zooooo herkenbaar. Voor mij inmiddels 2 jaar geleden... maar ik wens je heel veel sterkte in het gevecht wat komen gaat en loop jezelf gewoon niet voorbij.. dat heb ik namelijk wel meerdere keren gedaan. Als je tips oid nodig hebt mag je me altijd pb-en! Ik heb een echte vechtscheiding achter de rug incl koophuis..
Pfff wat heftig allemaal Ik vind het voor jou heel rot, maar heb vaker topics van je gelezen en denk dat dit voor jou en je kinderen nu echt het beste. Je man werkt je herstel alleen maar tegen.... Dat ontbijt-incident..... Sorry hoor maar wat een kleuter. En een man die tegen je zegt dat hij zijn kind helemaal nooit had gewild, zou ik zelf ik niet meer in mijn buurt willen hebben! Heel veel sterkte! Je kan het!
WTF is dit voor gast?! klinkt mij in de oren als een man die alleen maar blij is met "totale controle" over zijn "onderdanen"... Heel ziekelijk en heel eng. Weet je zeker dat hij niet bedoelde dat hij zélf ziek is (refererend aan je OP)? Meid, ik vind het ontzettend sneu voor je! Hopelijk gaat het snel beter met je en weet je je draai te vinden *knuf* en toch heb ik het gevoel dat je zónder hem beter af bent...
@TS.. heel veel sterkte. Letterlijk.. wees sterk en wijs voor je kinderen! Een gelukkige jeugd hangt niet af van je gezinssamenstelling. Het hangt af van hoe geliefd je je gevoeld hebt! En daarin kun jij ALLES betekenen voor je kinderen. Geluk!
Ik heb je topics ook gelezen en ook vaak gereageerd, en daar komt wel uit dat je zelf heel wat hebt meegemaakt in je verleden, maar dat het die kerel is die je een schaduw van jezelf laat zijn. Echt, je bent beter af zonder hem. Zeker als hij zegt dat hij zijn derde kind niet had gewild, wat voor vader ben je dan?? Ik heb het gezien in mijn familie. Een familielid heeft in haar verleden een trauma opgelopen en dat is nooit goed verwerkt (schaamte en in die tijd werd daar niet zo over gesproken als nu). Ze is met de verkeerde vent getrouwd die haar mishandelde, zowel geestelijk als lichamelijk, en het heeft haar jaren gekost om van hem af te raken. Ze is meerdere keren opgenomen geweest ivm zelfmoordpogingen. Nu heeft ze een lieve man en is ze gelukkig met haar kinderen, maar zonder pillen kan ze niet meer. Dat heeft zeker met haar trauma te maken, maar ook zeker met die vent die haar gewoon als oud vuil behandeld heeft. Ze had al een laag zelfbeeld en dan kom je de verkeerde mensen tegen... Nogmaals veel sterkte!
Jeetje, wat heftig voor je! Heel veel sterkte. Vind het ook heel naar voor je dat je man zo reageert... kom op zeg, wees volwassen. Heb vertrouwen in jezelf... je kunt het! Dikke knuffel.
Ik loop ook alweer een tijdje mee dus heb ook heel wat gelezen over "je man" en dit gaat jou uiteindelijk zoveel goed doen, en wie weet wat het voor je depressies doet.... Heel vee sterkte en heb aub een beetje zelf respect, al doe je alsof, gun het hem niet dat je voor hem kruipt tot de laatste zucht.
Tsja wat moet je daarop zeggen. Ik vind het natuurlijk vervelend voor je, je zal een zware tijd tegemoet gaan maar ik denk dat je daar duizenden malen beter uit zal komen! Ook ik heb al veel over je man gelezen, waarbij ik me altijd afvroeg waarom je eigenlijk nog van 'm houdt. Vraag me inderdaad ook af wat het met je depressies gaat doen. Hopelijk leef je helemaal op!
Bedankt dames, houdt mij een beetje sterk jullie steun. Gisteren heb ik redelijk dagje gehad met de kinderen. Naar de Mc Do geweest en de speeltuin, veel tv gekeken. Maar tegen een uur of 5 s avonds kreeg ik ennorme stress (dan komt hij thuis van zijn werk). Heb gewoon vriendelijk tegen hem gedaan en de kinderen eten en in bed gedaan. Dan ben ik beginnen computerspelletjes spelen. Rond 20u begon ik tegen hem te praten (ik moet nl zwijgen en mag hem niet aanraken, heeft hij zondag al gezegd). Ik zei dat ik zo graag iets zou zeggen, maar dat ik bang was dat al wat ik zei verkeerd ging zijn en of hij kon vertellen wat er in hem omging (en heel vriendelijk). Maar kreeg alleen als antwoord "niets is er verkeerd bij u, uw gedacht is toch altijd juist, dus zwijg maar". Dan ben ik maar gaan slapen. Deze ochtend zat ik aan tafel en zoontje zei "mama, als nr3 nog een beetje groter is dan krijg ik haar kamertje". Mijn hart brak gewoon en ik ben beginnen huilen. Gisteravond zei nr2 oo nog dat ze zo blij was met ons nieuwe huisje (we wonen hier nog geen 2j). T was zo pijnlijk, ik zei tegen mijn zoontje dat ik niet wist ofdat we in dit huisje konde blijven wonen. Kreeg ik een snauw dat ik moest zwijgen. Mijn zoontje is mij komen troosten en zijn knuffels komen geven. Ik heb ook al 10x gehoord dat ik de beste mama van de wereld ben. Hij is zo'n schat en zo lief en hij weet niet wat er boven zijn hoofd hangt. Ik voel mij er zo slecht over. En ik ben ook enorm bang. Verder heeft mijn psych met mijn man gebeld en hij gaat morgen op gesprek met haar. Is gewoon zoooo rot en vooral voor mijn kindjes.
