Bij de eerste zwangerschap in het ziekenhuis bevallen, ook daar onder controle gelopen ( medische redenen ) Bij deze zwangerschap zal ik eveneens onder controle van de gyn staan, en wordt het dus ook weer een ziekenhuis bevalling.
Eerste thuis en dat ging perfect. Tweede in het zkh (medische indicatie) maar had uiteindelijk ook thuis gekund... Prima ervaring, maar was toch even balen. Derde thuis en dat was wederom SUPER!!
Ik wilde graag thuis bevallen. Ben geen fan van dokters, ziekenhuizen ed... dus voor mijn eigen rust en ontspanning leek mij thuis veel fijner. lekker je eigen dingen om je heen ed. Had zelfs al bedacht de mediabox naar boven te verhuizen en alles. Helaas bleek mijn dochter in stuit te liggen, dus toen de draaipoging niet kon en ze ook nog met haar voetjes onder haar billen lag was die thuis bevalling was snel van de baan... Nog erger, ik mocht niet eens meer bevallen maar kreeg een keizersnede. Geloof me hier heb ik het heel moeilijk mee gehad en meer dan eens tranen om gelaten. Ik mocht geen weeen afwachten, maar meteen naar het ziekenhuis als ik weeen vermoedde... Dus die laatste weken het ziekenhuis echt meer gezien dan me lief was. Afspraak gemaakt voor de keizersnede en de nacht van tevoren bedenkt mijn dochter dat ze het wel tijd vond. Helaas deden mijn weeen helemaal niks (8 uur weeen gehad en 1 cm ontsluiting... ik zeg nog steeds dat dat komt door haar houding), maar had ik wel helse pijnen. De pijnstilling die ik kreeg deed niks... en ik heb toen toch echt een aantal keer tegen mijn man gezegd: "en dit wilde ik thuis doen....??? Uiteindelijk is de hele keizersnede me enorm meegevallen, ook het herstel ging beter als ik van te voren had bedacht. Voor een eventueel volgend kindje moet ik dus weer in het ziekenhuis bevallen. Dit vind ik nog steeds erg jammer, maar het is niet anders...
Mijn 1e bevalling was wegens medische redenen in het ziekenhuis. Ik had langdurig gebroken vliezen zonder weeen en ben ingeleid. 's middags heb ik een ruggeprik gehad omdat ik weeenstorm had en de ontsluiting niet vorderde. s avonds rond een uur of negen is ze geboren. Als ik niet medisch was geweest had ik op het moment zelf beslist dat heb ik met allebei mijn zwangerschappen gezegd tegen de verloskundige: ik beslis op het moment zelf of ik naar het zieknhuis wil of niet. Ziekenhuis is 15 minuutjes rijden. 2e bevalling ging heel vlot en had in principe thuis gekund maar ik wilde ivm mijn ervaring met de 1e bevalling toch liever naar het ziekenhuis toen ik eenmaal bezig was. Omdat daar alles bij de hand is voor de kleine als er iets fout gaat en ook pijnbestrijding eventueel als de bevalling moeizaam gaat. We waren rond kwart over twee in het ziekenhuis en een uur later was hij er al.
van de eerste thuis bevallen de 2de ziekenhuis omdat ik 36 week was 3de ook ziekenhuis ivm medische indicatie
van mijn eerste ben ik thuis bevallen dat wou ik ook graag en is megasnel gegaan, in een uur had ik 10cm ontsluiting en 47 minuten later werd hij geboren, ik moest na de bevalling wel met spoed naar het ziekenhuis want de navelstreng was gescheurd van de placenta. bij de volgende ooit zou ik zo weer thuis gaan bevallen
Wauw! Dat is zeker snel! Woonde jij dicht bij het ziekenhuis ? Vond je het eng dat je met spoed naar het ziekenhuis moest?
