Op 25 februari was daar de grote dag. Om 7.30 melden voor inleiding of een ks dat zou die dag bepaald worden, wij waren op tijd en mochten direct naar de verloskamers door en daar dus ook aan de ctg de laatste officieel. De vk kwam binnen en helaas ik had nog maar 1 cm ontsluiting kindje lag wel mooi ingedaald maar baarmoedermond ook nog niet verstreken. Toch maar even overleggen met mijn gyn wat te doen wij hadden de afspraak dat een inleiding dan niet zou gebeuren maar ik dan die dag een ks zou krijgen om hetzelfde beeld als bij onze zoon te voorkomen. Gyn erbij en wij overlegd hij ook gevoeld nee vliezen konden echt nog niet gebroken worden, tsja we hebben een afspraak en wat doen we nu, kunnen meerdere dingen doen, maar ook kijken om toch een ballonkatether te plaatsen. l was de kans nog erg groot dat het alsnog een ks zou worden en hoe zou on kindje het doen ik was natuurlijk wel iemand met diabetes dus ze moest wel echt komen die dagen. De keus was voor ons snel gemaakt een ks. Hij stond hier ook achter, mijn man zag op dat moment alleen maar voordelen ik zou gelijk gesteriliseerd worden dus hij hoefde niet Ik werd naar zaal gebracht en de gyn kwam melden dat ik direct na de middag aan de beurt was, en tot straks op de o.k. Mijn man besloot even naar beneden te gaan om een paar tijdschriften te kopen en terwijl hij weg was lag ik op de klok te kijken, nog een paar uurtjes en dan was ze er eindelijk, ik hoorde de telefoon gaan op de afdeling en dacht stiekem misschien mag ik wel wat eerder. Vervolgens voetstappen, mevrouw we gaan u klaarmaken, u bent over een uur al aan de beurt, oh wow dat is snel nerveus kan ik zo niet worden, maar mijn man is er nog niet. Dat komt goed mevrouw. Gelukkig hij kwam alweer terug maar vond zijn vrouw operatieklaar in bed, dat is vlot ja maar ik mag zo al naar beneden. Oke we wachten af, ondertussen werd ik nerveus zou de ruggenprik nu wel lukken? Ik wil niet onder narcose en hoe moet gaat het nu met de kleine meid moet ze aan het infuus of op de afdeling opgenomen worden? De telefoon ik werd gehaald en ja hoor ik was al aan de beurt, ik begon te rillen als een rietje onderweg mijn gyn ik kan je niet opereren maar de andere gaat het doen, dat was mijn 2e keus gelukkig. De voorbereiding was enorm nerveus gelukkig ging alles heel erg snel. Op de o.k. aangekomen de ruggen prik ik denk laat ik er zo rustig mogelijk ingaan ik wil alleen mijn man zijn hand vasthouden helaas die was zijn handen schrobben, maar de pijn viel mee, en hij zat zo snel dat kan nooit goed zijn dacht ik nog maar kwam goed, man kwam terug en hij was ook verbaasd, ze gingen poetsen. Ik voel dit nog zei ik al, ja maar til je benen maar eens op dat lukt niet meer nee klopt rechts niet links wel, dan moet die nog wat verder intrekken. Oke ze deden rustig aan, langzaam aan gingen ze beginnen het snijden het voelde als speldenprikjes oke ja gevoel houd je toch wel wat natuurlijk. Toen kwamen ze bij de peesplaat en het buikvlies enorme pijn, dat was niet goed. De gyn stopte even en gaf aan dat ik wat pijnstilling moest krijgen. Ik wilde mijzelf groot houden want narcose wilde ik niet ik wilde meemaken dat mijn kind geboren werd dat was zo belangrijk voor mij. Ik werd wat warrig van de medicatie kinderarts werd opgepiept want ja ze moest nu wel nagekeken worden natuurlijk. Bij de baarmoeder aangekomen was ik weer helder (gespoten) Pijn was inmiddels draaglijk al voelde ik iedere beweging die gemaakt werd in mij. Daar is ze dan onze dochter boven het doek uit wat een geweldig