Wat naar dit, en ontzettend heftig. Misschien klink ik dan wel heel naïef, maar jij geeft zelf aan dat hij waarschijnlijk aan ptts lijd. Ik wil dan niet zo heel hard over hem oordelen, je hoort het vaker dat het redelijk goed gaat met iemand met ptts en dat ptts de kop op steekt bij een ingrijpende gebeurtenis. Misschien is jou zwangerschap een trigger voor zijn ptts en steekt dit nu de kop op. (Ik wil jou hier absoluut niet de schuld van geven hoor,maar ptts is een psychische aandoening die getriggert kan worden door een gebeurtenis) Als ik jou verhaal zo lees over jullie relatie dat gooi je dan niet in een keer weg. En zoiets vertel je dan ook niet even tussendoor. Ik denk dat je vriend ptts heeft, misschien hier informatie over inwinnen? Praten met je familie? Wat wil je zelf, wat kun je nu zelf aan? Wat zegt hij verder nog meer? Ik hoop dat ik niet al te naief over komt hoor Sterkte meid
@el1983 je bent niet naïef , ptss word inderdaad getrickerd door gebeurtenissen maar kan zelfs door geuren kleuren of klanken. Ik heb al meerdere keren bij hem aangegeven dat ik vermoed dat hij daar last van heeft maar dan kapt hij het gesprek direct af. Hij wil er niks over horen laat staan hulp ervoor zoeken. Met hem is niks aan de hand ik gedraag me raar volgens hem. Daardoor twijfel ik aan mezelf maar als ik het aan familie of vrienden vraag zeggen ze dat ik niet veranderd ben maar dat ik alleen wat chagrijniger geworden ben in de loop der jaren.
Misschien heel stom en naïef van mij maar ik sluit me bijel1983 aan. Is het misschien een optie om een ptss zelftest op te zoeken op internet en geopend te laten op zijn ipad? Hij zal er wellicht niet direct iets mee doen en waarschijnlijk erg boos worden maar soms wint de nieuwsgierigheid het.. als hij dit echt heeft kan hij zichzelf ook niet fijn voelen en is hij waarschijnlijk erg verward. Voor jou blijft het een ongelooflijk vreselijke en verdrietige situatie. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid voor de toemomst maar onthoud.. hoe uitzichtloos het ook lijkt, het komt echt goed, ook met 2 jonge kinderen (ervaring ) Of jullie relatie dit kan overwinnen kan niemand je zeggen maar ook voor hem als persoon en vader is het belangrijk dit te boven te komen of te leren hoe ermee om te gaan.
Jeetje, busster. Ik schrik hiervan, meis. Wat een ontzettend moeilijke situatie. Ik kan me zo voorstellen dat je radeloos bent. Ik weet even niks te zeggen verder maar weet dat ik met je meeleef. Sterkte!!!
Ik heb al meerdere keren in de afgelopen 12 jaar bij mijn vriend aangeven dat ik ptss bij hem vermoed. Hij doet dit altijd af als onzin en wil er niet over praten. Doe ik dat wel loopt hij weg. Met hem is niks aan de hand volgend hem. Volgens hem geef ik hem overal de schuld van een zit ons leven makkelijker zijn als ik hem met rust laat en zijn gang laat gaan ,met andere woorden hem op de bank laat zitten met de tv op sport liefst voetbal en de ipad in zijn hand en de laptop op schoot en het liefst mijn mond houden. Wat denkt hij nou zelf. Dan moet hij toch echt bij een aangewezen want ik verwacht Hulp van hen en nog belangrijker interactie . Ik heb al meerdere keren telefoonnummers aan hem gegeven die hij zou kunnen bellen voor Hulp heb hem de suites erover laten zien in de afgelopen jaren maar meneer blijft ontkennen en er voor weglopen. Het is een volwassen man ik kan hem niet aan zijn oren meeslepen naar de mensen die hem zouden kunnen helpen.
Busster, ik heb even op internet zitten kijken om te kijken wat je zoal kan doen voor hem maar ook voor jezelf en ik kwam dit tegen: Posttraumatische stress-stoornis | GGZ Noord-Holland-Noord Even naar beneden scrollen daar staat namelijk ook een stukje in over advies voor familie of partners lees dat stukje even. Vraag ook aan familie voor advies, en maak ook een afspraak met je huisarts, want jij bent wel zwanger en dit is best wel een vorm van stress wat het mee brengt voor jou, en je hebt ook nog een kleine meid rond lopen aan wie je moet denken. Al met al een hele heftige tijd voor jou, waar jij zoveel mogelijk steun van je omgeving moet krijgen en advies kan inwinnen zodat je voor jezelf goeie keuzes kan maken. Want inderdaad als iemand zelf geen hulp wilt hebben of de situatie niet inziet dan kan hoog en laag springen wat je wilt maar dan gaat hij toch zijn eigen weg. Ik hoop echt voor je dat hij inziet dat hij n probleem heeft en dat daar een oplossing voor is. Ik wens je heel veel sterkte, en als je even je gal wilt spugen mag je me altijd even pben Dikke knuff
Ik heb zelf een PTSS (gehad). En ik kan zeggen dat waarschijnlijk niets wat jij of iemand anders zegt hem op dit moment gaat helpen.. Ik heb zelf pas hulp gezocht op het moment dat ikzelf inzag dat er "iets mis" met mij was. Ik heb het langere tijd heel moeilijk gehad, maar ik was alleen met mijn dochter en voor haar moest ik iets gaan doen. Had ik haar niet gehad, dan weet ik niet of ik er nu zo bij had gezeten als ik nu zit.. De eerste stap voor hem is om het te erkennen, het onder ogen te zien. Als het niet "vanzelf" gaat, is misschien een interventie iets. Alleen kan dit ook averechts werken. Hij zou eigenlijk vrijwillig hulp moeten gaan zoeken. Als ik jou was zou ik contact opnemen met je huisarts, je vermoedens met hem bespreken en vragen aan hem waar je terecht kan. Er is ook een boek; Herkennen van en omgaan met PTSS
Meis, wat erg dat je al jaren ziet dat er iets aan de hand is maar hij gewoon doet alsof alles normaal is! Wat sta je dan machteloos. En dan nu, zo uit het niets niet meer wil. Heel veel sterkte! Zoek steun bij mensen om je heen! Jij bent het waard en je kindjes ook!