Mijn eerste bevalling was in het ziekenhuis. Uiteindelijk moest ik omdat ik 'medisch' was ivm een vergroot nierbekken van mijn dochter, maar ook daarvoor wilde ik zoieso poliklinisch in het ziekenhuis bevallen... Ik heb op een gegevens moment wel een ruggeprik gehad ivm niet vorderende ontsluiting icm weeenstorm Dit kwam, zo bleek later, doordat mijn dochter een zogenaamde sterrekijker was.. Op het laatst was het toch allemaal even spannend, dit door de combinatie met sterrekijker(die vaak niet op de natuurlijke weg geboren worden of een stuk moelijker) en door een dippende hartslag van mijn dochter.. de gynaecoloog was al gebeld voor een evt keizersnee, maar uiteindelijk toch allemaal goed gekomen (wel flink geknipt) maar ik was blij dat ik het ziekenhuis was en absoluut geen spijt dat ik niet thuis was! Ik kijk positief terug op mijn ziekenhuisbevalling en zou het niet anders gewild hebben! Succes!
ik ben thuisbevallen. Dat wilde ik graag als het allemaal goed ging en ik had er ook van tevoren een goed gevoel over dat ik dat wel zou kunnen. 14 uur over gedaan inclusief 6 uur durende weeënstorm. Pijn was heftig maar ik was wel heel trots dat ik het allemaal zelf heb gedaan achteraf. Weet je, op zo'n moment moet je ermee omgaan en dat doe je dan ook..
Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen in het geboortecentrum (dat is hier hetzelfde als poliklinisch).. Hier in de directe omgeving ook dingen meegemaakt die maar op het nippertje goed zijn afgelopen dus ik wilde gewoon dat risico niet lopen.. 1 Vriendin die beviel van 1e kind wilde de placenta niet loskomen, zij is bijna doodgebloed, heeft in totaal 7 liter bloed verloren, dus zo ongeveer alles wat je hebt.. Als zij niet 5 min. van het ziekenhuis af woonde was het niet goed gegaan.. 2e Vriendin HELLP-syndroom. Ook met spoed naar ziekenhuis om daar te bevallen maar is tijdens/vlak na de bevalling bewustzijn verloren maar gelukkig weer bijgekomen.. Een VK kan nog zoveel doen, maar sommige dingen kan je gewoon niet van tevoren voorspellen. Mij niet gezien dat er iets mis gaat wat voorkomen had kunnen worden.. Dat is mij het risico niet waard.. Dus nee het is niet levensgevaarlijk om thuis te bevallen, maar er kunnen zeker wel levensgevaarlijke situaties ontstaan.. En als dat zo is dan ben ik toch liever al in het ziekenhuis! Uiteindelijk hier thuis vliezen gebroken en bleek meconium in het vruchtwater te zitten, dus ingeleid op de verloskamers in het ziekenhuis. Weeënopwekkers en uiteindelijk omdat het niet vlotte een ruggenprik gehad zodat ik ook nog iets aan mijn nacht had en nog energie over had voor het persgedeelte. Ik heb het overigens als zeer prettig ervaren ondanks dat ik dus een medische indicatie had. Vriendelijk personeel en prima behandeling. Bij volgende zou ik sowieso weer gaan voor het geboortecentrum indien mogelijk, en als ik uiteindelijk weer op de verloskamers beland heb ik daar ook totaal geen moeite mee.
Wilde in het ziekenhuis bevallen, omdat het me verschrikkelijk leek om met persweeën in de auto naar het ziekenhuis te moeten. Uiteindelijk bleek ik volledige ontsluiting te hebben toen de verloskundige hier kwam. Toen moest ik dus thuis bevallen. Omdat ik zoonlief er vervolgens niet uit kreeg moest ik toen alsnog (met persweeën) naar het ziekenhuis. Daar is hij uiteindelijk na een knip met vacuümpomp geboren waar na ik een totaal ruptuur had. Uiteindelijk bevalling zonder pijnbestrijding gedaan, maar vervolgens met ruggenprik gehecht. Bij de 2e herkende ik de signalen. Toen was ik op tijd in het ziekenhuis (was vanwege totaal ruptuur medische indicatie). Bleek daar alweer bijna volledige ontsluiting te hebben. Weer knip gehad om scheuren te voorkomen. Na 4 keer persen was m'n zoontje er. Geen spijt van dat het in het ziekenhuis was, al was het wel balen dat we niet meteen naar huis konden, omdat het zo druk was dat niemand me kon helpen bij het douchen. Voor pijnbestrijding heb ik geen tijd gehad en daarvoor vond ik het ook veel te goed te doen. Wel lekker idee dat het mogelijk is als het wel nodig is!