moment, ik dommel weer even weg wordt wakker en ze mag bij mij komen liggen zo mooi moment, tussen door heb ik haar een kus gegeven en dat weet ik niet eens meer wel op de foto. Inmiddels zijn ze bezig met het steriliseren wist ik veel dat je baarmoeder dan op je buik ligt in plaats van erin. Ze wilde de boel terug op hun plaats stoppen en dat was zo hels pijnlijk ik heb geschreeuwd van de pijn bloeddruk hartslag alles ging omhoog, de gyn kwam erbij en zei is het goed als we haar weghalen en mee naar boven nemen en jou even onder zeil brengen ja het belangrijkste moment was ik bij geweest het is goed zo ik wil die pijn niet meer voelen. Ik heb wat gekregen ben niet onder narcose geweest heb ook alles gevoeld in mijn onderbewustzijn, maar dit was even beter zo de pijn was zo goed te doen en een hoop is verdrongen denk ik. Toen ze klaar waren heb ik iets gekregen om goed helder te worden en mocht ik naar de verkoever daar werd mijn man gebeld en hij kwam met onze dochter samen naar de verkoever, ze werd op mijn borst gelegd en ons natuurtalentje begon gelijk goed d'r best te doen. Toen ik na een goed uur naar de afdeling mocht was de grootste verrassing dat zij niet naar de kinderafdeling hoefde haar suikers waren zo goed dat zij bij mij mocht blijven en 24 uur controle was voldoende, vanaf het begin zijn de suikers goed geweest. Op donderdag dus na 2 dagen kwam het grootste nieuws we mochten na het maken van een cg voor de zekerheid van haar hartje kwam niets uit, lekker naar huis, en hier genieten wij nu al een aantal dagen van de kraamzorg en de verwennerij. Ik heb totaal geen last van de ks, wel iets spierpijn in mijn buik gehad, ik kan alweer aardig uit de voeten, makkelijk mijn bed in en uit en heb gisteren voor het eerst beneden zitten eten. Bijna deze hele week heb ik nog kraamzorg en doen wij ons lekker laten verwennen, de grote broer wordt naar school gehaald en gebracht en dat is allemaal geregeld, hij is zo enorm trots. Net als wij. De pijn was verschrikkelijk maar het resultaat en het meemaken van de geboorte van onze dochter was geweldig, dit heeft mij in mijn hoofd zo enorm goed gedaan. Dat doet mij een deel laten verdringen. Ik kan er met een goed gevoel op terug kijken. De gyn is voor ik naar huis mocht nog even langs geweest om de boel te bespreken en hun wisten opn het moment van starten al dat de ruggenprik niet voldoende was er was een deel niet verdoofd, maar om paniek te voorkomen en hun mijn enorme wens wisten zijn ze gestart en hebben ze het zo gedaan. Ik heb er vrede mee, een fijne oplossing en erg prettig dat ik gehoord ben in mijn wensen. Wij gaan nu lekker genieten van een grote stoere knappe prins en een super schattig prinsesje, het heeft ons geluk compleet gemaakt!
Wat erg dat je alles hebt gevoeld zeg! Gelukkig heb je er zelf vrede mee.. poehpoeh moest er niet aan denken, heb 2 ks gehad en beide niks niks gevoeld, alleen at geduw enzo maar dat is alles gelukkig! Wel heb ik heeeel veel pijn erna gehad
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie prinsesje. Jammer dat de ks niet zo liep als het zou moeten. Weet er helaas alles vanaf, dus kreeg kippenvel bij het lezen van je verhaal. Wat je ervoor terug krijgt is natuurlijk het allermooiste, maar die pijn is verschrikkelijk.
Gefeliciteerd met jullie dochter! Brr heftig verhaal, ks lijkt me sowieso doodeng, al die medicijnen en verdovingen die ze in je spuiten waar je warrig van wordt en dan nog zo'n pijn. Brrr, knap dat je er zo mee omgaat, respect... Geniet van je kraamtijd!