Net naar de hulplijn voor mensen met ptss of hun partners gebeld. Mijn vriend wil geen Hulp maar ik wel. Nooit gedacht deze stap te moeten nemen maar weet zelf niet hoe ik dolt moet oplossen of hoe ik hier voor mezelf en mijn kindjes het beste uithaal. Ze gaan mee nu helpen en gesprekken met mij aan en misschien dat mijn vriend dan uiteindelijk ook inziet dat het zo niet kan.
Goed dat je gebeld hebt! Ik wil je ook nog even meegeven dat defensie ook na actieve dienst beschikbaar is voor jullie. Misschien kan degene die je nu gaat helpen of jij zelf eens contact leggen met het CMH in utrecht? Zij willen echt helpen en hebben veel ervaring met ptss bij (oud) militairen! Vergt soms net een andere aanpak namelijk als andere oorzaken bij ptss. Sterkte hoor! En je kunt me altijd pb'en!
Jeetje wat heftig Busster, maar wat een goede en sterke keuze van je om contact op te nemen met de hulpdiensten. Hopelijk kunnen ze je/jullie snel een handje helpen! Heel veel sterkte!
Wat goed dat je in elk geval voor jezelf alles op een rijtje wil zetten. Hopelijk ziet hij in dat hij verkeerd bezig is en de weg van de minste weerstand wil kiezen. Heel veel sterkte. Dikke digi Knuff voor jou.
Wat goed van je dat je hebt gebeld! Ik hoop dat je er veel aan hebt en dat je goeie hulp hulp krijgt, en at hij dit ook gaat inzien. Sterkte ermee Dikke knuff
Hee meis, Ik zit je verhaal te lezen en komt enigzins wat over hoe het bij mij is gegaan. Ik zat een halfjaar terug daar.. De vader van mijn zoontje was ook millitair, ook uitgezonden geweest naar Afganistan, gezin dat uit elkaar was gevallen, vader die hm sloeg etc. Ook hij heeft PTSS echter wel therapie gehad 2 jaar lang, maar heeft niet geholpen. Toen ik hoogzwanger was kreeg ik een smsje dat hij met een ander was en niks meer met mij of de kleine te maken wou hebben. Dat nu alles dik een halfjaar geleden en tuurlijk blijft het moeilijk, maar ik ben achteraf blij dat t zo gelopen is! Ik heb het zelfde als jou, gevochten voor de relatie, alles geprobeerd zonder dat er iets uit hemzelf kwam. Hij zal eerst zelf alles moeten verwerken, gezien hij dit niet wil/doet, zal er geen verandering komen en wellicht verslechteren. Ik heb heel veel respect voor de millitairen, maar komen bijna allemaal "verknipt" terug... Ook ik heb PTSS (gehad),zoals ik eerder gelezen heb, je moet het zelf onder ogen zien, niemand kan daar wat aan veranderen als de persoon zelf niet wilt. Kies momenteel voor je kindjes en jezelf, je kunt hem niet veranderen hoe graag je ook wilt!!! Heel veel sterkte!!
Jeetje meid wat een kl*te situatie. En dat hij het dan ook zo ff ineens vertelt. Ook nadat je hem eerst nadrukkelijk hebt gevraagd of hij het nog ziet zitten. Ik hoop dat de gesprekken wat voor je kunnen betekenen. Sterkte. *knuf*.
Wat een vreselijke situatie! Ik hoop voor jou dat ze je goed kunnen adviseren en ondersteunen in deze moeilijke tijd! Wil je veel wijsheid en sterkte wensen!
Goed van je meid. Ik hoop dat je vriend inziet dat hij wel een probleem heeft en als hij jou er enthousiast over hoort praten toch mee wil gaan!
Wat vreselijk voor je! Zo te horen heb je behoorlijk wat op je bord gehad de afgelopen jaren en dit klinkt heel pijnlijk en onverdiend. Wat me opvalt in je openingspost (maar dat kan het verschil tussen getypte en gesproken woorden zijn), is dat je vooral pislink lijkt in plaats van verdrietig. Na al die jaren voor hem en jullie dochter zorgen, voelt zijn onwil om aan jullie relatie te werken, zijn onmacht om jou te steunen en zijn weinig respectvolle benadering naar jou (iPad, relatie in de koffiepauze beëindigen) als heel onrechtvaardig. Misschien is het tijd om je af te vragen of jij wel wilt vechten en zo ja waarvoor dan? Voor de man die hij vroeger was en misschien weer kan zijn? Om wat nu is? Om iets dat heel misschien in de toekomst kan worden? Delen jullie wat geluk en liefde betreft meer dan alleen een verleden? Offer jij jezelf op voor iemand die niet gered wil worden? Offer je jezelf op voor iemand die niet door of voor jou gered wil worden? Maar goed, als buitenstaander is het heel makkelijk praten. Vind het heel verdrietig voor je. Sterkte meis.