Hey meis, ik heb nog weinig van je andere topics meegekregen, maar als ik hier zo je reacties en verhaal lees, dan kan ik alleen maar zeggen dat je er echt sterker uit gaat komen! Je man klinkt niet echt liefdevol, en dan is het beter voor jou en je kinderen dat jullie een ander pad gaan bewandelen. Ik wil je hierbij heel veel sterkte wensen. Het gaat zeker goed komen, het heeft gewoon even tijd nodig.
meid meid . jij moet zwijgen ?? gaat het wel met hem. Lieverd kom echt wat beter voor jezelf op hoor. Hij zet er een punt achter en jij moet je mond houden. Hier had ie per direct een andere slaapplaats mogen zoeken incl. pan die met kracht op zijn hoofd geland was. Ik snap dat dit niet in je zit nu en dat je erg gewend bent om naar zijn pijpen te dansen. Maar misschien geeft het je een beetje perspectief over hoe anderen hiermee om zouden gaan. Ik hoop dat je psych. kan helpen en ik zou zo snel mogelijk gaan onderzoeken of je daar weg kan. Maak je niet druk over hoe de kinderen een ander huis vinden, kids zijn flexibel en zo te horen kunnen ze beter in een 1 kamer appartement wonen als met zo'n vader die totaal respectloos is naar hun moeder.
Jeetje, Heleentje ik ken je "verleden" met je man niet, maar als ik dit alles lees dan word ik daar, naast heel verdrietig, ook heel boos van. Als je man zoveel moeite heeft om met jou in één huis te wonen, dan kan hij toch beter tot aan de definitieve scheiding ergens anders gaan wonen? Dit respectloze gedrag dat hij vertoont waar de kinderen bij zijn, daar zou ik me nog meer zorgen om maken wat dat bij de kinderen doet dan het feit dat je daar niet kunt blijven wonen. Een huis is maar een stapel stenen en wat beton. Liefde en genegenheid is wat van een huis een thuis maakt. En dat kun jij overal creëren voor de kinderen! Ik wil je heel veel sterkte wensen voor de toekomst. Kijk nu vooral wat het beste is voor jou en de kinderen. Zij komen op nr. 1!
Nog effe op de posts over mijn brderline (vooral voor de lieve pnirmal). Ik weet dat het niet altijd makkelijk is om met een borderliner samen te leven en ik geef ook toe dat ik fouten gemaakt heb (heb ik ook tegen hem gezegd) en heb mij ook verontschuldigt daarvoor. Ben nu ook in therapie (de zoveelste) maar mijn medicatie slaat aan (na talloze verkeerde medicijnen) en ik wil echt beter worden en ik doe echt mijn best. Heb hem ook steeds gezegd dat hij moet praten met mij, dat hij zijn vrienden moest opzoeken dat hij niet moet denken dat hij mij kan "redden (daar zijn de therapeuten voor). Toen ik opgenomen ben bij nr1 heb ik zelf nog huishoudhulp geregeld en alle (schoon)zussen opgetrommeld om mee voor de baby te zorgen zodat hij max ondersteund was. Ik heb steeds aan hem gedacht en geprobeerd hem zo min mogelijk te belasten, mar blijkbaar heb ik iets fouts gedaan.
Als het kon dan had ik je vandaag nog hoogstpersoonlijk bij die tiran weggehaald maar niet zonder dat ik hem eerst heel duidelijk had gemaakt wat ik van hem denk. Walgelijk! Voelt misschien nog niet zo maar wees blij dat je straks van hem af bent, kan je eindelijk eens beginnen met leven, hebben jij en je kindjes onderhand wel verdiend.
Heleentje : je iet dat je kindjes gelijk naar jou toetrekken! en troosten mama, en niet papa. Denk je dat die kinderen het niet aanvoelen meid, nou echt wel. Wees niet bang, jij en de kinderen staan sterk. Maak je sterk!! Je mag niet tegen hem praten?? Is hij God ? Mooie opruiming, als je van hem af bent. Ik vraag me af wat het op de lange termijn met je depressies gaat doen...ik denk dat dat wel eens een stuk beter kan gaan.