb gesmeekt om een ruggeprik, maar ik moest op de anesthesist wachten die bezig was, toen hij klaar was was de ok bezet. Toen er een ok vrij was, was ik al te ver, had al 5 cm ontsluiting en binnen notime zat ik op volledige ontsluiting. Ja de weeën deden zeer. De persweeen vast ook wel, maar dat kan ik me echt niet meer herinneren. En hoe graag ik ook die ruggeprik had gehad, ik ben heel trots op me zelf dat ik het zonder heb klaargespeeld .
Heel herkenbaar. Ik heb een schreeuw gegeven bij de laatste perswee om kracht te zetten. Mijn man mocht ook niet aan me zitten alleen mijn moeder en vk, maar manlief was goed voor de washandjes
Laat ik het zo zeggen.. Als een van de grootste bangeriken die er bestaat.... Als ik het kan dan kan iedereen het Ik heb me helemaal niet ingelezen van te voren en het gewoon op me af laten komen de eerste keer... Ik heb het zonder pijnstilling gedaan en ben daar achteraf zo blij mee! Voor mij hielp het om heel goed naar de vk te luisteren. Hierdoor heb ik ook scheuren etc voorkomen... Nu bij de tweede wel heeeeeel bang maar weet nu wat me te wachten staat haha. Maar hoe dan ook, het komt goed!! iedereen kan het dus jij ook!
Mijn eerste bevalling van begin tot het einde 5 uurtjes zonder pijnbestrijding en met vacuümpomp, mijn tweede bevalling in 2 uurtjes en 2 keer persen, mijn 3e bevalling weer 2 uurtjes maar met morfinepompje, de weeënstorm was echt niet te doen en het was een sterrenkijker, 4 keer persen. Ben nooit bang geweest, eerder blij dat de bevalling ging beginnen. Op die momenten kwam er echt een oerkracht bij mij naar boven De weeën waren heftig en het persen eigenlijk wel fijn, had ook persweeen en als je je daar aan over kan geven, is heerlijk
Ik zou iets van een bevallingscursus gaan doen en je inlezen over verschillende manieren om met pijn tijdens de bevalling om te gaan. Dan weet je in ieder geval dat je opties hebt. Bedenk ook dit: een vrouw is gemaakt om te baren. Tijdens de bevalling komt er endorfine vrij, dat maakt de bevalling dragelijker. Op tv zie je altijd dat de vliezen breken en dat vrouwen meteen gillend in elkaar zakken van de pijn... in het echte leven gaat het toch een stukje anders. Wss zullen de weeën zich rustig opbouwen, het is een geleidelijk proces. Je kan ook kiezen voor een doula als je dat prettig vindt, zij zal de hele bevalling bij je blijven en je er doorheen coachen. Maak je niet te druk meid, het komt zoals het komt.
Ik was PANISCH voor mijn bevalling, zei ook altijd dat ik geen kinderen wilde, gewoon omdat ik zo bang was om te bevallen. Maarja, de wens was toch groter en ik raakte zwanger. Naarmate mijn uitgerekende datum dichterbij kwam, werd ik steeds banger. Pufklasje gedaan, van alles gelezen over hypnobirthing, noem maar op, het hielp allemaal niks. Toen heb ik besloten om voor een ruggenprik te gaan en echt: ik heb een geweldige bevalling gehad! Nauwelijks pijn, geen nadelige gevolgen van de prik en ook het zetten heb ik nauwelijks gevoeld. Ik mocht zelfs met de prik aan persen. Hartstikke leuk al die tips van ontspannen zijn, lees dit en lees dat, maar als je echt bang bent, gaat dat niet helpen. Tenminste, zo ging het bij mij. Ga gewoon voor pijnbestrijding. Laat je goed voorlichten en kies. En geniet van je bevalling, want dat heb ik zeker kunnen doen, en dat had ik nooit gedacht..
Had n pittige bevalling met weeenstorm door inleiding van 5 uur, dacht dat ik zou bezwijken haha.. Daarom mezelf voorgenomen; À. Er niet aan te denken voor de 36 weken N. Proberen inleiding te voorkomen ( weeenstorm) C. Direct vragen om pijnbestrijding deze x
Ik zou me er als ik jou was niet nu al te druk om maken. Geniet lekker van je zwangerschap. En ga inderdaad een cursus volgen en gewoon veel tips aan je VK of Gyn vragen. Ik weet niet waar je wilt gaan bevallen?.. Als je dat in het ZH doet krijg je van te voren ook nog een voorlichtings avond of gesprek geloof ik? Hier een eerste zwangerschap. Het Komt voor mij steeds dichterbij, maar ik heb zoiets van ik zie wel hoe het gaat lopen. Ik moet verplicht naar het ZH vanwege Trombose en Zwangerschapsdiabetes. Ik mag geen ruggenprik vanwege bloedverdunners. Ik heb donderdag dan een voorlichtings gesprek bij een verpleegkundige. Dat het pijn gaat doen tja dat is gewoon nou eenmaal zo. Maar dat is het allemaal waard achteraf als je je kindje in je armen hebt
zwangerschapsyoga heeft mij erg goed geholpen om ontspannen te blijven tijdens de bevalling. In ieder geval het eerste gedeelte. Misschien is dat wat voor je?
Elke bevalling is anders En inderdaad niet schreeuwen. Ik had een hele lieve verpleegster die samen met mijn vriend de weeen wegpufte 3 puffende mensen in een kamer.
Mij heeft het erg geholpen om op youtube filmpjes te kijken. Daardoor wist ik ongeveer wat er ging gebeuren. Je hebt veel filmpjes van (Amerikaanse) vrouwen die zelfs zonder enige hulp bevallen. Dat is dan meestal niet hun eerste kind, maar die zijn vaak heel kalm. Ze vertrouwen erg op de natuur en zijn zeker niet hysterisch aan het gillen. Verder heb ik zwangerschapsyoga gedaan. Daar leerde ik me te richten op mijn ademhaling, deden we ontspanningsoefeningen en kreeg ik meer informatie. Hoe meer informatie, hoe beter, in mijn geval. Ik heb me tijdens de bevalling echt op mijn ademhaling gericht. Toen ik 'losse' weeën had, wist ik dat ik een bepaald aantal puffen moest doen en dat het dan voorbij zou zijn. Daardoor was het echt te doen. Ik vond dat een verademing na mijn weeënstorm! Je weet dat het einde in zicht is en kunt dan weer nieuwe energie opdoen. Die weeënstorm was geen feest, maar ik wist wel dat het snel ging en dat was weer meegenomen. Verder vind ik het woord 'pijn' niet de lading dekken. Daar zou ik ook bang van worden. Ik zou mijn bevalling liever omschrijven als heftig. De weeën voelden natuurlijk niet prettig, maar bij pijn denk ik aan scherpere pijn terwijl dit een soort zeurend gevoel was, en dan in een heftige variant! Al met al was ik rustig en vol vertrouwen dat het goed zou lopen. Succes!