Eerste keer bevallen in het ziekenhuis en maar goed ook, want nadat ze geboren was bleef ik flink bloed verliezen, uiteindelijk zo'n 2 liter. Had er niet aan moeten denken om dan thuis te zijn en alsnog naar het ziekenhuis te moeten gaan. De tweede keer automatisch een medische indicatie vanwege infuus wat vooraf geplaatst zou worden om het dit keer te voorkomen. Het enige wat me prettig lijkt bij een thuisbevalling is om daarna meteen in je eigen omgeving te zijn, je eigen douche etc. Nu was ik erg afhankelijk (ook door t infuus etc) van anderen, en het was erg druk dus dat soort dingen 'moesten' wachten.
thuis begonnen, helaas meconium houdend vruchtwater, dus uiteindelijk bevallen in het ziekenhuis dus. Geen pijnstilling nodig gehad.
Oh ik ben trouwens de eerste keer niet in het ziekenhuis bevallen vanwege eventuele pijnstilling. Heb me hier tijdens de zwangerschap eerlijk gezegd ook niet in verdiept. Heb het achteraf ook niet gemist/nodig gehad, de bevallingen gingen beide keren vrij vlot.
Ziekenhuis. Netaan was nog geen 20 min binnen en ze was er al. Ging in de auo van 4 naar 10 cm ontsluiting in een kwartiertje tijd.
Bij de oudste ben ik in het ziekenhuis bevallen. Toen de vk kwam zat ik tussen de 7 en 8 cm en wilde ik perse naar het ziekenhuis voor pijnstilling (alsof je die nog krijgt dan.... haha). Baby gebaard en omdat het nacht was moest ik blijven tot de volgende ochtend. Ik vond het vreselijk! Mijn man ook, die zat alleen thuis. Dus bij de jongste 2 heerlijk thuis bevallen.
Ik wilde eigenlijk in het geboorte hotel bevallen (zelfde als thuis eigenlijk maar dan heb je die troep thuis tenminste niet) Zonder poespas dus gewoon met de vk en met de mogelijkheid om erna nog in het geboortehotel te verblijven (max 1 week). Maar ik had bij 5 cm zo'n zeer dat ik naar het ziekenhuis wilde voor een ruggeprik. Helaas had ik bij het ziekenhuis aangekomen (een ritje van 5 min) 9 cm en moest ik het zonder iets doen. Ben ik achteraf wel blij om, want wilde het liefst zonder pijnstilling bevallen!
Volgens mij heeft zo'n beetje iedereen bij de 9 á 10 cm ontsluiting sowieso wel het gevoel dat ie pijnstilling wil Ik heb de hele bevalling als goed te doen ervaren, maar die laatste cm wilde ik alsnog ook naar het ziekenhuis Gelukkig heeft de vk me eruit gepraat, want ik wilde eigenlijk heel graag thuisbevalling maar was totaal niet voorbereid hoe erg die laatste weeën voor het persen waren Maar ik ben het nu allang weer vergeten
In het ziekenhuis bevallen, dit wilde ik ook. Is ook medische indicatie geworden, want hij had in het vruchtwater gepoept en ik had eiwitten in de urine. Ik werd ingeleid met een infuus, heb er 8 uur over gedaan. Ik ben over de begeleiding zeer tevreden, had het echt niet thuis willen doen. Heb een prik in mijn been gehad om de scherpe kantjes eraf te halen. qua pijnstilling. Nog een voordeel: ben best veel bloed verloren, maar had die ellende niet thuis.... bah wat een rommel zeg
Ik ben alle keren thuis bevallen. De eerste keer was ik wel van plan om naar het ziekenhuis te gaan, maar het ging zo ontzettend snel, dat dat niet meer haalbaar was. Toen de verloskundige kwam had ik al 8 cm ontsluiting en toen mijn man thuis kwam al bijna volledig. De verloskundige zag ook geen reden om halsoverkop nog naar het ziekenhuis te gaan racen, dus toen hebben we de gok maar gewaagd. Ik had gelukkig wel een kraampakket in huis. Ik vond de pijn heel goed te handelen de eerste keer, dus achteraf vond ik het heerlijk dat ik al lekker thuis was. Geen behoefte gehad aan pijnbestrijding oid. Mijn tweede bevalling was een stuk heftiger, toen heb ik wel even verzucht dat ik een ruggeprik wilde, maar dat was maar half gemeend. Ik had mijn slaapkamer er niet voor in willen ruilen in elk geval. De derde keer heb ik er niet eens meer over nagedacht. Qua pijn was die bevalling ook heel goed te doen, eigenlijk nog het beste van allemaal. Het was dat ik even erg bang was door de herinneringen aan mijn tweede bevalling, anders had ik hem zeker een 10 gegeven, voor fijne bevalervaringen.