Tja, gisterenheeft hij mij de boodschap gebracht op een kurkdroge manier. De stroom van verwijten die ik sindsdien al gekregen heb. Nooit heeft hij ook maar iets van zijn gevoelens gezegd, maar nu is de stop eraf en alles is mijn schuld want IK BEN ZIEK ( zijn woorden) en hij wil niet meer met een zieke samenleven. Dat ik nu juist gestart ben met een therapie en dat ik echt mijn best doe (en dat al jaren) dat telt niet. Zit nu thuis met de kindjes en ik wil alleen huilen, maar ik moet mij naturrlijk wel een beetje goed houden. Hoe moet ik ze dit nu uitleggen, en wat met ons huis en hun school. Had zoooo graag gehad dat ze een goede jeugd gehad hebben (op mij zelf kan ik nl ommogelijk in ons huisje blijvzen en iets huren/kopen in deze stad met mijn loon is quasi onmogelijk) Zuuucht
Oh nee wat een slecht nieuws meid.. Ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen voor nu en de toekomst.. Liefs
Zo, dat komt hard aan ik weet niet zo goed wat anders te zeggen dan heel veel sterkte.. En de kindjes, dat snap ik, maar jij kunt er niks aan doen, jou man heeft deze beslissing genomen. Hoe is hij dat van plan met huis huis en de kinderen? Jij hebt ook geen werk nu, houdt hij daar rekening mee?
Dat is niet niks Kan mij voorstellen dat er nu heel veel op je af komt, maar je gaat hier sterker uit komen en uiteindelijk komt het ook allemaal weer goed. Heel veel sterkte. En een digitale knuffel.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst voor de aankomende tijd. Blijf praten en probeer sterk te zijn voor je kids. Dikke knuffel.
Dat is echt heel rot. Sterkte! Ik spreek als kind van gescheiden ouders en jouw kindjes hebben nu echt niet per definitie een slechte jeugd hoor. Je kan ze nog steeds heel gelukkig maken, ook al zijn papa en mama niet meer bij elkaar. Al begrijp ik heel goed dat dit niet de toekomst is die je voor jullie had bedacht.
Meid wat vervelend. Zoiets komt je toch rauw op je dak. Wat betreft je kinderen je moet zo denken, hoe gelukkig zoudrn ze zijn als mama en papa het samen niet goed hebben samen? En natuurlijk heb je nu veel vragen in je hoofd. Ga ervoor zitten en zet alles op papier en stap voor stap kom je er wel. De kids zullen op zijn tijd wel beseffen dat je zoiets niet altijd in de hand kunt hebben. Veel sterkt en probeer je groot te houden.
Heel veel sterkte... Hij moet je straks natuurlijk wel alimentatie betalen, kan je dan misschien wel daar blijven wonen?
Sterkte de komende tijd Heleentje. Lijkt me heel erg moeilijk en zwaar, maar kop op; je kan het! Als je man je niet meer wilt steunen nu je zelfs in therapie bent, tja... beter kwijt dan rijk zou ik zeggen. Niet leuk voor je kids natuurlijk ook.
Thx allemaal, Relatietherapie heb ik al paar keer geopperd, maar kreeg steeds de melding dat ik ziek ben en hij niet. Voor hem is het nu echt definitief zegt hij. Eigenlijk gaat het al niet goed meer sinds de geboorte van de kleinste. Mede omdat hij zegt dat ik haar "opedrongen" heb en dat hij haar nooit gewild heeft. Ik snap het niet: een maand geleden zegt hij plots dat hij mij gaat steunen en dat hij mij wil helpen met mijn therapie (deze duurt ongeveer een jaar en ik ben er nu 3 weken mee bezig) en nu krijg ik dit rauw op mijn dak. Hij kan het niet aan. Dat weet ik en snap ik ook wel , maar ik wil hem ook steunen en dat laat hij niet toe. Voel mij zo slecht: deze ochtend had hij de tafel gedekt voor de kinderen, maar niet voor mij. Hij is gaan werken en heeft dag kindjes gezegd, maar niets tegen mij Voel me gewoon zo alleen. Mijn zus en zijn zus zeggen dat ik hem moet laten afkoelen en mij vandaag geen zorgen maken. Tegen dat er een scheiding is ed zijn we toch een paar maanden verder. Nu effe laten bezinken. Maar is zo moeilijk, vooral omdat ik door mijn ziekte direct panikeer en in crisis geraak. Alimentatie weet ik niet hoe het zit, maar zelfs dan gok ik dat ik niet in dit huis kan blijven. Momenteel ben ik tot 1 mei in ziekeverlof, ik ben wel vastbenoemd dus ik krijg mijn volledig loon (alleen is dit door een andere regeling begrensd tot 60%). Dus ook geen vettepot. Pfff, zo moeilijk.
Oh wat heftig! Maar houd jij nog wel van hem? Want ik hoor alleen maar praktische bezwaren en dat je het sneu vindt voor je kinderen.
En....correct me if I am wrong, maar ik meen mij te herinneren uit je vorige topics dat je een nogal ummm dominante man hebt? Als de scheiding idd doorgaat is dit misschien ook wel weer een mooie nieuwe kans voor jou en je kinderen! Houd je taai, je bent sterker dan je denkt!
Ik hou nog van hem, ik heb zo zijn armen gemist de voorbije nachten rond mij. En ik heb tot gisteren steeds een toekomst voor ons beiden gezien (zag ons al op ons zestigste door europa cruisen) en ik weet dat hij ook een moeilijke jeugd gehad heeft en volgens mij worstelt hij daar nog mee. Ik heb ook niet gevoel dat hij mij niet graag meer ziet, het enigste dat hij zegt is dat hij het niet meer aankan en dat hij eronderdoor gaat.
Wat rot, heel veel sterkte de komende lastige periode. Hoe moeilijk ook, uiteindelijk wordt het weer rustig!