Beetje gênant deze topic en ik heb getwijfeld om het erop te zetten maar ik weet het ook niet meer.. Ik ben nu 34+3 zwanger (jeej) en sinds een paar weken wilt mijn vriend geen sex meer. Dit is zijn eerste kind en mijn tweede. Hij is nu sinds een paar weken vreselijk prikkelbaar, chagrijnig en als ik vraag wat er is zegt hij geïrriteerd 'weet ik niet, kan ik niet zomaar chagrijnig zijn ofzo?' Of hij lacht het een beetje weg. Als ik zeg dat we al even geen sex gehad hebben wordt hij boos maar geeft me geen verklaring. Gisteren hadden we het over de Efteling, dat hij niet meewilde, toen zei ik dat ik niet zo een moeder wil zijn die alles alleen met de kinderen doet en toen werd ik beschuldigt dat ik alles psychologisch probeer te doorgronden en dat ik elke keer zeg dat we al twee weken en drie dagen geen sex gehad hebben.. Huh? Waar kwam dat in vredesnaam vandaan? Afgezien van het feit dat ik nooit zo specifiek ben geweest qua tijd dat tussen de sexuele praktijken zat, snap ik de opmerking niet, we hadden het immers over iets heeeeel anders Een vriendin zei dat hij waarschijnlijk gewoon ontzettend nerveus is maar dat ben ik ook hoor! Ik weet niet goed wat ik hiermee aan moet, iemand ervaring met de situatie en tips eventueel? Ik voel me echt verschrikkelijk eenzaam en verdrietig nu
heel herkenbaar......... weet je voor je vriend is het nu duidelijk zichtbaar en met sex is het anders omdat er een buik tussen zit. bij mijn eerste wilde mijn man vanaf 28 weken geen sex meer. ik begreep het wel en heb me er niet druk om gemaakt. weet je dat komt na de bevalling wel weer. jij bent al vanaf het moment dat je een positieve test hebt gehad hier mee bezig hij gaat er pas mee bezig op het moment dat het zichtbaar voor hem word. ik denk ook da hij nerveus is. hoe zal het straks zijn?? hoe gaat de bevalling??? is hij wel een goede papa?? maak je er niet druk om leg het naast je neer en zeg tegen je vriend dat je hem wel begrijpt dat het niet erg is en dat het na de bevalling wel weer komt. geef hem de tijd. mannen hebben het er wel vaker moeilijk mee
Hoi, Wat vervelend voor je zeg. Jammer dat het niet lukt om je vriend open met je te laten praten. Dat is natuurlijk voor veel mannen lastig, maar zo te horen is het echt een man van weinig woorden. Ik zou niet teveel aan hem trekken. Vaders in spé maken hun geheel eigen proces door van voorbereiding op het vader zijn. Vaak voelen ze zich minder belangrijk in de relatie, omdat de meeste aandacht naar moeder uitgaat. Soms krijgen ze ook "koude voeten" en zien het vaderschap even niet meer zitten, iets wat vanzelf over gaat. Geef hem de ruimte, misschien trekt hij dan vanzelf bij. Geef natuurlijk wel je grenzen aan, het is niet de bedoeling dat zijn stemming jou negatief gaat beïnvloeden. In sommige relaties werkt het om op te schrijven wat je voelt. Dus niet opschrijven wat jij denkt dat hij denkt of voelt, maar puur en alleen wat jij voelt als hij zo tegen je doet. Soms komt er dan een goed gesprek los. Maar dat moet je liggen natuurlijk. Heel veel succes in ieder geval! Groetjes Patricia
Mijn man wil hier ook al een tijd geen seks meer. Eerst heel erg aan mijzelf getwijfeld, maar toch eens het gesprek aan gegaan. Blijkt dat hij 'de buik' toch wel heel raar vindt. Hij weet dat ons meisje erin zit en zij beweegt ook af en toe heerlijk rond, dus dat helpt dan ook niet mee. We knuffelen nu gewoon een hele hoop meer en ik probeer daar dan extra van te genieten. Hoewel ik met alle hormonen nu hem het liefst 3x per dag zou bespringen dat halen we ergens na de bevalling wel weer in Wat betreft zijn humeur, het klinkt als onzekerheid van hem uit. Inderdaad zoals hierboven beschreven de zenuwen over de veranderingen etc. Mijn man heb ik een boek cadeau gedaan met praktische tips, maar ook ontzettend veel humor. Er staat veel in wat je echt kan gebruiken, maar bijvoorbeeld ook uitgelegd hoe je je vrouw kan helpen bevallen tijdens een zombie invasie misschien is zoiets een idee? Dan kan hij zich een beetje voorbereiden en lekker lachen tussendoor ook nog. Er staan heeeeel veel plaatjes in, dus echt lezen hoeft niet eens
Hier helaas ook herkenbaar, mijn man wil vanaf ongeveer 23 weken zwangerschap geen seks meer. We hebben hier ontzettend veel ruzie om gehad en heb me er inmiddels maar een beetje bij neer proberen te leggen hoe moeilijk ook. In het begin had hij verschillende smoesjes, zodat we het niet hoefden te doen. Maar nu geeft hij steeds aan dat het komt omdat ik zwanger ben, dat hij daardoor totaal geen behoefte heeft. Ook als ik lief vraag of hij dat misschien iets bij mij wil doen omdat ik wel zin heb zegt hij dat hij het niet tegen zijn zin in wil doen. Ik vind het ergens behoorlijk egoïstisch, maar ik kan er niks aan veranderen, wat ik ook doe of zeg.. Als ik hem probeer op te winden laat hij dit meestal wel toe en geniet hij ook wel..maar dan geniet hij in zijn eentje..dus dat doe ik nu ook maar niet meer want daar knap ik echt op af. Mijn man klaagt ook veel over moeheid en doet weinig in huis, meestal als hij thuis komt van zijn werk gaat hij op de bank zitten en blijft daar zitten tot we op bed gaan. Ik vraag me wel eens af of het wel goed komt, als hij nu al zo moe is, dan word dat alleen maar erger als ons zoontje er straks is.. Ik kan je helaas niet echt advies geven.. Weet in ieder geval dat je niet de enige bent! En we moeten maar hopen dat het straks weet goed komt met onze mannen ik heb inmiddels wel geleerd dat de ruzies het niet waard zijn, mijn man is verder altijd lief voor me en hoe minder ik het erover heb, hoe beter het gaat
Zou het een idee zijn om eerst maar weer wat vaker te knuffelen en te frunniken? Dat is ook al heerlijk en dan voel jij je niet zo alleen en verlaten en kan hij wat wennen aan je tijdelijke nieuwe lichaam. Hij vind het vast nog wel fijn om seks te hebben met je, maar vind het waarschijnlijk - ten onrechte - hartstikke spannend dat zijn piemel zo dichtbij zijn eerste kindje komt. En jij ziet er zo anders uit nu voor hem, misschien beangstigd hem dat wat? (Niet dat hij je niet meer aantrekkelijk vind, waarschijnlijk, maar meer dat je gewoon kwetsbaarder bent ofzo.) Ik heb het mijn vriend in het begin wel gevraagd wat hij er van vond en hij vertelde dat hij zich had voorgenomen om zich hier niet druk om te maken (hij had gelezen dat het echttttt niet kwaad kon). Verder schijnt hij me nog steeds mooi te vinden. Als we knuffelen en geen seks hebben, dan voelen we dat beide des te beter. Dat vind ik fijn. We hebben niet zo vaak seks als voorheen en het is ook anders, maar we doen het wel regelmatig. Misschien was je enkele weken geleden ook wel niet zo aardig voor je vriend (je schrijft dat je chagrijnig was) en dat hij nu jij wel weer wil, wat moet wennen. Door samen te knuffelen en beide jezelf bijvoorbeeld te bevredigen kunnen jullie misschien tijdelijk wel 'samen' seks hebben? Dan denk ik dat je vriend om een gegeven moment vanzelf wel weer wil, of dat hoop ik in ieder geval voor jullie.
Herken dit heel erg mijn man wil ook niet meer sinds ik 22 weken ben ik wordt er eerlijk gezegd heel onzeker van!!
Wij doen t niet eens haha.. Bij jongste zoontje niet en nu ook niet durven niet door voorgeschiedenis en doet me inmiddels pijn door BI. Er zijn meerdere manieren
Je bent niet de enigste... hier is het al 5 weken geleden... ik ben nu 32 weken zwanger. Hierdoor word je echt onzeker. Maar het hoort erbij. We zijn nu anders intiem... Zoals een massage geven of wat extra dingetjes voor elkaar doen. Eerlijk gezegd wacht ik tot hij het initiatief neemt... om te checken of ie mij nog wel aantrekkelijk vind. Maaaaar... ik geloof echt, dat na de zwangerschap..de schade wordt ingehaald...
Mag mijn man bij jullie langs? Hier heeft man een ontzettende drive maar heb ik geen zin meer. Normaal een gezond seksleven maar tijdens de zwangerschap droog ik op. Echt heel kut want ik wil hem wel plezieren maar van dat halve werk houden we beide frustraties over.
Pff ben wel blij dat het toch wel veel herkent word, dit was een flinke domper voor mijn zelfvertrouwen! Gisteravond toch even het onderwerp aangesneden en het blijkt dat hij zich inderdaad overal en nergens zorgen om maakt De bevalling (vorige zwangerschap heb ik met complicaties een maand in het ZH gelegen) de economische stand van het land, de groeiende werkeloosheid. Ik was verbijsterd wat er allemaal in dat hoofd omgaat! Na dat gesprek was hij gelukkig weer helemaal zichzelf, geinen, lekker knuffelen op de bank en een serie gekeken. Het gaat ook niet per se om enkel sex maar als je je zo duidelijk afgewezen voelt en zelfs geen knuffel krijgt ga je overal toch je vraagtekens bij zetten.. Ik ben blij dat mijn stille watertje toch is gaan praten, gedwongen weliswaar maar het is eruit
Lucky you! De mijne had me sinds de positieve test niet meer aangeraakt. Aan mij lag het niet want ik had een ideale zwangerschap. Nooit misselijk of beroerd geweest
Ja voelde me ook erg opgelucht Lavalamp, hopen dat het zo blijft haha Ik snap het ook wel maar voor ons vrouwen is het ook even niet niks zo een zwangerschap en de veranderingen, daar mogen die mannen ook wel bij stilstaan toch